Godzina Święta

To nabożeństwo przed Najświętszym Sakramentem przeżywane w każdy czwartek, podczas którego pragniemy trwać przy cierpiącym Zbawicielu, pocieszać Go, wynagradzać i zadośćuczynić za grzechy własne i całego świata. To nocne czuwanie wskazał św. Małgorzacie Marii Alacoque Pan Jezus podczas III objawienia w 1674 roku.

„A we wszystkie noce z czwartku na piątek dam ci uczestnictwo w tym śmiertelnym smutku, który odczułem w Ogrodzie Oliwnym. I żeby Mi towarzyszyć w tej pokornej modlitwie, którą zanosiłem wówczas do mego Ojca wśród wszystkich Moich udręczeń, będziesz wstawać między godziną jedenastą a północą, by w ciągu godziny klęczeć wraz ze Mną z twarzą pochyloną ku ziemi. A czynić to będziesz tak dla uśmierzenia gniewu Bożego, błagając o miłosierdzie tak dla grzeszników, jak dla złagodzenia w pewien sposób goryczy, którą czułem z powodu opuszczenia Apostołów, tak iż musiałem czynić im wyrzuty, że nie mogli czuwać ze Mną jednej godziny.”

spotkania

W każdy czwartek w godz. 21.00-22.00
Msza św. w drugi czwartek m-ca o godz. 20.30

opiekun GRUPY

ks. Władysław Urbanik

Rozważania z poszczególnych dni:

14 listopada 2024 r.

Witaj Jezu, nasza Miłości! Jak dobrze znowu być przy Tobie i wpatrywać się w Twoje oblicze ukryte pod postacią chleba w Najświętszym Sakramencie. Dziękujemy, że poruszyłeś nasze serca, byśmy przełamując własne słabości odpowiedzieli na Twe wezwanie i zapragnęli tego wieczoru czuwać wraz z Tobą w Ogrodzie Oliwnym. O Jezu, wiekuisty Boże, nie tylko w dniu dzisiejszym, ale w każdym momencie życia czerpiemy z niezgłębionego miłosierdzia Twego wszystko, czegokolwiek dusza i ciało może zapragnąć. Dziękujemy za Twoje niezliczone łaski i dobrodziejstwa. Niech każde uderzenie naszych serc będzie nowym hymnem dziękczynienia ku Tobie, każda kropla naszej krwi niech krąży dla Ciebie, Panie, bo Cię kochamy i uwielbiamy w Twej nieskończonej miłości i wszechogarniającej potędze. Bądź uwielbiony w Twoich świętych, których nam dałeś, a dziś wielbimy Cię wraz z tymi świętymi, którzy ze szczególną miłością i pokorą przeżywali w każdy czwartek Godzinę Świętą. Jednoczyli się z Tobą w godzinie Ogrójca, w Twojej modlitwie i duchowej walce, którą przeżywałeś w obliczu męki. Przez ich wstawiennictwo prosimy Cię, o łaskę dobrego przeżywania tej godziny. Panie, pozwól nam również spędzić czas tego czuwania w obecności Twojej Najświętszej Matki, od której chcemy uczyć się duchowej bliskości z Tobą, nie tylko ciałem, ale z pełnym zaangażowania serca i umysłu trwania przy Tobie całą miłością, jaka płonie w naszych sercach. Maryjo, pragniemy odnaleźć się blisko przy Twoim Sercu i razem z Tobą patrzeć w stronę Ogrójca..

Nasza modlitwa ma być dialogiem, rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty Panie przemów do nas w swym zbawczym słowie: ”Jezus zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: «Królestwo Boże nie przyjdzie w sposób dostrzegalny; i nie powiedzą: „Oto tu jest” albo: „Tam”. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest». Do uczniów zaś rzekł: «Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie. Powiedzą wam: „Oto tam” lub: „Oto tu”. Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi. Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, jaśnieje od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego. Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie»” (Łk. 17, 20-25)

Panie Jezu, uczysz nas, że wiara jest darem, który dajesz osobom o prostym sercu, tym, którzy wiedzą, jak Cię znaleźć pośród zwykłych zajęć i w ludziach, z którymi się spotykają. Wystarczy mieć otwarte serce i być młodymi duchem, by chcieć dowiedzieć się tego, czego nas uczysz. Wszak przemawiasz do nas przez Ducha i robisz to kiedy chcesz i gdzie chcesz. Tak wyraziła to mała Tereska: „Nasz Mistrz naucza bez wielkich przemówień. Nigdy nie słyszałam, żeby mówił, ale wiem, że on jest we mnie. W każdej chwili mnie prowadzi i zsyła natchnienia, ale to właśnie w stosownym momencie odkrywam nieznane mi dotąd światła. Zwykle nie pojawiają się one w moich oczach w czasie modlitwy, ale pośród codziennych zajęć”. Najdroższy Jezu, Ty ustawicznie działasz w naszej codzienności, jednak nie zawsze dostrzegamy Twoją delikatną, cichą obecność. To od nas zależy, czy dostrzeżemy Ciebie i odpowiemy pragnieniem, uważnie wsłuchując się w Twój subtelny głos. Panie Jezu, mówisz: „królestwo Boże jest pośród was”, a prościej to ujmując mówisz: „jeśli chcesz je zobaczyć, rozejrzyj się wokół siebie”. Jest ono teraz, w tym konkretnym czasie, w zwykłych i codziennych sprawach.. Dlatego trzeba żyć tą darowaną chwilą, obdarzać innych, zrobić coś konkretnego dla kogoś. W dzisiejszym zabieganym świecie, który nerwowo poszukuje coraz to nowych doznań, bodźców albo nadzwyczajności zbyt trudno przychodzi nam docenić to, co jest wokół nas. Bo przecież to znamy, bo przecież to nas nudzi, to takie zwyczajne i szare. Nawet jesień mglista, deszczowa i zimna. Czym tu się zachwycać? Czyżbyś Panie się mylił? Nie, nie mylisz się, ale zapraszasz nas do uważności, do zatrzymania się, do spojrzenia nowymi oczyma na to, co już znane. Jak to ktoś mądrze powiedział: „Nie rzeczywistość sama, ale serce, jakim ku niej przystępujemy daje rzeczom kształty i kolory”.

Przepraszamy, Panie Jezu za to, że nie doceniamy zwykłych cudów codzienności, drobnych gestów dobroci, którymi darmo i tak hojnie nas obdarowujesz. A my zamiast dziękować Ci to ciągle narzekamy, utyskujemy, okazujemy swoje niezadowolenie, szukamy pretekstu do roszczeń, co raczej powinno być bodźcem do prawdziwych zmian.

Przepraszamy za zatwardziałość ludzkich serc zamkniętych na wezwanie do nawrócenia, za brak otwarcia się na dar Twojej, Jezu Chryste, łaski. Człowiek może Cię spotkać tylko wtedy, gdy otworzy się na działanie Twojej przemieniającej miłości w swojej codzienności. Tylko Twoja, Panie, miłość może poruszyć nasze serca i doprowadzić do pełnego zaufania i powierzenia się Bożej opatrzności. Dostrzec królestwo Boże mogą jedynie Ci, którzy już je mają w swoim sercu, którzy o nie w sobie dbają. Ci, którzy go nie mają ciągle biegną jak ku linii horyzontu, która wciąż się oddala. Biegną nienasyceni, niezaspokojeni, zmęczeni, rozczarowani. A my? Jak chcemy patrzeć na świat, na siebie? Chcemy biec, czy chcemy się zatrzymać, uspokoić, zwolnić, żeby dostrzec królestwo wokół siebie?

Umiłowany Mistrzu, Ty jesteś królestwem Bożym pośród nas. Każdy kto Cię przyjmuje jako swego Pana i Zbawiciela, słucha Twego słowa i nim kieruje się w życiu codziennym, ten jest już teraz obywatelem królestwa Bożego. Dziś przestrzegasz nas Panie, byśmy nie chodzili i nie szukali przez całe życie królestwa Bożego, gdy ono jest tak blisko każdego z nas, niemal na wyciągnięcie ręki. A jednak tak często rozglądamy się wokoło szukając czegoś nadzwyczajnego, jakiś cudowności, charyzmatycznych ludzi, zapierających dech w piersiach retorów, wyjątkowych rekolekcji. A Ty samotny, Panie Jezu, czekasz na nas w pustym kościele, w zimnym tabernakulum, bo nie ogrzanym żadnym ludzkim sercem. Mówisz Panie do nas „nie chodźcie tam gdzie mnie nie ma, ale bądźcie tu gdzie jestem”. Najbliżej Ciebie możemy być podczas Eucharystii, wtedy przychodzisz do nas w komunii świętej. Fizycznie i duchowo jesteśmy najbliżej Ciebie, ukochany Jezu, gdy się karmimy Twoim Najświętszym Ciałem.

Przepraszamy, za nie przemyślany udział w spotkaniach z pseudocharyzmatycznymi osobami, duchowymi uzdrowicielami i wędrówki od jednego do drugiego w poszukiwaniu spektakularnych wydarzeń, szybkich uzdrowień, które mają pomóc w uniknięciu niesienia zbawczego krzyża cierpienia. Przepraszamy za traktowanie mszy z modlitwą o uzdrowienie, jak duchowej sensacji, magicznego wydarzenia lub koncertu życzeń, a przecież każda Msza św., przeżyta w godny sposób, pełna zaufania i prawdziwej wiary może zaowocować przemianą zarówno ducha jak i ciała.

Przepraszamy, że tak wielu dziś daje się zwieźć fałszywym prorokom, apostołom antychrysta odwodzącym dzieci Boże od wspólnoty Kościoła, poszukującym wiary łatwej i przyjemnej. Ile jest takich sytuacji, gdy ktoś głosi poglądy sprzeczne z Bożym Prawem i nauką Kościoła. Czy mamy odwagę zaoponować? Powiedzieć co myślimy? Czy raczej w popłochu chronimy się w milczeniu? Jesteśmy członkami Kościoła widzialnego, zatem musimy wyznawać naszą wiarę gdy jest to potrzebne w sposób publiczny i widzialny. Przepraszamy, za to że ze strachu przed ludźmi przemilczamy naszą wiarę, a szczególnie gdy jest ona atakowana. W ten sposób nie tylko pozbawiamy Cię Panie Jezu, należnej Ci czci, ale i pozbawiamy innych ludzi szansy na nawrócenie dając niewłaściwy przykład.

Wybacz nam Jezu, że nie jesteśmy wewnętrznie scaleni, brak nam odwagi, a moglibyśmy zrobić coś dobrego, choćby pomóc błądzącemu, usidlonemu przez ideologię, zwiedzionemu przez propagandę. Trzeba pamiętać, że poza Kościołem nie ma zbawienia, nie dajmy się oszukać, trwajmy mocno w wyznawanej wierze, bo kto wytrwa do końca ten będzie zbawiony.

Panie Jezu, w dzisiejszej ewangelii doświadczasz ludzkiej ciekawości związanej z przyjściem królestwa Bożego. Człowiek wierzący nie powinien szukać sensacji lecz dostrzegać, że największe znaki, Jezu Chryste, czynisz dyskretnie, w całkowitym ukryciu. Tak samo robią ludzie, którzy naprawdę kochają. Nie zależy im na poklasku, a radość znajdują w drobnych gestach miłości wyświadczanych niezauważenie. Ale musimy przyznać, że i my możemy żyć cały czas w oczekiwaniu na sensacyjne spełnienie Twoich słów. Ileż to razy największą poczytnością cieszą się artykuły czy filmy o tematyce końca świata, katastrof i kataklizmów jakie nas czekają. Ludzka ciekawość jest absolutnie nie do zaspokojenia. Ty Panie Jezu, chcesz byśmy nie myśleli w ten sposób, bo to nie jest kwestia kiedy i gdzie, ale mamy się zastanowić czy żyjemy blisko Ciebie. Przecież Ty Jezu, jesteś uobecnionym Królestwem Boga między nami. Powinniśmy się bardziej interesować Tobą, Najdroższy Panie, zamiast zaskakującymi newsami tego świata, nowinkami, sensacjami czy nie potwierdzonymi przez Kościół objawieniami.

Przepraszamy, że tak łatwo ulegamy pesymistycznym myślom, poglądom, katastroficznym wizjom przyszłości czy medialnym wiadomościom o okrucieństwach, wojnach i kataklizmach, co wzbudza w nas strach, przerażenie, depresyjne myśli potęgując jedynie poczucie zagrożenia i przerażenia, a zapominamy, że lęk jest jedną z największych przeszkód w życiu duchowym.

Przepraszamy, za tych którzy by zaspokoić swoją ciekawość korzystają z horoskopów, astrologii, chiromancji, wróżbiarstwa, jasnowidztwa, medium, bądź wręcz chcą panować nad czasem, ludźmi lub zjednać sobie ukryte moce. To nigdy nie kończy się dobrze, bo jest formą zdrady Ciebie, Panie Boże, naszego jedynego Pana i sprowadza poważne duchowe konsekwencje.

Przepraszamy za szukanie tu na ziemi bardziej niż wartości duchowych królestwa opływającego w dobrobyt, które da korzyści najczęściej materialne, być może sławę, jakieś poczytne miejsca w dzisiejszym społeczeństwie. Życie nie zależy od tego, co ktoś posiada lub jakie stanowisko zajmuje, gdyż takie myślenie najczęściej doprowadza do zniszczenia w sobie tego, kim się jest. A tymczasem królestwo Boże to nie tyle czyjaś władza, co raczej owoc przemiany ludzkich serc.

Panie Jezu, mówisz swoim uczniom, a także i nam wszystkim, że najpierw musisz wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie. I nam trzeba przejść przez wiele odrzucenia i cierpienia, ale w tym wszystkim nie jesteśmy i nie będziemy sami, bo Ty jesteś z nami. Teraz musimy też pomyśleć o tym, by inni żyjący obok nas patrząc na nasze życie mogli dostrzegać, że trwamy w Twojej obecności Panie i by było widać tego owoce. Każdy z nas ma potencjał do bycia źródłem inspiracji lub zgorszenia, wybór zależy od nas. Warto zadawać sobie pytania: czy nasze słowa budują czy niszczą? Czy wspieramy innych w ich drodze duchowej? Co poświęciliśmy walcząc przeciwko swoim grzechom?

Panie Jezu Chryste, wyznajemy Ciebie jako naszego jedynego Zbawiciela, Pana i Mesjasza. Pragniemy należeć do Ciebie. Chcemy być wolni od mocy ciemności i władzy szatana. Chcemy wejść do Twego Królestwa i być częścią Twojego ludu. Pragniemy odwracać się od wszelkiego zła i unikać wszystkiego, co do grzechu prowadzi. Prosimy Cię Panie, abyś przebaczył nieprawości popełniane przez nas, naszych najbliższych, w Ojczyźnie i na świecie. Przez ręce Maryi, Twojej i naszej Matki oddajemy Ci nasze życie i zanosimy przebłaganie. Amen

28 września 2023 r.

Witamy Cię Jezu Eucharystyczny prawdziwie obecny w Najświętszym Sakramencie! Wielbimy i wyznajemy Cię jako naszego Mistrza i Pana. Wierzymy, że każdą kroplę swojej drogocennej Krwi przelałeś po to, aby każdego z nas odkupić i uwolnić od szatana, grzechu i wszelkich zniewoleń. Panie nasz, który jesteś Słońcem świata, Słońcem, które zawsze wschodzi i nigdy nie zachodzi, Ty, który Twymi życiodajnymi promieniami stwarzasz, żywisz i rozweselasz wszystko na niebie i ziemi. Spraw, by Twoje światło wstało nad nami, którzy teraz podczas tej Godziny Świętej pragniemy czuwać wraz z Tobą, modlić się, wynagradzać i przepraszać za nasze grzechy i innych ludzi. Spraw Panie, by Twa jasność odsunęła od nas jak najdalej chmury błędów i ciemności grzechu, byśmy mogli przyjąć to jasne światło jako naszego wewnętrznego przewodnika, byśmy mogli dojść do końca podróży naszego życia, nie obrażając Ciebie. Witamy Cię Przenajświętsza Maryjo, Ty jesteś zawsze tam gdzie jest Twój umiłowany Syn. W Tobie i przez Ciebie Bóg do nas mówi. Maryjo, wybłagaj nam u Swego Syna, by zesłał moc Ducha Świętego na nas, abyśmy tu i teraz oraz w swoim życiu umieli pełnić Jego polecenie: Będziecie moimi świadkami aż po krańce Ziemi…

Panie Jezu, gdy patrzymy na Ciebie, ukrytego w Najświętszym Sakramencie, w sercu słyszymy Twoją słowa: „Wszystko z miłości do Ojca i do ciebie, człowieku, mój bracie. Lęk przenika Mnie do szpiku kości, przyprawia niemal o omdlenie, lecz się nie wycofam abyś ty mógł żyć jako wolny człowiek”. Czym jest zatem wolność, z którą wciąż mamy problem? To czystość serca wypełnionego Bogiem. Wolny człowiek, to człowiek nieobciążony czynami, których konsekwencją jest śmierć. Powołano nas do pełnienia dobrych czynów. Prawdziwą wolność daje tylko Bóg, ona jest łaską wysłużoną Twoim cierpieniem, nasz Odkupicielu. Po to Ojciec posłał, Ciebie, swego Syna, abyś nas wyzwolił, byśmy stali się ludźmi rzeczywiście wolnymi. Jezu, zapłaciłeś najwyższą cenę, wiedząc, że żadna cena nie jest jednak zbyt wielka za wolność dzieci Bożych. Oddałeś Panie swoje życie, abyśmy byli ludem świętym, przeznaczonym Bogu na własność. Przyjąłeś ten kielich ze względu na każdego z nas i tylu innych ludzi pogrążonych w mroku i cieniu śmierci. Dzisiaj gromadzimy się przed Tobą, Panie Jezu, aby modlitwą, miłością i obecnością wypełnić Twoją samotność przeżywaną na dzień przed męką. Dla Boga nie ma czasu, więc zawsze możemy być przy Tobie na każdym etapie Twego życia i męki. Chcemy dzisiaj rozważać Twoją ofiarę i nasz w niej udział. Panie, Twa ofiara nie ogranicza się do drogi krzyżowej i śmierci na Golgocie, ale rozciąga na całe Twoje życie. W Getsemani ta męka dochodzi do szczytu, bo koncentruje się w niej ofiara wszystkich lat od Twoich narodzin, aż do śmierci. Trzydzieści lat ciszy Nazaretu i trzy lata nauczania, cudów, uzdrowień i wskrzeszeń. To codzienne dawanie Siebie – ofiara modlitwy, umęczenia, gdy nie miałeś nawet czasu na posiłek i sen. Ofiara, która nie podobała się faryzeuszom i uczonym w piśmie. Panie Jezu, oblany krwawym potem, udręczony i pogodzony z wolą Boga Ojca, chcemy wejść z Tobą w sferę słabości i cierpienia, bólu, ofiary i krzyża. Chcemy po prostu być z Tobą, ponieważ Cię kochany, ponieważ, jesteś naszym Bogiem i Panem, bo umiłowałeś nas, cierpiałeś dla nas i za nas. Dlatego przywołujemy Twoje słowa wypowiedziane w Ogrodzie Oliwnym: „Nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie”. Pomimo lęku chcemy trwać, być przy Tobie i czuwać wraz z Tobą w Getsemani. Przyjmij, Jezu umęczony, naszą samotność, lęki i wewnętrzne zmagania.

Panie Jezu, Twoja Droga Krzyżowa jest wieczna – trwa do dziś i będzie trwać po wiek wieków. Nieustannie cierpisz za grzechy świata, nasz Panie, tak samo jak dwa tysiące lat temu w Jerozolimie: wyszydzany, opluwany, bity przez grzeszników, czyli przez nas. Każdy grzech ziemskiego Kościoła, czyli każdy nasz indywidualny grzech to cierń w Twojej bolesnej koronie, to smagnięcie biczem Twego Bożego Ciała, to plunięcie w Twoje Boskie Oblicze. I właśnie dlatego, że tak wielu ludzi zadaje ból Tobie, umiłowany Jezu, potrzeba dusz, które Cię pocieszą, które przez cierpienie i ubóstwo będą wynagradzać za grzeszników i niewdzięczników. Twoja Przenajświętsza Matka zapewnia, że ludzie są w stanie przerwać nakręcającą się spiralę grzechu. Potrzeba tylko ożywienia wiary, że los ludzkości spoczywa w rękach Boga.. Potrzeba tylko odwrócenia się od ohydnych praktyk grzechu, potrzeba tylko pokutnego oczyszczenia dusz. Modlitwa, pokuta i mężne ofiary mogą tylko złagodzić gniew Ojca – zaręcza Matka Boża w wielu objawieniach. A co jeśli grzechy świata okażą się zbyt ciężkie, a serca grzeszników zbyt zatwardziałe, aby doskonałe Boże Miłosierdzie mogło dłużej powstrzymywać nie mniej doskonałą Bożą Sprawiedliwość. Przygnieceni ciężarem wszystkich grzechów, jakie my ludzie, popełniliśmy przeciw Tobie padamy na kolana i w wielkim uniżeniu przepraszamy i błagamy o wybaczenie za wszystkie nieprawości. Szczególnie zaś przepraszamy za marginalizowanie czy wręcz ignorowanie kary Bożej, a nadużywanie Bożego Miłosierdzia i błędne jego interpretowanie. Przepraszamy za usuwanie w Europie kultu maryjnego, za traktowanie tradycyjnej pobożności maryjnej jako relikt czy zabobon. Przepraszamy za desakralizacje i profanacje świątyń katolickich w wielu krajach, gdzie w tych miejscach tworzy się restauracje, dyskoteki, kluby fitness, a nawet nocne kluby. Również i w naszej Ojczyźnie coraz częściej pojawiają się przypadki profanacji obiektów kultu religijnego, za co przepraszamy i prosimy o opamiętanie i nawrócenie sprawców tych czynów. Panie Jezu, jakże musisz cierpieć widząc ilu księży i osób konsekrowanych porzuca Twoją służbę, a niektórzy nawet stają się fanatycznymi apostatami niecofającymi się przed ciężkim bluźnierstwem. Przepraszamy za forsowanie procesu demokratyzacji w Kościele, zwłaszcza u naszych zachodnich sąsiadów, mającego na celu obalenie hierarchicznej struktury Kościoła i jej zakorzenienia w Prawie Bożym, ale i też dokonania głębokich i nieodwracalnych zmian na temat moralności seksualnej, kapłaństwa kobiet, czy stosunku do grzechu, zwłaszcza wołającego o pomstę do Nieba. Panie, wybacz wszystkie złe czyny, wszystkie zbrodnie, wojny i zbrojne konflikty, wszystkie przestępstwa, całą krzywdę, którą nawzajem sobie wyrządzamy, pogrążając nasz świat w chaosie. Wybacz, że tak bardzo zepsuliśmy to, co w Twym zamyśle miało być piękne. Wybacz, że zdeformowaliśmy obraz człowieczeństwa.

Nasza modlitwa ma być dialogiem – rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty, Panie Jezu, przemów do nas w swoim zbawczym słowie. „O wszystkich tych wydarzeniach posłyszał również tetrarcha Herod, i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że zjawił się Eliasz; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. A Herod mówił: «Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?» I starał się Go zobaczyć.” (Łk. 9, 7-9) Różne były i nadal są reakcje na Ciebie, Panie Jezu. Jedni się cieszą i z radością Cię przyjmują. Innych natomiast niepokoisz jak tetrarchę Heroda. Nie spotkał się on osobiście z Tobą, nie wiedział więc, jak się wobec niego zachowasz. Dobrze pamiętał tylko surowe upomnienia Jana Chrzciciela, którego za namową Herodiady nakazał ściąć. Źródłem niepokoju Heroda było jego sumienie. Przypominało mu ono bowiem grzeszny związek z żoną swego brata, Herodiadą i zabójstwo niewinnego człowieka, Jana Chrzciciela. Herod nic nie mówił o tym, że potrzebuje przebaczenia swoich grzechów i zmiany życia. Żył więc w ciągłym niepokoju. Wszystko, co słyszał od ludzi na temat Twój, nasz Panie i Jana Chrzciciela, stale powiększało jego zaniepokojenie. Niestety wielu jest ludzi takich jak Herod, skoncentrowanych wyłącznie na sobie. Żyją w ustawicznym niepokoju, wywoływanym przez swoje grzeszne życie. Nie szukają jednak w Tobie, Jezu, pomocy i uwolnienia od grzechów. Nie rozumieją, albo nie chcą pojąć tego, że kto ceni Miłość, znajdzie w Bogu sprzymierzeńca. Wysiłek usunięcia Ciebie, Panie, z życia od razu skazany jest na niepowodzenie, bowiem można Cię zagłuszyć i zasłonić, ale nie usunąć. Ty zawsze jesteś i dajesz o sobie znać na różne sposoby, czy nam się to podoba, czy nie. Dzieje się tak nie z powodu Twojego Chryste narzucania się nam, ale dlatego, że nasze istnienie uzależnione jest od Twojej obecności. Dzisiejsza ewangelia streszcza pojawiający się dylemat w sercu każdego z nas: tylu ludzi dzisiaj deklaruje niewiarę i odrzuca Ciebie, Panie Jezu, tylu twierdzi, że wiara nie jest im potrzebna, bo są nowocześni, wyzwoleni, nie chcą mieć nic do czynienia z Kościołem, czy wręcz dokonują apostazji. A przecież każdy może Cię Panie Jezu poznać, każdy kto Cię tylko będzie chciał poznać, to nie jest żaden problem! Jak więc to wytłumaczyć? Odpowiedź na to pytanie znajdujemy właśnie w dzisiejszym słowie. To co tak naprawdę przerażało Heroda to to, że ludzie zmieniali swoje życie. On bał się tego, że kiedy spotka Ciebie Panie Jezu, to będzie musiał zmienić swoje złe postępowanie, do którego tak się przyzwyczaił: do władzy, majętności, manipulacji, przewrotności. I to go tak bardzo niepokoiło. To jest również wskazanie dla nas, byśmy nie bali się szukać Ciebie, Zbawicielu, w naszym życiu. Dowodów na to, że jesteś, że działasz cuda jest bardzo wiele, trzeba tylko chcieć je znaleźć, zobaczyć. Ale to co najważniejsze, pójście za Tobą Panie, spotkanie się z Tobą to przede wszystkim przemiana życia, przemiana myślenia, to nawrócenie swojego serca i postępowania. Zastanówmy się zatem, czy naprawdę przemieniamy swoje serca, czy naprawdę kiedy spotykamy Cię Jezu, czy nawracamy się każdego dnia, czy jesteśmy gotowi na zmianę naszego własnego patrzenia na Ciebie, czy jesteśmy gotowi, abyś Ty Panie kierował naszym życiem, a nie odwrotnie?

Panie Jezu, jakże jesteśmy szczęśliwi i pełni radości, że możemy przebywać w Twej obecności. Czujemy się zaszczyceni, że nas wybrałeś. Mogłeś zamieszkać gdziekolwiek – w bezkresie wszechświata lub poza nim – ale Ty wybrałeś na swój dom nasze serca, do czasu, gdy my zamieszkamy w Twoim domu. Twoja obietnica jest dla nas nazbyt cudowna. Potrafimy na nią odpowiedzieć tylko nieustannie wielbiąc Twoje Imię. Gdy postrzegamy Twą potęgę i widzimy wspaniałe plany, jakie snujesz przed nami, nie możemy milczeć – musimy przemówić. Szukamy słów wdzięczności za poświęcony nam czas. Przyjmij nasze modlitwy. Pozwól nam wyśpiewać pieśń uwielbienia wraz z chórem tych, którzy należą do Twojej rodziny – ze wszystkimi, którzy otworzyli przed Tobą swoje serce. Mieszkanie w Twej obecności zachwyca nas, Boże. Dziękujemy, że stało się to możliwe przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela. Zakończeniem dzisiejszych rozważań GS niech będą słowa brata Rogera Schutza założyciela ekumenicznej wspólnoty z Teze: „Ty, Chryste Zmartwychwstały, rozpalasz w naszych ciemnościach ogień, który nigdy nie gaśnie. Dla
każdego z nas bez wyjątku jesteś obecny nawet wtedy, gdy zniechęcenie i zwątpienie wydają się zalewać wszystko. Aby rozpalić płomień w naszych sercach, posługujesz się naszymi przykrymi doświadczeniami, a także naszymi własnymi cierniami. Przez Ciebie nasze serca twarde jak kamień mogą być w mrokach tak rozżarzone, że staną się światłem dla ludzkości pogrążonej w mrokach. Nam, Twoim ubogim, powierzyłeś misterium nadziei. Chcesz, żebyśmy byli zaczynem pojednania. A jednak wiesz, że jesteśmy słabi i idziemy przez życie po omacku. Lecz Ty patrzysz w serce, a nawet jeśli serce nasze nas oskarża, to Ty jesteś o wiele większy niż nasze serce. O tak, pośrodku naszych ciemności rozpal płomień, który nigdy nie zgaśnie”. Amen

21 września 2023 r.

Witamy Ciebie Panie Jezu Chryste wejrzyj miłościwym okiem na nas korzących się u stóp Twego ołtarza. Daj nam łaskę silnej wiary w cudowną obecność Twoją na tym ołtarzu, byśmy zrozumieli, że jesteś naszym najlepszym Przyjacielem i Ojcem. Nakłoń ucha Twego na głos modlitwy naszej. Najukochańszy Zbawicielu Nasz, oto my jesteśmy przed Tobą, naszym Królem i najlepszym Przyjacielem. Przychodzimy oddać Ci cześć najgłębszą i podziękować za wszystkie nieocenione dobrodziejstwa Twoje. Ofiarujemy Ci tę chwilę modlitw, kłaniamy się Tobie. Wierzymy całą duszą, że Ty, o Jezu przebywasz na tym ołtarzu żywy, chodź ukryty. Wierzymy, że z miłością spoglądasz na nas chociaż my nie widzimy Ciebie ani uszy nasze nie słyszą Twego głosu. Wierzymy, że przybywasz tutaj. Rozgość się Panie w naszych sercach. W Twojej obecności Panie chcemy się zanurzyć i trwać być z Tobą.

Boski Mistrzu! Chcemy przeżyć z Tobą tę godzinę świętą u Twych stóp, przy Twoim Sercu. Wiemy, że jesteś Miłością nieskończoną, że od Ciebie wszystko w życiu zależy. Cały wszechświat jest Ci poddany. Wszystkim rządzisz kierujesz. Możesz wszystko zmienić w jednej chwili, jeśli będzie to zgodne z Twoją wolą i z pożytkiem dla naszej duszy. Miłuję Cię Mój Boże, gdyż mimo, że jestem słaby i ciągle upadam to jednak mam dobrą i szczerą wolę by być przy Tobie. Matko Najświętsza naucz mnie doskonałej miłości do Boga, bo najlepiej Go kochasz. Chcę Go ukochać Twoim Niepokalanym Sercem. Naucz mnie również kochać bliźniego taką miłością.

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza (9, 9-13) „Jezus, wychodząc z Kafarnaum, ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» A on wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i zasiadło wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?» On, usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”. Bo nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».”

Panie naucz nas rozmowy z Tobą. Niech ona będzie planowaniem naszego życia, niech w niej zapadają wszystkie nasze decyzje. Nich z Tobą zaczynamy każdy dzień i z Tobą go kończymy. Wierząc mamy nadzieję, kochając adorujemy Cię w prostej postawie obecności, ciszy oczekiwaniu, co chce być również wyrazem odpowiedzi na słowa „Zostańcie tu i czuwajcie ze Mną „. Dzięki Tobie nasza zdolność do wyciszenia i adoracji przemieni nas w zdolność do wyciszenia służenia. Dałeś nam Matkę, aby nauczyła nas kontemplować i adorować w sercu. Ona przyjmując słowo i wprowadzając je w czyn, jawi się jako Matka Najbardziej doskonała.

Wysławiamy Cię Ojcze, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi a okazałeś je prostaczkom (MT 12,25). Uczyniłeś nas dla siebie Boże, nasze serce nie znajdzie pokoju dopóki nie spocznie w Tobie. Późno Cię pokochałam Panie, piękności tak dawna a tak nowa , późno Cię pokochałam. A oto Ty byłeś wewnątrz, a ja byłam na zewnątrz tam Cię szukałam i lgnęłam w mojej brzydocie ku pięknym rzeczom. Byłeś ze mną a ja byłam z Tobą z dala od Ciebie trzymały mnie rzeczy, które nie istniałyby, gdyby nie były w Tobie .Zawołałeś, wezwałeś przerwałeś moją głuchotę. Zabłysnąłeś, zajaśniałeś i usunąłeś moją ślepotę skosztowałam i oto łaknę i pragnę oto jestem twoja i wszystko co moje, Twoim jest o Jezu mój najmilszy.

„Jeśli kto chce pójść za mną niech się zaprze samego siebie niech weźmie krzyż swój i niech mnie naśladuje” (Mt 16-24). Zabierz Panie i przyjmij całą moją wolę, pamięć, mój rozum i wszystko co mam. Ty mi to Panie dałeś wszystko jest Twoje. Rozporządzaj tym według Twojej woli. Daj mi tylko miłość, łaskę a to mi wystarczy. (św Ignacy Loyola)

Moim gorącym pragnieniem jest, aby poszukujący pomocy dla siebie lub kogoś bliskiego odnaleźli nadzieję. Nadzieję na to, że nigdy nie jest za późno na ratunek, jeśli zwrócimy się z ufnością do Ciebie Boże. Może jesteśmy zbyt zniechęceni ciągłymi upadkami, być może ogrom własnej winy i potępienia nie widzimy ratunku upadamy i mówimy „Panie ratuj mnie” w każdym człowieku jest pragnienie miłości, nie ważne jak nisko upadamy. Tą miłość można odkryć w Bogu, który dał jedynego Syna, aby nas odkupił i uświęcił. O najsłodszy Jezu, zniszcz we mnie wszystko co jest złem niech to wszystko obumrze. Zniszcz we mnie wszystko co jest występne i samowolne. Wyniszcz wszystko co Ci się nie podoba we mnie usuń wszystko co jest moje własne, daj mi prawdziwą pokorę prawdziwą cierpliwość i prawdziwą miłość. Miłość nie jest przywiązaniem, ponieważ miłość jest wolnością a przywiązanie to niewola. Bóg jest wolnością. Miłość nie jest ludzkim uczuciem jest Boską Siłą Stworzenia i Niebiańską Mocą Zmartwychwstania. Boże Jesteś Prawdą, Jesteś Życiem, Jesteś Stwórcą, Dawcą Życia. Miłość nie pyta o cenę czy zapłatę za to, że się oddaje. Miłość we wszystkim pokłada nadzieję chrześcijańską nadzieję.

Modlitwa którą odmawiał św ojciec Pio. Pozostań ze mną, Panie! Twoja obecność jest dla mnie konieczna, abym o Tobie nie zapominał. Ty wiesz, jak łatwo Cię opuszczam. Pozostań ze mną, Panie, bo jestem słaby i potrzebuję Twojej mocy, abym tak często nie upadał. Pozostań ze mną, bo jesteś moim życiem, a bez Ciebie popadam w zniechęcenie .Pozostań ze mną, Panie! Ty jesteś moim światłem, a bez Ciebie pogrążam się w ciemności. Pozostań ze mną, aby mi wskazywać Twoją wolę. Pozostań ze mną, abym mógł słyszeć Twój głos i iść za Tobą. Pozostań ze mną, Panie! Bardzo pragnę Ciebie miłować i zawsze być z Tobą. Pozostań ze mną, jeżeli chcesz, abym Ci dochował wierności. Pozostań ze mną, bo moja dusza, choć biedna, pragnie być dla Ciebie miejscem pociechy i gniazdem miłości. Pozostań ze mną, Panie! Ciemność zapada i dzień się już kończy… to znaczy, że życie mija, a zbliża się śmierć, sąd, wieczność. Muszę odzyskać siły, by w drodze nie ustać, dlatego potrzebuję Ciebie. Ciemność zapada i śmierć się zbliża. Lękam się mroków, pokus, oschłości, krzyży, cierpień, dlatego pośród nocy i wygnania bardzo potrzeba mi Ciebie, Panie Jezu. Pozostań ze mną, Panie! Pośród nocy tego życia, wśród zagrożeń potrzebuję Ciebie. Spraw, abym tak, jak Twoi uczniowie, poznał Ciebie przy łamaniu chleba. Spraw, aby Komunia Święta była dla mnie światłem rozpraszającym ciemności, wspierającą mnie siłą i jedyną radością mego serca. Pozostań ze mną, Panie! W godzinie śmierci chcę być z Tobą zjednoczony przez Komunię Świętą albo chociaż przez łaskę i miłość. Pozostań ze mną, Panie! Nie proszę Cię o Boskie pociechy, bo na nie nie zasługuję, ale o dar Twojej obecności. O tak! Bardzo Cię o to proszę! Pozostań ze mną, bo tylko Ciebie szukam, Twojej miłości, Twojej łaski, Twojej woli, Twego Serca, Twego Ducha, bo Ciebie miłuję i nie pragnę innej nagrody niż większego miłowania Ciebie na ziemi miłością mocną, szczerą, z całego serca, aby potem przez całą wieczność miłować Ciebie doskonale. Amen.

Wszechmogący i Miłosierny Boże, nasz Ojcze z Twojej woli Jezus Chrystus poniósł mękę za zbawienie całego świata, spraw abyśmy stali się żywą ofiarą dla Ciebie napełnij nas Twoją miłością przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Amen

14 września 2023 r.

Panie Jezu witamy cię najłaskawszy i najdroższy nasz zbawicielu. Przyszliśmy do Ciebie z wielką tęsknotą i miłością, aby być razem z Tobą wiedząc że nas wzywasz i kochasz, takimi jacy jesteśmy. Pragniemy w sposób szczególny, jakby na nowo przeżyć cierpienia, opuszczenie i mękę, którą podjąłeś dla naszego zbawienia. W czasie tej godziny pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie” Czuwajcie i módlcie się. Chcemy Cię uczcić, wyznać swoją wiarę i miłość do Ciebie obecnego w Najświętszym Sakramencie obiecałeś pozostać wśród nas, aż do końca wieków. Pragniemy dziękować Ci za to, przeprosić za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Świętego, abyśmy Cię chwalili nie tylko ustami, ale i świętością naszego życia.

Nasza modlitwa ma być dialogiem- rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty Panie, przemów do nas w swoim zbawczym słowie.” Bracia: Nikomu nie bądźcie dłużni poza wzajemną miłością. Kto miłuje drugiego, wypełnił Prawo. Albowiem przykazania „Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj i wszystkie inne- streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego. Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest najdoskonalszym wypełnieniem Prawa.”

Ten krótki tekst Św. Pawła można streścić słynnym Augustiańskim powiedzeniem” kochaj i rób co chcesz”. Miłość to najdoskonalsze wypełnienie przykazań i całego prawa Starego Testamentu. Św. Paweł w tym fragmencie koncentruje się na miłości bliźniego, ale tę samą zasadę można odnieść do miłości Boga. Warto przypomnieć w tym kontekście rozmowę pewnego uczonego w Prawie, prowokacyjnie pytającego Jezusa, które przykazanie jest najważniejsze .Odpowiedź Pana Jezusa wskazywała, że całe Prawo i prorocy opierają się na przykazaniu miłości Boga i bliźniego i siebie samego. Miłość jest sednem.

Takim wzorem miłości Boga i bliźniego jest wyniesiona na ołtarze błogosławiona rodzina Ulmów, która zdecydowała się ratować żydowską rodzinę, pomimo, że groziła im śmierć. Zginęli z miłości do Boga i bliźniego. Błogosławiona rodzina dla wielu z nas jest bliska, ponieważ znała prawdziwe życie, jego trudy, radości, ból i szczęście. Wiedzieli czym jest ciężka praca, wychowanie dzieci, przyjmowanie kolejnych pociech, budowanie relacji w sakramentalnym małżeństwie. Łączyła ich więź najdoskonalszego naśladowania Pana Jezusa- czyli więź męczeństwa. Nowi błogosławieni uczą nas przede wszystkim przyjmowania Słowa Bożego i codziennego pełnienia woli Bożej. Jako rodzina słuchali Słowa Bożego i codziennego pełnienia woli Bożej. Jako rodzina słuchali Słowa Bożego w niedzielnej liturgii, następnie kontynuowali jego medytację w domu, co widać w czytanej i podkreślonej przez nich w Biblii znaczącego słowa „tak” odręcznie napisane przy przypowieści o miłosiernym Samarytanie, a także podkreślenia zdania ,w którym Jezus wzywa do miłowania własnych nieprzyjaciół. W ich świadectwie i męczeństwie odkrywamy na nowo wielkość rodziny, miejsca życia, miłości i płodności.

W czasach gdy trwa walka o małżeństwo i rodzinę, które chce zastąpić się różnymi „tworami”, potrzeba aby były silne Panem Bogiem, aby rodzice potrafili przekazać swoim dzieciom wiarę, moralność budowaną na chrześcijańskich wartościach mimo tego, co proponuje świat. Wzorem jak być wiernymi Ewangelii, współcześni małżonkowie mogą czerpać od Błogosławionych Wiktorii i Józefa Ulmów.

Błogosławieni Józefie i Wiktorio Ulmowie uczcie nas jak wychowywać dzieci w wierze miłości do Pana Boga i ludzi. Błogosławione dzieci Stanisławo, Barbaro, Władysławie, Franciszku, Antoni, Mario oraz najmłodsze dziecko, które przychodziło na świat w chwilach męczeńskiej śmierci, orędujcie za naszymi dziećmi i młodzieżą, bądźcie przykładem tego, jak wzrastać w wierze przodków , będąc posłusznymi mądrym, pobożnym rodzicom.

Dzisiaj przeżywamy Święto Podwyższenia Krzyża Chcemy uczcić Twój Święty Krzyż Panie i podziękować Ci za Twoją ofiarę , którą złożyłeś na drzewie Krzyża, abyśmy my mogli żyć. Poddałeś się woli Ojca, trwałeś wiernie aż do śmierci, realizując przykazani miłości. Twoja śmierć nie miała ostatniego zdania ona należała do życia.

Twój sługa Błogosławiony Prymas Stefan Wyszyński mówił: „Na drogach ludzkich sumień Bóg postawił wielki drogowskaz, który życiu ludzkiemu nadaje kierunek i ostateczny sens. Jest nim krzyż Pana naszego Jezusa Chrystusa. Na polskiej ziemi krzyż ma długą , ponadtysiącletnią historię. W okresach najcięższych prób dziejowych naród szukał i znajdował siłę do przetrwania i powstania z dziejowych klęsk właśnie w nim- Chrystusowym Krzyżu! I nigdy się nie zawiódł. Był mocny mocą i mądrością krzyża! Jakie znaczenie ma dla mnie krzyż? Jaką odpowiedź damy dzisiaj Chrystusowi, jaką odpowiedź dam ja?

Panie czemu boimy się podjąć krzyż, który jest drogą do Twojego Królestwa. W Twoim krzyżu jest nasze zbawienie, w krzyżu obrona, w krzyżu struga szczęścia nadprzyrodzonego, w krzyżu siła mądrości w krzyżu radość duchowa, w krzyżu istota dobra, w krzyżu świętość doskonała. Zbawienie duszy, nadzieja życia wiecznego w krzyżu, tylko w krzyżu. Tak oto Panie wszystko mieści się w krzyżu i wszystko zawiera w śmierci i nie ma innej drogi tylko droga krzyża i codziennego umierania. Ty Panie Jezu wskazujesz pewną drogę, drogę krzyża świętego. Umiłowany Panie póki żyłeś nie miałeś ani jednej godziny bez bólu, cierpiałeś i tak wszedłeś do swojej chwały. Dlaczego ja szukam innej drogi, nie tej królewskiej, jaką jest droga krzyża świętego? Kto dobrowolnie podda się swemu krzyżowi, cały ten ciężar przemienia się w ufność Bożej miłości. Nie ludzka to rzecz dźwigać krzyż, kochać krzyż, poskramiać ciało i panować nad nim, unikać zaszczytów pogodnie znosić zniewagi, pomijać siebie i pragnąć być pomijanym, mężnie znosić trudności i straty i nic nie pragnąć z dobrodziejstw świata. Gdybym liczył tylko na siebie, jakże mógłbym coś takiego osiągnąć? Lecz kiedy zaufamy Tobie Panie Ty ześlesz mi taką siłę, że świat i ciało podda się naszej władzy. Nawet największego wroga swego diabła, nie ulękniemy się, bo naszą zbroją będzie wiara i krzyż standardem.

Panie Jezu Chryste swoich uczniów i wszystkich idących za Tobą zachęcałeś do uniesienia krzyża. Nauczałeś „Jeśli kto chce iść za mną, niech się zaprze samego siebie i mnie naśladuje”. Dajesz nam do zrozumienia, że tylko przez wielkie cierpienie można wejść do królestwa niebieskiego.

7 września 2023 r.

Witaj Jezu, Synu Maryi! Tyś jest Bóg prawdziwy w świętej Hostii tej. Bądź uwielbiony Panie w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Pragniemy poświęcić Tobie tę Godzinę Świętą. Ty nas sam zapraszasz i pociągasz wonią Swej Miłości byśmy w Ogrodzie Getsemani towarzyszyli Ci w modlitwie. Chcemy uczyć się prawdziwej modlitwy do Ojca, pragniemy mieć dobrą relację z Bogiem Ojcem. Niech ta Godzina nas tego uczy kiedy jesteśmy w Twojej Obecności, kiedy nas pociągasz byśmy czuwali chociaż jedną godzinę. A także abyśmy nie ulegali pokusom tego świata, ale byli otwarci na natchnienia Twego Ojca. Daj nam swojego Ducha modlitwy, pragniemy Twej świętej obecności Ogrodu Oliwnego. Chcemy czynić to pod opieką Maryi, Jej ofiarować ten czas i z Nią przeżywać tę Godzinę Świętą aby owoce tej godziny mogły spływać do Skarbca Kościoła świętego. Ofiarujemy to nasze bycie i trwanie przy Tobie Panie Jezu przez Niepokalane Serce Maryi. Niech łaska tej Godziny nas dotyka. Niech nas ogarnia Duch Miłości, duch żarliwej modlitwy.

Panie Jezu, do Ogrodu Getsemani przyprowadziłeś ze sobą trzech Swoich przyjaciół, aby Ci pomogli i dzielili z Tobą Twój smutek, aby modlili się z Tobą i abyś mógł odpocząć w ich obecności, otoczony ich miłością. Ale nie znalazłeś pociechy od nich i zastałeś ich śpiących. Powróciłeś do modlitwy jak człowiek, dla którego zgasła wszelka nadzieja. Cóż mógł uczynić Twój Ojciec, jeśli Ty sam dobrowolnie postanowiłeś zapłacić za wszystko. Naturalny opór w Tobie doszedł jednak do takiego stopnia, że obciążył Twoje Człowieczeństwo. Upadłeś twarzą do ziemi, wstydząc się za nasze wszystkie grzechy i poprosiłeś Ojca, aby oddalił od Ciebie ten Kielich. W odpowiedzi usłyszałeś, że jeśli go nie wypijesz, będzie tak, jakbyś nigdy nie przyszedł na świat. Otrzymałeś także pocieszenie, że wiele osób będzie uczestniczyło w Twojej agonii w Ogrodzie Oliwnym. Anioł zapewnił Cię o Miłości Ojca i ta krótka radość, jaką Ci zesłał, wpłynęła na Twój naturalny opór. Odrzekłeś: „Ojcze, nie Moja Wola, lecz Twoja niech się stanie”.

Uczysz nas Panie, że gdy nasze serce bardzo cierpi, powinniśmy zwracać się do Boga: „Ojcze” i prosić o wytchnienie. Abyśmy opowiadali Mu o swoim cierpieniu, o swoich lękach i przypominali, że jesteśmy Jego dziećmi. Prosili z dziecięcą ufnością i oczekiwali od Niego pomocy. Ty Panie, przyjąłeś kielich i wychyliłeś aż do ostatniej kropli. Wszystko to uczyniłeś, abyśmy nie wątpili w sens cierpienia. Nawet jeśli nie widzimy skutku, jaki zamierzaliśmy osiągnąć, to powinniśmy ujarzmić swój osąd i pozwolić, by Wola Boga spełniała się w nas. Ty Panie, nie wycofałeś się, wiedząc, że zostaniesz pojmany w Ogrodzie Oliwnym, pozostałeś tam, nie uciekając przed Twoimi wrogami. Panie Jezu, niech Twoja Krew umacnia nas w tej godzinie.

O mocy modlitwy Ojciec Dolindo pouczał: „Nie mają żadnej siły: ani wojna, ani cierpienia. Nie mogą się one mierzyć z duszą, która ufa Bogu i Maryi. Szatan został zawstydzony i zwyciężony dzięki wierze, która jest pokorna w uznaniu własnej niedoskonałości. Świat nie zwycięży tego, który ufnie powierza się Wszechmocnemu. Zwycięstwo jest zawsze pewne”.

Modlitwa zawsze zwycięża. Nawet wtedy, gdy wydaje się nam, że jest bezużyteczna i jałowa. Ten , kto się modli, jest naprawdę silny i niezwyciężony, ponieważ modlitwą swoją własną mocą krzyżuje wszystkie plany ludzkie i diabelskie; może wprowadzić w nowe plany Boga, Jego miłosiernej miłości. Jest skuteczna dla duszy i dla ciała, dla stworzeń i dla samego Stworzyciela. Kiedy św. Jan od Krzyża zimą został poproszony przez pewnego szlachcica o trzy brzoskwinie, ponieważ jego żona, będąc w stanie błogosławionym, pragnęła ich, poprosił brata świeckiego, który był również świętym jak i on i towarzyszył mu. Powiedział: „Postaw w oknie tę glinianą donicę i połóż w niej patyk. Teraz będziemy się modlić całą noc, ponieważ musimy otrzymać wielką rzecz”. Rankiem, po nocy spędzonej na modlitwie, na patyku pojawiły się trzy piękne, dojrzale brzoskwinie. Jest to fakt historyczny, także dzisiaj, w Neapolu można zobaczyć to okno, w którym dokonał się cud. My też możemy otrzymać od Boga wielką rzecz na Jego chwałę. Możemy stać się kwitnącymi roślinami, które On zasadził, a które mogą dawać owoce podczas zimy naszych zmartwień. Aby zwyciężyć, w walce z mocami ciemności, musimy się dobrze przygotować. Jezu najdroższy, Ty sam czuwałeś na modlitwie w Ogrójcu, gorliwie modliłeś się do Boga Ojca, a noc i zmęczenie nie zniechęciły Cię do całonocnego czuwania. Proszę naucz nas takiej postawy, abyśmy nie usprawiedliwiali się nadmiarem obowiązków, nie mając czasu na modlitwę.

Z Ewangelii wg św. Mateusza (Mt 6,7-13)„Modląc się, nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swoje wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, zanim jeszcze Go poprosicie. Wy zatem tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci Twoje imię! Niech przyjdzie Twoje królestwo; niech Twoja wola się spełnia na ziemi, tak jak w niebie. Naszego chleba powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, tak jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego”.

Panie Jezu, Ty uczysz nas zwracać się do Ojca z dziecięcą, ufną wiarą w Jego dobroć. On wie czego nam potrzeba, wpierw zanim Go poprosimy. Stawajmy przed Ojcem z pustymi rękami, w otwartości na Jego łaskę, na Jego ojcowski dar bo dobroć Ojca w niebie przewyższa nasze wyobrażenia i oczekiwania. Jezu, Ty powiedziałeś, że ilekroć wypowiadacie słowa modlitwy, jakiej was nauczyłem, Ja zanoszę wraz z wami modlitwę do Ojca. O, Panie usłysz mą modlitwę…

W pierwszy czwartek miesiąca chcemy pochylić się nad tajemnicą Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa.. Kult jakim jest otaczana Eucharystia poza Mszą św., ma nieocenioną wartość w życiu Kościoła – mówił nam św. Jan Paweł II i dodał: „ Pięknie jest zatrzymać się z Nim i, jak umiłowany uczeń, oprzeć głowę na jego piersi, poczuć dotknięcie nieskończoną miłością Jego serca .. Kto z nas mógłby powiedzieć, że nie potrzebuje siły, oparcia…i, jakże bardzo pocieszenia od Boga..? A jednak, jak niezwykle trudno nam się zwracać bezpośrednio do Niego, kiedy gnębią nas problemy, a jeszcze trudniej po prostu powiedzieć Mu „dziękuję”, kiedy wszystko jest w porządku..”

„Kiedy kontemplujecie Mnie w Eucharystii, wasze oczy dostrzegają Mnie już pierwszym, pełnym miłości i wiary spojrzeniem, już przez nie możecie wejść bezpośrednio w komunię ze Mną” – powiedziałeś Panie Jezu do Cataliny Rivas, boliwijskiej mistyczki i mówisz do nas: „ Oczekuję was w tabernakulum i waszej obecności przed monstrancją , aby móc wam dać uczestniczyć w wysławianiu Chwały mojego Ojca, abyście otrzymali płomień Ducha Świętego, abyście mówili pełnym głosem o Niebie, które was czeka, o szczęściu, które wam daję”

Prosisz Panie, abyśmy modlili się za osoby, które profanują tabernakula, które dokonują aktów świętokradztwa i które kradną Twoją najdroższą Obecność w konsekrowanych Hostiach. Catalinie, dałeś poznać obrazy ludzi niszczących tabernakula, znieważających je i wyjmujących swoimi brudnymi rękami konsekrowane Hostie, wrzucających je do toreb i worków, kruszących je i depczących. To wszystko jest dziełem szatana, dokonywanym za pośrednictwem jego wyznawców, ludzi nieokrzesanych i głupich, którzy pozwalają się oszukiwać przez szatańskie grupy.

Tak opisuje sama mistyczka: „był to widok przerażający, uklękłam prosząc o przebaczenie tak wielu okropnych zbrodni, zaczęłam szlochać i jedyną rzeczą jaką uczyniłam wynagradzając, była prośba skierowana do Pana, aby zabrał swoją godną uwielbienia obecność z tych Hostii i umieścił mnie w tym miejscu. Słyszałam, jak sam Jezus płakał z bólu na widok grzechu Jego dzieci, a razem z Nim Najświętsza Maryja i wszyscy święci. Następnie udałam się do kaplicy Najświętszego Sakramentu, aby trwać przy Nim. Był tam, w konsekrowanej Hostii/ Mogłam widzieć Jego twarz, jak gdyby odciśniętą na Hostii. Poranione czoło z wyraźnie widoczną koroną cierniową”.

Panie Jezu chcemy wynagrodzić Ci te wszystkie profanacje tabernakulów i dokonywanych aktów świętokradztwa konsekrowanych Hostii. Niech naszym wynagrodzeniem będzie to trwanie przed Twoim Eucharystycznym Obliczem, ten czas jednej godziny ofiarowany Tobie. Przyjmij Panie nasze przeproszenia w ciszy naszych serc, które kierujemy ku Tobie.

Panie Jezu, Ty przekazałeś i kierujesz do nas takie słowa: „Wiesz, że owieczki są znakowane, aby nie były mylone z owieczkami z innych trzód. Wy także, jak owieczki, jesteście znakowani przez mojego Ojca, który chce Mi was ofiarować. Gdybyście mogli zobaczyć, jaki Boży znak mój Ojciec wycisnął na waszych czołach, nie mielibyście obawy zdecydowanie wejść przez moją bramę. Wy jesteście moimi owieczkami, ponieważ umarłem za was i ustawicznie pokazuję wam, że troszczę się o was, że was oczyszczam, karmię was i ochraniam. Niweczę powodujące zamęt działania, jakich dokonuje w was mój wróg, który nienawidzi Mnie i was. Uważajcie, ponieważ ten wilk zawsze stara się powtarzać swoje niszczące czyny, i to Ja go powstrzymuję. Dlatego proszę was, abyście posłusznie szli za Mną, nie wycofując się. Przychodźcie do Mnie, aby poznać łagodność waszego Pasterza, który wykrwawił się, aby uchronić was od śmierci…

Dziękujemy Ci Panie Jezu za ten czas trwania przy Tobie, za Twoje pouczenia i słowa kierowane do nas, za wszystkie natchnienia Boga Ojca. Prosimy pobłogosław nas Panie na tę noc i kolejne dni, niech ono spłynie na nas i naszych bliskich, zanieśmy je wszędzie tam, gdzie będziemy przebywać. Niech to błogosławieństwo rozszerza granice naszych serc. Amen.

31 sierpnia 2023 r.

Panie Jezu Chryste oto kolejny dzień , kiedy gromadzisz nas na tej godzinie Świętej. Witamy Cię Najdroższy panie Jezu w Najświętszym Sakramencie. Pozostałeś w tej okruszynie chleba pod postacią białej hostii, aby być naszym pokarmem, aby być naszym życiem. Twoja miłość jest niedościgniona w swojej prostocie. Otuliłeś się swoją boską ciszą i oddajesz siebie samego. Dziękujemy Ci Jezu, że jesteś z nami. Dziękujemy Ci, że pragniesz abyśmy i my byli z Tobą. Jezu przebudź w nas pragnienie przebywania z Tobą tego wieczoru. Wezwałeś nas tak jak wezwałeś swoich apostołów, aby czuwali i modlili się z Tobą, by nie ulec pokusie. Chcemy dziś Panie Jezu uwielbić Twoją miłość. Odsuń od nas Panie Jezu wszystko co nie pozwala nam być z Tobą , wyzwól nas z wszelkiej ospałości abyśmy mogli czuwać z Tobą. Pragniemy przylgnąć sercem do Twojego dobrego i łagodnego serca. Pragniemy wysłuchiwać się w bicie Twojego szlachetnego serca, Jezu niech nasze serce będzie teraz w pełni zjednoczone z Twoim sercem. O Jezu, oto jesteśmy tu i jesteśmy Twoi, prowadź nas duchu Święty, przez ten czas adoracji, dziękujemy Ci Panie, że nieustannie jesteś obecny pośród nas . Dziękujemy, że jesteś Bogiem, który kocha i wybacza. O Jezu Kochamy Cię.

Panie Jezu, nie jesteśmy godni z Tobą przebywać, nawet na kolanach, ale dziękujemy Jezu za Twoją boskość, Twoją miłość. Twoja potężna miłość przezwyciężyła naszą niegodność. Jezu, w tej godzinie, chcemy pocieszać Cię obecnego w Eucharystii. Wspomnienie Twojej męki niech trwa zawsze w naszych sercach. Jezu opuszczony przez uczniów, samotnie trwałeś na modlitwie w Ogrodzie Oliwnym. Ogarnęła Cię trwoga, aż oblewałeś się krwawym potem. Zmiłuj się nad nami, którzy nadal zostawiamy Cię samego i opuszczonego w tabernakulach naszych kościołów. Przebacz Panie naszą słabą wiarę i naszą niewystarczającą i niedoskonałą miłość.

Miesiąc lipiec jest w szczególności poświęcony czci Przenajświętszej Krwi Pana Jezusa. Panie Jezu, Twoja krew jest bezcenna dla każdej ludzkiej duszy, dla grzeszników i dusz w czyśćcu cierpiących. Zostaliśmy nią odkupienie, nieustannie nas obmywa i uświęca. O Jezu najmiłosierniejszy i najsłodszy Zbawicielu, pozwól nam ofiarowywać Tobie, a przez Ciebie Ojcu Przedwiecznemu, najdroższą krew i wodę, która wypłynęła z rany zadanej Twojemu Boskiemu sercu na drzewie krzyża. Racz uczynić uczestnikami tej Najdroższej krwi i Wody wszystkich ludzi, a zwłaszcza zatwardziałych grzeszników. Oczyść, odnów, zbaw nas mocą Twoich zasług, w końcu pozwól nam o Jezu schronić się w Twoim Boskiem sercu., tak nas miłującym i w nim przebywać na wieki. Przez Twoją krew, która wsiąkła w ziemię świata, zmiłuj się nam tymi, którzy bluźnią i którzy Cię wyśmiewają i zwalczają. Ukrzyżowany Jezu, niech będzie błogosławiona krew, która spłynęła z Twojej twarzy i Twojego ciała. Jezu bądź błogosławiony i bądź uwielbiony w Najświętszej Eucharystii. Panie Jezu chcemy Cię pocieszać, tak jak to uczynił anioł w Ogrodzie Oliwnym. W tej intencji ofiarujemy Ci miłość Maryi, aniołów i świętych oraz tych, którzy w Ciebie wierzą.

Często w ciągu dnia ofiarowujmy Przenajświętszą krew Pana Jezusa Bogu Ojcu poprzez krótka modlitwę. Starajmy się wszystkie nasze prośby zanurzać w Przenajświętszych ranach przez Maryję Niepokalaną, a jeśli będą zgodne z wola Bożą, ufajmy, że zostaniemy wysłuchani.

Różaniec do Krwi Przenajświętszej Pana Jezusa.

24 sierpnia 2023 r.

Witaj Miłości! Witamy Cię Panie naszych Serc! Bądź uwielbiony Panie w tym Najświętszym Sakramencie, bądź uwielbiony Panie w sercach ludzi na całym świecie, bądź uwielbiony Panie, w tym parnym powietrzu, bądź wielbiony w ks. Władysławie, dzięki któremu możemy wpatrywać się w Ciebie, możemy trwać przytuleni do Twoich Boskich stóp. Uwielbiamy Cię Jezu za ten dzień i wieczór, i za to wszystko co się dzisiaj wydarzyło. Daj nam Panie wielbić Cię i przede wszystkich dostrzegać Ciebie, Twoja obecność, Twoje działanie w tym wszystkim co nas spotyka.

Matko Przenajświętsza witamy i Ciebie. Dziękujemy Ci, że jesteś, że nas kochasz, że nas przytulasz do Swego Serca, że nas w nim zamykasz, a że Twoje serce, jest zawsze w Sercu Twojego Serca, więc i my jesteśmy w Sercu Naszego Mesjasza. Maryjo, wyproś nam łaskę, abyś szli za Twoim wzorem i zachowywali w sercu wszystko to co Bóg nam zsyła.

Dziękujemy Ci Boże, za to, że nas powołałeś, Dziękujemy Ci Boże, za to, że nasze imiona wyryte są w Twojej Księdze Życia. Panie Jezu, Ty widzisz nasze serca i wiesz, że nie jest to pycha, tylko miłość i ufność Twoich dzieci, że Twoje Miłosierdzie, że Krew i Woda wypływająca z Twego przebitego Serca – ocalą nas.

Panie Jezu, przecież na każdej mszy świętej, podczas każdej Eucharystii, zostawiamy na stole ofiarnym nasze serca, nasze życie, wołając do Ciebie – Jezu, przemień je, a przecież nie ma takiej opcji, abyś Ty nie wysłuchał próśb swoich dzieci! Wiec tak, wierzymy i ufamy, że jesteśmy wpisani w Księgę Życia, wierzymy i ufamy, że wysłuchujesz naszych próśb, że przemieniasz nasze życie, naszych najbliższych a także innych, nam nie znanych, ale Tobie, Jezu bardzo dobrze znanych osób. Przecież codziennie doświadczamy Twojej łaski Panie – codziennie rano wstajemy, dzięki Tobie Panie, bo to jest prawo przyjaźni z Tobą:

„Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje.” (J,15-16). Dlatego z miłością i ufnością prosimy Ciebie teraz Jezu, w imię przyjaźni, którą Ty sam nam dałeś, wzmocnij w nas Ducha Świętego, daj nam dary Ducha Świętego, byśmy podczas tej Godziny Świętej, na którą nas osobiście zaprosiłeś, potrafili wiernie i z miłością trwać przy Tobie w Ogrójcu, byśmy nie bali się tego świata. Panie Jezu niech Twoja Łaska przygotuje nas na Golgotę. Panie Jezu, TY jesteś Miłością, i pragniesz ją rozlewać na nas wszystkich. Jako Twoje najukochańsze dzieci, błagamy Cię, obdarz nas łaską, abyśmy w tej godzinie – Godzinie, o którą Ty sam nas prosiłeś poprzez objawienia dane św. Małgorzacie Marii Alacoque, byśmy podczas tej jednej godziny o nic Ciebie nie prosili a tylko trwali przy Tobie wynagradzając Ci opuszczenie przez apostołów.

Naucz nas, abyśmy przekraczając próg Twego domu, Twej świątyni, potrafili zostawiać sprawy tego świata za drzwiami, byśmy potrafili zostawiać nasze rodziny, naszych najbliższych, nasze problemy, nasze stresy i choroby. Nasze, wybacz nam Jezu tą naszą – znowuż „naszą”- tą dorosłość. Przecież te rodziny, najbliżsi, problemy, stresy i choroby to dla Ciebie nic nowego. Ty o tym wiedziałeś, już wówczas w Getsemanii, i dla nas i za te wszystkie rzeczy tak cierpisz. Bo Twój ból się nie skończył. On trwa cały czas. Czas, no właśnie, tylko to możemy Ci ofiarować Panie Jezu, nasz czas, ten który Ty nam dałeś. I oddajemy go Tobie, z miłością i w miłości dla naszego Mesjasza. Ale też dla naszego Przyjaciela, bo przecież nim jesteś Jezu. Kto zna nas lepiej jak nie Ty? Przecież Ty znasz najlepiej, to Ty nas nigdy nie opuszczasz, to Ty trzymasz nas w ramionach i pocieszasz nawet wówczas, gdy sami tracimy nadzieję. To Ty rozpalasz na nowo iskrę w naszych sercach, gdy zostaje tam tylko pustka. Kto potrafi powiedzieć nam „nie” – to nie jest dla Ciebie dobre, to tobie nie służy. A to, że my Ciebie nie słuchamy, to już Jezu, inna kwestia. I za to też pragniemy Ci wynagradzać Jezu, za to, że Ciebie nie słuchamy. Dlatego dziś błagamy Cię o Ducha Świętego, aby otworzył nasze serca i umysły, byśmy słyszeli Twój delikatny szept. Dlatego przyjmij Panie Jezu, w zjednoczeniu z Twoim Boskim cierpieniem, każde uderzenie naszych serc, każdy nasz oddech, każdą naszą łzę, każdy nasz uśmiech, każde nasze zranienie od momentu naszego poczęcia do chwili obecnej jako wynagrodzenie za zatwardziałość ludzkich serc, w tym naszych.

Duchu Pocieszycielu, przyjdź do nas, odnów w nas swoje dary, wznieć w nas ogień żarliwej i pokornej modlitwy do naszego Pana i Zbawcy. Otwórz nasze uszy, by słyszały, otwórz nasze oczy, by widziały, otwórz nasze serca by kochały. Panie Jezu przychodzimy za Tobą do ogrodu Oliwnego. Dzięki Twojej szczególnej łasce możemy być świadkami boleści Twojego Serca, pozwalasz nam uczestniczyć w Swojej gorącej modlitwie do Ojca.

O Jezu, wzywasz nas, byśmy byli świadkami konania Twojego Serca, byśmy byli świadkami konia nieskończonej miłości Twojej dla nas – Twoich dzieci, które ranią Ciebie swoich grzechami. Ale my pragniemy iść za Tobą z pośpiechem. Dlatego znowu stajemy przed Tobą Panie Jezu, w ten czwartkowy wieczór. Pragniemy w sposób szczególny, jakby na nowo, przeżyć cierpienia, opuszczenie i mękę, które podjąłeś dla naszego zbawienia. W czasie tej godziny pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie „Czuwajcie i módlcie się”. Dlatego chcemy Cię uczcić i wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie, obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Obiecałeś pozostać wśród nas aż do końca wieków. Pragniemy podziękować Ci za to i przeprosić Cię za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Świętego. Oświeć oczy umysłu naszego, abyśmy chwalili Cię nie tylko ustami, ale i świętością naszego życia.

„Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: «Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy – Jezusa, syna Józefa z Nazaretu».Rzekł do niego Natanael: «Czyż może być co dobrego z Nazaretu?» Odpowiedział mu Filip: «Chodź i zobacz!»⁴⁷Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: «Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu».Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?» Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym».Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!»Odparł mu Jezus: «Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to». Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego».

Adonai, Ty nas dzisiaj też widziałeś, każdego z nas, widziałeś nas pod naszym drzewem figowym: w kąciku samotności naszej duszy. I co tam zobaczyłeś Panie? Jak głęboko każdy z nas pochował swoje emocje, pragnienia, marzenia? Przed kim próbujemy je ukryć? Przed Tobą czy przed samym sobą? Bo przecież nie wolno nam krzyczeć, nie wolno się gniewać, nie wolno nam mieć gorszych dni… Bo mamy być uśmiechnięci, grzeczni, kochać wszystkich…. Ale Panie Jezu, Ty wiesz, że to nie jest prawda. Nie kochamy wszystkich, Tak, staramy się być grzeczni, układni, uśmiechnięci, podczas gdy nasze serce krzyczy: Dlaczego? Po co? Nie chcę tak! A Ty Panie, cicho i spokojnie mówisz: Widziałem Cię pod tym drzewem figowym. Panie Jezu, przecież Ty pragniesz tylko naszej miłości – a miłość to szczerość i uczciwość. I dlatego mówisz do nas, że mamy być jak dzieci, bo dzieci są szczere, uczciwe i prostolinijne. Często aż do bólu. Ale nie w tym przypadku, bo przecież Ty już wcześniej znasz nasze myśli i emocje. Ciebie boli nasza fałszywość. Na co się zda to nasze ukrywanie się ”pod drzewem figowym”? Dlatego pragniemy Jezu wynagradzać Tobie to ukrywanie się przed Tobą. Przecie Ty Jezu wyciągasz do nas swoje ramiona, zawsze – i zawsze nas wołasz – «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię» (Mt 11,28). A my odwracamy głowę, żebyś nie widział naszego smutku, chowamy nasze rozterki na dnie naszego serca i idziemy do Ciebie z uśmiechem, sztucznym uśmiechem, o czym dobrze wiesz Jezu, i wtedy Ty zaczynasz płakać, że tak mało Tobie ufamy. I wiesz Panie Jezu, że nie chodzi wcale o płacz i błaganie za innych. Nie, tutaj ufamy Tobie bezgranicznie. Nie wstydzimy się Panie paść na kolana, nie wstydzimy się Pannie uczepić się Twego płaszcza i wołać: Panie ratuj!! Panie ratuj męża, żonę, syna, córkę, sąsiadów, koleżankę. Z miłością i ufnością wołamy za innymi: Panie, nie pozwól, żeby siebie potępili!!! Ale jeśli chodzi o nas samych, to tu już Panie Jezu nie jest tak prosto. To znaczy jest, wystarczy posłuchać Ciebie i czynić to co mówisz – bądźcie jak dzieci. Ale my sami tak to strasznie komplikujemy. Dlatego tak bardzo pragniemy Cię Jezu przeprosić i wynagrodzić Ci, to, że chowamy się przed Tobą, że tak trudno otworzyć nam przed Tobą zakamarki naszego serca, naszej duszy.

Panie Jezu, pragniemy wynagrodzić Ci tą modlitwą to, że tak mało rozmawiamy z Tobą o nas samych. Ooo, bo o innych to potrafimy i to długo rozmawiać, bo przecież to innymi potrzebują modlitwy. A my? Przepraszamy Cię Jezu, że tak często bagatelizujemy nasze uczucia. Przepraszamy Cię Jezu, że przede wszystkim umniejszamy Twoje uczucia do nas. Bo przecież Ty nas kochasz, i chcesz z nami rozmawiać właśnie o nas. Chcesz usłyszeć szczere wyznanie: Jezu boję się, Jezu, jest mi źle, Jezu – chce mi się nie tylko płakać, ale i wyć z bólu! Ale chcesz też usłyszeć i inne emocje Jezu – jestem szczęśliwa, Jezu – pomogłeś mi – super: dzięki Ci.

A ile razy dzisiaj każdy z nas w ciągu dnia rozmaiłam z Tobą Jezu? Ile razy w ciągu tylko dzisiejszego dnia trzymaliśmy komórkę w dłoniach, żeby rozmawiać ze znajomymi, podzielić się tym co się wydarzyło, co czujemy, myślimy? A ile razy podzieliliśmy się wciągu dnia tym z Tobą Panie Jezu? IIe razy powiedzieliśmy Tobie Jezu- Kocham Cię ! albo dziękuję Ci za dzisiejszy upał, bo dzięki temu mogę ofiarować moje umartwienie tą duchotą za innych? Albo Jezu, dzięki za tę pogodę, ale wiesz mam już jej dość, więc daj w nocy deszcz, żeby grzyby były. Ot tak, zwyczajnie, jak do osoby, którą się kocha. Bo przecież Ciebie kochamy Jezu, każdy z nas, wiesz o tym, może nie sposób idealny, bo dopiero w niebie będziemy mogli Cię kochać miłością idealną, ale powiedziałeś Jezu do Alicji Lenczewskiej, że my nie możemy się wznieść do Ciebie, dlatego Ty w swojej miłości do nas, uniżasz się by być z nami.

Przepraszamy Cię, Jezu, że tak mało z Tobą rozmawiamy, i nie mówię tutaj o modlitwie, o różańcu, ale tej zwykłej rozmowie, szczerej, jak z przyjacielem… Wybacz.. Panie Jezu, gdy podczas modlitwy wiernych, kapłan mówi, abyśmy modli się za siebie, za nas zgromadzonych podczas Eucharystii to ile osób, Panie Jezu oddaje się wówczas Tobie? O kim myślimy? Kto nam przelatuje przed oczami? czy jak zwykle myślimy o innych zgromadzonych na mszy świętej? A może w ogóle pomijamy to milczeniem? Jak często myślimy o sobie – tak jak mówi kapłan – ten, którego namaścił nam sam Bóg. Czy ignorując te słowa kapłana nie opuszczamy Cię ponownie?

I znów ta godzina tak szybko minęła. I znów czas opuścić mury tej świątyni, ale nie Ciebie Jezu. Za chwile kapłan schowa Najświętszy Sakrament w Tabernakulum. A Ty Panie schowaj się w naszych sercach i chodź z nami tam, gdzie Duch Święty nas zaprowadzi. Dziękujemy Ci Jezu, że mogliśmy Tobie towarzyszyć. Dziękujemy Ci Jezu, że po raz kolejny pozwalasz nam przytulić się do Twojego Krzyża. Dziękujemy Ci Jezu, że możemy Cię uwielbiać. Amen

17 sierpnia 2023 r.

Witamy Cię najłaskawszy i najdroższy nasz Zbawicielu! Przyszliśmy do Ciebie z wielką tęsknotą i miłością, aby być razem z Tobą, wiedząc, że nas wzywasz i kochasz takimi, jakimi jesteśmy. Pragniemy podziękować Tobie, o Jezu, za dar Eucharystii, w którym mamy prawo uczestniczyć w pełni, przyjmując Ciebie samego w Komunii Świętej. Dziękujemy, że w czasie Mszy św. naprawdę uczestniczyliśmy w Ostatniej Wieczerzy, a za pośrednictwem kapłana, Ty sam nakarmiłeś nas Sobą. Dałeś nam stanąć na Golgocie u stóp Twojego krzyża, stanąć u Twoich przebitych stóp wraz z Maryją, Janem, z innymi braćmi i siostrami, którzy dzięki cudowi eucharystycznej obecności w nadprzyrodzony sposób ponad wiekami złączeni są w adoracji Ciebie, zawieszonego na drzewie krzyża. Podczas tej Godziny Św. pragniemy ofiarować Tobie, umiłowany Jezu, przez Niepokalane Serce Maryi nasze serca pełne miłości do Ciebie. Chcemy wynagradzać Ci i przepraszać za nasze grzechy i innych ludzi, a także w intencji wszystkich zatwardziałych grzeszników, oddalonych od Najświętszego Serca Twego, zagrożonych straszną przepaścią piekła, abyś zechciał udzielić im Swojej łaski, chociaż w ostatniej sekundzie ich życia. Przepraszamy za wszelkie niegodziwości, którymi Cię zraniliśmy. Udziel nam swego Ducha, aby rozjaśnił nasze umysły, rozpalił nasze serca i zjednoczył nas z Tobą. Przyjdź Duchu Święty, pomóż nam wielbić Jezusa, uwielbiać naszego Ojca, który jest w niebie. Przyjdź, przez Serce Maryi, która swoim życiem wychwalała i nadal uwielbia Trój Jedynego Boga, która żyła i nadal żyje dla Twojego imienia, żyje nieustannie w Tobie. Przyjdź Duchu Święty, Miłości miłosierna, Miłości nieskończona wylewaj się na nas…

Panie Jezu, objawiając się św. Małgorzacie Marii Alacoque, wskazałeś, aby każdej nocy z czwartku na piątek, uczestniczyła w Twoim śmiertelnym smutku, który przeżywałeś na Górze Oliwnej. „Żebyś zaś mogła Mi towarzyszyć w tej pokornej modlitwie, jaką zanosiłem wówczas do mego Ojca wśród wszystkich Moich udręczeń, będziesz wstawać między godziną jedenastą a północą, by w ciągu godziny klęczeć wraz ze Mną z twarzą pochyloną ku ziemi. A czynić to będziesz tak dla uśmierzenia gniewu Bożego, błagając o miłosierdzie tak dla grzeszników, jak dla złagodzenia w pewien sposób goryczy, którą czułem z powodu opuszczenia Apostołów, tak iż musiałem czynić im wyrzuty, że nie mogli czuwać ze Mną jednej godziny.” Umiłowany Panie Jezu, jak każdego czwartkowego wieczoru, tak i dziś odpowiadamy na Twój apel, pogrążeni w pokornej modlitwie pragniemy uczcić Twoje bolesne konanie w Getsemani. Podczas tej Godziny Świętej nie będziemy Cię prosić, a jedynie przepraszać i wynagradzać za grzechy i rozlewające się wokół nas zło. Po Ostatniej Wieczerzy i ustanowieniu Przenajświętszego Sakramentu wiedząc, że się zbliża godzina, w której będziesz, Panie Jezu wydany, idziesz z uczniami do Ogrodu Oliwnego. Szukając samotności oddalasz się od nich, padasz twarzą na ziemię i zdając się zupełnie na wolę Ojca Przedwiecznego – modlisz się: „Ojcze, jeśli to możliwe, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!” (Łk 22,42) Potem, szukając pociechy, idziesz Panie do swych uczniów, a znalazłszy ich śpiących wracasz na miejsce i dalej się modlisz… Ale smutek, który przygniata Twoją duszę, jest tak ciężki, że pragnąc go złagodzić znowu zbliżasz się do apostołów, a widząc, że Jesteś przez nich opuszczony, zwracasz się do Boga Ojca i prosisz o oddalenie kielicha Męki. Wtedy, Drogi Zbawicielu w przerażający sposób widzisz całą okropność zbliżającej się Męki, co napełnia Cię ogromną boleścią i smutkiem. Widok niezliczonych grzechów, jakie będziesz miał zgładzić, bardziej jeszcze niż zbliżająca się Męka, przyprawia Cię o tak wielki ból. Widzisz wprawdzie czekające Cię obelgi i zniewagi, ale równocześnie także ogrom grzechów, których straszny ciężar przyjąłeś na Siebie. Był to jakby rozhukany potok nieprawości spadający na Ciebie, nasza Miłości.. Starty bólem korzysz się w prochu przed Ojcem Wiekuistym, a krwawy pot kroplami spada na ziemię.. Cóż czynisz Panie Jezu, aby ulżyć smutkowi i boleściom? Oto na nowo rozpoczynasz dłuższą i gorętszą modlitwę… Przez to uczysz nas, że modlitwa jest najskuteczniejszym lekarstwem na nasze cierpienia, że im pokusa silniejsza, im walka cięższa, tym modlitwa powinna być częstsza i żarliwsza. Gdy Panie Jezu tak się modliłeś, przybył Anioł, aby Cię wzmocnić. Nie dlatego, żebyś potrzebował Anioła, lecz aby nas nauczyć, że modląc się wytrwale, zawsze znajdziemy w Bogu siłę i pociechę. Pamiętajmy zatem, by w boleściach ciała i w uciskach duszy zawsze powtarzać: „Boże, nie moja, ale Twoja wola niechaj się stanie!”, a cierpienia przyjmujmy w duchu zadośćuczynienia za grzechy własne i wszystkich ludzi. Uciekajmy się do modlitwy, wyczekując z ufnością pomocy i pociechy, jakie ona przynosi…

Nasza modlitwa ma być dialogiem – rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty, Panie Jezu, przemów do nas w swoim zbawczym słowie. „Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie, mówiąc: „Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście”. On odpowiedział: „Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia oraz tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!” (Mt 13,36-43) Umiłowany Mistrzu, rozmawiasz z uczniami o trudnych sprawach, wyjaśniasz im niełatwą przypowieść. Również w naszym życiu są też sprawy, których nie rozumiemy, które nas po prostu przerastają. Dostrzegamy wokół wiele czynów, które pochodzą od synów Złego. Wojny, przemoc, prześladowania, niesprawiedliwość, zawiść ludzka, z pewnością nasze własne, bardzo osobiste doświadczenia pokazują, że chwast ma się dobrze. A jednak, Panie Jezu, czekasz z oczyszczeniem, bo w trakcie trwania życia tak dużo może się zmienić. Człowiek może się nawrócić i zacząć żyć jako dziecko Boga. Dajesz Panie taką szansę każdemu z nas. Zastanówmy się, czy pozwalamy sobie i innym na nawrócenie, na dostrzeżenie trudności w perspektywie nadziei na zmianę? Pamiętajmy, że każdy z nas zbierze plon, jaki sam posiał. Nie wolno nam zapominać, że dzień ostateczny kiedyś nastanie. Dziś warto się zapytać: kto upomni się o naszą duszę – Aniołowie Boży czy demony? Czy jesteśmy gotowi na żniwa, o których mowa w ewangelii? Wiemy, Panie Boże, że jesteś cierpliwy, ale również wiemy, że na wszystko wyznaczona jest odpowiednia pora. Dziś powinniśmy zrobić rachunek sumienia z naszej gotowości na paruzję. Mamy przyjrzeć się naszemu własnemu życiu i zobaczyć, ile w nim dobra, a ile zła. Pomyślmy raz jeszcze, w którym miejscu się znajdujemy, czy jesteśmy dobrym nasieniem czy może chwastem?…

Ukochany Okupicielu, Twoja Najdroższa Krew przypomina nam, że kochasz wszystkich bez wyjątku. Zapłaciłeś też za tych, od których chcemy uciec, którzy nas skrzywdzili i za tych których odtrącamy. Sami otrzymaliśmy już tyle razy przebaczenie, a teraz prosimy o wybaczenie grzechów nam Polakom. Przepraszamy za nasze ciągłe narzekanie, użalanie się nad własnym losem, a czasami wręcz lamentowanie. Nie dostrzegamy piękna świata, który stworzyłeś, dobra, które nas otacza, nie umiemy cieszyć się życiem. Przepraszamy, za tych, którzy źle mówią o naszej Ojczyźnie, nie przyznają się do swojej polskości, wstydzą się jej, są niezadowoleni z życia w swoim kraju, naśmiewają z tradycji i patriotyzmu. Przepraszamy za polityków i rządzących, którym nie zależy na wyższych wartościach, wspólnym dobru i naszym bezpieczeństwie, a tylko na własnych interesach i skłócaniu rodaków. Wybacz nam Panie, że przejmujemy nieżyczliwe nam stereotypy funkcjonujące na nasz temat w innych społeczeństwach i otwieramy się na błędne ideologie, które niszczą nas moralnie. Przepraszamy za szerzące się w narodzie pijaństwo i sięganie po inne używki, a co za tym idzie za przemoc fizyczną i psychiczną. Przepraszamy za alarmujący rozpad rodzin, rozwody, życie w związkach niesakramentalnych, egoistyczne decyzje rzutujące na wychowanie dzieci. A przecież dzieci potrafią dziedziczyć zachowania swoich rodziców, co oznacza, że w przypadku rozpadu rodziny i małżeństwa rodziców, same mogą nie wstępować w związki małżeńskie obawiając się takiego ryzyka. O Panie Jezu, jakże cierpisz patrząc na to wszystko, a i tu na słubickiej ziemi wielu nie chce pojednania z Tobą. Przepraszamy za tych, którzy wybierają chorobliwe bogacenie się, wygodne beztroskie życie z dala od Bożych przykazań, życie w przeświadczeniu, że są najlepsi, najmądrzejsi. Przepraszamy za to, że wierzą w swoją wielkość, nieustannie dążą do ideału otaczając kultem samego siebie czy też czczą bożki pracy, sukcesu, dziecka, wnuka.. Panie Boże, Ty zawsze pragniesz naszego szczęścia i naszego zbawienia, ale jeżeli je odrzucamy, to nie możesz nas uszczęśliwiać na siłę. Jesteś przecież także sprawiedliwy, a sprawiedliwość wymaga by odpowiednio osądzić złe uczynki. Pomyślmy więc o naszym aktualnym położeniu, ile jeszcze chwastów jest w naszym życiu i starajmy się by było ich jak najmniej, albo by zniknęły w ogóle…

Błogosławimy Cię Ojcze Niebieski! To dzięki Twojej woli jesteśmy tu, na ziemi. Usunąłeś z naszych oczu zasłony i pozwoliłeś nam widzieć Prawdę. W swojej nieskończonej miłości wypełniłeś nasze serca pokorą, która pozwala, byśmy dla Ciebie porzucili to, co jak myśleliśmy, osiągnęliśmy sami. Dzięki Ci składamy za Twą nieskończoną dobroć, w której sprawiłeś, że na naszych drogach pojawiły się osoby, które swoim życiem potwierdzały, że istniejesz żywy, tu wśród nas. Każde takie spotkanie dodaje nam odwagi, wypełnia nasze serca płomieniem miłości do Ciebie i przybliża do naszego spotkania. Stopniowo oduczamy się tego świata, a uczymy Ciebie. Poznajemy, że czekasz w naszych sercach cierpliwie na nasz powrót, a my z każdym takim spotkaniem nabieramy pewności, że nic i nikt nie może nas od Ciebie oddzielić. Nasz Boże Ojcze, ofiarujemy Tobie każdą sekundę naszego życia, każdy oddech, każdy gest. Ty wypełniasz nasze serca pokojem i radością. Pokojem, który nie przemija, którego jedyną przyczyną jesteś Ty. Pokojem, który oparty jest na prawdzie, miłości, sprawiedliwości i dobroci. Pokojem, przy którym ziemskie doświadczenia wydają się jak sen, udający rzeczywistość, a rozpływający się jak mgła w Twoim świetle. Spraw Panie, by wszyscy, którzy szukają Cię, znaleźli w Tobie wytchnienie. Daj im odwagę, aby dla Ciebie porzucili to, co wydaje się, że oddziela ich od Ciebie. Daj im wiarę, że nic i nikt nie może nas oddzielić od Twojego miłosierdzia. Pozwól im przebywać w Twojej cichej Obecności teraz i na wieki wieków…

Panie Jezu, niezgłębione źródło miłosierdzia, racz przyjąć tę godzinę spędzoną przy Twoim sercu. Wiemy, że serdeczny kontakt z Tobą nie powinien być przerwany wybiciem wskazówek zegara, a przeżycie tego czasu powinno zostawić trwały ślad w naszym postępowaniu i zaznaczyć się w relacjach z bliźnimi. Przyjmij Panie nasze nieudolne wysiłki miłowania Cię ponad wszystko i włączenia się w dzieło zwycięstwa Twojego królowania w sercach całej rodziny ludzkiej, którą pragniesz wprowadzić do domu Ojca w niebie. Najświętsze Serce Jezusa, przyjmij nasze dziękczynienie, uwielbienie oraz hołd za Twój zbawczy trud. Dziękujemy Ci, że do końca nas umiłowałeś. Niech Twoja chwała rozbrzmiewa na ziemi i w niebie. Amen.

3 sierpnia 2023 r.

Panie Jezu , gromadzimy się przed Tobą w ten czwartkowy wieczór, wierzymy w Twoją obecność Tu w Tym Najświętszym Sakramencie. Umocnij i oczyść nas Mocą Swojego Ducha aby to nasze spotkanie z Tobą było żywą wiarą na to, że jesteś obecny pośród nas. Uwielbiamy Cię, nasz Panie i Zbawicielu w Twojej nieskończonej miłości do każdego człowieka. Wpatrując się w Twoje cierpienie na krzyżu, prosimy Cię o dar pójścia za Tobą. Naucz nas umierać dla grzechu, odrzucać grzech, pokonywać pokusy, spalać się z miłości do Ciebie i do ludzi. Każdego dnia potrzebujemy Twojej pomocy, gdyż stale doznajemy własnych słabości . Wspieraj nas abyśmy nigdy nie oddalili się od Ciebie. Prosimy o to przez wstawiennictwo Maryi, Twojej Najświętszej Matki.

Aklamacja: Otwórz, Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.

Ewangelia: Mt 13,47-53 „Jezus powiedział do tłumów: Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak jest. A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare. Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd”.

Dałeś nam Panie Jezu niezwykłe dary. Wszystkie pochodzą z Twego Miłosiernego Serca. Wszystkie są wielkie . Przerastają człowieka głębią sięgającą wewnętrznego życia Ojca Syna i Ducha Świętego. Nikt z nas nie jest w stanie o własnych siłach zrozumieć, czym one są, ani też nie potrafi ich przyjąć z otwartym sercem, by nimi żyć na co dzień. Dlatego z nadzieją wsłuchujemy się w słowa, w których obiecujesz nam Ducha Świętego. Posyłasz go, aby „wszystko nam wyjaśnił i wszystkiego nas uczył”. Prosimy z wiarą tego Ducha, aby był naszym wewnętrznym Nauczycielem.

Boże w Trójcy Świętej Jedyny, źródło życia i miłości wszystkich ludzi! Dziękujemy za to, że stworzyłeś nas – mężczyznami i kobietami, abyśmy się nawzajem uzupełniali i byli dla siebie wzajemną pomocą. Dziękujemy Jezu Chryste, że uświęciłeś małżeństwo, ustanawiając je sakramentem. Spraw, aby każda rodzina stała się sanktuarium życia i miłości. Pomóż wszystkim małżonkom trwać w wierności i jedności. Wspieraj małżeństwa i rodziny zagrożone oraz dotknięte rozmaitymi kryzysami .Oddajemy Ci, Boże, wszystkie dzieci. Niech cieszą się miłością matki i ojca. Spraw, by dzieci i młodzież znalazły w rodzinach silne wsparcie do wzrostu w prawdzie i miłości. Umacniaj dziadków i babcie, aby umieli dzielić się mądrością i wiarą z młodymi.

Za kogo my uważamy Ciebie Panie Jezu i co robimy żebyś żył w naszych sercach: jesteś Naszym Zbawicielem, Przyjacielem, który wybacza, daje nam miłość, wolność jesteś z nami w każdej chwili naszego życia. Twoja nauka jest żywym słowem jakie nam zadajesz, idąc za Tobą chcemy świadczyć o Twoim istnieniu. Panie Jezu jak trudno nam zaprosić ludzi, żeby szli drogą, która wiedzie do Ciebie. Widzimy jak nas zmieniasz bycie z Tobą daje nam nowe życie, czujemy się bezpieczni ufając Tobie. Wiara daje nam wolność i niech takie przesłanie nas prowadzi przez życie dzisiaj i zawsze w Tobie Panie. Uwielbiamy Cię prawdziwy Boże. Wywyższamy Cię. Wysławiamy Cię Panie, który nas umiłowałeś.

DZIĘKCZYNIENIE ZA PRZELANIE KRWI PRZENAJDROŻSZEJ

Panie, uzdrowiłeś dziesięciu trędowatych, ale tylko jeden wrócił, aby Ci podziękować „Gdzież jest dziewięciu pozostałych?”- zapytałeś, bolejąc nad niewdzięcznością uzdrowionych. My także często zapominamy o wdzięczności. Przyjmujemy czasami nawet Odkupienie przez Twoją Najdroższą Krew tak, jakbyś był nam je winien. Przepraszamy za to i prosimy, przyjmij tę modlitwę jako wyraz wdzięczności i dobrej woli. Dziękujemy Ci, Jezu za Krew, którą przelałeś przy obrzezaniu poddając się Prawu Mojżeszowemu. Twoje posłuszeństwo było pokutą za nasz brak gotowości do przyjęcia Woli Ojca. Dziękujemy Ci Jezu za krew, którą przelałeś na Górze Oliwnej. Nie chciałeś pomocy dwunastu legionów aniołów, lecz sięgnąłeś po kielich cierpienia. Twój kielich goryczy stał się dla nas kielichem zbawienia. Dziękujemy Ci Jezu za Krew, którą przelałeś przy biczowaniu. Nie chciałeś żadnych względów, miałeś za to wzgląd na nas. Poprzez bicz, który ranił Ciebie, ostaliśmy odkupieni. Dziękujemy Ci Jezu, za Krew, którą przelałeś przy koronowaniu cierniem. Byłeś prawdziwym Królem, ale wybrałeś koronę cierniową, abyśmy mogli królować z Tobą. Dziękujemy Ci, Jezu za Krew, którą przelałeś na drodze krzyżowej. Na niej wybawiłeś nas od błędnej drogi naszych grzechów. Dziękujemy Ci, Jezu za krew, którą przelałeś na Krzyżu. Nie wiedziałeś, co to grzech, a stałeś się” grzechem”, abyśmy otrzymali życie wieczne. Dziękujemy Ci, Jezu, za Krew, którą przelałeś przy otwarciu Twojego Boku. Ubogi do nas przyszedłeś i krwawiąc nas opuściłeś, ale my staliśmy się bogaci dzięki Twojej miłości.

O, Nasz Jezu, wsłuchując się w bicie Twego ranionego grzechami – Serca, w naszych sercach rodzi się pragnienie wynagradzania Ci za wszystkie grzechy, które tak bardzo Cię zasmucają. Pozwól, abyśmy choć trochę mogli ucieszyć Twe Serce. Dlatego prosimy Cię w tej godzinie adoracji : ” uczyń serca nasze według Serca Twego”

– Panie Jezu, Ty chcesz, aby ludzie doszli do poznania prawdy i byli zbawieni;

– Panie Jezu, Ty powiedziałeś swoim uczniom: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja Was wybrałem, abyście szli i owoce przynosili„;

– Panie Jezu, Ty mówisz do każdego z nas: „Wy jesteście solą ziemi, Wy jesteście światłem świata. Niechaj świeci Wasze światło przed ludźmi, aby widzieli Wasze dobre uczynki i chwalili Ojca, który jest w niebie„;

– Panie Jezu, Ty powiedziałeś : „Każdego, kto Mnie wyzna przed ludźmi – wyznam i Ja przed swoim Ojcem”;

– Panie Jezu, Ty przestrzegasz nas mówiąc: „Kto nie bierze swego krzyża i nie idzie za Mną, nie może być Moim uczniem”;

– Panie Jezu, Ty posyłasz każdego z nas do ludzi mówiąc: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”;

– Panie Jezu, Ty zachęcasz nas do modlitwy o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne mówiąc: „Proście Pana żniwa aby wyprawił robotników na żniwo swoje„;

Dziękujemy Ci, Panie, za dar dzisiejszej modlitwy, za łaskę „Godziny Świętej”. Kończąc ją prosimy, abyś nas pobłogosławił. Dotknij Swoją Łaską naszych serc, abyśmy nie zmarnowali żadnego z darów, które nam dziś ofiarowałeś. Amen

27 lipca 2023 r.

Panie Jezu kłaniamy się przed Twoim Majestatem, który pełen chwały niepojętej i świętości, pozostaje nam jednocześnie tak bliski. Aniołowie z bojaźni zakrywają przed Tobą twarze. Nam pozwalasz nie tylko wpatrywać się w Świętą Hostię, ale i przyjmować spożywając jak zwyczajny chleb. Dla nas pozostałeś ukryty. I choć tak bardzo ukryłeś swój majestat przed nami, jesteś ten sam, żywy, prawdziwie obecny pod postacią chleba, który stał się Ciałem, aby być pokarmem naszym w drodze do nieba.

Zginamy przed Tobą kolana, że tak bardzo uniżyłeś się dla nas, abyśmy mogli wpatrywać się w Twoje Oblicze, powtarzać Twoje Imię – Jezus i nasycać się jego słodyczą. Powtarzać je z miłością i wiarą, adorować Ciebie – żywego, obecnego, choć ukrytego dla oczu. W Twoim Imieniu jest zwycięstwo nad grzechem, słabością, wybawienie od każdego nieszczęścia. Twoje Imię uświęca nas. Pozwól, aby słodycz tego imienia wnikała głęboko w nasze serca. Trwając przed Tobą, obecnym w Najświętszym Sakramencie nasycamy się Nim, wypowiadając imię Jezus, wielbimy Ciebie.

Do wieczernika modlitwy w tej Godzinie Świętej zapraszamy Maryję, Ona jest zawsze przy Swoim Synu. Modlimy się z Nią i przez Nią i wzywamy przez Jej Niepokalane Serce, Ducha Świętego, aby wypełniał nas pokojem, pozwolił działać zgodnie z wolą Ojca. Matko wypraszaj nam dar Ducha Świętego. Dzięki działaniu Ducha Świętego wyznajemy wiarę w Boga, który był, jest i będzie, pragnąc jak biblijni trzej młodzieńcy z Księgi Daniela – być Mu wierni za każdą cenę i nieustraszeni wobec kar i gróźb. W momencie kaźni uwielbiają Boga i ufają w Jego wszechmoc. Zostają w cudowny sposób uwolnieni ze śmierci. Pieśń młodzieńców jest zachętą do tego, żeby wielbić Boga w każdym położeniu, nie tylko wtedy, kiedy wszystko nam się układa.

Pieśnią trzech młodzieńców z Księgi Daniela, z dzisiejszego psalmu responsoryjnego, chcemy Cię Panie uwielbić. Czytanie z Księgi Daniela (Dn 3, 51-59, 89-90): „ Wtedy ci trzej jakby jednym głosem wysławiali, chwalili i błogosławili Boga, mówiąc w piecu; Błogosławiony .jesteś Panie Boże naszych ojców…..” W ciszy chwalmy i wywyższajmy Pana za ten święty czas, że możemy być tu, w tej Godzinie Getsemani.

W wielu tabernakulach zostałeś Panie opuszczony, zapomniany. Panie, Ty pragniesz naszej obecności. Nie poddawajmy się uczuciom zniechęcenia, nie skupiajmy się na samym sobie i swoich ograniczeniach. Patrzmy na Oblicze Pana, Króla miłości i pocieszajmy w tym osamotnieniu, w Jego modlitwie do Ojca. Panie Jezu pragniemy Cię przepraszać i wynagradzać za to, czego nam ciągle brakuje, za oziębłość, za obojętność i za brak ufności, za grzechy lenistwa, za grzechy małżonków przeżywających kryzysy przez brak zaangażowania.

Jezu Chryste, Ty rozpocząłeś swoją Mękę od rozstania się ze Swoją Matką. Była to pierwsza z ofiar wynagradzających za nasze grzechy. Przez wzgląd na Twoją ofiarę przebacz nam wszystkie grzechy zaniedbania, przebacz nam wszystkie sytuacje emocjonalne oddalające współmałżonków, za uciekanie w rozrywki by nie ponosić ofiary miłości poprzez brak zainteresowania. Przebacz nam wszystkie nieuporządkowane relacje. Relacje ze swoim współmałżonkiem, relacje z dziećmi, relacje z rodzicami, teściami, relacje z rodzeństwem i wszystkie inne. Przebacz nam zaniedbanie miłości małżonków, każdą sytuację, w której nie patrzymy z łagodnością, miłością, uprzejmością, z jaką Ty patrzyłeś na swoich uczniów w Wieczerniku. Przepraszamy Cię Panie za każdą sytuację, kiedy nie dążymy do zgody, przebaczenia, za pychę, egoizm, brak ofiary z siebie.

W tej Godzinie Getsemani, w której pocisz się Krwią, skrusz Panie nasze serca, przyjmij przebłaganie za te rany, za te wszystkie sytuacje, w jakiej nie wspieramy drugiej osoby, współmałżonka w problemach. Za brak pocieszenia, za to, że jesteśmy ślepi na cierpienia, tak jak śpiący uczniowie, kiedy przeżywałeś Panie udrękę. Za to, że nie szukamy Twojej woli, a wypełniamy swoje serca oskarżeniami.

Przepraszamy Cię Panie za wszystkie niewierności, zdrady małżeńskie, za zdradzanie tajemnic swojego małżeństwa innym ludziom i stawianie je w złym świetle. Za wszystkie oszustwa, kłamstwa, półprawdy, brak skromności, kokietowanie. Za wulgaryzmy, wyzwiska, akty przemocy fizycznej i seksualnej, uzależnienia – pijaństwo, narkotyki, uzależnienie od telewizji. Przebacz nam Panie. Przebacz nam grzechy przeciw wierności małżeńskiej, grzechy sprzeciwiające się poczęciu. Przyjmij Panie nasze przebłagania za te wszystkie grzechy i zaniedbania. Oczyść nasze dusze z błędów i wad.

Patrzymy na Twoje Oblicze, Jezu. To ta sama Twarz, która była w Ogrójcu oblana krwawym potem, a na krzyżu błagała za nami: „Ojcze, odpuść im”. Nie ma takiego grzechu, który by nie mógł być odpuszczony. Uczyniła to Miłość Boga. Bóg Ojciec patrząc na Twe Oblicze, widzi wszystkie uczucia i poruszenia Twego Serca. Widzi Twoją miłość ku nam, pragnienie naszego zbawienia i Twoją litość nad naszą nędzą.

Ty, Panie dałeś nam przykazanie miłości. Przykazanie, które nam każe miłować Boga wraz z przykazaniem miłości bliźniego jest ogłoszone jako obowiązek, w którym streszczają się wszystkie przepisy prawa i wszystkie napomnienia proroków: „Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy(Mt 22,40)”. To jest, mówisz nam Panie, największe i pierwsze przykazanie (Mt 22,38). Słowem – jest to wszystko, czego Bóg się od nas domaga: Czegóż Pan Bóg żąda od ciebie – powiedział niegdyś Mojżesz do dzieci Izraela – jedno abyś…. miłował Go (Pwt 10,12). Amen.

20 lipca 2023 r.

Panie Jezu Chryste oto kolejny dzień, kiedy gromadzisz nas na tej godzinie Świętej. Witamy Cię Najdroższy panie Jezu w Najświętszym Sakramencie. Pozostałeś w tej okruszynie chleba pod postacią białej hostii, aby być naszym pokarmem, aby być naszym życiem. Twoja miłość jest niedościgniona w swojej prostocie. Otuliłeś się swoją boską ciszą i oddajesz siebie samego. Dziękujemy Ci Jezu, że jesteś z nami. Dziękujemy Ci, że pragniesz abyśmy i my byli z Tobą. Jezu przebudź w nas pragnienie przebywania z Tobą tego wieczoru. Wezwałeś nas tak jak wezwałeś swoich apostołów, aby czuwali i modlili się z Tobą, by nie ulec pokusie. Chcemy dziś Panie Jezu uwielbić Twoją miłość. Odsuń od nas Panie Jezu wszystko co nie pozwala nam być z Tobą , wyzwól nas z wszelkiej ospałości abyśmy mogli czuwać z Tobą. Pragniemy przylgnąć sercem do Twojego dobrego i łagodnego serca. Pragniemy wysłuchiwać się w bicie Twojego szlachetnego serca, Jezu niech nasze serce będzie teraz w pełni zjednoczone z Twoim sercem.

O Jezu, oto jesteśmy tu i jesteśmy Twoi, prowadź nas Duchu Święty przez ten czas adoracji, dziękujemy Ci Panie, że nieustannie jesteś obecny pośród nas. Dziękujemy, że jesteś Bogiem, który kocha i wybacza. O Jezu Kochamy Cię. Panie Jezu, nie jesteśmy godni z Tobą przebywać, nawet na kolanach, ale dziękujemy Jezu za Twoją boskość, Twoją miłość. Twoja potężna miłość przezwyciężyła naszą niegodność. Jezu, w tej godzinie, chcemy pocieszać Cię obecnego w Eucharystii. Wspomnienie Twojej męki niech trwa zawsze w naszych sercach. Jezu opuszczony przez uczniów, samotnie trwałeś na modlitwie w Ogrodzie Oliwnym. Ogarnęła Cię trwoga, aż oblewałeś się krwawym potem. Zmiłuj się nad nami, którzy nadal zostawiamy Cię samego i opuszczonego w tabernakulach naszych kościołów. Przebacz Panie naszą słabą wiarę i naszą niewystarczającą i niedoskonałą miłość.

Miesiąc lipiec jest w szczególności poświęcony czci Przenajświętszej Krwi Pana Jezusa. Panie Jezu, Twoja krew jest bezcenna dla każdej ludzkiej duszy, dla grzeszników i dusz w czyśćcu cierpiących. Zostaliśmy nią odkupieni, ona nieustannie nas obmywa i uświęca. O Jezu najmiłosierniejszy i najsłodszy Zbawicielu, pozwól nam ofiarowywać Tobie, a przez Ciebie Ojcu Przedwiecznemu, najdroższą krew i wodę, która wypłynęła z rany zadanej Twojemu Boskiemu sercu na drzewie krzyża. Racz uczynić uczestnikami tej Najdroższej krwi i Wody wszystkich ludzi, a zwłaszcza zatwardziałych grzeszników. Oczyść, odnów, zbaw nas mocą Twoich zasług, w końcu pozwól nam o Jezu schronić się w Twoim Boskiem sercu, tak nas miłującym i w nim przebywać na wieki. Przez Twoją krew, która wsiąkła w ziemię świata, zmiłuj się nam tymi, którzy bluźnią i którzy Cię wyśmiewają i zwalczają.

Ukrzyżowany Jezu, niech będzie błogosławiona krew, która spłynęła z Twojej twarzy i Twojego ciała. Jezu bądź błogosławiony i bądź uwielbiony w Najświętszej Eucharystii. Panie Jezu chcemy Cię pocieszać, tak jak to uczynił anioł w Ogrodzie Oliwnym. W tej intencji ofiarujemy Ci miłość Maryi, aniołów i świętych oraz tych, którzy w Ciebie wierzą. Często w ciągu dnia ofiarowujmy Przenajświętszą krew Pana Jezusa Bogu Ojcu poprzez krótka modlitwę. Starajmy się wszystkie nasze prośby zanurzać w Przenajświętszych ranach przez Maryję Niepokalaną, a jeśli będą zgodne z wola Bożą, ufajmy, że zostaniemy wysłuchani.

Różaniec do Krwi Przenajświętszej Pana Jezusa.

13 lipca 2023 r.

Witaj Miłości, Witaj Adonai!

Panie Jezu, czy coś więcej możemy powiedzieć? Jakiegokolwiek tytułu byśmy nie użyli i tak będzie on tylko imitacją Twojej wielkości i Twojego serca płonącego ogniem do nas, Twoich dzieci. Możemy Ci tylko dziękować za to, że znów jesteśmy przy Tobie, że zechciałeś po raz kolejny obdarować nas tą Łaską i zaprosić nas do Ogrójca, byśmy wraz z Tobą czuwali, byśmy trwali przy Tobie i byśmy wynagradzali opuszczenie Ciebie przez apostołów i całe tłumy ludzi, zwłaszcza teraz, w te upalne dni, kiedy Twoje dzieci robią sobie urlopy nie tylko od pracy i codziennych obowiązków, ale jakże często od Ciebie – Boże. A Twoja Przenajświętsza Krew tak bardzo pragnie wylewać się i przenikać do naszych krwioobiegów, tak bardzo pragnie nas oczyszczać i zmieniać a my, a nasi bliscy?…

Dlatego z jeszcze bardziej gorącym sercem pragniemy Cię uwielbiać Boże, nasze usta pragną mówić tylko o Tobie, o Twojej miłości. Panie Jezu jak cicho i spokojnie jest przy Tobie. Pozwól nam przybliżyć się do Ciebie jeszcze bardziej, pozwól nam podejść do Ciebie jeszcze bliżej i wpatrywać się w Twoje Boskie oblicze ukryte w tej Przenajświętszej Hostii.

Ale Jezu kochany TY wiesz, że ten świat nas rozprasza, że nasze myśli biegną ku naszym problemom, zmartwieniom, że nasze serca tak często są nie są przy Tobie, ale przy naszych najbliższych, których nam dałeś na czas naszej ziemskiej wędrówki. Panie Jezu, wiesz, że jesteśmy słabi, ale właśnie dlatego chcemy Cię TU i TERAZ uwielbić, właśnie w Tych naszych słabościach, w tych naszych rozproszeniach. Uwielbiamy Cię Panie Jezu za nie, za nasze wady, za nasze słabości, uwielbiamy Cię Panie Jezu nasze krzyże, które tak naprawdę dźwigasz za nas, bo Bóg – nasz dobry Tatuś nie da nam przecież więcej nić unieść potrafimy. Bądź Uwielbiony Boże w tym, że tutaj jesteśmy, przy Tobie, bądź uwielbiony Jezu w naszej postawie klęczącej przed Twoim Świętym Obliczem, bądź uwielbiony w tych naszych kolanach, które dają radę klęczeć, i bądź uwielbiony Abba w tych kolanach, które nie dają rady, które bolą, przez które musimy usiąść, ale za to nasz ból niech Cię chwali i niech Cię adoruje. Panie Jezu, Ty jesteś, który Jesteś, Ty wiesz, co jest za tymi drzwiami, i wiesz jak ciężko jest nam się od nich uwolnić, bo o tak wiele spraw chcielibyśmy Ciebie prosić. Ale nie dziś. Dziś pragniemy Ciebie adorować i uwielbiać właśnie w tych sprawach, w naszym bólu, w naszych rozterkach, w naszych upadkach, w upadkach naszych najbliższych, pragniemy Cię uwielbiać Jezu w Twoimi cierpieniu w Ogrodzie Oliwnym. Uwielbiamy Cię Jezu w Twojej boleści picia z Kielicha Goryczy, bo to wszystko Panie czyniłeś i czynisz z miłości do nas. Panie Jezu pragniemy powtarzać za św. Janem: Bo my dzieci, jesteśmy z Boga, i zwyciężyliśmy złe duchy, ponieważ większy jest Ten, który w nas jest, niż ten, który jest w świecie. Powtórzmy głośno z wiarą, żeby zadrżały fundamenty tej świątyni: bo większy jest Ten, który w nas jest, niż ten, który jest w świecie.

Wielbimy Cię Jezu przez Twoją Przenajświętszą Krew. Dlatego Panie Jezu, Panie Jezu Chryste, dzięki Twojej łasce stajemy przed Tobą w ten czwartkowy wieczór. Pragniemy w sposób szczególny, jakby na nowo, przeżyć cierpienia, opuszczenie i mękę, które podjąłeś dla naszego zbawienia. W czasie tej godziny pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie „Czuwajcie i módlcie się”. Dlatego chcemy Cię uczcić i wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie, obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Obiecałeś pozostać wśród nas aż do końca wieków. Pragniemy podziękować Ci za to i przeprosić Cię za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Świętego. Oświeć oczy umysłu naszego, abyśmy chwalili Cię nie tylko ustami, ale i świętością naszego życia.

Nasza modlitwa ma być dialogiem – rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty, Panie, przemów do nas w swoim zbawczym słowie. Czytanie z Księgi Rodzaju (44, 18-21) „Juda podszedłszy do niego, rzekł: «Pozwól, panie mój, aby twój sługa powiedział słowo wobec ciebie. I nie gniewaj się na twego sługę, wszakżeś ty jak faraon! Pytał mój pan swoje sługi: „Czy macie ojca lub brata?” Odpowiedzieliśmy panu mojemu: „Mamy starego ojca i jeszcze jednego, najmłodszego brata, zrodzonego przez niego już w starości. Brat tego najmłodszego nie żyje; został on więc jeden z tej samej matki i dlatego ojciec go pokochał”. Rozkazałeś sługom twoim: „Sprowadźcie go do mnie, abym mógł go zobaczyć”. Powiedzieliśmy panu mojemu: „Nie może chłopiec opuścić ojca, bo gdyby go opuścił, ojciec by umarł”. Wtedy rzekłeś do swych sług: „Jeśli nie przyjdzie z wami wasz najmłodszy brat, nie pokazujcie mi się na oczy”. Gdy więc przyszliśmy do twego sługi, ojca naszego, powtórzyliśmy mu twe słowa, panie. Potem zaś powiedział nam ojciec: „Idźcie znów, aby zakupić dla nas żywności”. Odpowiedzieliśmy: „Nie możemy iść. Pójdziemy tylko wtedy, gdy z nami pójdzie nasz najmłodszy brat. Bo nie możemy pokazać się owemu mężowi, jeśli nie będzie z nami naszego najmłodszego brata”. Wtedy powiedział nam twój sługa, ojciec nasz: „Wiecie, że jedna z mych żon urodziła mi dwóch synów. Jeden – wyszedł ode mnie i wtedy pomyślałem sobie, że został rozszarpany, gdyż więcej go już nie widziałem. Jeżeli i tego drugiego zabierzecie ode mnie i spotka go jakieś nieszczęście, moja siwizna zstąpi do Szeolu wśród niedoli”. Gdybym więc teraz przyszedł do sługi twego, a mojego ojca, i nie byłoby z nami chłopca tak przez niego umiłowanego, to gdy zobaczy, że go nie ma, umrze. My zaś, słudzy twoi, będziemy przyczyną, że siwizna naszego ojca zstąpi do Szeolu ze zgryzoty. Ja, sługa twój, wziąłem na siebie odpowiedzialność za tego chłopca względem ojca mego, mówiąc mu: Jeśli go nie przyprowadzę do ciebie, może mi nigdy mój ojciec nie darować mojej winy. Teraz więc niechaj ja, sługa twój, zostanę zamiast chłopca niewolnikiem pana mego, on zaś niechaj pójdzie ze swymi braćmi. Bo jakże mógłbym iść do mego ojca, jeśliby nie było go ze mną? Nie chciałbym patrzeć na nieszczęście mego ojca, które by go dotknęło!»

Józef nie mógł opanować swego wzruszenia i wobec wszystkich, którzy tam byli, zawołał: «Niechaj wszyscy stąd wyjdą!» Nikogo nie było z nim, gdy Józef dał się poznać swym braciom. Wybuchnąwszy głośnym płaczem, tak że aż usłyszeli Egipcjanie oraz dworzanie faraona, rzekł do swych braci: «Ja jestem Józef! Czy ojciec mój jeszcze żyje?» Ale bracia nie byli w stanie mu odpowiedzieć, gdyż się go zlękli. On zaś rzekł do nich: «Zbliżcie się do mnie!» A gdy oni się zbliżyli, powtórzył: «Ja jestem Józef, brat wasz, to ja jestem tym, którego sprzedaliście do Egiptu. Ale teraz nie smućcie się i nie wyrzucajcie sobie, żeście mnie sprzedali. Bo dla waszego ocalenia od śmierci Bóg wysłał mnie tu przed wami”.

Przebaczenie. Panie Jezu ileż to razy słyszałeś od każdego z nas, bez wyjątku, że prosimy Ciebie o przebaczenie nam naszych czynów. Ileż razy słyszałeś Jezu, że przecież my, bez wyjątku, nie mamy komu i co przebaczać, bo już wszystkim wybaczyliśmy, że nie chowamy do nikogo urazu. Czy uśmiechasz się wtedy przez Swoje święte łzy? Bo to, że płaczesz nad naszymi nędznymi sercami – to na pewno. Ileż razy mówimy, że nie chowamy urazy, że wszystko mamy po wybaczane, a nasze nerwy i rozgniewanie na innych to przecież nic takiego, przecież mamy prawo się gniewać i szemrać, bo przecież to nie ja, to nie my – to on, to inni są winni. Nasze powody są słuszne, sprawiedliwe. A Tym nam Panie pokazujesz Józefa i jego miłość do braci, którzy po ludzku, zasłużyli na osądzenie i surową karę, bo to co zrobili było nie tylko nie zgodnie z prawem Bożym, ale także nie zgodne z prawem ludzkim. A Józef wybacza i Ty Panie możesz wtedy działać, i tyle dobra się dzieje, i tyle Łaski Bożej się wylewa.

Panie Jezu, pragniemy Cię przeprosić i wynagrodzić Tobie te wszystkie sytuacje, za nasze słowa – te wypowiedziane i te niewypowiedziane, w gniewie, w złości, w nerwach. Bo jakże często wyrządzamy zło właśnie przez nasze myśli. Jesteśmy zbyt dobrze wychowani, zbyt kulturalni, albo po prostu boimy się konsekwencji, by powiedzieć głośno, że ktoś jest: głupi, chamski, wredny, że idiota, …. Ale jakże często w tym samym momencie, gdy nasze usta milczą albo wręcz mówią, że nic się nie stało, nasze myśli – te niewypowiedziane słowa atakują tą osobę jak pociski. Wyzwiska, epitety, jakże często lecą niepowstrzymywane przez nas. To nie jest, Boże Twoje przebaczenie. To nie jest Twoja Miłość.

Przepraszamy Cię Jezu, za te wszystkie sytuacje i ich okoliczności, w których zamiast błogosławieństwa dawaliśmy innym przekleństwo.

Przepraszamy Cię Jezu, że tak rzadko prosimy Cię, abyś nauczył nas kochać innych właśnie w takich momentach.

Przepraszamy Cię Jezu, ze tak rzadko prosimy Cię o łaskę błogosławienia innych w Twoje Imię.

Ojciec Dolino, który został niesłusznie oskarżony m.in. przez swoją córkę duchową, gdy ją spotkał upadł do jej stóp i poprosił o przebaczenie, że swoim zachowaniem popchnął ją do tego czynu. On siebie winił, twierdził, że gdyby inaczej się zachował, to nie sprowokowałby ją do tego okropnego czynu. Panie Jezu, Ty widzisz nasze serca i nasze umysły – i nasz bunt. Jak to? To nie tak, każdy odpowiada za swoje zachowanie, moje zachowanie nie może usprawiedliwiać złych postępków innych. I inne myśli – Ojciec Dolindo – mistyk, święty za życia, inna liga, ja jestem tylko zwykłym śmiertelnikiem, marnym grzesznikiem. JEZU, WYBACZ NAM !!! Wybacz, że zapominamy, że jesteśmy Twoimi dziećmi, że jesteśmy dziedzicami Królestwa Bożego, że możemy wszystko w Tym, który nas umacnia!!!

Jezu Ty powiedziałeś :„Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie”(M-k, 16, 17-18). Więc gdzie nasza wiara?! Tak pragniemy Jezu wynagradzać Ci to nasze opuszczenie Ciebie, bo czyż możemy trwać z Tobą w Ogrójcu, gdy Tobie nie wierzymy? Ale wierzymy w Ciebie, wierzymy, że jesteś obecny nie tylko w tym Najświętszym Sakramencie, ale w sercu każdego z nas, że pochylasz się nad każdym z nas, i obmywasz nas Swoją Drogocenną Krwią. Bo znasz nasze serca, i wiesz Panie Jezu, że tak naprawdę, to że gniewamy się na innych, ale w końcu zapominamy o tych wydarzeniach, prosimy Ciebie o to, być wyczyścił nasze serca z tych wszystkich negatywnych uczuć w stosunku do innych. Panie Jezu, Ty wiesz, że jest jedno nieprzebaczenie, które siedzi cichutko na dnie bardzo wielu serc, przykryte historiami ze świata i wszystkim co tylko możemy wymyśleć. I za nie pragniemy Cię głęboko i szczerze przeprosić i poprosić, abyś wydobył to z otchłani i przemieniał i uwalniał każdego z nas. Przepraszamy Cię Panie Jezu za niewybaczenie samemu sobie. Amen

6 lipca 2023 r.

Witamy Cię Jezu, nasza Miłości i Królu serc naszych! Pogrążamy się u stóp Twoich w milczeniu, uwielbieniu i miłości. Prawdą jest, że jesteśmy tylko mizerną nicością, która jednak Cię kocha i chciałaby rozpalić wszystkie serca miłością ku Tobie. Panie Jezu Chryste, Ty wezwałeś nas, abyśmy szli z Tobą do Ojca. Bądź zatem naszym światłem, siłą, bądź naszym Mistrzem, którego słuchamy, i za którym podążamy. Wyryj głęboko w naszych sercach Twoje słowo. Niech nieustannie spoglądamy na przykład, który nam dałeś. Napełnij nas Twoim życiem, abyśmy uwielbiali Ojca i służyli braciom, jak nakazałeś. Przełam w nas to, co się opiera Tobie. Daj nam Ducha Twego i spraw, aby Twe obietnice wypełniły się w nas. Chcemy żyć przez Ciebie, z Tobą i w Tobie – w miłości Ducha Świętego ku chwale Ojca. Duchu Święty, udziel nam obfitości Twej skutecznej łaski. Obdarz nas pełnią cnót, pomnażaj naszą wiarę, umacniaj nadzieję, rozpalaj naszą miłość. Udziel nam Twych darów, owoców i błogosławieństw. Pozwól nam być Twoją świątynią i mieszkaniem całej Trójcy Przenajświętszej. Maryjo, Matko miłosierdzia, któraś najpełniej przyjęła słowo Boże, bądź przy nas podczas tej godziny czuwania, prowadź nas do Twego Syna…

Jezu Zbawicielu, Synu Boga, godny bezgranicznego uwielbienia i największej chwały, a mimo to tak mało kochany, często wzgardzany i zapomniany. Pragniemy kochać Ciebie i we wszelki dostępny nam sposób współpracować z Tobą w dziele zbawienia świata. Aby wynagrodzić Twojemu Sercu za obojętność, zniewagi, nienawiść do Ciebie i do Twego Krzyża, za brak miłości, deprawację i krzywdy czynione bliźnim, chcemy jeszcze gorliwiej i wierniej służyć Tobie w Kościele, naśladując Twą miłość do Ojca i do wszystkich ludzi według wzoru, jaki nam zostawiłeś w swym świętym Sercu. Najukochańszy Zbawicielu! Przychodzimy do Ciebie w tej Godzinie Świętej, by kontemplować ogrom Twojej miłości do człowieka, to bowiem dla niej przyjąłeś na swoje barki cierpienie i krzyż. Poświęciłeś samego siebie, nie odmawiając nam niczego, złożyłeś ofiarę z najcenniejszego skarbu, jakim jest życie. Panie Jezu, to od Ciebie musimy uczyć się dawać siebie innym w sposób bezinteresowny, z czystej miłości. Prawdą jest, że czasem stać nas na wielkie, jednorazowe wyrzeczenie, na krótką, trudną obecność, ale nie zdajemy egzaminu, kiedy przez dłuższy czas miłość domaga się naszej obecności u boku cierpiącego, chorego, starszego czy samotnego człowieka. Nieraz świadczymy gest miłości nieszczerej, bezosobowej, niemal administracyjnej. Nie okazujemy empatii. Od wszystkich zaś sami oczekujemy prawdziwej miłości, pierwszeństwa, a nawet ślepego posłuszeństwa w spełnianiu naszych poleceń. Nie potrafimy w łagodny sposób, jak Ty w Ogrójcu zaakcentować: „Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze mną?”. Dalecy jesteśmy od opanowania i równowagi wewnętrznej podczas przeżywania trudnych chwil. Wciąż upadamy, podatni na podszepty i pokusy szatana. Panie Jezu, przed ustanowieniem Eucharystii w czasie ostatniej wieczerzy powiedziałeś do swoich uczniów: „Gorąco pragnąłem spożywać Paschę z wami, zanim będę cierpiał”(Łk 22, 15). Zarówno w tej chwili, jak i w czasie późniejszej modlitwy w Ogrodzie Oliwnym prosiłeś Panie uczniów, by z Tobą czuwali, sam bowiem bardzo pragnąłeś ich obecności. Choć wiele aspektów naszego życia, tj. cierpienie fizyczne czy duchowe, choroba, trudne sytuacje musimy przeżywać sami, to czasem obecność drugiego człowieka może dodać sił, by zmierzyć się z bólem i lękiem. Dlatego Panie Jezu prosisz każdego z nas o czułą obecność przy cierpiącym, czy będącym w potrzebie bliźnim. Najdroższy Odkupicielu, który w najtrudniejszych chwilach życia myślałeś o nas i o naszym zbawieniu przepraszamy za nasz brak cierpliwości, życzliwości i miłości do bliźnich. Wybacz nam, że nie zdajemy sobie sprawy, czasem nie dopuszczamy nawet myśli, że jesteśmy małostkowi, pełni słabości, obojętności, ograniczeń, wad, a do tego niewrażliwi i bezduszni. Przepraszamy za porzucenia starszych rodziców i skazywanie ich na bolesną samotność, za izolację seniorów, za grzechy eutanazji i jej propagowania wśród społeczeństw, za wszelkie próby odebrania życia sobie i innym osobom, za grzechy aborcji i negowania prawa do życia. Przepraszamy Cię Panie Jezu, że wybieramy w naszej codzienności drogi, które nie są Twoimi drogami, podejmujemy decyzje, które skutkują cierpieniem bądź śmiercią innych ludzi.

Ogrójec jest Twoim, Panie Jezu, zaproszeniem do modlitwy: „Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: «Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie»”. Ewangelista Łukasz dodaje: „A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się tymi słowami: «Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, ale Twoja niech się stanie”. (Łk 22, 40-42) Modlitwa jest jedynym sposobem, aby nie ulec pokusom. Tyle razy się z nimi spotykamy, przysparzają nam wiele kłopotów, ale często mylimy je z roztargnieniem. Źródłem prawdziwej pokusy jest szatan. Nie zapominajmy o tym, że to zły duch, zbuntowany anioł, który przewyższa nas inteligencją. Z roztargnieniami potrafimy się łatwo uporać, lecz prawdziwej pokusy nie pokonamy bez gorącej modlitwy. Każda pokusa, którą napotykamy na swojej drodze jest piękna, wabi, pociąga. Inaczej nie byłaby pokusą. A umysł przyćmiony, ogarniający tylko urywek rzeczywistości, łatwo ulega. Potem zaczyna się ból, wyrzuty sumienia, żal, niepokoje. Najtrudniejsze do pokonania są pokusy ostatnich chwil życia, nadchodzące pośród wszechogarniającej samotności. Czuwajmy zatem przy naszych bliźnich, aby mieli w tym czasie poczucie bezpieczeństwa i nie ulegli podszeptom złego ducha. Uczmy się dzielić miłością, a w najtrudniejszych momentach naszego życia, kiedy zaczyna ogarniać nas zwątpienie, módlmy się o łaskę, aby nasza miłość była cierpliwa i bez domieszki zniechęcenia. A kiedy zajdzie potrzeba niesienia pomocy bliźnim, módlmy się o laskę pokonania wewnętrznych oporów uniemożliwiających wyciągnięcie ręki do innych. Uczmy się wspólnego, pobożnego czuwania, abyśmy nie ulegli załamaniu w tych ciężkich chwilach, gdy matka nie rozpoznaje córki czy żona męża, gdy nasz czyn miłości odbierany jest ze wzgardą lub niewdzięcznością. Wszak kochać tzn. pragnąć czynić dobro i czynić dobro, bez względu na to, jaki jest ten drugi człowiek i jak odnosi się do nas oraz do wartości, jakie uznajemy. Tylko na modlitwie nauczymy się, jak nieść krzyż, a właściwie jak donieść go aż na swoją Kalwarię. W jednej z pieśni wielkopostnych śpiewamy: „Gdy cię skrzywdzono albo zraniono lub serce czyjeś zawiodło, o nie rozpaczaj, módl się, przebaczaj, krzyż niech ci stanie za godło”, ponieważ ,,Kto krzyż odgadnie, ten nie upadnie w boleści sercu zadanej”. Najmilszy Zbawicielu! Pragniemy trwać u Twego boku, kiedy spadnie na nas udręka, a przez te godziny cierpienia współuczestniczyć w Twoim cierpieniu. Pozwól pojąć, iż nie przychodzą one tragicznym zrządzeniem losu, przez ślepy przypadek czy z ludzkiej złości, lecz jako Twoja łaska, która pozwala nam uczestniczyć w Twoim Ogrójcu. Jedynie z Twoją łaską możemy przetrwać najgorsze, co może nas spotkać, Twoja wola jest bowiem zawsze błogosławiona. W takich chwilach najważniejsza będzie dla nas łaska trwania na modlitwie. Choćby niebo wydawało się zamknięte, choćby Twoje, Panie Boże, milczenie odbierało nam wszelką nadzieję, choćby wiara i miłość zdawały się w naszych sercach martwe. Niechaj za Twoją łaską modli się wtedy w nas bodaj ta zimna rozpacz, co chce zabić nasze serca – niech ona będzie wyznaniem miłości do Ciebie.

Panie Jezu, dziś w pierwszy czwartek m-ca pragniemy podziękować Ci za dar sakramentu Eucharystii, w którym spełniłeś obietnicę, że pozostaniesz z nami. Jeszcze brzmią nam w uszach słowa, które wypowiedziałeś do apostołów: „Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje, które za was będzie wydane”, „Bierzcie i pijcie, to jest Moja krew za grzechy wylana.” A potem „To czyńcie na moją pamiątkę”(Mt 26,26). Oto największa tajemnica naszej wiary, tak wielka, że trudno ją pojąć i zrozumieć. Dlatego chylimy nasze głowy w pokornym uwielbieniu i pragniemy podziękować Ci za tę ogromną tajemnicę Twojej miłości powtarzając: uwielbiamy Cię Jezu Chryste!

za tajemnicę ostatniej wieczerzy, sakrament Eucharystii oraz każdą mszę św. i komunię św.
za ustanowienie sakramentu kapłaństwa i tylu oddanych księży, którzy z miłością i poświęceniem sprawują pamiątkę naszego odkupienia,
za tych kapłanów, przez których prowadzisz nas do Ojca i za wszystkich misjonarzy, którzy z dala od swojej ojczyzny głoszą orędzie miłości,
za dobrych przewodników duchowych i przekonujących świadków umiłowania Kościoła,
za każde nowe powołanie kapłańskie, zakonne i misyjne,
za posługę księży z obu słubickich parafii, dzięki którym mamy dostęp do życiodajnych sakramentów, przede wszystkim do sakramentu Eucharystii i pojednania.

Panie Jezu, ustanawiając sakrament kapłaństwa chciałeś, by kapłani stali się widzialnym i realnym znakiem Twojej obecności w Kościele, znakiem Twojego działania, miłości i poświęcenia towarzysząc nam od urodzenia do ostatniej drogi życia. Zostali obdarowani pięknym, czystym darem kapłaństwa, mają za zadanie doprowadzić nas do Ciebie, ale przecież pozostają takimi samymi ludźmi jak my. Przyjęcie święceń kapłańskich nie zmieniło ich charakteru czy cech osobowości, nie uczyniło ich od razu świętymi ani tym bardziej odpornymi na zło. Przecież oni będąc tak blisko Ciebie, Panie Jezu, są jak nikt inny narażeni na ataki złego i tylko gorliwa modlitwa za nich może im pomóc. Umiłowany Jezu, przepraszamy za szyderstwa, ataki i kłamliwe oskarżenia kierowane pod adresem kapłanów, przepraszamy za zdemolowany obraz kapłaństwa stworzony przez przeciwników Kościoła i wykreowany przez media. Przepraszamy za brak postawy ojcowskiej wśród duszpasterzy, za grzechy pychy, zaniedbania w kierowaniu owczarnią. Wybacz Panie tym księżom, którzy ulegając złym podszeptom szatana nie zachowują właściwego charakteru sacrum podczas sprawowania liturgii Mszy św. zabiegając, by wierni doznawali różnych emocji, a nie skupiali się na Tobie, Panie Boże. O jakże musisz cierpieć Najdroższy Jezu, widząc, jak ludzie przebywając w świątyni myślą tylko o swoim samopoczuciu, nastroju, jak egoistycznie koncentrują się na sobie, wybacz nam…

Maryjo, Matko Kościoła, Ty szczególnie umiłowałaś kapłanów o czym mówisz w orędziach do ks. Stefano Gobbiego: „Kapłani są dziećmi, które kocham w sposób szczególny, ponieważ – przez powołanie – zostali wezwani do tego, by być Jezusem. Moja misja polega na ukształtowaniu ich na obraz Mojego Syna. Nigdy ich nie opuszczam, nigdy nie zostawiam samych. Niech nie tracą ducha z powodu swoich wad i upadków. Oni także są bardzo słabi. Jestem Mamą i Moją największą radością jest przebaczać i okazywać im potem jeszcze większą miłość. Niech Moje dzieci nie obawiają się oddać Mi się całkowicie. Obecnie przeżywają chwile wielkiego zamętu. U wielu z nich słabnie wiara w Mego Syna i zaufanie do Mnie. Wszędzie mnoży się zły przykład i wielu Kapłanów się zniechęca… To jest chwila, by Mnie wzywać, Mnie kochać! Ja tylko na to czekam, by im się ukazać.” (40) Odpowiedzmy po raz kolejny na apel Matki Bożej, Matki Kapłanów i módlmy się, pokutujmy i ofiarowujmy nasze cierpienia w intencji kapłanów. Pamiętajmy, że Duch Święty pobudza nas do tego, aby kochać Kościół, a modlitwa za kapłana jest konkretnym wyrazem tej miłości.

O Jezu, wiekuisty Najwyższy Kapłanie, zachowaj Twoich kapłanów w opiece Twojego Najświętszego Serca, gdzie nikt im nie może zaszkodzić. Zachowaj nieskalanymi ich namaszczone dłonie, które codziennie dotykają Twojego świętego Ciała. Zachowaj czystymi ich wargi, które zraszane są Twoją Najdroższą Krwią. Zachowaj czystymi ich serca naznaczone wspaniałą pieczęcią Twojego Kapłaństwa. Spraw aby wzrastali w miłości i wierności Tobie, chroń ich przed zepsuciem i skażeniem tego świata. Wraz z mocą przemiany chleba i wina udziel im również mocy przemiany serc. Błogosław ich trudowi, aby wydał obfite owoce. Niech dusze którym służą, będą ich pociechą tu na ziemi a także wieczną koroną w życiu przyszłym. Amen.

29 czerwca 2023 r.

Panie Jezu, gromadzimy się dzisiaj przed Tobą w ten czwartkowy wieczór, wierzymy w Twoją obecność Tu w Tym Najświętszym Sakramencie. Umocnij i oczyść nas Mocą Swojego Ducha, aby nasze spotkanie z Tobą było żywą wiarą na to, że Jesteś. Bądź pozdrowiony i uwielbiony Panie Jezu. Pokłon Tobie składamy bo jesteś godzien Chwały i czci. Otwieramy przed Tobą nasze serca i prosimy Cię aby ta modlitwa pogłębiała naszą przyjaźń z Tobą Boskim Zbawicielem.

Z Ewangelii Świętego Mateusza w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła: „Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”

Czwartek jest dniem Eucharystii i Kapłaństwa módlmy się za kapłanów: tych którzy pracują w naszej parafii i tych którzy z naszej parafii pochodzą.

Z dzienniczka siostry Faustyny: „Bądź pozdrowiona Miłości Wiekuista, słodki Jezu nasz, który raczyłeś zamieszkać w sercach naszych. Pozdrawiamy Ciebie o Chwalebne Bóstwo”.

Klęczymy przed Tobą Panie Jezu obecny w Najświętszym Sakramencie na duchowej rozmowie, na cichej adoracji w postawie pełnej miłości. Pragniemy zrozumieć jak wielkim i nieocenionym skarbem jest adorowanie Ciebie nasz Boże i Królu. Wzbudź w nas Panie pragnienie Trwania na adoracji. Panie, przychodzimy do Ciebie, Ty jesteś naszą jedyną Drogą. Chcemy postępować drogą Twoich przykazań, Twoich nauk, Twojego przykładu. Chcemy Cię naśladować w posłuszeństwie, wyrzeczeniu, ofierze. To jest droga, która prowadzi do Ciebie. Pełni ufności i miłości przychodzimy do Twojego Serca, jako do Serca najlepszego z Ojców, najczulszego i najbardziej współczującego Przyjaciela. Przyjmij nas, o Serce Najświętsze w swym nieskończonym dla nas miłosierdziu. Daj nam odczuć skutki Twojego współczucia i Twojej miłości. Okaż się naszym Wspomożycielem, naszym Pośrednikiem wobec Ojca przez zasługi Twojej Przenajdroższej Krwi użycz nam siły w niemocy, pociechy w utrapieniach oraz łaski do miłowania Ciebie.

Panie, przyszedłeś do wszystkich: zniewolonym przyniosłeś wolność, płaczącym radość a skłóconemu światu pokój. Uczyłeś nas jak z ruin budować nowy świat. Będąc Bogiem obmyłeś stopy człowieka, byłeś wszystkim dla wszystkich. W dzień nauczałeś odważnych a wieczorem przyjąłeś wystraszonego Nikodema poszukiwacza Prawdy.

Serce Jezusa, Tyś jest samą Miłością, Dobrocią, Tyś jest pełne litości dla każdego z nas. Chcemy się Ciebie uczyć- Twoje postawy przyjmować za własne. Panie, pragniemy ukryć się w Twoim Sercu, by coraz bardziej stawać się jak Ty.

Serce Jezusa, w łonie Matki Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone-przemieniaj każdego z nas, abyśmy żyli już nie według ciała, lecz według Twego Ducha.

Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości – spraw, aby jedynym kryterium naszych wyborów była tylko miłość.

Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze- całe nasze życie przyjmij jako uwielbienie za wszystkie Twoje wielkie dzieła.

Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności – napełnij nas Twoją Boską mądrością.

Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata- pozwól, abyśmy tylko Ciebie pragnęli inne o tyle o ile jest zgodne z twoją wolą.

Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia- spraw, abyśmy jak Ty umieli przebaczać i nigdy złego nie pamiętać.

Serce Jezusa, źródło życia i świętości- wspieraj nas na tej drodze, aby świętość stała .się naszym udziałem.

Serce Jezusa, zelżywością napełnione- nie pozwól, abyśmy kiedykolwiek świadomie Cię zasmucali.

Serce Jezusa, źródło wszelkiej pociechy- spraw, abyśmy wsparcia szukali przede wszystkim u Ciebie.

Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze- dopomóż, abyśmy w Tobie znaleźli pokój, jakiego nikt inny dać nie może.

Serce Jezusa, zbawienie ufających Tobie- nie dopuść, abyśmy obrazili Ciebie nieufnością w Twoją Miłość i Miłosierdzie.

Serce Jezusa, nadziejo w Tobie umierających- daj, abyśmy- kiedy wybije dla nas godzina, mogli spotkać się z Tobą twarzą w twarz w Domu Ojca.

Pozdrawiamy Ciebie Najświętsze Serce Jezusa, Serce naszego Zbawiciela, żywe i niewyczerpane źródło szczęścia i życia wiecznego. Panie Tyś naszą ucieczką naszym ukojeniem. Spraw Panie niech nasza będzie złączona z Twoją duszą.; a nasz wola zawsze niech będzie podporządkowana Twojej woli. O Jezu z ufnością powierzamy się całkowicie dobroci Twojego Boskiego Serca. Jezu Najlepszy nasz Przyjacielu, Panie i Zbawco! Twoja ofiara na krzyżu jest nieustannie uobecniana w Eucharystii, która jest dla nas źródłem życia z Tobą. Uwielbiamy Cię Jezu, uwielbiamy Twoje Boskie otwarte dla nas! Będziemy powtarzać: uwielbiamy Ciebie

– Serce Jezusa, ukryte w Najświętszym Sakramencie

– Serce Jezusa, towarzyszu naszego ziemskiego życia

– Serce Jezusa, przez wielu ludzi niekochane

– Serce Jezusa, cierniem grzechów ludzkich zranione

– Serce Jezusa, pełne Miłości dla nas

– Serce Jezusa, pragnące miłości człowieka

– Serce Jezusa, wysłuchujące nasze prośby

Tylko w Sercu Pana Jezusa możemy znaleźć siłę, wsparcie i zrozumienie. To sam Jezus chce dzielić się Swoją miłością z każdym człowiekiem. Do jej przyjęcia wzywa w słowach: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię”. Tylko Jezus może tak naprawdę pomóc człowiekowi, bo tylko On jeden zna wszystkie nasze problemy i utrapienia, oraz ich źródła. On je zawsze widzi. Jego Serce jest czułe i chce nam bezinteresownie pomagać. On powiedział: „Nie zostawię was sierotami” i obietnicy dotrzymał. Został z nami w Najświętszym Sakramencie, abyśmy Go mieli w zasięgu naszego wzroku.

Panie Jezu Chryste, światłości prawdziwa, Ty prowadzisz wszystkich ludzi do zbawienia, udziel nam mocy, abyśmy przygotowali Tobie drogi pokoju i sprawiedliwości. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.

22 czerwca 2023 r.

Panie Jezu, witamy Cię! W czasie tej adoracji pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie „Czuwajcie i módlcie się”. Chcemy Cię uczcić i wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie, obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Obiecałeś pozostać z nami aż do końca wieków. Pragniemy podziękować Ci za to i przeprosić za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha. Oświeć oczy naszego umysłu, abyśmy chwalili Cię nie tylko ustami ale i świętością naszego życia.

W objawieniu św. Małgorzacie Alacoque modlącej się przed Najświętszym Sakramentem, skarżyłeś się Jezu: Oto Serce, które ogromnie umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło, aż do zupełnego wyniszczenia siebie, dla okazania im swej miłości, a jednak w zamian doznaje od większości wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie Mi oddają w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone.

Nie mamy wątpliwości, że Sakrament Miłości to Eucharystia, żyjące Serce Pana, potwierdzają to wszystkie cuda eucharystyczne. Pan w swojej wszechwiedzy zapowiada takie czasy w Kościele, kiedy na sześć sposobów – od niewdzięczności aż do świętokradztw – będzie traktowana Jego Eucharystyczna Obecność, a udział w tym będziemy mieli my wierni nie wyłączając osób Bogu poświęconych. Kardynał Sarah podczas konferencji w 2017 r, mówił o godnej postawie św. Jana Pawła II względem Eucharystii. Choć ciało Jego było naznaczone chorobą, jednakże nigdy nie siadał przed Najświętszym Sakramentem. Zawsze klękał. A mówiąc o św. Matce Teresie z Kalkuty, ksiądz kardynał podkreślał, że choć na co dzień dotykała Chrystusa w ciałach najuboższych, nigdy nie odważyła się dotykać Ciała Jezusa w Eucharystii. Mówiła: Kiedy jadę w świat najbardziej zasmuca mnie, gdy widzę jak ludzie biorą Komunię Świętą do ręki.

Przeżywamy miesiąc czerwiec, chcemy Panie Jezu uczcić Twoje Najświętsze Serce w nabożeństwach czerwcowych. Chcemy rozważać boskie przymioty Twojego Serca. Dziękować Ci, uwielbiać Cię i bardziej Cię kochać. Chcemy Cię zapewniać o swojej miłości do Ciebie i pogłębiać osobistą więź z Tobą. Panie Jezu, swojej służebnicy Małgorzacie Alacoque dałeś 12 obietnic czcicieli Twojego Najświętszego Serca:

dam łaski, potrzebne w ich stanie,
ustalę pokój w rodzinach,
będę ich pocieszał w utrapieniach,
będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinie śmierci,
będę im błogosławił w przedsięwzięciach,
grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia,
dusze oziębłe staną się gorliwymi,
dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości,
będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca Mojego będzie czczony,
osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wpisane w Sercu Moim,
dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najbardziej zatwardziałych,
w nadmiarze miłosierdzia Serca Mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować się w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu, w intencji wynagradzania, miłość Moja udzieli łaski pokuty, iż nie umrą w niełasce, ani bez sakramentów świętych, a Serce Moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie dnia.

Dziś w Strachocimie, w Sanktuarium św. Andrzeja Boboli, pielgrzymi na zakończenie trzeciej Nowenny do św. Andrzeja Boboli, będą przepraszać za profanacje, jakie mają miejsce na polskiej ziemi. Włączmy się i my w tę modlitwę przepraszając za grzechy obrażające Pana Boga. Prośmy Boga o przebaczenie grzechów i miłosierdzie dla nas. Będziemy powtarzać Przepraszamy Cię Panie

przepraszamy Cię Panie za grzechy uderzające w Twój Święty Majestat, wulgarne i bluźniercze kawały, żarty kpiące ze Stwórcy,
przepraszamy Cię Panie za to, że wyrzucamy Cię z przestrzeni naszego życia, za postępującą sekularyzację i ateizację, za promocję świeckiego stylu życia,
Panie Jezu, wiedząc, że od Ciebie otrzymaliśmy dar życia, przepraszamy za wszelkie grzechy godzące w życie, za aborcję, eutanazję i za powszechny brak poszanowania wartości życia, za odrzucanie przez te grzechy Twojej miłości do nas,
przepraszamy Cię Panie za grzechy uderzające w Eucharystię. Pragniemy wynagradzać za celowo przerywane i zakłócane Msze święte, publiczne wyśmiewanie i kpienie z kultu Najświętszego Sakramentu,
przepraszamy Cię Panie za obrazę miłości moich bliźnich, podziały i niezgody, które nie zbliżają, lecz oddalają nas od Boga,
przepraszamy Cię Panie za grzechy zgorszenia, za tych, których Bóg powołał do swojej służby, za brak świadectwa ich wierności Bogu,
przepraszamy Cię Panie za znieważanie świętych miejsc i figur, rozbijanie figur Matki Bożej i Świętych, zamalowywanie pobożnych symboli i napisów oraz za ścinanie krzyży, za godzenie w świętych w przestrzeni publicznej,
świadomi tego, że jesteśmy Polakami i, że to Ty Panie sprawiłeś, iż urodziliśmy się w Polsce, przepraszamy za wszelkie akty uderzające w miłość do naszej Ojczyzny,
przepraszamy Cię Panie za to, że niejednokrotnie wyrzekamy się chrześcijańskiego stylu życia, że nie kształtujemy je zgodnie z Dekalogiem, nauką i moralnością Kościoła, za brak naszego świadectwa życia wiarą.

Przyjmij Panie nasze przeproszenia i odwróć od nas swój gniew. Uzdalniaj nas do tego, abyśmy byli narodem wiernym Twojemu Synowi i Matce Najświętszej.

Modlitwa o wstawiennictwo Świętego Andrzeja Boboli – Patrona Polski.

Święty Andrzeju Bobolo, patronie trudnych czasów. Ty krzepiłeś Polaków w czasach wszelkiego zagrożenia. Oddajemy się Tobie w opiekę. Pomagaj nam wytrwać pośród wszystkich doświadczeń osobistych i społecznych. Wyjednaj nam łaskę Bożego Pokoju i jedności, byśmy z rozwagą i ewangeliczną roztropnością umieli dostrzegać i oceniać sprawy własne i sprawy Narodu w świetle Ewangelii Chrystusa. Uproś nam odwagę działania, byśmy nie trwali w bezradności wobec zła, które nie ustaje. Niech nas napełnia Boża radość, gdy zwyciężamy albo ponosimy porażki. Święty Andrzeju Bobolo, oręduj za nami u Boga.

Dziękujemy Ci Panie za Twoją miłość do nas. Za ten dar naszego trwania przed Tobą, obecnym w Najświętszym Sakramencie. Boski Zbawicielu wiemy, że pragnąłeś przemienić ziemię w niebo, całą ludzkość w Bożą rodzinę, a każdego człowieka w dziecko Boże. Spraw Panie, aby ogień Twojej wiekuistej miłości ogarniał wszystkie ludzkie serca. Daj pokój każdemu sercu i każdej duszy. Oddajemy się Tobie. Amen.

15 czerwca 2023 r.

Niech będzie uwielbione Najświętsze Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa!

Witamy Cię Boska Eucharystio. Jesteś naszym pokarmem i napojem na życie wieczne. Trwając przed Twoim Obliczem, pragniemy zanurzyć się w kontemplacji Ciebie w Najświętszym Sakramencie. Jezu, dziękujemy Ci, że na nas czekasz. Zapraszasz nas do przebywania w Twojej bliskiej obecności, bo nas kochasz. Uwielbiamy Cię, dziękujemy za Twoją miłość. Twa miłość przyzywa nas przed Twój Majestat, aby nas umacniać, pocieszać, oddalać od nas niepokoje, napełniać darem radości. Bądź błogosławiony utajony w Hostii. Chcemy całym sercem dziękować Ci i uwielbiać Cię. Mów, Panie, do naszych serc. Przemieniaj je i uświęcaj. Czyń je Twoim żywym mieszkaniem. Chcemy trwać w Twojej obecności wraz z Maryją, naszą i Twoją Najświętszą Matką. Ona pełna żywej wiary i najczystszej miłości wyjednuje nam potrzebny dar, wprowadzi nas w modlitwę serca. Maryjo, prosimy Cię, abyś trwała z nami na modlitwie, uczyła nas adorować Swego Syna. Pomagała nam wynagradzać za rany Serca, których doznał w Ogrodzie Oliwnym, a także za te rany, które zadajemy Jemu dzisiaj. Panie Jezu, przyjdź do naszych serc, z łaską swoją przyjdź, bardzo potrzebujemy Ciebie.

Trwając w oktawie Bożego Ciała, pragniemy podziękować Ci, Jezu, za święto Eucharystii. Za to, że przychodzisz do nas, że wyszedłeś poza świątynię, na ulice naszego miasta, do naszych mieszkań. Pokarmie, który zaspokajasz każdy prawdziwy głód, szedłeś koło naszych domów, stałeś przy tych miejscach, pod tymi oknami, w których grzeszymy, kłócimy się, upijamy się, złorzeczymy. Ale Ty, Panie, chciałeś wejść do tych miejsc. Ty się nami nie brzydzisz, brzydzisz się grzechami. One sprawiają Tobie największy ból. Niesiony w procesji chciałeś powiedzieć każdemu człowiekowi „Chcę dać ci Moją Miłość”, tylko oddaj Mi swoje grzechy i wpuść Mnie do twego serca.

Aby przygotować i spożyć Wieczerzę, wysłałeś Jezu, swoich apostołów do znajomego człowieka. Chcesz Panie przychodzić do znajomych serc. Do serc, które dały Ci się poznać. A gdzie je poznajesz? W sakramencie pojednania, w konfesjonale. Panie Jezu, czy na tyle jesteśmy znajomymi, że wybrałbyś mój dom i powiedział, dzisiaj chcę wejść do twojego domu? Jakie jest moje serce?… Panie Jezu, Ty powiedziałeś: „ Moja Eucharystia jest Sakramentem Miłości, dlatego wszyscy, którzy z wiarą będą się karmić Moim Ciałem, staną się zdolni do takiej samej miłości, jaką Ja was umiłowałem. Staniecie się zdolni do umywania nóg siostrom i braciom. Naprawdę staniecie się zdolni do tego, by kochać Moją Miłością. Tylko wyrzućcie z siebie stary kwas zazdrości, niechęci, plotek, poniewierania drugimi. Przyjmując Moje Eucharystyczne Ciało pozwólcie bym mógł was w siebie przemienić, byście stali się dobrzy jak chleb dla moich sióstr i braci”.

O miłosierny Panie, robimy sobie rachunek sumienia z miłości. I niestety jest tak, że przychodzimy do Twego Ołtarza, spożywamy Twoje Ciało pod postaciami eucharystycznymi, ale nie zważamy na Twoje Ciało, którym są siostry i bracia wokół nas. Często nasza pobożność jest tylko zewnętrzna, a Ofiarą przy ołtarzu, jaką wnosimy jest nasza niechęć do braci i sióstr, z którymi jesteśmy skłóceni, wnosimy zazdrość, która zabija bliźniego w naszym sercu, wnosimy mnóstwo nie danych odpowiedzi na prośbę o pomoc. Przychodzimy z sercem pełnym zawiści, z sercem, które wielu oczerniło, wielu oplotkowało, przychodzimy na Eucharystię skonfliktowani z najbliższymi i tyloma jeszcze innymi grzechami przeciw miłości. Właśnie tacy przychodzimy. A Tobie tak bardzo zależy, byśmy stali się z Tobą i z naszymi siostrami i braćmi jednym ciałem. Panie, o Sercu miłosiernym, grzeszymy przeciw Tobie obecnemu w Twoim Mistycznym Ciele. Dlatego podczas tej Godziny Świętej klękamy przed Twym Eucharystycznym Obliczem i w duchu przed tymi osobami, które zraniliśmy, przed którymi powinnyśmy naprawdę uklęknąć i prosić o przebaczenie. Niech to będzie wstęp do odbudowy relacji. Niech to będzie także rodzaj naszego wynagrodzenia Tobie, Panie Jezu, obecnemu w człowieku. Ta chwila ciszy niech będzie czasem duchowego pojednania… Będziemy powtarzać: napełnij nas swoją łaską

aby nasza miłość była bez obłudy,
abyśmy nikomu nie byli nic dłużni poza wzajemną miłością,
aby wszystkie nasze sprawy dokonywały się w miłości,
abyśmy starali się znosić siebie nawzajem w miłości,
abyśmy zawsze dawali świadectwo i byli wzorem dla innych w mowie, obejściu i w miłości,
abyśmy okazywali miłość Bogu przez spełnianie Jego przykazań,
abyśmy potrafili odkrywać i kochać wolę Bożą wobec naszego życia,
abyśmy potrafili miłować naszych nieprzyjaciół na wzór naszego Pana,
abyśmy modlili się za tych którzy nas nie kochają, a nawet prześladują.

Panie Jezu, niech pragnieniem naszym będzie każdego dnia składać Ci w ofierze nasze serca z miłością, jako odpowiedź na Twoją odwieczną miłość, która lituje się nad nami i pociąga nas ku Tobie, ku Twemu Sercu.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła (1 J 4, 7-12) „Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my winniśmy się wzajemnie miłować. Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała”.

Wielka miłość Boga wyraziła się w czasie Ostatniej Wieczerzy ustanowieniem Eucharystii. Pojąć Eucharystii się nie da, gdyż jest to Wielka Tajemnica wiary, ale można tę Tajemnicę z wiarą i miłością wziąć w siebie i pozwolić, aby dokonywała w nas dzieła odkupienia. Panie Jezu, czy mogłeś dla nas jeszcze uczynić coś więcej? Nie mogłeś! Bowiem w Eucharystii objawiłeś nam miłość, która nie zna miary, zapragnąłeś być w nas, bliżej się nie da i bliżej nie można. Tak zależy Tobie na tym, abyśmy byli szczęśliwi. Ustanowienie Eucharystii uprzedziło w sposób sakramentalny wydarzenia, które miały nastąpić. Panie Jezu, wstając od stołu, udałeś się do Ogrodu Getsemani, na miejsce konania i zdrady. W czasie tej Godziny Świętej czynisz nas świadkami Twej modlitwy w śmiertelnej trwodze, której dowodem jest pot jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię. Krople krwi, tej samej Krwi, którą ofiarowałeś Kościołowi jako napój zbawienia w sakramencie Eucharystii. Pomimo, że doznawałeś trwogi, nie uciekłeś przed swoją „godziną”. Bo prawdziwa miłość nigdy nie dezerteruje. Tej miłości zabrakło Tobie od strony najbliższych, uczniów, że zrobiłeś im wyrzut: „Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie”. Panie, my też nie jesteśmy lepsi od tych śpiących uczniów. Tak mało w nas czuwania przy Tobie, czuwania nad własnym życiem. Tak mało myślenia o Tobie. Mimo całej naszej bylejakości, z głębi duszy jednak wyrywa się modlitwa dziękczynna. Niech ona będzie wyrazem naszej wdzięczności, miłości i zaufania do Ciebie. Wspólnie odmówimy Akt miłości: Boże, choć Cię nie pojmuję, jednak nad wszystko miłuję, nad wszystko co jest stworzone, boś Ty dobro nieskończone!

Dziękujemy Ci, Panie, za Twoją Miłość do nas, grzesznych ludzi. Jesteś wszechmogący i czynisz wszystko, co chcesz z siłą i wszechmocą, ale jest jedna rzecz, której nie możesz zrobić: nie możesz przestać nas kochać. I za tę największą z łask uwielbiamy Cię. Dziękujemy za Chleb, który nas wzmacnia, w Chlebie tym jest życie i za Krew, którą złożyłeś w gospodzie Mistycznego Ciała, jak powiedziałeś do św. Katarzyny ze Sieny. Gospodą tą jest Kościół, gdzie każdy może przyjść. Do świątyni powinno się pędzić jak do restauracji. Cieszmy się, że możemy tu być każdego dnia i posilać się.

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i na wieki wieków. Amen.

1 czerwca 2023 r.

Jezu patrzymy na Hostię Świętą, w której ukrywasz Swoje Bóstwo i Człowieczeństwo. Jesteś Tu obecny, Ty Synu Boży wraz z Ojcem i Duchem Świętym. Tu w tej małej Hostii adorujemy całą Trójcę Świętą: Boga Ojca, który kocha Ciebie, Syna swojego umiłowanego oraz Ducha Świętego. Jakże wielka i niepojęta to tajemnica. Tu w tej małej kruszynie chleba, ukryty rzeczywiście mieszkasz wśród nas, patrzysz na nas, miłujesz nas, czekasz na nas ze skarbami swoich łask. Czeka Bóg Ojciec, by dać nam Syna Swojego, którego wydał dla naszego zbawienia. Czeka Syn Boży, by dać nam zbawienie. Czeka Duch Święty, dawca łask wszelkich, nasz pocieszyciel i uświęciciel, nasz oblubieniec czeka, by nas oświecić, umocnić pouczyć i pocieszyć. To za sprawą Ducha Świętego stałeś się o Jezu Człowiekiem i mocą tego Ducha chleb i wino staje się Twoim ciałem i krwią. To dzięki Duchowi Świętemu możemy Cię adorować Dziękujemy Ci Duchu Święty za tę niewysławiona tajemnicę. Za szczyt Twojej miłości.

Dziękujemy Ci, że pozwalasz nam wzrokiem wiary widzieć w Hostii Syna Bożego. Dziękujemy, że zamieszkałeś w nas po raz pierwszy przy Chrzcie Świętym. Zamieszkałeś w nas w sposób szczególny po raz drugi, gdy przyjęliśmy Sakrament Bierzmowania. Dziękujemy Ci, że przez to święte namaszczenie staliśmy się zdolni do mężnego wyznawania naszej. Dziękujemy, że nas oczyszczasz w sakramencie pokuty, uświęcasz i zamieszkujesz w nas.

O Jezu obecny w Przenajświętszym Sakramencie w zjednoczeniu z Ojcem i Duchem Świętym posyłaj nam od Ojca nieustannie Ducha Świętego, abyśmy potrafili trwać w zjednoczeniu z Tobą, abyśmy mogli godnie Ciebie przyjmować w Komunii Świętej. Pragniemy mieć w sobie Ducha Świętego, by całkowicie należeć do Ciebie. Spraw abyśmy nigdy nie opierali się działaniu łaski Ducha Świętego, ale wiernie i ochoczo słuchali jego natchnień. Daj abyśmy nigdy nie zasmucali go przez grzech.

Jezu, Ty przyjąłeś cierpienie, mękę i śmierć dla naszego zbawienia. Było to wielkie wyzwanie, którego po ludzku szczerze Jezu się obawiałeś, dlatego prosiłeś swoich najbliższych uczniów aby byli blisko Ciebie w chwilach wewnętrznej trwogi. Zapraszałeś ich Jezu do uczestnictwa w modlitwie, szukałeś pociechy w uczniach, mimo wiedziałeś, że ludzkie wsparcie jest zawodne. Jezu Ty zapraszasz także nas do uczestnictwa w Twojej kapłańskiej ofierze i wskazujesz, że my mamy także szukać pocieszenia i umocnienia na modlitwie, czyli trwaniu w bliskości z Ojcem.

Panie Jezu Ty prosisz i oczekujesz od nas modlitwy. Czym zatem jest modlitwa? Modlitwa to przebywanie z Bogiem, myślenie o Bogu z miłością , rozmowa z Nim, czyli słuchanie Jego i mówienie do Niego. Modlitwa jest spotkaniem dwóch serc, więc musimy być świadomi, że spotykamy się z Bogiem, aby nawiązać więź z Bogiem i trwać w Jego miłości. Panie Jezu dopomóż nam abyśmy się stali ludźmi modlitwy. Człowiek modlitwy to przede wszystkim ktoś, kto wierzy Bogu, który jest miłością. Uwielbia Boga, w milczeniu wpatrując si w Jego oblicze, a każde uderzenie naszego serca mówi o naszej miłości, którą chcemy obdarzyć Boga. Panie Jezu, Ty nie oczekujesz od nas abyśmy coś dla Ciebie zrobili, ale abyśmy Cię kochali. Dopomóż nam żebyśmy nie przestali się modlić jak nie przestajemy oddychać. Nawet wtedy, kiedy dotknie nas cierpienie, kochali Ciebie i dalej się modlili cierpieniem, bólem i przez to zjednoczyli się miłością ukrzyżowaną. Wzorem człowieka modlitwy jest Maryja. Maryjo, nasza Matko, naucz nas ufać bezgranicznie Bogu i w nim pokładać nadzieję. Abyśmy nawet w najtrudniejszych chwilach nie zniechęcali się, nie poddawali się, nie tracili ducha, ale ku Bogu wyciągali ręce wołając o pomoc. Ufajmy i zawierzajmy się Bogu, który najlepiej zna nasze potrzeby i na pewno chce dla nas uczynić wszystko, abyśmy osiągnęli cel naszego życia jakim jest życie wieczne w niebie.

25 maja 2023 r.

Witaj Miłości

Witaj Panie Jezu utajony w Najświętszym Sakramencie. Panie Jezu, jak jesteś Wielki i jak wielka jest Twoja Miłość do nas, że Ty – Wielki Bóg – Pan i Stwórca zapragnąłeś pozostać z nami w tym małym, niepozornym kawałku białego chleba. My, grzeszni i niegodni, obrażający Ciebie naszą pychą i egoizmem, a mimo wszystko – jesteś z nami i pragniesz być z nami w każdej milisekundzie naszego życia i pragniesz nas uczynić prawdziwie spadkobiercami królewskiego dziedzictwa.

Jak mamy Ci za to dziękować ? Jakimi słowami okazać Tobie Jezu naszą wdzięczność za to? za Twoją Miłość, za Miłosierdzie? Nasze serca wyrywają się do Ciebie a rozum nie znajduje słów, by wypowiedzieć tą radość i wdzięczność za te wszystkie łaski i dobrodziejstwa, którymi nas obdarzasz. Bo przecież to, że nas tutaj przywiodłeś, że mamy kapłana, który nam Ciebie dał, to łaska ogromna. Bo ileż tabernakulów na świecie jest pustych. I stoisz przy nich Panie Jezu, pragniesz w nich czekać na swój lud, ale nie ma kapłana, który mocą Twojego błogosławieństwa mógłby znów Ciebie do niego wprowadzić. Matko Przenajświętsza, prosimy Ciebie –pomóż nam w tej godzinie, godzinie czuwania z Twoim Synem w Ogrójcu, przylgnąć do Niego całym sercem, całą duszą, ze wszystkich sił naszych. Ojcze Pio, Bóg obdarzył Cię łaską i poznałeś choć troszkę niewypowiedziane cierpienia Jezusa poprzez otrzymane stygmaty. Wyproś nam takie oddanie Jezusowi, aby każda cząstka naszego ciała, każdy nasz oddech, każda nasza myśl wielbiła i adorowała Jezusa w Jego cierpieniu.

Panie Jezu – cóż możemy Ci dać, skoro nic nie mamy, bo wszystko to co wydaje nam się, że jest nasze, tak naprawdę jest nam dane od Ciebie w darze. Nawet to, że jesteśmy tutaj obecni, to Twoja łaska w stosunku do nas, to Twoja miłość nas do Ciebie przywiodła. Panie Jezu, tyś jest Królem wszego świata, a my jesteśmy Twoimi dziećmi, dlatego jako Twoje dzieci błagamy Cię, otwórz nasze serca na Twoją miłość, otwórz nasze oczy, nasz słuch, nasz rozum na Twoje błogosławieństwo Panie. Panie Jezu, prosimy Cię pokornie skrusz w nas łańcuchy naszych grzechów, krępujących nasze myśli, uczucia i wolę, i zastąp je łańcuchami Twojej miłości, niech tylko ona będzie siłą napędową naszych działań. Panie Jezu, my niby wiemy, że powiedziałaś do św. Małgorztay Marii Alacoque, żebyśmy w tej jednej jedynej godzinie o nic Ciebie nie prosili, tylko trwali przy Tobie i wynagradzali Ci opuszczenie przez apostołów, ale Panie Jezu, jesteśmy świadomi naszej grzeszności, naszej małostkowości, tego, że nasze własne problemy tak bardzo nas pochłaniają. Panie Jezu dałeś nam rozum i dwie ręce – więc sami sobie jakoś poradzimy. Ale my nie chcemy „jakoś” – my chcemy, abyś Ty Jezu zadziałał w naszym życiu i poprowadził nas drogą najlepszą z możliwych. Panie Jezu – my nie chcemy sobie radzić bez Ciebie. My pragniemy Twojego Ducha świętego. Dlatego błagamy Cię o wybaczenie i pragniemy wynagradzać całej Trójcy Przenajświętszej nasze jałowe działania, modlitwy, prace – to wszystko co wykonujemy bez Miłości do Ciebie. Prosimy Cię wybacz nam i ześlij na nas Ducha świętego, byśmy potrafili trwać przy Tobie przynajmniej przez tą godzinę, byśmy byli sam na sam z Tobą, bez naszych rodzin, zmartwień, pracy i tego wszystkiego, co według nas samych i naszej ludzkiej natury – jest dla nas ważne. A przecież Panie Jezu, to wszystko jest nam tylko wypożyczone na ten krótki okres ludzkiego życia, a potem przyjdzie nam zdać relacje. Panie Jezu– wystarczy mała chwilka rozproszenia i już nasze myśli błądzą po naszym własnym ego i życiu tu na ziemi zamiast wielbić Ciebie i oddać Ci hołd. Dlatego go już teraz oddajemy Ci Panie wszystkie nasze rozproszenia, roztargnienia, pragnienia, każde bicie naszego serca, każdy nasz oddech, ruch, gest, każdą łzę, radość, smutek, chorobę i ból od momentu poczęcia do naszej ziemskiej śmierci z Twoją ofiarą Eucharystyczną Panie Jezu na ołtarzach całego świata jako wynagradzanie za nasze grzechy, grzechy naszych rodzin, naszego miasta Słubic, naszej Ojczyzny Polski.

Jezu, sami nie damy rady, dlatego błagamy Cię o Ducha świętego, aby uświęcił, umocnił i uwolnił nasze myśli, pragnienia i wolę, byśmy trwali cały czas przy Tobie Panie Jezu –byśmy potrafili wynagrodzić Ci chociaż w malutkiej części to wszystko co człowiek, co my sami, zgotowaliśmy Ci Boże poprzez swoje grzechy.

Jezu Chryste, znowu stajemy przed Tobą w ten czwartkowy wieczór. Pragniemy w sposób szczególny, jakby na nowo, przeżyć cierpienia, opuszczenie i mękę, które podjąłeś dla naszego zbawienia. W czasie tej godziny pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie „Czuwajcie i módlcie się”. Dlatego chcemy Cię uczcić i wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie, obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Obiecałeś pozostać wśród nas aż do końca wieków. Pragniemy podziękować Ci za to i przeprosić Cię za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Świętego. Oświeć oczy umysłu naszego, abyśmy chwalili Cię nie tylko ustami, ale i świętością naszego życia.

Nasza modlitwa ma być dialogiem – rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty, Panie, przemów do nas w swoim zbawczym słowie. Ewangelia wg. świętego Jana (17,20-26): „Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno [stanowimy]. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».

Panie Jezu, T powiedziałeś swoim uczniom, że pożyteczne jest Twoje odejście, bo dzięki temu będziesz mógł zesłać Ducha Pocieszyciela. Prosiłeś by trwali na modlitwie i cierpliwie czekali. Matko Przenajświętsza, z ludzi tylko Ty wiesz, co oni przeżywali, co mówili, jak byli niecierpliwi. Ale jako ich matka, Matka dana pod krzyżem dla całej ludzkości, byłaś przy nich w wieczerniku, trwałaś przy nich, modliłaś się z nimi i za nich. Teraz też jesteś z nami, i z nami się modlisz do Swego Syna. Ty nas spajasz, byśmy, jak rosi Twój Syn „stanowili jedno”. Ale Panie Jezu, jak stanowić jedno, jak tyle pytań powstaje w naszych głowach ? Jak stanowić jedno, gdy zewsząd bombardowani jesteśmy sprzecznymi informacjami? Jak stanowić jedno, Panie Jezu, gdy tylu Twoich kapłanów kłóci się wzajemnie i każdy mówi co innego? Jak stanowić jedno ? Trwać przy Tobie Jezu!!! – Tylko Ty, Tylko jaśniejąca Miłość może nas scalić i ocalić. Tylko w Miłości, Twojej Miłości, możemy być jedną owczarnią zgromadzoną wokół Ciebie Jezu! Tylko zgromadzeni w Tobie, otuleni Twoją Miłością możemy być stanowić jedno, jak jednej żywy organizm. Panie Jezu, przepraszamy Cię, że zapominamy, że „ jedno” nie oznacza ”tacy sami”. Wybacz nam Boże, że zapominamy, że przecież stworzyłeś na tym świecie tyle niesamowitych, pięknych dróg, ścieżek, szlaków, dolin i gór. I każda z tych tras jest dostosowana dla każdego z nas, tak aby wszystkie twe dzieła były podziwiane i aby każde Twe dziecko dostąpiło zbawienia idąc drogą przystosowaną właśnie dla niego. Wybacz nam Panie, że nie potrafimy dostrzec Twojego piękna, piękna Twojej Miłości, właśnie w tej naszej różnorodności. Przepraszamy Cię Jezu za to, że zamiast pomagać naszym braciom i siostrom iść w tej pielgrzymce wyznaczonej przez Ciebie, próbujemy im wyznaczyć trasę, która według nas, jest najlepsza. Wybacz nam Panie, ciągły, notoryczny brak zaufania do Ciebie. Co z tego, że nasze usta powtarzają: Jezu, ufam Tobie, kiedy nasze poczynią mówią coś zupełnie innego. Panie Jezu, ile razy w ciągi ostatniego tygodnia, kiedy obudziliśmy się rano, kiedy już podziękowaliśmy Tobie za podarowanie kolejnego dnia życia, a może nie – może tylko wymamrotaliśmy coś pod nosem, myśląc „przecież Bóg i tak wie”. Panie Jezu, jak my Ci wynagrodzić naszą butę ? Możemy tylko powtarzać: przepraszam, wybacz i oddać Ci nasze łzy, pot i ból, zanurzając je w Twojej Przenajświętszej Krwi wylanej na Golgocie.

Panie Jezu, kiedy ostatni raz zadał Ci pytanie, każdy z nas tutaj zgromadzonych, czy też modlących się przez Internet: Jezu, co dla mnie dzisiaj przygotowałeś? którą z dróg mam iść ? Komu Mam pomóc nieść jego krzyż, a może mam przytulić kogoś w Ogrójcu? Wybacz Panie Jezu, że nie pytamy się Ciebie w naszej codzienności o Twoje palny i zamiary względem nas, albo że te pytanie jest mechaniczne, wyuczone a nasze uszy wcale nie wsłuchują się w ciszę czekając na odpowiedź.

Wybacz nam Jezu..

Panie Jezu, i znów tak szybko minęła godzina, za szybko. Tyle niewypowiedzianych myśli, tyle spraw, za które chcielibyśmy Ciebie przeprosić. I żal, że zostajesz tu sam, w tych murach. Dlatego zabieramy Cię ze sobą Panie Jezu, do naszych domów i rodzin. Zapraszamy Cię. Pozwól każdemu z nas zapytać się Ciebie jutro rano: co zaplanowałeś dla mnie Jezu? A jeśli komuś nie dane byłoby się obudzić, to Panie Jezu. pozwól mu stać się jemu z Tobą- jedno, a Ty Matko Przenajświętsza osobiście przyjdź i pomóż bez lęku i z wiarą w Bożą Miłość, zaprowadź do domu Ojca.

W podziękowaniu Panie Jezu, za ten cudownie spędzony z Tobą czas, przyjmij Jezu modlitwę, którą nam dałeś przez anioła w Fatimie:

O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi, proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników

18 maja 2023 r.

Witamy Cię Jezu Eucharystyczny! Adorujemy Cię i błogosławimy, ponieważ przez wszechmocne łaski Twego Najświętszego Serca dopełniasz odkupienia świata. Chwała Tobie, Królu Niebios, który chcesz przebywać w Getsemani skromnego tabernakulum. Na kolanach i z wielkim skupieniem wewnętrznym prosimy Cię, o Jezu, o światło do poznania Twego Najświętszego Serca, o łaskę kochania Go coraz bardziej i przysparzania Mu chwały. Przyszliśmy tutaj, by z naszą nędzą czuwać wraz z Tobą w Ogrodzie Oliwnym, gdyż chcemy choć trochę zasmakować goryczy Twego ogromnego smutku i opuszczenia. Udziel nam łaski, O Panie, byśmy z jak najżywszą wiarą przybliżyli się w Godzinie Świętej do kielicha Ogrójca. Maryjo, Matko miłosierdzia, bądź przy nas podczas tej godziny czuwania, wskazuj drogę do Twego cierpiącego Syna, byśmy mogli z miłością przy Nim trwać, pocieszać Go i wynagradzać za grzechy i zło, które teraz się dzieje na całym świecie…

Panie Jezu, wpatrujemy się w Ciebie, kiedy klęczysz i modlisz się w Ogrójcu. Prosisz Ojca, aby, jeśli tylko zechce, zabrał od Ciebie ten kielich. Zdajesz się jednak na Jego wolę, do końca posłuszny Bożym wyrokom. Gdy modlisz się w tym mistycznym ogrodzie konania, zstępuje do Ciebie anioł, który pociesza Cię w przepaści opuszczenia. Tak rozpaczliwie szukasz przyjaciół, których obecność pozwoli złagodzić trwogę. Ci jednak zasypiają, nie potrafią znaleźć w sobie siły, by wraz z Tobą czuwać. O Panie nasz, Ty powiedziałeś: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał” (J 15, 16). Wiemy dobrze, że to nie dzięki naszym zasługom, ale dzięki Twojej łasce możemy ogrzewać się przy płomieniu miłosierdzia Twego Najświętszego Serca. Skoro już nas wybrałeś, skoro jesteśmy tutaj, u stóp Twoich, skoro dane nam było przybyć, by pocieszać Twoje Najświętsze Serce, pragniemy cierpieć wraz z Tobą, zastąpić uczniów, którzy mimo Twej gorącej prośby zasnęli i opuścili Cię w chwili próby. Boski Zbawicielu, chcemy zbliżyć się do Ciebie, wyjąć ciernie z Twego diademu boleści, ofiarować swoje pocieszenie i wynagradzać za grzechy nasze i innych ludzi…

Z ewangelii wg św. Łukasza (2, 34-35) „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”. Panie Jezu, Twoje Najświętsze Serce zawsze czuło bliskość Niepokalanego Serca Twej Matki. Jego bicie towarzyszyło Ci od momentu zwiastowania poprzez całe Twoje ziemskie życie – także podczas długiej godziny ogrójcowej męki. Już wtedy widziałeś Maryję idącą wraz z Tobą na Golgotę i gorzko opłakującą Twoją śmierć. Każda zadana Ci rana przeszywała mieczem Jej duszę i Serce. Kiedy żołnierze biczowali Cię, przywiązanego do słupa, biczowali w Tobie także Niepokalaną Dziewicę, która dała Ci to śmiertelne ciało, byś stał się naszym bratem. Macierzyńskie współcierpienie wyrażające się w Jej obecności pod krzyżem, pogłębiało dramat śmierci krzyżowej. Już podczas męki w Ogrójcu widziałeś wszystkie zniewagi wyrządzone Maryi. Och, jakże musiałeś wtedy cierpieć odczuwając każde ludzkie znieważenie Twojej ukochanej Mamy. Panie nasz i Mistrzu, chcemy Cię uwielbiać poprzez nabożeństwo do Twej Najświętszej Matki. Pragniemy Ją kochać i starać się, by inni Ją pokochali oraz zapragnęli uczestniczyć w nabożeństwie pierwszych sobót miesiąca w celu wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Twojej Niebieskiej Matki za pięć rodzajów zniewag, którymi się Ją obraża. Panie Jezu, przyjmij nasze zadośćuczynienie za: obelgi przeciw Niepokalanemu Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, za bluźnierstwa przeciw Jej Dziewictwu, za ludzi odmawiających Jej przywileju Boskiego macierzyństwa, kiedy jednocześnie uznaje się Ją wyłącznie jako Matkę człowieka. Przepraszamy Cię za obelgi, przez które usiłuje się wpoić w serca dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść wobec nieskalanej Matki, a także wszystkie bluźnierstwa, które znieważają Maryję w Jej świętych wizerunkach. Podczas tej Godziny Św. łączymy wszystkie łzy wylane przez Ciebie w Ogrójcu ze łzami Maryi i prosimy o przebaczenie tym wszystkim, którzy lekceważą Twoje życzenie praktykowania tego nabożeństwa, a także tym, którzy zapominają o czterech warunkach, które należy podejmować z intencją wynagradzającą: spowiedzi św., komunii św., jednej części różańca i medytacji nad tajemnicami różańcowymi. Panie Jezu, prosimy Cię, przebacz tym wszystkim, którzy są obojętni na macierzyńską miłość Matki Bożej, nie chcą słuchać Twojej Najświętszej Matki, ani być Jej dziećmi. Przepraszamy za tych, którzy okazują Maryi niechęć, mówią o Niej w czasie przeszłym, twierdząc, że była ważna kiedyś, a teraz zmieniły się czasy, poglądy, wizje i nie potrzebują Jej pomocy. Przepraszamy za zwolenników ekumenizmu, którzy odrzucają Maryję, a także za tych, którzy atakują czcicieli Maryi oraz słowiańską Maryjność… Panie Jezu, ludzie dziś tak często zapominają, że Kościół przetrwał najgorsze prześladowania i najbardziej mroczne czasy tylko dlatego, że uciekał się do Twej umiłowanej Matki Maryi. Musimy nieustannie przypominać, że Maryja nie tylko chroni Kościół, którego jest Matką, ale także jest strażniczką prawowierności i dogmatów. O Maryjo, Twemu Niepokalanemu Sercu powierzamy całą ludzkość. Wskazuj jej drogę do poznania jedynego i prawdziwego Zbawiciela, Twojego Syna Jezusa Chrystusa! Użycz całemu światu pokoju w prawdzie, sprawiedliwości i miłości. O Ty, Niepokalanie Poczęte Serce, ofiaruj nieustannie w Trójcy Jedynemu Bogu drogocenną Krew Twego Syna, Jezusa Chrystusa dla ratowania świata, aby był On jeszcze raz łaskawy i miłosierny i zechciał ludzkość zachować od zagłady i zniszczenia.

Z ewangelii wg św. Jana (19, 25-27) „Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja”. W obliczu śmierci, Panie Jezu, powierzasz swoją Matkę pod opiekę ukochanego ucznia Jana, z którym każdy z nas może i powinien się utożsamiać. Wcześniej powiedziałeś Maryi, że oto zyskuje nowego syna. Taka, można powiedzieć niewielka pociecha dla Serca Matki udręczonego współcierpieniem męki i konania jedynego dziecka. Żadne słowa nie oddadzą bólu i dramatu, który wtedy się rozgrywał, i który niestety ciągle trwa… Czy dzisiaj na nowo nie krzyżujemy Cię Nasz Umiłowany Jezu? Każde sprzeniewierzenie się Bożemu prawu i Bożej woli ponawia okropieństwo Golgoty. O Panie nasz, w Ogrójcu dane Ci było zobaczyć ogrom Twojej męki i cierpień krzyżowych. Już wtedy widziałeś także zastępy dusz, które wzgardzą Twoją ofiarą i odwrócą się od Ciebie. Te dusze, odkupione drogocenną Krwią Baranka, zadają Twojemu Sercu bolesną ranę. Odpłacają Ci obojętnością i niewdzięcznością za nieskończoną miłość. Pragniemy teraz wynagradzać Ci za ich i nasze niewierności. Będziemy powtarzać – przepraszamy Cię Jezu:

za pychę, która każe nam wątpić w istnienie Boga,
za odrzucanie prawd wiary,
za niewdzięczność wobec Twoich obfitych darów,
za nadużywanie Bożego miłosierdzia i błędne jego interpretowanie,
za odrzucanie Ciebie i mówienie, że mamy jeszcze czas na nawrócenie,
za trwanie w grzechu i usprawiedliwianie grzechów,
za dokonywanie wyborów przeciwko Tobie,
za wykluczanie Cię z życia rodzinnego,
za wzgardę i obojętność, jakimi odpłacamy za Twoją miłość,
za zapominanie o Tobie w chwilach radości i smutku.

O Jezu, źródło niewyczerpanej litości, mimo ewidentnych i rażących występków, mimo grzechu i bagna, w które popadamy i czasem nawet nie chcemy z niego wyjść, oddajesz nam swoją Mamę za Matkę. Od tej pory to Maryja, tak jak stoi przy Twoim krzyżu Jezu, trwa także przy naszych codziennych krzyżach. To cud Miłości Krzyża, Miłości ofiarnej, bezwarunkowej i nieprzemijającej. Czyn umiłowanego ucznia, który wziął Maryję do siebie, jest dla nas ciągłym wyzwaniem, byśmy czynili to samo. Gdy bierzemy Ją do siebie, gdy mamy Ją przy nas w naszym życiu, uczymy się od Niej wierzyć, kochać i cierpieć – po prostu uczymy się od Niej wypełniać wolę Bożą. Dziękujemy Ci Dobry Boże za każdy krzyż, który mimo buntu i niezrozumienia staramy się nieść z godnością. Dziękujemy, bo wiemy i czujemy, że nie jesteśmy sami, że zawsze pod krzyżem naszych ograniczeń i słabości możemy przytulić się do czułej i zatroskanej Matki naszego Boga, do naszej Mamy Maryi. Wierzymy, że przy Maryi wytrwamy najcięższe życiowe próby, jakie nas jeszcze czekają…

Panie Jezu, w dzisiejszej ewangelii, zapowiadasz uczniom swoje odejście z tego świata, a jednocześnie zapowiadasz swoje powtórne przyjcie. Doświadczenie rozstania, jakże potrzebne jest nam – Twoim uczniom, bowiem bada nasze przywiązanie do Ciebie Panie. Wierność Tobie, Jezu Chryste, mimo, że Ciebie nie widzimy i nie słyszymy, jest miarą naszej miłości ku Tobie. Tą miarą jest także tęsknota wynikająca z głębokiej potrzeby bliskiej relacji z Tobą. Warto sobie dziś zadać pytanie, jak każdy z nas przeżywa relacje z Bogiem, czy tęsknimy, czy pragniemy jak najszybciej spotkać się z Nim? Panie Jezu, Ty zaszczepiasz w nas nadzieję mówiąc „Smutek wasz przemieni się w radość”. Im bardziej kochamy, tym bardziej tęsknimy. Doświadczamy większego bólu i smutku rozstania, a czym większa tęsknota tym większa radość spotkania. Jeśli nawet po ludzku dusza się smuci, to tylko w tym celu, by radość była jeszcze większa z ponownego spotkania i nadziei na nowe życie. Smutek odejścia od tego, co ziemskie, aby było szczęście, którego nie ma końca, które jest pewnością. Wtedy już tylko kontemplacja, bez pytań, bez wątpliwości, bez smutku. Tylko radość oglądania Boga twarzą w twarz. Tej radości nikt nie odbierze i warto przeżyć odrobinę smutku, by taką radość przeżywać bez końca. Słowa Twoje Panie mogą budzić zaskoczenie, a czasem nawet zmieszanie i czasem pojawią się wątpliwości, czy rozumiemy je we właściwy sposób. Apostołowie także ich nie rozumieli i pytali jeden przez drugiego. Jeśli my mamy dzisiaj problem ze zrozumieniem Twoich Panie słów, to musimy pytać się innych i razem z innymi, czyli razem z całym Kościołem wsłuchiwać się w głos Ducha Świętego, który jako jedyny jest autentycznym interpretatorem Słowa Bożego… Pomyślmy teraz przez chwilę o swoim życiu, kiedy zadajemy Ci, Panie Jezu pytania i oczekujemy odpowiedzi na nie i nie dostajemy ich w tej formie, w jakiej byśmy chcieli. Ty Panie, jednak odpowiadasz, ale w perspektywie nieba, życia w Tobie i z Tobą na zawsze. Chociaż nieraz jeszcze będziemy cierpieć, płakać, nie rozumieć tego, co się z nami dzieje, to będzie to tylko chwila w perspektywie tego, co nas czeka potem, po śmierci. I to jest ta dobra nowina dla każdego z nas. Dziś nie rozumiemy sporo w naszym własnym życiu i ciężko nam się pogodzić z pewnymi faktami, przeszłością, tym, jak się to życie potoczyło, ale wierzymy, że to tylko jest przejściowe, a to, co nas czeka, to radość wieczna. Ważne, żeby o tym pamiętać w chwilach próby, bowiem nie ma Zmartwychwstania bez krzyża, ale każdy krzyż prędzej czy później prowadzi do Zmartwychwstania…

11 maja 2023 r.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen

Jezu w Najświętszym Sakramencie uwielbiamy Cię i błogosławimy Twoje Święte Imię, w ten czwartkowy wieczór chcemy Ci podziękować, że na nas czekasz, chcemy Ci wynagradzać za swoje grzechy i grzechy naszych bliźnich. Zapraszasz nas do przebywania w Twojej bliskiej obecności, bo nas kochasz. Uwielbiamy Cię, dziękujemy za Twoją Miłość, która sprawiłam, że zamieszkałeś pośród nas. Ta miłość wciąż przyzywa nas przed Twój majestat. Bądź błogosławiony nasz Królu i Boże utajony w Najświętszej Hostii. Chcemy całym sercem odpowiedzieć na Twoje zaproszenie i trwać przy Tobie. Pragniemy Ci dziękować i uwielbiać Cię za bezmiar Twojej miłości do nas. Mów Panie do naszych serc, przemieniaj i uświęcaj. Czyń je Twoim żywym mieszkaniem.

Z Ewangelii według św. Mateusza: „Wtedy przyszedł Jezus z nimi do Ogrodu zwanego Getsemani i rzekł do uczniów „Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił”. Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich smutna jest dusza moja, aż do śmierci: Zostańcie tu i czuwajcie ze Mną”. I odszedłszy nieco dalej upadł na twarz i modlił się tymi słowami: Ojcze, jeśli to możliwe niech mnie ominie ten kielich. Wszakże nie jak ja chcę, ale jak Ty. Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących, Rzekł do Piotra: Tak jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie: duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe. Powtórnie odszedł i tak się modlił „Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja”. Potem przyszedł i znowu zastał ich śpiących, bo oczy ich były senne. Zostawiwszy ich, odszedł znowu i modlił się po raz trzeci, powtarzając te same słowa. Potem wrócił do uczniów i rzekł do nich! Śpicie jeszcze i odpoczywacie? Oto nadeszła godzina i Syn człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie chodźmy! Oto blisko mój zdrajca.

Kontemplujmy Naszego Pana: słabego, drżącego i obciążonego trwogą. Niespokojny, z sercem ściśniętym do bólu, chciałby dać upust swojej udręce, jest jej tak pełen, że nie może się od niej uwolnić. Trudno nam jednak zjednoczyć się z bólem Panie, ponieważ nie potrafimy go zrozumieć. Jezu oświeć nasze słabe umysły, umocnij w pragnieniu pójścia za Tobą, naśladowania Cię, a przede wszystkim uczestnictwa we wszystkich tajemnicach Twojej Męki. Zadbajmy o to, aby nie marnować swoich cierpień, a wykorzystać je dla mojego zbawienia i naszych bliźnich. Jezus cierpiał za nas także w sferze zmysłów, postarajmy się umartwić je z miłości do Niego. Panie Jezu, przez święte uczucia Twego ludzkiego i Boskiego Serca, spraw, abym Cię miłował z głęboką wdzięcznością za tę miłość, z jaką podjąłeś w Ogrójcu Twoją mękę, za nas grzesznych ludzi. Tobie Chwała na wieki.

Słowa Ewangelii według świętego Jana: „Jezus powiedział do swoich uczniów: Jak mnie umiłował Ojciec tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać Moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazanie Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość była pełna.”

Prośba Jezusa, by uczniowie trwali we wzajemnej miłości, jest jednym z najbardziej wzruszających momentów, tym bardziej, że Pan ich wzajemną relację odnosi do tej, którą sam ma z Ojcem i którą kieruje ku nim. Parafrazując słowa św. Jana Pawła II – uczniowie rozpoznając miłość Jezusa, stają się wezwaniem, by ją przyjąć i uczynić w jakiś sposób swoją. Dopiero wtedy stanie się dla nich źródłem radości. Budujmy wspólnoty oparte na miłości, na głębszej więzi między nami, na sprawiedliwości, gdzie każdy jest dla innych – w nieustannym wspaniałomyślnym, bezinteresownym darze z siebie. Tak czyńmy, aby inni patrząc na nas mówili „ zobaczcie jak oni się miłują.”

Panie Jezu, kończąc rozważanie, zanim wstanę, aby podjąć próbę nowego życia, proszę Cię o to: będziemy powtarzać: Prosimy Cię, Panie….

aby miłość moja była cierpliwa, łaskawa, wolna od zazdrości;
aby miłość moja nie szukała zaszczytów, nie czyniła źle, a przy tym była pokorna i uprzejma;
aby miłość moja panowała nad moim egoizmem, była przebaczająca, nie unosiła się gniewem;
aby miłość moja nie cieszyła się z niesprawiedliwości, a równocześnie była mi siłą i mocą do zjednoczenia wszystkiego;
aby miłość moja, która wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, dawała mi umiejętność i odwagę do przetrzymania wszystkiego.

Boże, który wlewasz w serca nasze nadprzyrodzone skarby, spraw aby nasza miłość względem Ciebie i każdego człowieka była zawsze według Twego upodobania.

Akt uwielbienia miłości miłosiernej.

Jezu, Zbawicielu nasz! W obecności Maryi, naszej Matki, Aniołów i Świętych zbliżam się z wiarą, ufnością i miłością do Twego Najświętszego Serca, otwartego dla nas na krzyżu. (Stanąć w duchu pod krzyżem Pana Jezusa, patrząc w Jego Serce ). Ufając w Twoją Miłość do nas, słabych ludzi, zagrożonych napaściami duchów ciemności, z pomocą Aniołów i Świętych obmywam w Twej życiodajnej, oczyszczającej Wodzie siebie i moich braci. (Można wymienić konkretne osoby i grupy ludzi – żyjących i zmarłych) Z Aniołami i Świętymi oddaję hołd, cześć i uwielbienie Twojej Boskiej Krwi …(zatrzymać się na moment adoracji) i z ich pomocą zanurzam w niej siebie i moich braci.

Synu Boży, nasz Odkupicielu! Dla boleści Twej Najświętszej Matki prosimy Cię:

zmyj z nas brud grzechu Wodą w Twego Serca, zdejmij z oczu bielmo i ulecz nasze rany mocą Ran Twoich;
przyjmij nas, obmytych i naznaczonych Twoją Krwią, do Twego Najmiłosierniejszego Serca, abyśmy doznali w Nim ocalenia i uświęcenia;
w godzinie naszej śmierci, błagam, przyjdź Jezu, i jako nasz starszy Boski Brat przedstaw nas Bogu Ojcu, którego dziećmi wszyscy jesteśmy. Amen.

4 maja 2023 r,

Witamy Cię Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, ukryty w tej Hostii i z najgłębszą czcią upadamy przed Tobą, aby wyznać swoją nicość oraz wielbić Twoją dobroć i miłosierdzie względem nas, grzesznych ludzi. Ty Panie czekasz na nas i zapraszasz do przebywania w Twojej bliskiej obecności bo nas kochasz. My odpowiadamy na Twoje zaproszenie, chcemy trwać przy Tobie, dziękować, uwielbiać, przepraszać i kontemplować. Przychodząc do Ciebie, pozwalasz aby Twój Duch wnikał w głębiny naszych dusz, przenikał nasze wnętrza i przemieniał nas, a Światło płynące z Twojego wnętrza oddalało od nas mroki zwątpienia i niepokoje, które obciążają nasze serca, abyśmy umieli pochylić się nad Tobą, który prawdziwie jesteś życiem.

W tej godzinie zapraszamy Maryję, którą szczególnie czcimy w tym miesiącu, aby trwała z nami na modlitwie. Ona zawsze wpatrzona w Ciebie, Panie i wsłuchana sercem w Twoje Słowo wprowadzi nas w postawę najgłębszej pokory i modlitwy, uchroni przed złudzeniami i nauczy trwania przed Tobą.

Duchu Święty, który zstąpiłeś na Maryję, gdy trwała w skupieniu i na modlitwie, wołamy, przyjdź! Niech obecność i przykład Najświętszej Dziewicy, pełnej łaski, ożywi nas wszystkich, abyśmy trwali w skupieniu. Niech nasi aniołowie pobudzą nasze serca do otwarcia się na przyjęcie i oddanie się Jego miłości i mądrości. Panie Jezu poślij do nas Ducha.

Jezu najdroższy, Ty sam czuwałeś na modlitwie w Ogrójcu, gorliwie modliłeś się do Boga Ojca, a noc i zmęczenie nie zniechęciły Cię do całonocnego czuwania. Naucz nas takiej postawy. Ja Jestem, powtarzasz nam nieustannie. Pragniesz naszej obecności, naszego pocieszenia bo przeżywasz nieustanną boleść i opuszczenie. Pragniesz wszystkich, bo wszystkich kochasz. Przynosimy w duchu tych wszystkich, którym chcesz powiedzieć: „Ja Jestem przy tobie, w tobie ja żyję, chcę dać ci pokój, obdarzyć cię miłością, wolnością, radością, prowadzić do Ojca”. I naszym pragnieniem jest modlić się z Tobą Panie, być w Twojej modlitwie do Ojca. Właśnie w tej godzinie w Getsemani modlisz się do Ojca, gdy apostołowie posnęli i opuścili Cię. W tej modlitwie Panie prosisz: nawracajcie się na Moją drogę, na tę drogę, jaką ukazałem wam w Kazaniu na górze, bądźcie świadkami ewangelicznego życia – jak Maryja.

Przepraszamy Cię Panie, że często idziemy do drugiego człowieka bez Ciebie, że chcemy innym pomagać swymi siłami tylko, że chcemy nawracać na Twoje drogi, a nie błagamy w skrusze, abyś Ty nas samych nawrócił.

Przepraszamy Cię Panie, bo jak możemy okazać miłość drugiemu, nie okazując jej Tobie ponad wszystko. Jak możemy dać światu Ciebie, nie dając Tobie bez reszty siebie. Wtedy możemy dać tylko swoją obłudę i próżność. Przepraszamy Cię Panie.

Jezu Miłosierny, chcesz, byśmy byli całkowicie podporządkowani Tobie, abyśmy kochali rzeczy małe i ciche, nie oczekiwali wielkich poruszeń, nie skupiali uwagi na myśleniu o sobie, lecz ufali, nieustannie ufali, nieważne, co by się w życiu wydarzyło, to ciągle ufali w Bożą Opatrzność i Twoje Miłosierdzie. Miłosierdzie Boże wzywane modlitwą jest jak słońce, które ogrzewa, powoduje wzrost i dojrzewanie – żadna ludzka siła nie jest do tego zdolna. Niech będzie błogosławiona Twoja dobroć i błogosławione Twoje Imię za to, że pomimo naszej nicości – udzielasz nam tyle łask, czekasz zawsze, bierzesz w swoje ramiona i przytulasz.

Panie Jezu w Twoich Ranach jest nasze zbawienie. Ty sam Panie prosisz, abyśmy przychodzili do Ran Twoich z sercem pałającym miłością. Powiedziałeś: przez Moje Rany otrzymacie wszystko, bo zasługa Krwi Mojej jest nieskończonej ceny. Najświętsze Moje Rany dają moc nad Sercem Boga. W Moich Ranach zawsze oczyścić się możecie. One uleczą wasze grzechowe rany, pokryją wasze przewinienia a Nabożeństwo do Moich Ran jest lekarstwem na te czasy nieprawości.

Ofiarujcie Mi Rany Moje za grzeszników, bo pałam żądzą zbawiania dusz. Za każde ofiarowanie Moich Boskich Ran Ojcu Niebieskiemu, spuszczam kroplę Krwi Mojej na duszę grzesznika, która wyjednywa mu nawrócenie. Przy chorych często powtarzajcie „O mój Jezu, przebaczenia i miłosierdzia przez zasługi Twoich Świętych Ran”. Ta modlitwa ulży duszy i ciału chorego.

Ofiarujcie swoje cierpienia w połączeniu z Moimi Boskimi Ranami za dusze czyśćcowe, bo one są dla nich skarbem nad skarby. Moje Rany podtrzymują świat. Dopóki Rany Moje bronić was będą, nie macie czego się lękać. Zanurzajcie swoje sprawy w Moich Ranach a będą miały wielką wartość.

Jeżeli złożycie wasze nędzne życie w Moje Rany, złożę w wasze życie Moją Boskość! Cudowna wymiana z Woli Ojca wy dajecie (ofiarujecie) Moje Krwawiące Rany, a Ja daję wam chwałę Moich promiennych Ran. O Panie ! Ofiarujemy Ci całą wolę naszą, rządź nami i kieruj podług Twego upodobania.

Pozwól nam, Ojcze Niebieski, wielbić Najświętsze Rany Syna Twego wraz z Niepokalaną Matką Jego, która razem z Nim współcierpiała i wybłagała nam u Ciebie z iście matczyną troską – ratunek dusz naszych Płomieniem Miłości Jej Niepokalanego Serca poprzez Święte Rany Twego i Jej Boskiego Syna.

Słowa Ewangelii według św. Jana (13, 16-20): Kiedy Jezus umył uczniom nogi, powiedział im: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to, będziecie błogosławieni, gdy według tego czynić będziecie. Nie mówię o was wszystkich, których wybrałem; lecz trzeba, aby się wypełniło Pismo: „Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę”. Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście gdy się stanie, uwierzyli, że Ja jestem. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał”.

Dziś przeżywamy pierwszy czwartek miesiąca, dzień ustanowienia Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa. Panie Jezu powiedziałeś: Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew ma życie wieczne. To odnosi się także do nas, dzisiaj. Kto dzisiaj spożywa Chleb życia, żyje życiem wiecznym i zostaje wskrzeszony w duszy i ciele. To tajemnica wiary. Ta wiara zaś, kiedy jest prawdziwa i mocna pobudza nas do rezygnowania z wszystkich rzeczy, aby zyskać WSZYSTKO, jak powiedział Pan.

Powiedziałeś Panie: Przychodząc na świat przeszedłem z postaci Boga w postać człowieka, a potem sługi, kiedy umyłem stopy moim Apostołom. Wiedzcie, że Słowo Wcielone nigdy nie zmieniło tej postawy służby. Powiedziałem wam: Jestem wśród was jako ten, który służy. Także dzisiaj jestem wśród was jako ten, który służy, ale w jeszcze wspanialszej postaci, ponieważ ofiaruję wam moje Ciało, moją Krew, moją Duszę i moje Bóstwo, aby was karmić, aby was wzmacniać, aby was uzdrawiać.

Jezu, obecny w Najświętszym Sakramencie uwielbiamy Cię i dziękujemy za Twoją miłość, która sprawiła, że zamieszkałeś wśród nas. Bądź błogosławiony Królu i Boże utajony w Hostii. Ukryj nas w Twoich Ranach, w każdej z Nich jest miejsce dla nas, każda z Nich stanowi schronienie przed pokusami, które nam zagrażają i przed pułapkami diabła, który robi wszystko, aby nas pochwycić i radować się naszymi upadkami. Ukryj Twoich Kapłanów, Ty Panie kochasz wszystkich Swoich Kapłanów i nawet ci, którzy odeszli od Ciebie i toną w grzechach i w wadach, pozostają wybranymi przyjaciółmi Twojego Serca i nie przestajesz ich kochać. Twoje Serce jest ich schronieniem i ucieczką.

Powiedziałeś Panie: „Kapłan, który przychodzi do Mnie i pozostaje ze Mną, obecnym w Sakramencie Miłości, nie traci swojego czasu, przeciwnie – trwa u źródła wszelkiej łaski. Ja sam pobłogosławię jego kapłaństwo wspaniałą apostolską płodnością. Oto sekret tak wielu Moich świętych”.

Kiedy kapłan odprawia Mszę świętą, Bogu cześć oddaje, aniołów rozwesela, buduje Kościół, żywych wspomaga, umarłym zapewnia spoczynek wieczny i sprawia, że on sam się staje uczestnikiem wszystkich dóbr. Jakże to ogromna posługa i jakże wielka godność kapłanów! Dane jest im to, na co nie pozwolono aniołom.

Dlatego, aby kapłani mogli pobożnie składać Bogu Ofiarę, upraszali łaski i miłosierdzie, my wierni nie możemy ustawać w modlitwach za nich i prosić o nowe święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne. Bo gdy zabraknie kapłanów, nie będzie konsekrowanej Hostii, nie będzie Ciebie, Panie. Nie będzie Kościoła świętego. Ta Ofiara trwa nieustannie na ołtarzach całego świata, nawet w tej chwili dokonuje się Ofiara Twojej Męki, Panie. Dzięki Tej Ofierze możemy tu być, w Twoim Kościele, karmić się Twoim Pokarmem i prawdziwie żyć.

Zanurzmy wszystkich kapłanów w modlitwie różańcowej w tajemnicy I bolesnej, kiedy Ty, Panie modlisz się w Ogrójcu do Ojca. Razem z Maryją, Niepokalaną Dziewicą włączamy się do Twojej modlitwy do Ojca i prosimy o świętość Twoich kapłanów i o nowe święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne: Ojcze nasz….. Zdrowaś Maryjo…. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.

27 kwietnia 2023 r.

Kochany Panie Jezu z pokorą i miłością klękamy przed Twoją Świętą Obecnością w Hostii Świętej. Wierzymy w tę prawdę, której nas uczy Kościół Święty, że jesteś obecny w Najświętszym Sakramencie w sposób rzeczywisty i prawdziwy. Witamy ciebie najdroższy Miłosierny Panie Jezu ukryty w Najświętszym Sakramencie przyszliśmy do ciebie z wielką miłością i tęsknota, aby być razem z Tobą. Świadomi tego, że w Najświętszym Sakramencie odbierasz od ludzi wiele: zniewag, zapomnienia, wzgardy, świętokradztw. Pragniemy wynagrodzić Ci za wszystkie występki dotykające Cię i obrażające Twój Majestat w Hostii Świętej. Wiemy, że jesteśmy prochem i nicością wobec Twojego Majestatu, więc w najgłębszej pokorze padamy przed Tobą na kolana. Klękamy wraz ze świętymi, Matką Przenajświętszą wraz wszystkimi Aniołami i Archanioła oraz patronami dnia dzisiejszego. Pokornie prosimy przyjdź Duchu Święty oświeć nasze umysły, daj serce czułe, u zdolni nas do tego abyśmy mogli przeżywać z umiłowanym Panem bolesną godzinę ogrodzie Oliwnym. Jezu Baranku Boży, który gładzi gładzisz grzechy świata, klęczymy przed Tobą by podziękować ci za dzieło naszego odkupienia. Ty Jezu Synu Boga złożyłeś Siebie ojcu w przebłagalnej ofierze za nasze grzechy.

Mordowali Cię źli ludzie, a ty dobrowolnie ofiarowałeś na krzyżu swoje życie, by wybawić nas od śmierci wiecznej. Twoja krew płynąca z krzyża wybawia miliony ludzi, którzy dostępują Łaski Zbawienia. Jesteśmy Panie wszyscy naznaczeni Twoją świętą krwią i dziś Tobie Baranku Boży pragniemy serca podziękować za nasze ocalenie. Dziękujemy ci Synu Boga za to, że ukryłeś swoje bóstwo w okruszynie chleba i stałeś się przez to dla nas tak łatwo dostępnym. Wybacz nam Jezu słabość naszej wiary. Tak trudno nam ludziom tego świata uwierzyć w Twoje Bóstwo.

Otwórz oczy naszego serca byśmy umieli w Komunii Świętej dostrzegać Twoje Zmartwychwstałe Ciało. Spraw, aby każde nasze spotkanie przy ołtarzu umacniało i ożywiło naszą wiarę w Twoje Zmartwychwstanie i oczekujące na nas nowe życie. Naucz nas obcować z Tobą, zmartwychwstałym i uwielbionym Zbawicielem, aby nasze życie było opromienione blaskiem Twojej Chwały. Panie Jezu chcemy ofiarować Ci naszą modlitwę, żeby przez nią oddać cześć Twojemu Najświętszemu życiu, męce i śmierci. Ofiarujemy Ci tę modlitwę z miłości do Ciebie, jako Pana i Boga naszego i z wdzięczności, że przez swoją męczeńską śmierć Krzyżowa otworzyłeś nam bramy niebios. Ty Jeden o Chryste masz życie nieśmiertelne, które pochodzi od Ojca Niebieskiego. Dzisiaj znów dajesz je wszystkim i każdemu. Kościół zaś pielgrzymujący na ziemi ukazuje światu oblicze Bożego miłosierdzia, woła do Ciebie w imieniu wszystkich ludzi ogarniętych lekiem. W tobie zmartwychwstały Panie, Ojciec umiłował człowieka, umiłował całą ludzkość. Ty Chryste nasza nadziejo prawdziwie Zmartwychwstałeś. Zwycięski Królu, obdarz nas pełnią życia na wieki, otwórz przed nami bramy nadziei, która nie może zawieść.

Panie Zmartwychwstały objawiasz się nam, a my Cię nie poznajemy. Mówimy Ci wciąż tylko o sobie, o swoich sprawach, nie zważając na Ciebie, na Twoją miłość. Jezu, daj abyśmy umieli rozpoznać Cię sercem. Kiedy wołasz nas po imieniu, byśmy zechcieli usłyszeć i odpowiedzieć z miłością i oddaniem. Byśmy rozpoznali w Tobie naszego Nauczyciela i Pana.

Chwała Ojcu i Synowi …

Jezu przychodzisz do nas, by usunąć z naszych serc wszelki lęk. Zabierasz nam strach obdarzasz pokojem i radością i wysyłasz nas abyśmy głosili Ciebie innym . Daj byśmy mówili ludziom, gdzie mogą się znaleźć, gdzie zobaczyć, jak się do ciebie przybliżyć.

Chwała Ojcu i Synowi …

Jezu Chryste Zmartwychwstały, Panie triumfujący mówisz nam, że masz wszelka władzę. jej nocą nakazujesz Kościołowi Twemu nauczać i chrzcić. Dozwól, byśmy wiernie głosili Ciebie, niezmienną prawdę o Tobie. Niech łaska Chrztu Świętego, niosąca przynależność do Chrystusa, ożywi w nas mądrość przekazywanie wiary.

Chwała Ojcu i Synowi …

Panie, który dajesz nam Ducha Świętego i pełnienie Jego darów. Uweselasz nas jego obecnością, hojnym błogosławieństwem i nadzieją. Dajesz nam szansę odradzania się wciąż na nowo w sakramencie pokuty sakramencie; sakramencie Twojego miłosierdzia. Daj, abyśmy całym sercem korzystali z tego daru składając Ci dziękczynienie naszym życiem.

Chwała Ojcu i Synowi …

Jezu Chryste Zmartwychwstały obiecujesz nam swą ochronę i pomoc, gdy głosimy Ciebie i trwamy w Tobie. Dajesz nam swoją Ewangelię, w której Ty sam jesteś obecny. Dozwól abyśmy mogli w imię Twoje czynić dobrze, byśmy odważnie podejmowali walkę ze wszelkim złem.

Chwała Ojcu i Synowi …

Jezu Chryste Zmartwychwstały dałeś się rozpoznać uczniom przy łamaniu chleba. Rozgrzałeś ich serca swoim ogniem, gdy usiedli z Tobą do stołu. Ty nas ciągle zapraszasz do stołu Eucharystycznego. Ty ciągle nas chcesz karmić sobą. Daj abyś mieć czyli Twoje Ciało i krew ukryte w Eucharystii, byśmy posilali się tym Boskim Chlebem jak najczęściej drodze ku życiu wiecznemu.

Chwała Ojcu i Synowi …

Oddanie się zmartwychwstałemu Jezusowi

Wierzę w Twoje Zmartwychwstanie. Bóg Cię uwielbił, napełnił cię Duchem Świętym i dał ci imię, które jest ponad wszelkim imieniem. Klękam przed Tobą, że uznaje się Panem, moim Panem, Penem całego mojego życia i poddaje się całkowicie Tobie i Twojej świętej woli, abyś uczynił ze mną to co chcesz. Nie chce być już w centrum mojego życia; Panie, Ty przyjmij kierowanie. Uczyni abym pragną i robił to co Ty chcesz. Powierzam Ci całego siebie. Chcę być Twój i niczym więcej. Ogłaszam Cię Panem mojego życia, moim Jedynym Panem. Nie chce być już niewolnikiem ani pieniędzy, ani przyjemności, ani żadnej wady lub rządzy, która oddala mnie od Ciebie. Daje Ci całe moje życie na zawsze. Podejmuj wszystkie decyzje według Twojej woli i spraw abym był jak Maryja; sługą Twojego Słowa, ponieważ to jest jedyny sposób na to, by być prawdziwie wolnym. Ja nie chcę już więcej żyć; żyj Ty we mnie. Daj mi swoje życie w zamian za moje, które Ci dzisiaj po wjeżdżam na zawsze. Wiem, że potraktowałeś poważnie moje słowa, tak jak ja potraktowałem co uważnie twoje wezwanie. Otwieram ci całkowicie bramę mojego serca. Wejdź we mnie i pozostaje tam na zawsze. (Bł Johan Newman)

20 kwietnia 2023 r.

Witaj Miłości, Witaj Nieskończone Miłosierdzie Boże! Jezu, Ty widzisz jak bardzo cieszą się nasze serca, że pozwoliłeś nam dzisiaj czuwać z Tobą w Ogrójcu; że nas wybrałeś, byśmy pocieszali Ciebie, byśmy byli Ci wsparciem. Dziękujemy Ci Jezu, za tą niesamowitą łaskę, bycia Twoimi wybrańcami. Ale Panie Jezu, jesteśmy świadomi naszej nędzy, wiemy jakie ułomności tkwią w nas, wiemy, że egoizm nas nie opuszcza. A Ty Panie powiedziałeś do św. Małgorzaty Marii Alacoque, abyśmy tej jednej, jedynej godziny w ciągu całego tygodnia o nic Ciebie nie prosili tylko łączyli się z Tobą w modlitwie serca do Ojca, aby łagodzić gniew Boży, aby błagać Ojca o zmiłowanie nad grzesznikami i aby, na ile jest to możliwe, kochany Jezu, w pewnej mierze osładzać Ci boleść zadaną od Apostołów przez opuszczenie. Ale Jezu, jesteśmy słabi, i mimo naszej miłości do Ciebie, nie potrafimy się wyzbyć przywiązania do naszych, ziemskich spraw. Panie Jezu, bez Ciebie nie damy sobie rady! Ty wiesz, lepiej niż my sami, co potrzeba nam i naszym bliskim, jakie mamy problemy, kłopoty i co nasz czeka jutro i za klika dni. I wiesz Panie, jak bardzo brakuje nam zaufania Tobie! Dlatego błagamy Cię Jezu, daj nam tą łaskę, i pozwól nam zostawić za drzwiami tej świątyni, to wszystko co zaprząta nasze umysły i serca. Obdarz nas łaską pełnego zaufania Tobie, że zatroszczysz się o tych, których zostawiliśmy tam, w świecie. Daj nam łaskę zapomnienia o problemach, bólach, nienawiści, zdradach, nieprzebaczeniu. Daj nam zapomnieć o wyrządzonych krzywdach, o chorobach, o tym wszystkim, co oddala nasze myśli i serca od Ciebie. Zatroszcz się Jezu o to wszystko, a nam daj Cię uwielbiać, pozwól się adorować.

Pozwól nam, Panie Jezu, uklęknąć przy Tobie, wpatrywać się w Ciebie, wielbić Cię. Jezu, Tyś godzien wszelkiej czci i chwały! Co my możemy Ci dać? My nic nie mamy, bo wszystko co ziemskie jest nam dane od Ciebie. Ale jest coś, Panie, na co czekasz z niecierpliwością, na co czekasz jak żebrak na okruszki chleba. To nasza miłości i nasza nędza. Więc oddajemy Ci je z ochotą, oddajemy Ci Jezu naszą Wolę, – dobrowolne i z miłością. Oddajemy Ci Jezu, każdy nasz ból, każdą radość, każdą wylaną łzę. Oddajemy Ci Jezu każdy nasz oddech, każde uderzenia naszego serca od momentu naszego poczęcia aż po naszą śmierć cielesną, ale w połączeniu z Twoją Panie Jezu, ofiarą Eucharystyczną na ołtarzach całego świata. Oddajemy Tobie Panie nasze dłonie, niech staną się narzędziami w Twoich rękach. Oddajemy Ci Panie- nasze nogi – prowadź nas tam, gdzie chce tego Twoja Wola, oddajemy Ci nasze usta – niech wypowiadają tylko te słowa, którymi natchnie nas Duch Święty, oddajemy Ci Jezu nasze myślenie, patrzenie i słuchanie – niech będą zgodne z Twoją Wolą. Uzdolnij nas Jezu do miłosnego przybywania z Tobą, w Twojej obecności; uzdolnij nas Jezu do trwania przy Tobie; uzdolnij nas Jezu do wdzięcznej modlitwy sercem. Niech Twoja Wola względem nas się spełni.

Dziękujemy Panie Jezu, że możemy po raz kolejny, skłonić się przed Tobą w ten czwartkowy wieczór. Pragniemy w sposób szczególny, jakby na nowo, przeżyć cierpienia, opuszczenie i mękę, które podjąłeś dla naszego zbawienia. W czasie tej godziny pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie „Czuwajcie i módlcie się”. Dlatego chcemy Cię uczcić i wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie, obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Obiecałeś pozostać wśród nas aż do końca wieków. Pragniemy podziękować Ci za to i przeprosić Cię za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Świętego. Oświeć oczy umysłu naszego, abyśmy chwalili Cię nie tylko ustami, ale i świętością naszego życia.

Mówisz nam, abyśmy czuwali i modlili się z Tobą przez tę godzinę. Panie Jezu, pragniemy całym sercem uczynić zadość Twojej woli …. lecz niestety – znasz nasze słabości. Wesprzyj nas, bo inaczej okażemy się bardziej nikczemni niż Apostołowie, którym wyrzucałeś, iż jednej godziny nie mogli z Tobą wytrwać. Nasza modlitwa ma być dialogiem – rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty, Panie, przemów do nas w swoim zbawczym słowie. List do Hebrajczyków (4, 14-16): „Mając więc wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno wyznania. Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze.”

Z Dzienniczka nr 1743 św. Faustyny Kowalskiej: „Boże, któryś z miłosierdzia swego powołać raczył z nicości do bytu rodzaj ludzki, z hojnością obdarzyłeś go naturą i łaską. Lecz dobroci Twojej jak [by było] nie dosyć. Ty, Panie, w miłosierdziu swoim dajesz nam życie wiekuiste. Przypuszczasz nas do swego szczęścia wiekuistego i dajesz nam udział w swym życiu wewnętrznym, a czynisz to jedynie z miłosierdzia swego. Tak nas darzysz łaską swoją jedynie dlatego, żeś dobry i pełen miłości. Nie byliśmy Ci potrzebni wcale do szczęścia Twego, ale Ty, Panie, chcesz się podzielić własnym szczęściem z nami”.

Miłości, klękamy przed Tobą, ukrytym w tym małym kawałku chleba. Taki niepozorny, biały, bez koloru, bo nie chcesz się narzucać. Czekasz, z otwartymi ramionami, z zastawionym stołem przygotowanym do uczty, z nieustannie wylewającym się miłosierdziem Bożym z Twojego przebitego boku. Wierzymy Jezu, że w tej chwili też patrzysz na nas, nie , nie patrzysz -stoisz przy każdym z nas , i zanurzasz nas w swoim nieskończonym miłosierdziu, bo Twoja miłość jest tak wielka, że musi mieć upust, więc ją nam dajesz w obfitości, wylewasz ją też na nasze rodziny, znajomych i wszystkich, których przynosimy Tobie w naszych modlitwach, i naszych rozmowach z Tobą. Zwłaszcza teraz, w tym tygodniu Miłosierdzia Bożego, o które Ty sam Jezu się upomniałaś przez Św. Faustynę Kowalską. Panie Jezu, dałeś nam tę godzinę świętą, abyśmy łączyli się z Twoją agonią w Ogrójcu, aby „łagodzić gniew Boży i błagać o zmiłowanie nad grzesznikami”. I zaraz potem najesz nam Swoją Najdroższą Krew, aby nas obmywała z grzechów naszych, aby życie wieczne stało się w przyszłości i naszym udziałem.

A my co robimy? Jak szybko zapominamy o Twoim cierpieniu, o cenie, jaką Jezu zapłaciłaś za nasze uwolnienie, i jaką płacisz codziennie podczas Eucharystii. Bo Twoje cierpienie jest realne. To nie jest pamiątka, żadne wspomnienie, które może przywołać niemiłe emocje. Ty Jezu tam cierpisz, cierpisz prawdziwie, jesteś ponownie przybijany przez nasze grzechy, Twoja Krew spływa po Twoim boskim ciele, Twój bok jest na nowo przebijany, by wytrysnęły z niego zdroje łask dla nas. Na nowo oddajesz Swego Ducha w ręce Ojca. Jezu, pozwól nam wynagrodzić Tobie ból, który Ci zadajemy. Tak bardzo pragniemy zadośćuczynić tym wszystkim grzechom i zaniedbaniom, które tak bardzo ranią Twoje Serce gorejące miłością ku nam.

Wybacz nam Jezu, że tak mało dziękujemy Ci za Twoje Miłosierdzie, przepraszamy Cię Jezu, że tak bardzo przyzwyczailiśmy się do Niego, do Twojej miłości, że nie prosimy o nie, że nie dziękujemy Ci za nie, a przecież winniśmy to robić codziennie, i w każdej minucie wielbić Cię za Twoja Miłość i właśnie za Twoje Miłosierdzie wypływające z Twojej przeogromnej Miłości. Pragniemy Ci zadośćuczynić za to, że traktujemy Twoje Miłosierdzie jak coś naturalnego, jak coś co się nam po prostu należy. Przepraszamy Cię Jezu, że nie traktujemy Go jak daru, cennego podarunku Ojca dla swoich dzieci. Przepraszamy Cię Jezu, że tak mało uświadamiamy sobie, czym tak naprawdę jest Twoje Miłosierdzie. Przepraszamy Cię Jezu, że tak dużo o nim mówimy, ale czy gdyby przyszło nam komuś wyjaśnić – co to jest Boże Miłosierdzie, komuś kto Ciebie nie zna, to czy potrafilibyśmy wyjaśnić czym jest? Co oznacza? Co oznacza konkretnie dla mnie?

Panie Jezu, przepraszamy Cię za tych wszystkich ludzi, którzy twierdzą, że piekło jest puste, bo Ty Jezu odkupiłeś wszystkich na krzyżu, że usprawiedliwiłeś wszystkich, właśnie, poprzez swoje miłosierdzie; że wszystkich ludzi w nim zanurzasz, że wszystkich kochasz i nikomu nie pozwolisz pójść na zatracenie, że nasza wolna wola – to tylko tu, na ziemi a Miłosierdzie Boże przy śmierci będzie dane każdemu – bez wyjątku, czy tego chce, czy nie.

Przepraszamy Cię Jezu, że sami tak często powtarzamy za tym światem, że „przecież czasy się zmieniły”, zwłaszcza jeśli chodzi o osoby nam bliskie – nasz dzieci, wnuki. Ileż to razy, kiedy stawaliśmy przed faktem wspólnego zamieszkiwania naszych dzieci bez ślubu sakramentalnego, lub gdy po raz kolejny wstępowały w związki cywilne – cicho spuszczamy głowę i prawie szeptem mówimy: „a cóż ja mogę?”, „ to ich życie nie moje”, albo „ oni też mają prawo być szczęśliwi” i , co raz częściej się słyszy: ”nie osądzajmy, żebyśmy nie byli osądzeni”. A przecież Ty Jezu mówisz wyraźnie, że nasza mowa ma być: tak – tak, nie – nie. Przepraszamy Cię Jezu, za nasz strach przed ludzkich osądem, przed odrzuceniem przez najbliższych, bo przecież: jak zwrócę uwagę to się odwrócą ode mnie, to ich już nie zobaczę……Pragniemy Ci zadośćuczynić Jezu, za nasz lęk przed odrzuceniem przez ludzi. Pragniemy przeprosić Cię Jezu, za te wszystkie modernistyczne podejścia do Twego Słowa Żywego. Błagamy o Twoje wybaczenie dla tych wszystkich, którzy twierdzą, że teraz są „inne czasy”, że teraz to „Jezus by inaczej powiedział, inaczej zrobił”. A Ty Jezu przecież jesteś niezmienny, Twoje Słowo jest wieczne i wciąż takiego samo – dla każdego. Panie Jezu – dla Ciebie nie ma innych czasów – innej rzeczywistości.

Ty sam Jezu poprzez swojego Apostoła Pawła powiedziałaś nam: „Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą [od nas] otrzymaliście – niech będzie przeklęty!” Ale Ty Panie, nie chcesz potępienia ludzi, bo wszystkich nas kochasz. Dlatego, aby ukoić Twój ból Jezu, aby przebłagać za grzechy ludzkości, na uśmierzenie słusznego Gniewu Bożego, pragniemy oddać Ci Jezu naszą pokorną modlitwę, którą Ty sam podyktowałeś św. Faustynie, w koronce do Bożego Miłosierdzia. Jezu, i znów kończy się godzina. Dziękujemy Ci i uwielbiamy Cię za ten czas, który nam dałeś, abyśmy mogli Cię uwielbiać i trwać przy Tobie. W podziękowaniu, przyjmij Jezu modlitwę , którą nam dałeś przez anioła w Fatimie: O Boże mój, wierzę w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i Ciebie nie miłują.

Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty.
W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie
Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa,
obecnego na ołtarzach całego świata
jako wynagrodzenie za zniewagi,
świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany.
Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca
i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi,
proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników

13 kwietnia 2023 r.

Witamy Cię, Panie Jezu, Nasz Zbawicielu, w piątym dniu oktawy radosnego świętowania Twojego Zmartwychwstania! Upadamy na kolana przed Twoim Obliczem i z największą gorliwością ducha prosimy Cię, abyś wszczepił w nasze serca najżywsze uczucia wiary, nadziei i miłości oraz prawdziwej skruchy za nasze grzechy i silną wolę poprawy. Oto z sercami przepełnionymi wielkim uczuciem i z boleścią oglądamy Twoje opuszczenie w Ogrodzie Oliwnym. Przyjmij, Panie, tę próbę czuwania przy Tobie, aby wynagrodzić Ci za grzechy opuszczenia w Najświętszym Sakramencie i oziębłość w niesieniu pomocy naszym bliźnim. Przebacz nam wszystkie błędy i grzechy, którymi Cię obraziliśmy i zasmuciliśmy. Wspomóż swą łaską naszą słabość i nieudolność. Pragniemy, Boski Odkupicielu, zadośćuczynić za wszelką niewdzięczność, zniewagi Ci okazywane, szczególnie te znieważania dokonywane w ostatnim czasie, za grzechy naszych rodzin, popełniane w naszej Ojczyźnie i na całym świecie. Duchu Święty, natchnij nas, wypełnij naszą pustkę, oczyść nas z pychy, pogłębij naszą pokorę, rozpal w nas miłość i poprowadź na właściwą drogę…

Panie Jezu, po raz kolejny przyszliśmy do tej świątyni, aby czuwać wraz z Tobą podczas Twoich zmagań w Ogrodzie Oliwnym. Czy możemy jednak powiedzieć, że zawsze wypełniamy Twoją prośbę upominającą apostołów: „Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie”? Czy coraz dojrzalej przeżywamy ogrójcowe czuwanie u Twego boku? Czy bardziej zbliżamy się do Ciebie, nasza Miłości? Jeśli odpowiemy szczerze na te pytania, zdamy sobie sprawę, że czasem jeszcze jesteśmy zbyt senni i rozproszeni. Łatwiej nam się skupić na naszych ludzkich potrzebach i ich zaspokajaniu. Gdy zaś doświadczamy cierpienia, trudno nam zrozumieć, że ten sam Bóg, który stworzył nas z miłości, dopuszcza w naszym życiu do niejednokrotnie dramatycznych sytuacji. Modlitwa może wówczas przypominać bardziej wyrzut czyniony Stwórcy. Niekiedy chrześcijanie słyszą od innych ludzi bezsilne pytanie: „Jak można wierzyć, że Bóg jest Miłością, skoro na świecie istnieje cierpienie i zło? Przecież to jest nie do przyjęcia, z tym się nie można dzisiaj zgodzić”. Odpowiedź istnieje, lecz wymaga poświęceń. Dlatego Bóg, Ten, który jest odpowiedzialny za świat, odpowiada nam nie słowami, ale krzyżem swojego Syna. Odpowiada Jego narodzeniem w ubóstwie, życiem pełnym prostoty, nędzy i cierpienia, opuszczeniem przez wszystkich możnych tego świata i przez przyjaciół, a na koniec Jego męką i śmiercią na krzyżu. Odpowiada też Jego zmartwychwstaniem, które obecnie przeżywamy. Cierpienie jest indywidualnym nauczycielem, a każdy spotka się z nim któregoś dnia i oby tylko był na tę chwilę przygotowany.

Aby zakosztować prawdziwego ducha czuwania, należy spróbować wejść w rolę cierpiącego w Ogrójcu Jezusa – i w rolę zmagającego się z bólem człowieka. Czasami mówimy innym, że coś się stało z woli Boga, ale czy potrafimy powiedzieć to sobie samym? Czy umiemy Mu za trudne wydarzenie podziękować, czy wręcz przeciwnie: tak bardzo ufamy swoim zmysłom, że to, co one postrzegają jako zło, tak właśnie jest przez nas traktowane? Często bywamy krótkowzroczni, a przecież Pan Bóg widzi dalej i więcej, działa poza czasem i przestrzenią. Błagajmy Go zatem, aby w chwili naszego buntu, kiedy nie zawsze rozumiemy wartość wolności, dał nam jeszcze większą siłę miłości. Starajmy się również, aby nasza modlitwa, także podczas Godziny Świętej, stawała się coraz dojrzalsza i nie była zwykłym przyzwyczajeniem. Modlitwa nie powinna być odmawiana wyłącznie z poczucia obowiązku, ma wypływać z potrzeby serca. Jeżeli komuś bezgranicznie ufamy, jeżeli kogoś kochamy, to chcemy z tą osobą rozmawiać o wszystkim i o niczym. Mówimy jej o sprawach ważnych i tych błahych, a czasami zwyczajnie milczymy i w tym milczeniu współodczuwamy radości i smutki drugiej osoby. W gruncie rzeczy rozmowa z naszym Stwórcą polega na tym samym. Mimo, iż On wie o nas wszystko, zniża się do naszego poziomu i pragnie wysłuchać tego, co chcemy Mu powiedzieć. Mówmy zatem Panu Bogu o wszystkim, powierzmy Mu swoje życie tak, jak uczynił to św. Alfons Liguori: „W Tobie położyłem ufność moją, Panie, nie będę przeto zawstydzony na wieki. Nie pragnę ani bogactw, ani uciech ziemskich – pożądam Boga samego. Ty jeden mi wystarczasz, o Boże, boś Ty jest dobrem nieskończonym. O Jezu, […] zabierz wszystkie moje przywiązania, abym nie mógł nic miłować oprócz Ciebie. Zanim umrę, spraw, abym całkowicie stał się Twoją własnością. O mój Boże, póki żyję trwam w niebezpieczeństwie utracenia Ciebie. Spraw, aby jak najprędzej nadszedł dzień, w którym będę mógł zawołać: Jezu, teraz mnie już nic od Ciebie nie odłączy”.
Panie Jezu, od Ciebie pochodzi wszystko, czego pragniemy i czego nie pragniemy w naszym życiu. To za przyczyną Twojej łaski jesteśmy w stanie dokonywać rzeczy wielkich. Zmiłuj się nad naszą słabością i wybacz, kiedy Cię zawodzimy:

Będziemy powtarzać: przepraszamy Cię Panie

za obojętność wobec Twojego cierpienia,
za zmarnowanie Twoich łask i odrzucanie Twoich świętych natchnień,
za zatwardziałość serc naszych, zazdrość i nienawiść,
za oziębłość i zapominanie o Tobie,
za wypowiadane przeciw Tobie bluźnierstw,
za grzechy popełniane przeciw życiu ludzkiemu,
za niewierności i zdrady Twoich sług,
za zwątpienia w Bożą miłość podczas naszych życiowych doświadczeń,
za zgorzknienia w goryczy naszego Ogrójca i rozpacz w naszym osamotnieniu,
za brak pokoju w naszych sercach, rodzinach, Ojczyźnie i na świecie,
za pozorną, udawaną wiarę, która nie jest budowana na prawdziwej relacji z Bogiem opartej na przestrzeganiu Bożych przykazań i życiu sakramentami,
za porzucanie wiary i świadome odwracanie się od Pana Boga,
za puste praktyki religijne i bycie katolikiem od święta do święta, od pogrzebu do ślubu,
za konformizm i odsuwanie się od życia sakramentalnego,
za wybieranie pustych, krótkotrwałych przyjemności,
za dopuszczanie zła w naszym życiu, które odbija się na jakości życia rodzinnego, społ., relacjach międzysąsiedzkich , atmosferze w pracy,
za odrzucanie łask związanych ze Zmartwychwstaniem Pańskim…

Panie Jezu Chryste, zmartwychwstałeś i ukazywałeś się wszystkim, którzy Cię kochali. Niewiastom, uczniom, Apostołom pokazywałeś, że żyjesz. Pocieszałeś po smutku, jaki przeżyli, napełniałeś radością ich serca, wzmacniałeś wiarę, przygotowywałeś do przyszłych zadań… Ale nie wszystkim się ukazałeś. Nie ukazałeś się Piłatowi ani Annaszowi czy Kajfaszowi. Dlaczego, Panie Jezu, nie ukazałeś się wszystkim, ale tylko tym, którzy Cię szukali albo opłakiwali? Przecież mogłeś to uczynić i wtedy wszyscy przekonaliby się, że jesteś Bogiem, zrozumieliby, że zabili Boga, i musieliby uwierzyć. Właśnie: „musieliby”… Ale czy nawróciliby się i żałowali swojego czynu, czy może raczej żałowaliby, że nie byłeś, Panie, tylko zwykłym człowiekiem? Ty, Jezu Chryste, nikogo nie zmuszasz do wiary, pragniesz, aby człowiek sam chciał w Ciebie uwierzyć i wtedy obdarzasz go najcenniejszą łaską. Nie przekonujesz nikogo na siłę. Tylko my, ludzie, gdy okazuje się, że w jakiejś sprawie mieliśmy rację, chcemy wszystkim to udowodnić. Ty, Panie Jezu, tak nie czynisz. Pozwalasz zobaczyć prawdę tym, którzy jej szukają. Ale jeśli ktoś chce żyć w kłamstwie, to szanujesz jego wolę. Tak bardzo szanujesz, Panie, człowieka, że szanujesz nawet jego wolę zabicia Ciebie i pozwalasz, aby myślał, że nie żyjesz. Pozwoliłeś, aby człowiek Cię zabił, i pozwalasz, by żył z dala od Ciebie… Szanujesz każdy wybór człowieka, także ten tragiczny… Ale tym bardziej ten dobry wybór I każdemu, kto Cię, Panie, szuka, kto pragnie Cię spotkać, pozwalasz się odnaleźć, a raczej Ty sam go odnajdujesz i sam do niego przychodzisz.

Sam pusty grób i płótna to zbyt mało, by uwierzyć w zmartwychwstanie. Potrzebni są jeszcze świadkowie Zmartwychwstałego. Na pierwszych świadków swojego zmartwychwstania, Panie Jezu, wybrałeś kobiety. To te same, które towarzyszyły Ci z Galilei, które wiernie trwały przy krzyżu w godzinie Twojej śmierci, a potem w ceremonii pogrzebowej. Skoro świt udały się do Twego grobu. Ale w jakim celu w pierwszym dniu tygodnia tam się udały? Położyć świeże kwiaty, zapalić świece, czy popłakać sobie? Przyszły zaspokoić swoją samotność rozdzierającą im dusze po starcie przyjaciela, który przywrócił im godność. To miłość sprawiła, że Maria Magdalena i jej towarzyszki wyprzedziły pierwsze promienie brzasku. To miłość sprawia, że ujrzały one Ciebie, zmartwychwstałego Pana. Ten kto kocha, doświadcza spotkania z Miłością, która jest jaśniejsza od słońca, która ma moc rozproszenia najciemniejszych mroków rozpaczy, grzechu, a nawet śmierci. Panie Jezu, Ty odniosłeś triumf, zwyciężyłeś pomimo zła całego świata, jakie wziąłeś na swoje barki. Twoje zmartwychwstanie oznacza nie tylko, że jesteś Panem życia, ale również, że Jesteś życiodajnym źródłem, z którego możemy czerpać bez przeszkód wodę na życie wieczne. Radujmy się z faktu ze razem z Tobą, Panie Jezu, doświadczamy zmartwychwstania. Dziękujemy i uwielbiamy Cię Panie za łaskę wiary, za to, że przychodzisz do nas jak do uczniów, gdy Cię szukamy. I gdy zagubieni, spragnieni Twojej obecności poszukujemy Ciebie, Ty nam wychodzisz naprzeciw i obdarzasz wielką radością spotkania z Tobą. Dziękujemy, że z niepojętej miłości do każdego człowieka wyzwoliłeś nas z niewoli grzechu…

Na obrazie, który, Panie Jezu, nakazałeś siostrze Faustynie namalować, widzimy wychodzące z Twego serca promienie barwy czerwonej i białej. Oznaczają one łaski, które Miłosierny Panie, rozlewasz na wszystkich ludzi. Dziś na kilka dni przed Świętem Bożego Miłosierdzia, zacznijmy kontemplować obraz Jezusa Miłosiernego. Utkwijmy nasz wzrok na Twoich Jezu ustach, którymi wypowiadasz słowa „Pokój wam” oraz „Nie lękajcie się”. Przypatrzmy się Twoim Panie, świętym ranom na dłoniach i stopach, a szczególnie ranie w Twoim boku, z którego wypływają zdroje miłosierdzia Bożego dla nas i świata całego…

Umiłowany Jezu, dziękujemy Ci za czas, który mogliśmy spędzić przed Twoim obliczem ukrytym w Najświętszym Sakramencie jednocząc się z Tobą w naszych sercach. Przyjmij nasze dziękczynienie, uwielbienie i hołd za to, że do końca nas umiłowałeś odwieczną miłością przypieczętowaną Najświętszą Krwią. Rozważania tej Godziny Świętej zakończmy modlitwą uwielbienia Najdroższej Krwi Chrystusa:

O, jakże piękna jesteś Krwi Najświętsza Chrystusa, jak radosna jesteś, miłości wieczna, pełnia przebaczenia i łaski. Wszystko popłynie ku Tobie, Najświętsza Krwi Chrystusowa. Wszyscy uznają Cię za źródło zbawienia i mocy. O, jakże jesteś słodka Krwi Najświętsza Boga-Człowieka, która schorzałym duszom naszym przywracasz zdrowie. w Tobie, Krwi Najświętsza, jest zbawienie dusz naszych. O Święta Krwi, cierniową koroną dręczona. O Święta Krwi miażdżona gwoździami grzechów naszych i złością płynęłaś i płyniesz z Najświętszego Ciała Chrystusa Pana. To myśmy miażdżyli Twoje Ciało Najświętsze naszymi grzechami. O Krwi, o potęgo unosząca świat ku wyżynom Bożym, unosząca dusze nasze. O Krwi, zdroju łaski i przebaczenia Bożego. O Krwi najchwalebniejsza , która obmywasz serca z grzechów, uciszasz burzę umysłów naszych. O Krwi Najświętsza, która gasisz ogień zła i brudu. O Krwi Najświętsza Chrystusa Pana, jedyny życiodajny zdroju – nakarm i napój nas, byśmy wszyscy osiągnęli zbawienie wieczne. Amen.

30 marca 2023 r.

Witamy Cię Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie Ołtarza! Gromadzimy się na tej wspólnej modlitwie i przywołujemy na myśl Ogród Oliwny zwany Getsemani i wypowiedziane ze smutkiem słowa do Piotra: „Tak jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną”. Łączymy się z Tobą Panie we wszystkich tabernakulach świata, w których z miłości do nas ukrywasz się w małym kawałku chleba. Łączymy się z Tobą w tej Hostii, chcemy być przy Tobie w Ogrójcu.

Prosimy Cię Panie Jezu, aby w tej godzinie do modlitwy, rozmowy z Tobą przyprowadziła nas Twoja Matka, święty Józef i aniołowie. Niech będą Oni jakby dwór, który Ciebie uczci i uzupełni nasze braki. Niech Duch Święty kieruje nami, zjednoczy nasze dusze z Tobą i nasze serca z Twoim Sercem, aby nasza modlitwa stała się Twoją modlitwą, wznoszącą się do Ojca jak wonne kadzidło. Przyjdź Duchu Święty, wzywamy Cię…

Wejdźmy w duchu za Panem Jezusem do Ogrodu Oliwnego. Panie Jezu pozwól nam być świadkiem boleści Twego Serca i dopuść nas do uczestnictwa w Twej modlitwie do Ojca, abyśmy czuwali i modlili się z Tobą przez te godzinę. Pragniemy całym sercem uczynić zadość Twej woli. Niestety wielka jest nasza nieudolność dlatego wesprzyj nas Panie, abyśmy nie okazali się słabszymi od Twych uczniów, którym wyrzucałeś, że jednej godziny nie mogli wytrwać z Tobą. Ty, Panie przyjmujesz na siebie grzechy całego świata, jakie były i kiedykolwiek będą popełniane. Podejmujesz czynić za nie pokutę i stajesz przed Ojcem już nie jako Syn umiłowany, ale jako winowajca i zbrodniarz. Twój boski wzrok sięga krańców czasu, widzisz grzech panujący na świecie, a cnotę wygnaną i prześladowaną. Widzisz jak narody bratnie, uzbrojone przeciw sobie, pałają nienawiścią i zemstą. Widzisz świętokradztwa, szalone rozpusty, morderstwa, samobójstwa, podstępy i zdrady. Widzisz jak pocałunek Judasza będzie ponawiany przez miliony dusz przez niegodne przyjmowanie Komunii Świętej. Panie Jezu z niewymowną boleścią widzisz całą ludzkość, która mogłaby być szczęśliwa, gdyby chciała trwać w pokoju i miłości. A ona leci w przepaść niewiary, samolubstwa i zmysłowości. Cóż więc czynisz Panie na widok tego morza ludzkich złości? Oto bierzesz na swoje ramiona te wszystkie zbrodnie i za nie pokutujesz. Stajesz pomiędzy obrażanym Bogiem a grzesznym człowiekiem jako Pośrednik i wołasz „Ojcze, Mnie ukarz, a tamtym przebacz. Oto idę..” „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz” – wołałeś Panie Jezu niegdyś do młodzieńca, który śpieszył wykonywać wyroki przeciw pierwszym wyznawcom. I dziś wołasz do bezbożnych: Dlaczego Mnie prześladujesz?” Do nas zwracasz się z bolesną wymówką „Tak, śpicie, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną?”. Jakże często znajdujesz nas Panie obojętnych, śpiących. A najczęściej zupełnie Cię nie rozumiejących. Ty Panie pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlisz. Udręka, jakiej doznajesz na modlitwie, nie zraża Cię do niej, a jeszcze przedłuża ją. Jakiż to przykład dla nas!

Jeśli nie czujemy pociechy na modlitwie, jeśli doznajemy trudu i roztargnień, prędko zniechęcamy się, szukamy ulgi i pociechy na zewnątrz, w czczych rozmowach i rozproszeniu. A czym jest nasza udręka w porównaniu w Twoją udręką, Jezu? Niech każdy z nas zastanowi się nad tym, że ta boleść była tak silna, że wywołała bez żadnego fizycznego utrudzenia lub ran – krwawy pot, tak obfity, że aż spływał na ziemię. Rozważ to i dziękuj Panu…

Panie Jezu, które z cierpień wewnętrznych było najdotkliwsze dla Twojego Serca? Czy te najohydniejsze zbrodnie? O nie! Najboleśniejsze są te rany, które zadają „swoi”. Nie sądź więc, że skoro nie popełniasz bardzo ciężkich grzechów, to nie przyczyniasz się do Mojego konania. Rany Mi zadają nie poganie, niewierni, grzesznicy, ale domownicy, najmilsi. Najboleśniejsza rana zawsze pochodzi od swoich. Gdy spotyka cię jakaś obelga od przechodnia, zapewne nie zasmuca cię zbytnio. Ale jakże głęboko rani złośliwe słówko przyjaciela. Jakże gorzką łzę wyciska niewdzięczność dziecka. A Ty Jezu tyle uczyniłeś dla nas, uczyniłeś mnie i ciebie swoim domownikiem i przyjacielem. Powiedziałeś przecież „Już was nie nazywam sługami, ale przyjaciółmi”. A wy zapominacie o Mnie, wolicie służyć światu i szatanowi, obrażacie Mnie codziennie swymi niewiernościami. Zastanów się w tej chwili, co najboleśniej w twoim postępowaniu rani Najświętsze Serce Pana Jezusa? Co ci sumienie najbardziej wyrzuca? To jest czas, aby w ciszy oddać wszystkie niewierności, brak zaufania, zdrady, swoje upadki i przepraszać za swoje grzechy i grzechy bliźnich.

Rozglądasz się Panie Jezu dookoła i cóż widzisz? Smutek, niewiara, bezbożność i bluźnierstwa zalegają świat, świątynie Pańskie znieważone. Świat się śmieje, raduje, bluźni, pisma bezbożne podkopują wiarę. Młodzież porwana strasznym wirem, leci w przepaść niemoralności, a dzieci nieraz rzucają błotem na Ciebie, Jezu. Gdzie się zatrzyma ta fala? Czy ten Kościół obrzucony błotem – to Twój Kościół? A wiara, tak wyśmiana czyż nie jest urojeniem? Gdzie szukać pociechy, nadziei, pokrzepienia? Gdy przyjdą takie wątpliwości i zatrwoży cię widok prześladowanego Kościoła i upokorzonego Pana, przenieś się w duchu do Ogrodu Oliwnego i powiedz sobie: Jezus mój cierpi teraz śmiertelne konanie. Jezu, Ty cierpisz cierpliwie „w czasie” bo jesteś Bogiem i masz przed sobą wieczność dla wynagradzania i karania. Dopuszczasz ciemności, aby się objawiły skryte myśli ludzkie, aby doświadczyć kto prawdziwie szuka prawdy i sprawiedliwości, a kto goni za próżną chwałą. Patrzysz kto jest z Tobą, a kto przeciw Tobie wówczas, gdy jesteś zapoznany i prześladowany.

A ja – czy „w takiej chwili” odstąpię od Ciebie, Panie? Czy zwątpię w Twoje Bóstwo?, czy zapomnę o Twojej wielkości, chwale i dobroci? Czy nie uprzedzałeś nas w naukach ewangelicznych „Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?” (Łk 24,26). Cóż więc uczynię, uczynię to co mi rozkażesz, co kiedyś rozkazałeś Apostołom: „Zostańcie tu i czuwajcie ze Mną! Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie, duch w prawdzie ochoczy, ale ciało słabe”. (Mt 26, 38,41).

Panie Jezu, Ty każesz czuwać, modlić się i być blisko Ciebie. I mówisz: „zostańcie tu, to znaczy zostańcie na swoim stanowisku, wśród rodziny, częstokroć w ciemnościach rozumu, w oschłości serca, wypełniając obowiązki stanu. Czuwajcie, aby w chwili pokusy nie dać się obałamucić zasadom świata i bezbożności, aby nie usnąć w obojętności dlatego, że nie mogę zaradzić złu, że nie widzę wyjścia ani ratunku, że zwątpienie wkrada się do mego serca. Czuwajcie, aby swoją miłością pocieszyć Moje Serce, zbolałe i opuszczone. Módlcie się pomimo oschłości i roztargnień spokojnie i wytrwale za Kościół, za kapłanów, za grzeszników, za dusze ginące, za młodzież i dzieci.

Przyjmij umiłowany nasz Zbawicielu, którego chcemy kochać i pocieszać, wyznanie naszej wiary i naszego smutku: Będziemy powtarzać: Wynagradzamy Ci, o Panie!

za nasze nieuszanowanie w miejscach świętych,
za nasz brak przygotowania na przyjęcie Sakramentu Twej miłości,
za nasz brak wierności w odpowiadaniu na dowody Twej miłości,
za nasze grzechy pychy i zmysłowości,
za dawanie złego przykładu,
za grzechy, których byliśmy powodem i przyczyną,
za naszą oziębłość u stóp ołtarzy,
za wszystkie grzechy naszego życia,
za bluźnierstwa niewiernych i znieważanie Twej Matki Najświętszej,
za błędy i kłamstwa odstępców od wiary świętej,
za tych, którzy zaniedbują Twoją służbę,
za ludzi profanujących dni świąteczne,
za świętokradców rabujących Twoje świątynie i ołtarze,
za grzeszników szerzących zepsucie i zgorszenie wśród świata,
za ludzi znieważających Sakrament Miłości,
za zniewagi, jakie wyrządzają Ci ludzie, którzy powinni radować Twoje Serce,
za prześladowców Twoich Świętych na całym świecie.

Dziękujemy Ci Panie Jezu, że pozwoliłeś nam trwać w Twojej Obecności. Przepraszamy Cię z całego serca za wszystkie roztargnienia podczas tej modlitwy. O Jezu, Baranku Boży najłaskawszy i najlitościwszy, zapłać za swe nędzne sługi skarbami Twego Serca i zmiłuj się nad nami. Niech będzie znane, wielbione i kochane Najświętsze Serce Zbawiciela teraz i przez nieskończone wieki wieków. Amen.

23 marca 2023 r.

Panie Jezu, miłości ukrzyżowanej, nasze serca się radują i przepełnione są wielką wdzięcznością, ponieważ po raz kolejny dajesz nam łaskę trwania w twojej obecności, adorowanie ciebie i przebywania z tobą twarzą w twarz .

Ojcze, ześlij nam Ducha świętego, aby On pomógł nam słuchać tego, co masz nam dziś do powiedzenia, abyśmy mogli wielbić Ciebie tak jak nas uczy Jezus. Panie przemawiaj do naszych serc, jesteśmy spragnieni Twoich słów i Twej miłosnej mowy. Pozwól nam zobaczyć Twoją twarz, daj nam usłyszeć Twój głos. Bo Twój głos jest miły, a Twoja twarz jest śliczna. Rozkochaj nas w sobie dzisiaj, Ty który jesteś jedynym źródłem czystej miłości. Maryjo, niewiasto Eucharystii, Matko Bolesna bądź przy nas w tym szczególnym czasie łaski. Pomóż nam być blisko z sercem Jezusa, podobnie jak Ty, słuchać Jego słów, zachowywać je w duszy i wypełniać w życiu codziennym.

O Jezu tak bardzo nas miłujący i ofiarujący się za nasze grzechy, pozwól nam spędzić w najściślejszym zjednoczeniu z Twym sercem konającym w Ogrójcu, tę Godzinę Świętą. O Zbawicielu godzien największej czci i uwielbienia, daj nam wziąć jak najobfitszy udział w Twych niewypowiedzianych boleściach oraz smutku i trwodze, które przeniknęły duszę Twojej Najświętszej Matki w czasie tej strasznej i bolesnej nocy.

Zasmuciliśmy Ciebie Jezu swoimi grzechami, niestałością i bezmyślnym traktowaniem sprawach Bożych. Dzisiaj pragniemy przeprosić Cię Panie za wszystkie zniewagi i bluźnierstwa, za oziębłość i brak należytej miłości. Pragniemy wynagrodzić nasze złe postępowanie szczerą modlitwą, poprawą naszego codziennego postępowania i uczynkami miłości.

Tak bardzo potrzeba nam ufnej i wytrwały modlitwy w ogrodzie Oliwnym. Jezu, i Ty potrzebujesz naszej obecności. Ten czas Wielkiego Postu przypomina nam o tym. Panie, potrzebujesz nas, ale my bardziej w tych czasach potrzebujemy Ciebie, Twojego pokoju. Ten dar możesz nam dać tylko Ty, nasz Zbawicielu, który wołasz do Ojca, a my razem z Tobą „Ojcze nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”.

Ukryjmy się zatem w Twojej, Panie Jezu, świętej modlitwie, bo właśnie teraz, nasz Panie wołasz o to, aby plan Ojca, który jest planem Miłości i Pokoju dotykał naszego życia i nas przemieniał. Jedyną rzeczą, która jest dla nas naprawdę ważna jest spełnienie woli Bożej. Być tam gdzie Bóg chce i czynić wszystko to czego od nas oczekuje z pokorą, wiedząc, że sami z siebie jesteśmy niczym i że Bóg działa w nas i poprzez nas dla wypełnienia swego dzieła.

Panie, ty dobrze wiesz, że bywają sytuacje, w których trudno jest powiedzieć Bogu: „nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”. Jeśli Ty, nasz Zbawicielu mając świętą i doskonałą wolę w ogrodzie Oliwnym z trudem szeptałeś „nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”, to co dopiero my słabi, grzeszni i niedoskonali twoi bracia. Panie ucząc nas modlitwy: „Ojcze nasz” pragniesz byśmy wypowiadając jej słowa dostosowywali własną wolę do woli Ojca. Chcesz byśmy zrozumieli, że modlitwa polega na możliwie najwierniejszym odczytywaniu i wykonaniu woli Boga. Dziękujemy ci Panie za umieszczenie w naszej codziennej modlitwie tej najprostszej reguły mądrości, która polega na dostosowaniu swojej woli do woli Boga. Ojcze niełatwo nam w konkretnych sytuacjach powiedzieć: „Bądź wola Twoja”. Spraw Panie byśmy umieli sercem powtarzać słowa: „Ojcze bądź wola Twoja”;

w godzinach dostatku i biedy;
w chwilach radości i bolesnych łez;
atmosferze pokoju i nie zawinionych przez nas konfliktów;
gdy doświadczamy życzliwości i gdy otacza nas zimne obojętność;
gdy bronimy sprawiedliwości i cierpimy z powodu doznanej krzywdy;
w godzinie niesłusznych posądzeń;
w zdrowiu i chorobie;
w godzinach rozstania z bliskimi;
w momencie podejmowania trudnych decyzji;
w przyjęciu kalectwa i starości;
w każdej sytuacji w jakiej się znajdziemy.

Ojcze nieskończenie mądry, spraw, niech serca nasze odkrywają coraz pełniej szczęście ukryte w poznawaniu i wypełnianiu Twojej woli. Panie Jezu klękamy dziś do adoracji mając przed oczyma Twój krzyż. Jezu, w miłości ukrzyżowana, pragniemy wpatrywać się w Twoje rany. Pragniemy dotknąć Twoich ran ucałować ja, wielbić śnie, namaścić naszą miłością. Pragniemy zamieszkać w Twoich ranach, bo w nich bije źródło miłości, miłosierdzia i wiecznego życie z Tobą. Teraz to ty mówisz „Pragnę”. Pragniesz naszej miłości, naszego oddanie, pragniesz, aby nasze serca należały do Ciebie. Panie Jezu chcemy ugasić Twoją tęsknotę, chcemy kochać Ciebie za tych którzy Ciebie nie kochają, wielbić za tych, którzy nie uwielbiają, adorować za tych, którzy nie adorują, dziękować za tych, którzy nie dziękują i modlić się za tych, którzy się nie modlą. Pragniemy u stóp Twej Krzyża, zostawić nasze życie i życie tych którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia.

Panie Jezu, przyszedłeś na ziemię, aby uczyć nas wypełniania woli Ojca, który jest w niebie. Ty Jezu wypełniłeś wolę Ojca, aż po krzyż. Słowa „wykonało się” są podsumowaniem Twojego ziemskiego życia. Prosimy Cię, Panie Jezu, naucz nas pełnić dzieła Ojca, byśmy z końcem każdego dnia, jak Ty z wdzięcznością mogli wypowiedzieć słowa: „wykonało się”. Te słowa są zawsze pełne dziękczynienia nawet jeśli wypowiadamy je na krzyżu naszej codzienności, bo pełnienie woli Ojca jest najdoskonalszym wykorzystaniem czasu jaki otrzymujemy.

Wielki Post to czas odkrywania sensu życia, sensu cierpienia, sensu śmierci. Odkrycie tego możemy dokonać jedynie z Tobą i w tobie Jezu. Naucz nas Panie, w spotkaniu z Tobą na drodze krzyżowej odkrywać przemieniającą i uświęcającą wartość cierpienia. Niech okres Wielkiego Postu i Twojej męki pozwoli nam dostrzec rolę cierpienia w Twoim i naszym życiu. Niech godziny cierpienia zamienią się w godziny spotkania z Tobą ukrzyżowanym. Dzięki Ci Panie za Twój krzyż, bo bez niego w chwilach naszego cierpienia bylibyśmy zupełnie bezradni. Z Tobą potrafimy udźwignąć brzemię naszego cierpienia. Pragniemy iść za Tobą dźwigając własny krzyż nie pytając „dlaczego?” skoro i Ty Panie nie postawiłeś Ojcu tego pytania, lecz zgodziłeś się na wskazaną przez Niego drogę.

Naucz nas tej wielkiej mądrości, która w obliczu cierpienia potrafi powiedzieć Ojcu: „nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”. Pragniemy iść za Tobą. Bądź naszym przewodnikiem na drogach cierpienia. Uświęć Panie, cierpienie każdego człowieka. Uświęć cierpienie niewinnych dzieci, ludzi starych i bezradnych. Uświęć cierpienie ludzi kalekich i przebywających w szpitalach. Uświęć cierpienie fizyczne, moralne, duchowe. Spraw, by ono przyczyniło się do zbawienia całej parafialnej wspólnoty. Ty jeden, Panie, masz moc uświęcania cierpienia. Nie usuwasz go, lecz uświęcasz i przez nie zbliżasz człowieka do Boga.

Jezu, pragniemy trwać w Twojej miłości, w niej się zatopić. Niech ona przenika nas i przemienia. Niech ten czas adoracji pogłębi nasze relacje z Toba, umocni je i utwierdzi. Dziękujemy za te chwile spędzone u Twych stop. Dziękujemy za ten błogosławiony czas. Bądź z nami Panie i nigdy nas nie opuszczaj. Amen

16 marca 2023 r.

Witaj Miłości

Bądź Błogosławiony Panie Nasz i Zbawco. Bądź Błogosławiony za to, że jesteś obecny w Najświętszym Sakramencie, bądź błogosławiony Jezu za to, że czekasz na nas w tym Pszenicznym Darze. Bądź Błogosławiony Boże za Twoją nieskończoną Miłość do nas i za Twoją Boską Cierpliwość do nas, Twoich niepokornych i krnąbrnych dzieci, które co prawda pragną pracować dla Ciebie, w Twojej Owczarni Panie, ale niestety, zbyt często „po swojemu”. Panie Jezu, Tyś jest godzien wszelkiej czci, Tyś godzien wszelkiej chwały. Odkupicielu nasz, Ty widzisz jak nasze serca wyrywają się, by Cię uwielbiać, by Ci dziękować za Twoją nieskończoną miłość.

Jezu, Ty widzisz jak bardzo nasze serca, nasze dusze pragną Cię wielbić i jak pragną wynagradzać Ci Jezu, za Twe okrutne cierpienie w Ogrójcu. Tak pragniemy Ci wynagradzać to wszystko co przywiodło Ciebie na drogę krzyżową. Pragniemy Cię przepraszać za to wszystko co powoduje, że korona cierniowa jeszcze bardziej wbija się w Twoją świętą głowę. Jezu Ty wiesz, jak bardzo pragniemy zamienić dziś tę koronę, która zadaje Ci tak wielki ból na koronę z naszych modlitw, naszego uwielbienia Ciebie i skruszonych serc, pragnących przebłagać Ciebie. Wstaw się za nami, abyśmy dzięki Łasce Bożej potrafili szczerze i pokornie modlić się pod Drzewem Krzyża, abyśmy potrafili z głębi naszych serc wynagradzać wszelkie cierpienia, bóle, głębokie rany i wszelkie ciosy zadawane Twemu Najświętszemu Sercu. Zwłaszcza teraz Jezu, gdy przez nasz naród, naród, który obiecałeś wywyższyć i który tak bardzo ukochała Twoja Przenajświętsza Matka, jesteś tak bardzo poniżany, wyszydzany, obrażany, profanowany. Bo te ataki na Świętego Jana Pawła II –to ataki na Ciebie, Jezu ukochany. To ataki na Twój Święty Kościół.

Panie Jezu, ale jako słabi i grzeszni, wiemy, że my sami z siebie nic nie możemy. Dlatego prosimy Cię Jezu – odnów w nas Swojego Ducha, daj nam łaskę pokornego słuchania Ciebie, daj nam Łaskę kornego czynienia tego co jest miłe Tobie a nie nam. Daj nam Jezu łaskę uwielbiania Ciebie sercem, sercem szczerym i łagodnym.

Dziękujemy Panie Nasz, że nas wybrałeś, abyśmy mogli uklęknąć przed Tobą i wynagradzać Ci wszelkie zło uczynione Tobie przez Twoje dzieci, w tym nas, tutaj zgromadzonych a szczególnie dziś w ten czas Wielkiego Postu, przez ukochane dzieci Twojej Przenajświętszej Matki – kapłanów. Jezu, pragniemy, przez nasze wynagradzanie Tobie, wybłagać dziś dla dusz kapłanów, łaskę nawrócenia, łaskę ponownego ukochania CIEBIE całą duszą, całym sercem, ze wszystkich sił. Jezu, błagamy Cię – ratuj swoją Owczarnię i Swoich Pasterzy.

Panie Jezu, my wiemy, że nigdy nie będziemy na tyle godni, aby móc zbliżyć się do Ciebie w czystości, że jesteśmy zbrukani grzechem pierworodnym, ale przecież sam nazywasz nas swoimi dziećmi, więc Ty sam dajesz nam godność Dziecka Bożego, Dziecka Króla . To nas ośmiela Panie, dlatego przyjmij Panie Jezu każdy nasz oddech, każde bicie naszego serca, każdy ruch najmniejszej cząstki naszego ciała, każdy nasz ból, a także naszą radość od momentu naszego poczęcia do chwili obecnej w połączeniu z Twoją Jezu Ofiarą Eucharystyczną na ołtarzach całego świata odprawianą w tej godzinie.

Panie Jezu, niech nasz stopy kroczą razem, niech nasze ręce zbierają razem, niech nasze serca biją razem, niech nasze dusze odczuwają razem. Niech nasze myśli się jednoczą! Niech nasze uszy razem wsłuchują się w ciszę. Niech nasze oczy wpatrują się w siebie, a nasze spojrzenia stapiają się w jedno. Niech nasze wargi razem proszą Ojca Przedwiecznego o zmiłowanie!

Jezu, Ty wiesz, że to właśnie Miłość przyprowadziła nas dziś do Ciebie. I dzięki niej, dzięki Twojemu nieskończonemu miłosierdziu, dzięki Twojej łasce dzisiaj nam danej, przyszliśmy do Ciebie Jezu Chryste, by klęknąć przed Tobą, utajonym w tym Przecudnym Kawałku Białego Chleba w ten czwartkowy wieczór. Pragniemy w sposób szczególny, jakby na nowo, przeżyć cierpienia, opuszczenie i mękę, które podjąłeś dla naszego zbawienia. W czasie tej godziny pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie „Czuwajcie i módlcie się”. Dlatego chcemy Cię uczcić i wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie, obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Obiecałeś pozostać wśród nas aż do końca wieków. Pragniemy podziękować Ci za to i przeprosić Cię za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Świętego. Oświeć oczy umysłu naszego, abyśmy chwalili Cię nie tylko ustami, ale i świętością naszego życia.

Nasza modlitwa ma być dialogiem – rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty, Panie, przemów do nas w swoim zbawczym słowie. Słowa Ewangelii według św. Łukasza (11,14-23):

„Jezus wyrzucał złego ducha z człowieka, który był niemy. A gdy zły duch wyszedł, niemy zaczął mówić i tłumy były zdumione. Lecz niektórzy z nich rzekli: «Mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy». Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba. On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: «Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. Jeśli więc i szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy. Lecz jeśli Ja mocą Belzebuba wyrzucam złe duchy, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże. Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, to zabierze całą broń jego, na której polegał, i rozda jego łupy. Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza.”

Panie Jezu, ten uzdrowiony człowiek z dzisiejszej Ewangelii, otrzymał od Ciebie wielką łaskę – wyzwoliłeś go z demona niemego. Ale czy on, w tej, zapewne, wielkiej radości podziękował Ci Jezu, za to wyzwolenie? A my Panie Jezu, czy dziękujemy Tobie za tak wiele darów, łask i przede wszystkim uwolnień od naszych demonów? Po części pewnie tak, jeśli jest coś spektakularnego, zadziwiającego nas. Ale nie dostrzegamy Panie, tych codziennych, drobnych darów i łask, a które dajesz nam codziennie a które my traktujemy jako coś oczywistego. Dlatego dziękujemy Ci dzisiaj Panie Jezu, za to wszystko co od Ciebie otrzymujemy, a czego nie jesteśmy w stanie dostrzec.

Matko Przenajświętsza, pośredniczko łask, prosimy Cię, weź z naszych serc i ust te wszystkie akty dziękczynienia, które się tam znajdują, połóż je na paterze Swojego Niepokalanego Serca, okraś je Swoją Miłością i złóż przed Tronem Boga Najwyższego, jako dziękczynienie, jako uwielbienie za to wszystko czym nas, biednych grzeszników, obdarza Miłość Przedwieczna.

Panie Jezu, wybacz mi, że w tej chwili, podziękuję Ci osobiście, za to wszystko co dokonujesz wokół mnie, dziękuję Ci za łaskę, że dowiaduje się o tych cudach, tak, cudach, dla mnie osobiście WIELKICH CUDACH, które dokonujesz w naszym mieście, które z pewnością ukochałeś Jezu, i za mieszkańców których oddałeś Swoje życie na Drzewie Krzyża. Panie Jezu, jeżeli moje serce się cieszy, to jakaż Wielka radość musi panować w niebie, gdy tyle osób, po wielu latach przystąpiło do Sakramentu Pokuty i Pojednania !! Bądź uwielbiony Panie Jezu, w tych powrotach do Kościoła. Dziękuję Ci Jezu, za odnowienie wiary w spowiedź świętą, w to, że w Konfesjonale nie ma kapłana, nie ma człowieka, ale jesteś osobiście TY Sam – Boże jedyny. Dziękuję Jezu, że obdarzyłeś Te Swoje dzieci łaską szczerego, w pokorze serca – rachunku sumienia, żalu za grzechy. Panie Jezu, dziękujemy Ci za te cuda, za otwarcie serc tych osób i wszystkich, o których nie wiemy, a którzy za dotknięciem Ducha świętego – otworzyli się na Twoją miłość. Panie Jezu, Ty powiedziałeś(Łk,15,4-7): «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”. Tak samo w niebie: większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.” To jaka radość i szczęście panują gdy tyle osób powiedziało Tobie – Fiat – zgadzam się. Radość niewypowiedziana, wierzę, że otworzyłeś Jezu, niebo nad nami, by aniołowie i chóry anielskie wraz z nami cieszyli się i radowali za te osoby.

Dlatego dziękujemy Ci Jezu za ten okres Wielkiego Postu, za te szczere pokuty i nawrócenia. Bo to nie dotyka pojedynczej osoby, to nawrócenie całej rodziny – może nie od razu, ale wszystko w czasie, który Ty Jezu wyznaczyłeś. Przyjmij już teraz, Jezu, nasze dziękczynnie, przyjmij nasze uniżenie, za to wszystko co się jeszcze wydarzy, dzięki Twojej łasce miłości. Dziękujemy Panie Jezu, Ty widzisz, że w naszych sercach radość miesza się ze smutkiem – tak jak zbliżający się czas. Pełen chwały – Wielki Czwartek, gorycz Twej Męki –od uwięzienia w Ogrójcu po Czas Tryumfu i wielkiej radości – w poranek Twego Zmartwychwstania. Tak i w naszych sercach i umysłach – tyle emocji i uczuć. Tyle smutku, przerażenia, niedowierzania w to co się dzieje, ale i radości – bo Ty i tak Jezu, zwyciężysz. Przepraszam – Ty już Zwyciężyłeś. Bez względu na to, co mówi świat.

Panie Jezu, wybacz nam te nasze negatywne emocje i uczucia, gdy słyszymy jak plugawią twojego syna- Świętego Jana Pawła II. On tak bardzo kochał Maryję – Matkę, którą nam dałeś. Jezu, i niby wiemy, że tak naprawdę, jest to atak na Ciebie, na Twój święty Kościół, na Twoich wszystkich kapłanów, że jest to wpisane w dzieje ludzkości, że Ty tak, Boże, sobie poradzisz– to tak po ludzku, nie możemy się na to zgodzić. Czujemy i wyrażamy brak zgody na to. Wybacz nam Panie Jezu, że nie zawsze potrafimy stanąć w obronie Ciebie i Twoich kapłanów. Wybacz nam Jezu, że często ta nasza obrana staje się zarzewiem kolejnych waśni. A przecież Jezu, Ty sam często odchodziłeś w inne miejsca, widząc serca ludzkie dążące do konfliktów. Wybacz nam Jezu, że nie zawsze potrafimy rozeznać gdzie winniśmy zamilknąć, by załagodzić spór, a gdzie z miłością wypowiadać prawdę o Tobie i Twoim słudze świętym Papieżu. Wybacz nam Jezu, że tak często te nasze „stawanie w obronie” przeradza się z zwykłą pyskówkę, w której nie ma Ciebie, Twojej łagodności i pokory a jest tylko zwykła ludzka rządza udowodnienia swojej racji drugiej stronie. Wybacz nam Jezu, że tak rzadko, zanim zaczniemy taką rozmowę – nie zapraszamy do niej Ducha Świętego i nie błogosławimy naszemu rozmówcy. A przecież nikt z nas, nie ma takiej władzy, aby otworzyć serce drugiej osoby. Tylko Ty Jezu, tylko Twoja łaska jest w stanie to uczynić. Wybacz na Jezu, tą naszą ludzką słabość. Wybacz nam Jezu, że znów dajemy się zmanipulować i podzielić, że znów narastają i pogłębiają się podziały. A przecież wszyscy powinniśmy stanowić jedno.

My wiemy, że Ci ludzie – tak na prawdę są bardzo biedni – bo nie poznali Twojej miłości. I pewnie obruszyli by się na mnie, że przecież mają wszystko – pieniądze, ludzką miłość, tytuły, stanowiska – ale, to przecież jest nic, zero. Jak wytłumaczyć komuś, kto nie wyjeżdżał nigdy poza swoją miejscowość i nie widział nic innego – piękno gór, szum morza ? Jak im wytłumaczyć, że Twoja miłość daje wszystko, że Twoja miłość usprawiedliwia wszystko, że Twoja miłość jest wszystkim?!

Ale jak pisał św. Paweł Apostoł (Rz,5,21):”(…)Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska”. Dziękujemy Ci Jezu, że przypomniana jest osoba św. Jana Pawła II a przede wszystkim jego nauczanie, które zawsze pokazywało drogę do Ciebie – Boże. Ileż młodych osób nie znało Twego sługi, a teraz dopytuje się, słucha, ogląda. Panie Jezu, On zawierzył się Matce Boże, zawsze mówił – Totus Tuus Maryjo, i jak Ty Maryjo – zawsze wskazywał na Jezusa i do Niego prowadził powierzoną Mu owczarnię. Jeśli przez to całą nagonkę – choć jedna zbłąkana dusza powróci do Kościoła lub pozna Cię Boże, bo tak wiele jest młodych ludzi, którzy Ciebie wcale nie znają Jezu – to wiem, jestem przekonana, że radość w niebie będzie przeogromna.

I Już dzisiaj, pragniemy Ci dziękować i uwielbiać za to dobro, które się już wydarzyło i jeszcze wydarzy. Dziękujemy Ci Jezu. I znów minęła kolejna godzina. Godzina Twojej łaski dla nas. Jako Twoje dzieci, Twoje umiłowane dzieci, ośmielamy się prosić Ciebie – zostań w naszych sercach, wracaj z nami do naszych domów, pozwól nam zanieść Ciebie do wszystkich, które łakną miłości, ale tej prawdziwej, Twojej. I pozwól nam Panie, przyjść do Ciebie znów za tydzień, by towarzyszyć Ci w Twoim bólu w Ogrodzie Oliwnym. Amen

9 marca 2023 r.

Witamy Cię najdroższy Panie Jezu, ukryty w Najświętszym Sakramencie! Przyszliśmy do Ciebie z wielką tęsknotą i miłością, aby być razem z Tobą i pokornie prosimy, byś przyjął dar tego czuwania, jako wyraz naszego hołdu i czci. Niech ta godzina modlitwy zacieśni mocno i nierozerwalnie naszą więź z Tobą. Panie Jezu, w ciemności Ogrójca tak boleśnie skarżyłeś się apostołom: „Smutna jest dusza moja aż do śmierci” i prosiłeś ich, by zostali z Tobą i czuwali. Odpowiadając na Twe wezwanie, pomni na to, że wspaniałomyślnie przyjąłeś kielich męki, by odkupić nasze grzechy, pragniemy trwać przy Tobie i wynagradzać Ci za wszystkie niewierności, które ranią Twoje Najświętsze Serce. Chcemy zwłaszcza zadośćuczynić, za wszelką niewdzięczność i zniewagi Ci okazywane, grzechy naszych rodzin, popełniane w naszej Ojczyźnie i na całym świecie. Wiemy, że również i my nie jesteśmy też bez winy, że tyle razy raniliśmy Cię i zdradzaliśmy, łamiąc Twoje przykazania. Dlatego wołamy: umocnij nas, Panie Jezu, utwierdź nas w wierze i w miłości do Ciebie, abyśmy zawsze postępowali według natchnień Twego Najświętszego Serca. Maryjo, Matko Miłosierdzia, bądź przy nas podczas tej Godziny Świętej i wskazuj drogę do Ogrodu Oliwnego, gdzie będziemy mogli trwać u boku Twego cierpiącego Syna.

Panie Jezu, jeszcze przed udaniem się do Getsemani, podczas rozmowy w Wieczerniku, na pytanie Tomasza Apostoła: „Panie, nie wiemy dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?” (J 14,5) odpowiedziałeś – „Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14,6-7). Niestety, niekiedy grzech tak bardzo nas zaślepia, że uniemożliwia realizację Twojej drogi. Pierwszy zszedł z niej Judasz, dlatego opuścił Wieczernik przed ustanowieniem Eucharystii i nie mógł w niej wziąć udziału, a nazajutrz, kiedy dokonywała się w sposób krwawy na krzyżu, już nie żył… Nasz ukochany Mistrzu w czwartkowy wieczór, w ostatnią spokojną godzinę przed śmiercią dałeś nam również przykazanie miłości: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego” (J 15,12-15)… Miłość, do jakiej nas Panie, zapraszasz to miłość ofiarna, pełna poświęcenia, która oddaje siebie, która umiera za drugiego, która kocha nie tylko przyjaciół, ale i wrogów i modli się za nich. Na postawę prawdziwej miłości składa się również bezinteresowne radowanie się, kiedy kogoś spotka coś dobrego, kiedy ktoś odnosi jakiś sukces, coś mu się udaje, kiedy nam samym podobnego dobra nie udało się osiągnąć, mimo że bardzo tego pragnęliśmy. Bo tak jak prawdziwa miłość Boga owocuje miłością bliźniego, podobnie miłość bliźniego prowadzi do miłości Boga.

W Ogrodzie Oliwnym, nasz Stworzycielu, zwróciłeś się do Judasza „przyjacielu” i w tym zwrocie wyraziłeś swój stosunek do każdego człowieka. Twoja przyjaźń jest prawdziwa, autentyczna, wyzwalająca. Taka przyjaźń nie wiąże, nie krępuje ani nie ogranicza, nie zagarnia wyłącznie dla siebie. Nie traktowałeś Panie, uczniów jak własności, nie zabraniałeś im nawiązywania przyjaźni z innymi, nie zastrzegałeś sobie prawa wyłączności. Dzieliłeś z apostołami głęboką autentyczną przyjaźń, nie miałeś wobec nich żadnych tajemnic. To, co było w Twoim sercu, odsłaniałeś im stopniowo, w miarę, jak byli zdolni je przyjąć i zrozumieć. A jednak Judasz wydał Cię strażnikom… O Panie, jakże mocno raniła Cię świadomość zdrady przyjaciela. To ona sprawia największy możliwy ból. Śpiewał już o tym psalmista: „Gdybyż to lżył mnie nieprzyjaciel, z pewnością bym to znosił; gdybyż przeciw mnie powstał ten, który mnie nienawidzi, ukryłbym się przed nim. Lecz jesteś nim ty, równy ze mną, przyjaciel, mój zaufany, z którym żyłem w słodkiej zażyłości, chodziliśmy po domu Bożym w orszaku świątecznym”… W Wieczerniku, nasz słodki Jezu, bardzo zbliżyłeś się do Judasza, a nawet przed nim uklęknąłeś, gdy umywałeś mu nogi. Tym gestem chciałeś czegoś go nauczyć. Kilka godzin później zdradziecki uczeń zbliżył się jeszcze bardziej, bo aż do Twojej twarzy, aby Cię pocałować. Ten wstrząsający obraz ukazuje ogromny tragizm ludzkiej duszy. Wiemy, że nieprzyjaciel nie może tego zrobić. Zdrada zawsze ukrywa się pod maską przyjaciela. Judasz dał wcześniej słowo człowiekowi – arcykapłanowi. Czasem bywa tak, że słowa dane ludziom i wobec ludzi niosą fatalny skutek. W wypadku zła trzeba koniecznie zrezygnować z człowieka, ale nigdy nie wolno dla człowieka sprzeniewierzyć się Bogu. Jezu Chryste, również i my ulegamy często pokusie, by przekładać sprawy ludzkie nad sprawy Boże. Szukamy w ten sposób usprawiedliwienia, gdy łamiemy Twoje przykazania. Oddalamy się od Ciebie, choć wcześniej tak bardzo się do Ciebie zbliżyliśmy. Przepraszamy za te wszystkie grzechy, które sprowadzają nas z Twojej drogi nie pozwalając nam trwać przy Twoim Sercu, źródle nieskończonego miłosierdzia. Przepraszamy, za to, że nie pokładamy wystarczającej nadziei w Tobie w chwilach zwątpienia i rozpaczy, wybacz Panie, że ludzkie sprawy i słabości skłaniają nas do sprzeniewierzania się Tobie. Przepraszamy, że nie potrafimy trwać przy Tobie, tak byś nas nazwał swoimi przyjaciółmi i, że nie miłujemy bliźnich, tak jak Ty nas umiłowałeś..

Nie wiemy, co działo się w duszy Judasza, kiedy Panie powiedziałeś mu: „Przyjacielu, po coś przyszedł?”, ani też, co odczuwał, kiedy zobaczył, że sprawy przybrały inny obrót, niż przewidywał, i z jego powodu Nauczycielu, zostałeś skazany na śmierć. Zdrajca wiedział, że Jesteś niewinny i ogarnęła go rozpacz, która świadczy o tym, że w jego sercu nie było do Ciebie nienawiści. W pewnej chwili ciemności myśli i serca obłudnego ucznia, jak błyskawica rozświetliła świadomość tego, co uczynił. Tego, jak daleko może zaprowadzić człowieka grzech i jak całkowicie go zaślepić. Grzech jest bowiem wielkim cierpieniem i ciężarem, którego sami nie podźwigniemy. Możemy to brzemię jedynie oddać Tobie, Panie, w sakramencie przebaczenia. Warto sobie zatem postawić pytanie: czy mamy odwagę podejść do Ciebie, tak bardzo cierpiącego i oddać Ci swoje winy? Czy może próbujemy odwlec to w czasie i uciekamy od Ciebie tak daleko jak Judasz? Czy modlimy się o swoje własne nawrócenie? Czy modlimy się o nawrócenie innych ludzi, a zwłaszcza za tych, do których żywimy niechęć lub którzy wyrządzili nam krzywdę?…. O Jezu, Królu nieskończonej świętości i wielkiego majestatu, Ty nie oczekujesz żadnej zapłaty od tych, których zbawiasz, jesteś bowiem źródłem bezgranicznego miłosierdzia. Korzymy się przed Tobą, przejęci wstydem, płaczemy pod ciężarem grzechów własnych i grzechów naszych współbraci. Z głębi serca, w wielkim uniżeniu przepraszamy Cię za naszą opieszałość z przystępowaniem do sakramentu pokuty, za wszystkie świętokradcze spowiedzi, za to, że nie potrafimy wystarczająco zadośćuczynić Tobie Panie i bliźnim za popełnione zło. Przepraszamy Cię Jezu za niegodne przyjmowanie Cię do naszych serc, za brak wiary w Twoją obecność podczas Eucharystii, za opuszczanie niedzielnych i świątecznych mszy św., za to, że nie potrafimy znaleźć czasu na czytanie Pisma Św. i tak mało go mamy dla Ciebie w naszej codzienności. Wybacz nam Chryste, że często walczymy z grzechem tylko własnymi siłami i zapominamy zdać się również na Twoją pomoc…

Pierwszą reakcją Judasza na uświadomienie sobie ogromu jego zdrady był żal i wyznanie: „zgrzeszyłem”. Wyjawił swój grzech wobec Sanhedrynu, zebranych arcykapłanów: „wydałem krew sprawiedliwego”, ale spóźnił się o kilka godzin i poszedł pod niewłaściwy adres. Tę prawdę mógł wcześniej powiedzieć Tobie, Jezu Chryste. Uniknąłby samotności w swej ostatecznej pustce, decydującej klęski. Człowiek bowiem potrafi unieść wiele cierpień, doświadczeń życiowych, a nawet przygotować się do zbyt wczesnej śmierci z powodu choroby. Nie potrafi jednak bez Twojej łaski sam unieść własnej winy.

Przeżywamy obecnie kolejny Wielki Post w naszym życiu. Mamy kolejną szansę, aby podejść do Ciebie, Panie Jezu i powiedzieć w konfesjonale – w trybunale miłosierdzia: ,,zgrzeszyłem”. To jest najwłaściwszy adres i ostatni moment, aby się nie spóźnić. Musimy pamiętać, że istotą Wielkiego Postu jest nasze osobiste nawrócenie. Panie Jezu, Ty dajesz nam ten wyjątkowy czas, byśmy dokonali refleksji nad własnym życiem i postępowaniem oraz podjęli konkretne kroki do przemiany własnego myślenia. Powinniśmy wyzbyć się dotychczasowego sposobu wartościowania i przestawić własne myśli na zupełnie inne tory. Po prostu zaprzestać myśleć po ludzku, a nauczyć się myśleć i żyć wartościami pochodzącymi od Ciebie, Panie Boże, a nie od nas. Nawrócenie jest procesem zaczynającym się od refleksji nad własnym postępowaniem. Możemy wejść na tę drogę, jeśli uznamy, że nasze dotychczasowe postępowanie było niewłaściwe. Początkiem nawrócenia, a jednocześnie jego celem Jesteś, Ty Panie, a bez Twojej łaski nic nie możemy. Dlatego wołamy: „nawróć nas Panie do Siebie, a nawrócimy się do Ciebie”. Trójjedyny Boże, Ty nas tak bardzo umiłowałeś, dałeś nam wielki dar, jakim jest wolna wola, którą szanujesz i nie możesz nas jej pozbawić, więc za nas tego nie uczynisz. Jednak jeśli tylko zdecydujemy się na nawrócenie, to będziesz nas stopniowo kształtował na swój obraz i swoje podobieństwo. Módlmy się wszyscy o to, aby nikt z nas, rozważających tajemnicę Jezusowego Ogrójca, nie spóźnił się, zanim przyjdziesz Panie, by powołać nas przed swój sąd. Tą prawdą rozbrzmiewa jedna z wielkopostnych pieśni „Nie zamykajmy serc, zbawienia nadszedł czas, gdy Chrystus puka w drzwi może ostatni raz”. To bowiem już tylko od nas zależy, bo Ty, Panie Jezu, dajesz nam wszystkim jednakową szansę miłosierdzia.

Dziś w kolejny czwartek miesiąca, dziękujemy za największy z cudów jaki otrzymaliśmy od Ciebie, Panie Jezu, za dar Eucharystii, która jak pisał św. Jan Paweł II jest „skarbem Kościoła, sercem świata, zadatkiem celu, do którego każdy człowiek, nawet nieświadomie, podąża”. Kiedy, nasz Najmiłościwszy Zbawicielu, miałeś opuścić tę ziemię dałeś nam na pamiątkę ten Boski Sakrament, w którym Sam pozostajesz między nami, aby Twoja nieobecność nie odłączała nas od Ciebie. Pragnąłeś w ten sposób zachować w nas żywe wspomnienie Swej Miłości ku nam. Ustanawiając Sakrament Miłości, chciałeś z nami pozostać na zawsze – „Oto Ja jestem z wami — aż do skończenia świata”. (Mt 28). Dlatego uczestnicząc w każdej Eucharystii – największym darze Twojej miłości i obecności, odpowiadajmy miłością na Miłość. Panie Jezu, powiedziałeś do Siostry Faustyny bardzo ważne słowa, które chcesz skierować dziś do każdego z nas: „Tu jestem cały dla ciebie, z duszą, ciałem i Bóstwem, jako oblubieniec twój. Ty wiesz, czego żąda miłość – jednej tylko rzeczy, to jest wzajemności…” (Dz 1770).

Nierozerwalnie z sakramentem Eucharystii związane jest kapłaństwo. Dzięki niemu, Panie nasz, Mszę Świętą powierzyłeś w ręce ludzi i może być sprawowana w każdym miejscu i czasie. Tylko poprzez kapłanów, Jezu Chryste, możesz w pełni dawać siebie i przebywać wśród ludzi w swoich sakramentalnych znakach. Dziękujemy i wielbimy Cię za nieocenioną łaskę kapłaństwa udzielaną tak słabemu i zawodnemu stworzeniu, jakim jest człowiek.

Panie Jezu razem ze św. Michałem Archaniołem, Archaniołami i Chórami Aniołów dziękujemy za każde kapłańskie ręce i prosimy dla każdego kapłana o Twoje Ojcowskie błogosławieństwo.

czasami są smutni – pociesz i rozraduj ich serca,
czasem są zmęczeni – dodaj im sił i pokrzep ich swoją miłością,
czasem są osamotnieni – przytul ich do swego Eucharystycznego Serca i dodaj im otuchy,
czasem są zniechęceni – dodaj im swojej mocy do przezwyciężania wszelkich przeciwności,
czasem są załamani – pociesz ich,
czasem dokucza im ból fizyczny – Ty Jezu najlepszy lekarzu, ulecz ich i zanurz w swoim niezgłębionym miłosierdziu,
czasem czują się niezrozumiali – przymnóż im Jezu wiary, aby byli zrozumiani,
czasem są obrzucani oszczerstwami i pomówieniami – dodaj im Boże odwagi i siły, aby umieli przeciwstawić się duchowi zła. Amen

2 marca 2023 r.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen

Panie Jezu gromadzimy się przed Tobą w czwartkowy wieczór, poprzedzający pierwszy piątek miesiąca. Pragniemy w sposób szczególny, jakby na nowo przeżyć cierpienia, opuszczenie i mękę, które podjąłeś dla naszego zbawienia. W czasie tej godziny pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie „Czuwajcie i módlcie się”. Chcemy Cię uczcić, wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie, obecnego w Najświętszym Sakramencie. Obiecałeś pozostać wśród nas aż do końca wieków. Pragniemy dziękować Ci za to i przeprosić za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Świętego. Oświeć oczy umysłu naszego, abyśmy chwalili Cię nie tylko ustami, ale i świętością naszego życia.

Nasza modlitwa ma być dialogiem, rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty Panie, przemów do nas w swoim zbawczym słowie: Z Ewangelii według świętego Mateusza (Mt 7,12): „Wszystko więc, co byście chcieli żeby wam ludzie czynili i wy im czyńcie”.

Panie Jezu, Ty jesteś gotów nas obdarowywać jak Ojciec obdarowuje swoje dzieci. Tyle, że nasze dary przerastają nie tylko możliwości działania, ale zaskakują naszą wyobraźnię. Panie Jezu Ty znasz i uznajesz nasze ograniczenia. Mówisz, abyśmy czynili wszystko, nie chodzi o rzeczy niemożliwe, ale abyśmy zatrzymali się przy człowieku, który znalazł się w potrzebie.

Panie Jezu wiara oparta na Dekalogu i Ewangelii jest fundamentem życia w prawdzie i miłości. Bez wiary tracimy moralny kompas, zatracamy granicę pomiędzy dobrem i złem. Potrzebujemy mobilizacji by nasze sumienia nie ulegały dalszej degradacji. Czas Wielkiego Postu jest dla nas czasem do nawrócenia, pokuty a także ofiary, by ratować to co najważniejsze. Pragniemy ratować nasze rodziny i małżeństwa, nasze dusze. Chcemy, aby nasze rodziny były silne Tobą Panie, chcemy być domowym Kościołem, miejscem wzrostu do powołań małżeńskich i kapłańskich. W tym czasie chcemy szczególnie uczestniczyć we Mszy Świętej, przyjmować Ciebie Panie w Najświętszym Sakramencie Eucharystii, podjąć choćby jeden dzień postu o chlebie i wodzie, jako nasze wynagrodzenie.

Wiemy, że post jest wyrzeczeniem się podejmowanym dla naszego własnego dobra. Ono pomaga nam zrozumieć na jakim etapie rozwoju życia duchowego jesteśmy. Jeśli pomoże nam uświadomić sobie, że jesteśmy czymś zniewoleni, to powinniśmy od razu podjąć proces uwalniania. To uwalnianie to robienie miejsca dla Ciebie Panie Jezu w naszym życiu. Wiemy, że nie możemy prowadzić życia duchowego bez wysiłku. Wymaga to od nas pokonywania trudów i własnych słabości. Zerwanie z grzechem jest zawsze bolesne. Przez wyrzeczenie się pokarmu, rzeczy materialnych i wszystkiego z czego korzystamy, możemy się oczyścić. Zadajemy sobie pytanie czy jestem niewolnikiem tego z czego korzystam. Nie chodzi tu tylko o telefon, telewizję i wygodny fotel. Dziś dla nas wielkim zagrożeniem są rzeczy materialne, którymi lubimy się tak otaczać i z nich korzystać. Wydaje się nam, że to z pozoru ułatwia nam życie, a tak naprawdę zabiera. Rezygnacja z tych rzeczy, których na co dzień używamy, pokazuje nam czy jesteśmy wolni wobec świata w którym żyjemy. Post, czyli umartwienie uczy nas odwracać uwagę od tego co zmysłowe, poskramia naszą naturę, uczy dyscypliny, wyostrza zmysły na sprawy duchowe. Modlitwa, post, jałmużna to uczynki pobożne, one nam pomogą stanąć po Twojej stronie Panie.

Panie Jezu Chryste, Ty jesteś pokarmem naszego życia, Ty jesteś w Najświętszym Sakramencie naszym chlebem, dziękujemy Ci za to, równocześnie gorąco prosimy, umacniaj nas Panie, Twoim Chlebem życia.

Powtarzamy pod każdym wezwaniem: Prosimy Cię Panie

Panie, Ty jesteś Chlebem, który zstąpił z nieba, kto do Ciebie przyjdzie nie będzie głodny, a kto w Ciebie wierzy nie będzie łaknął. Zaradź Panie niedowiarstwu naszemu;
Panie, Ty powiedziałeś „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Niech ta prawda będzie źródłem naszej radości;
Panie, przed nami długa droga, umocnij nas mocą Twego pokarmu, tak jak umocniłeś proroka Eliasza;
Panie, Twój Chleb Eucharystyczny jest źródłem jedności, spraw aby jego przyjmowanie jeszcze ściślej zespalało nas z Tobą i naszymi braćmi;
Panie, obdarz naszych kapłanów silną wiarą i miłością do Ciebie, wspomagaj powołanych, by usłuchali Twego głosu i z radością przyjęli na siebie trud świętej służby. Poślij robotników na żniwo swoje.

Panie Jezu Chryste, Synu Boga Żywego, Ty jesteś prawdziwym Bogiem i Człowiekiem, wielbimy Cię za Twoją rzeczywistą i wieloraką obecność wśród nas. Naszą wiarę pragniemy wyznać przez wspólne powtarzanie, po każdym wezwaniu słów: Wierzymy Panie Jezu

Wierzymy w Twoją szczególną obecność tu, w Najświętszym Sakramencie Eucharystii;
Wierzymy także w Twoją obecność w słowie Pisma Świętego;
Wierzymy w Twoją obecność w Zgromadzeniu wiernych, zebranych tu w Imię Twoje;
Panie Jezu wielbimy Cię, wychwalamy i dzięki Ci składamy, za to, że zechciałeś zamieszkać pośród nas, by stać się światłem naszego życia i jedyną drogą do Ojca.

Wspominając błogosławioną mękę naszego Pana Jezusa Chrystusa przez Jego zasługi błagamy teraz Boga, aby wysłuchał nasze prośby: Będziemy powtarzać: Wysłuchaj nas Panie

Módlmy się za Kościół Święty, aby rozważając mękę Chrystusa coraz lepiej rozumiał i podejmował dzieło pokuty za grzechy całego świata;
Módlmy się za grzeszników, a wspomniawszy cierpienia Chrystusa i Jego zbawczą mękę weszli na drogę pokoju;
Módlmy się za wszystkich, którzy przez choroby i trudy uczestniczą w męce Chrystusa aby Bóg dał im wytrwałość w cierpieniu, cierpliwość i męstwo;
Módlmy się za wszystkich tutaj zgromadzonych, abyśmy wpatrując się w Krzyż Chrystusa, coraz ściślej z Nim się jednoczyli przez prawdziwą miłość Boga i ludzi.

Boże, którego Jednorodzony Syn odkupił nas Swoją Krwią przelaną na drzewie krzyża, okaż miłosierdzie całemu rodzajowi ludzkiemu i spraw łaskawie, aby wszyscy, którzy szukają Cię szczerym sercem, osiągnęli wieczne zbawienie, przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

23 lutego 2023 r.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Pocieszycielu dusz naszych, Światło światłości, Duchu Święty! Prosimy Cię, przez niepojętą dobroć Twoją, przyjdź do serc naszych i łaską Twoją oczyść je, zapal w nich miłość Boską i oświeć je, ażeby w rozpamiętywaniu prawd Twoich wiecznych wszystkie swoje błędy poznały i powstały z nich skutecznie. Najświętsza Panno Maryjo i św. Józefie, błagamy Was o przyczynę za nami i opiekę.

„Szukam, o Panie, Twojego oblicza” (Ps 27,8). Te słowa Psalmisty mogą zaspokoić naszą tęsknotę poprzez kontemplację oblicza Chrystusa. W Nim bowiem Bóg naprawdę pobłogosławił nam i sprawił, że „Jego oblicze zajaśniało” nad nami. Przychodzimy Panie Jezu, w kolejny czwartek, w Wielkim Poście, przed Twój Święty Tron, aby oddać Ci cześć i kontemplować Twoje Oblicze, ponieważ kontemplacja Twego Oblicza, Jezu, pozwala nam zbliżyć się do tajemnicy konania w Ogrodzie Oliwnym. Tej tajemnicy, którą możemy adorować jedynie na kolanach. Staje nam przed oczyma przejmująca scena konania w Ogrójcu. Jezu, przygnębiony wizją tego co Cię czeka, stajesz przed obliczem Boga, przyzywając „Abba Ojcze”, prosisz, aby oddalił – jeśli to możliwe – kielich cierpienia. Ostatecznie przyjmujesz wolę Ojca. Przyjąwszy ludzkie oblicze, obarczasz się „obliczem” grzechu, aby ukazać człowiekowi na nowo oblicze Ojca.

I my, klękając przed Twoim Obliczem w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, przeżywamy te wydarzenia, jak gdyby dokonały się dzisiaj. Pragniemy kontemplować Twe Oblicze bo Jesteś dla nas latarnią w ciemności. Pragniemy wynagradzać i przepraszać Cię za nasze grzechy i dziękować za wszystko co dla nas uczyniłeś. Panie Jezu, powiedziałeś do Siostry Marii od św. Piotra, karmelitanki, założycielki Bractwa Oblicza Pana Jezusa w Paryżu: „Moje Imię jest wszędzie znieważane , dzieci nawet bluźnią. Ten okropny grzech rani boleśnie i więcej niż wszystkie inne grzechy Moje Boskie Serce. Chcę Ci dać złotą strzałę miłości, która by je słodko zraniła, dla nawrócenia grzeszników”.

AKT UWIELBIENIA, NAZWANY „ZŁOTĄ STRZAŁĄ”

Niech będzie na wieki chwalone, błogosławione, czczone, wielbione najświętsze, najczcigodniejsze, najchwalebniejsze, niepojęte, niewymowne Imię Boże w niebie, na ziemi i w otchłaniach piekielnych, przez wszystkie stworzenia, które wyszły z rąk Bożych i przez Najświętsze Serce Pana Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Amen.

Panie, oznajmiłeś jej także, że dwie osoby stawiasz za wzór: św. Weronikę niewiastom, które powinny nieść mu ulgę, ocierając Święte Oblicze modlitwą i czcią pochwalną; dobrego zaś łotra dajesz za wzór kapłanom, którzy powinni bronić Chrystusa, głośno i jawnie Go wyznawać. Starajmy się ocierać Najświętsze Oblicze Pana Jezusa z bluźnierstw nie tylko modlitwą, ale zadośćuczynieniem i pokutą. Przenajświętsze Oblicze Pana naszego, ciągle znieważane przez grzeszników. Pobudzeni miłością ku Tobie, pragniemy ofiarować Ci nasze wynagrodzenia za przekraczanie przykazań Bożych, za grzechy przeciwko czystości. Będziemy powtarzać: wynagradzamy Ci, Panie

za wszelkie zniewagi wyrządzane Ci w kościołach;
za nienawiść ku Tobie, szerzoną słowem i czynem;
za lekceważenie i wyśmiewanie się z tajemnic świętych;
za zniewagi wyrządzane Twemu Najświętszemu Obliczu przez bluźnierstwa i przekleństwa;
za tych wszystkich, którzy stworzyli ideologię gender wg której płeć jest jedynie tworem kulturowo – społecznym;
za wtłaczanie tej ideologii w system edukacji;
za osoby nieskromnie ubrane, których ubiór rodzi nieczyste myśli, pragnienia, spojrzenia;
za materiały pornograficzne naruszające godność tych, którzy jej się oddają;
za spotykaną erotykę w grach komputerowych, zabawkach dla dzieci;
za brak odpowiedzialności rodziców i opiekunów za to, co dzieci czy młodzież ogląda;
za stosowanie antykoncepcji hormonalnej;
za społeczne przyzwolenie, nierzadko samych rodziców na mieszkanie bez sakramentalnego małżeństwa;
za akty homoseksualizmu sprzeczne z prawem naturalnym;
za brak czystości małżeńskiej, za rozwody.

Z Ewangelii według św. Łukasza: „Jezus udał się według zwyczaju na Górę Oliwną; towarzyszyli Mu także uczniowie. Oddalił się od nich na odległość około rzutu kamieniem, padł na kolana i modlił się tymi słowami: Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode mnie ten kielich, Wszakże nie moja wola, lecz wola Twoja niech się stanie. (…)”. Pogrążony w udręce, jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię”.

Kim jestem? Dokąd zmierzam? Jaki jest sens mego cierpienia i cel mojego życia? Dlaczego Jezus aż tak strasznie cierpiał w Ogrójcu? Zadajemy sobie te pytania i kierujemy swe ludzkie oblicza w stronę Twojej Boskiej Twarzy, ukrytej w Hostii z miłości do nas. W pokusach, cierpieniach i trudnościach nie jest wcale łatwo wytrwać. Jednak przez chrzest zostaliśmy wybawieni z niewoli szatańskiej i przybrani za synów Bożych. I ile razy zwyciężamy pokusę wiodącą do upadku, tyle razy zostajemy zbawieni. Ile razy obmywasz nas z grzechów przez sakrament pokuty, tyle razy wraca nam zbawienie, a ile razy przyjmujemy Ciebie w Komunii Świętej, tylekroć dajesz nam w sobie samym zadatek wiecznego zbawienia.

Przenajdroższe Oblicze Pana naszego racz przyjąć wdzięczność naszą i miłość naszą oraz boleści i upokorzenia i wszystko cokolwiek dzieje się w naszych nędznych sercach, na wynagrodzenie i zniewagi, jakich doznajesz od nas samych i wszystkich grzeszników. Racz przyjąć również te akty uwielbienia:

Niech będzie uwielbiony Jezus Chrystus;

Niech będzie uwielbione Najświętsze Oblicze Jezusa;

Niech będzie uwielbione Najświętsze Oblicze w majestacie i piękności;

Niech będzie uwielbione Najświętsze Oblicze przemienione na Taborze ;

Niech będzie uwielbione Najświętsze Oblicze w trudach apostolskich;

Niech będzie uwielbione Najświętsze Oblicze w krwawym pocie przy konaniu;

Niech będzie uwielbione Najświętsze Oblicze w upokorzeniach podczas Męki;

Niech będzie uwielbione Najświętsze Oblicze w chwale Zmartwychwstania;

Niech będzie uwielbione Najświętsze Oblicze w blasku wiecznej chwały.

W trwającym tygodniu modlitw o trzeźwość Narodu pragniemy przebłagać Twój Majestat za wszystkie grzechy, których źródłem jest nadużywanie napojów alkoholowych, za grzechy pijaństwa popełniane w naszych katolickich rodzinach. Będziemy powtarzać: przepraszamy Cię, Panie

za wszelkie grzechy płynące z nadużycia alkoholu;
za grzechy pijaństwa popełnione przez ojców rodzin;
za grzechy wszystkich pijących kobiet;
za grzechy pijaństwa popełnione przez dzieci i młodzież;
za wszystkie awantury i kłótnie w rodzinach alkoholików;
za nędzę, łzy i cierpienia niewinnych członków rodzin dotkniętych alkoholizmem;
za rozbicie rodzin spowodowane alkoholizmem;
za grzechy tych, którzy dzieciom i młodzieży podają alkohol;
za morderstwa, wypadki i ciężkie pobicia dokonane przez alkoholików;
za grzechy nieczyste popełnione pod wpływem alkoholu;
za grzechy tych, którzy pokątnie handlują alkoholem;
za grzechy tych, którzy podczas przyjęć przymuszają do picia alkoholu.

Panie Jezu, wpatrujemy się w Twoje Przenajdroższe Oblicze w Ogrójcu, oczy krwią i łzami zalane i kontemplujemy Je. Niech z tych Boskich oczu padnie promień światła na wszystkie grzeszne dusze, aby je oświecić, uświęcić i wzmocnić, aby więcej Ciebie nie obrazić. Przebaczając tym, którzy przybili Ciebie do krzyża, dajesz także nadzieję tym, którzy upadają przez nadużywanie alkoholu, niszcząc Twoje dary, życie i zdrowie oraz tracą swoją wolność. Przyjmij Panie ich słabość i nicość, pogardę i obojętność i wypełnij swoją Najdroższą Krwią. Ratuj ich życie i ich rodziny.

W dzisiejszej liturgii Kościoła dałeś nam Panie takie słowa: Kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Z Księgi Powtórzonego Prawa (30, 15-16) Mojżesz powiedział do ludu: „Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy, abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił w kraju, który idziesz posiąść”.

W swojej wielkiej miłości obdarzyłeś każdego z nas wolną wolą i dałeś wybór. Wybór zdaje się być prosty, każdy chyba wybrałby życie, bo kto by wybierał śmierć. Jednak w historii Zbawienia na kartach Biblii widzimy, że wybory te nie były wyborami prowadzącymi do życia i zbawienia. Miłować Ciebie Boże, to jest jedyna droga, nie potrzeba wiele, kochać i być Ci posłusznym, chodzić Twoimi drogami, to jest droga do błogosławieństwa, do życia, do szczęścia. To tak niewiele, a jednak trudno to spełnić, codziennie zostajemy postawieni przed wyborem. Jeżeli nasze serca należą do Ciebie Panie, tylko w jakimś ułamku, to tak jakby wcale nie należały do Ciebie. Przykazanie mówi: „Kochaj Pana Boga całym swoim sercem, całą swoją duszą…” i takiej decyzji oczekujesz Panie od każdego z nas i dałeś obietnicę, że każdy z nas ma swoją Ziemię Obiecaną, a jest nią wieczne szczęście w królestwie Bożym. Panie Jezu, powiedziałeś do nas „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca (J 14,9)”. Jezu Chryste, jesteś Tym, który patrzy nam w oczy i chcesz, abyśmy również patrzyli Tobie w oczy. Spojrzenie to niesie moc przemiany i wszystko staje się nowe. Tak się stanie kiedy dostrzeżemy wpatrzony w siebie Twój wzrok, który nie zatrzymuje na sobie, ale prowadzi do Ojca. Niech tak się stanie. Amen.

16 lutego 2023 r.

Niechaj będzie uwielbiony przenajświętszy Sakrament, teraz i zawsze i na wieki wieków Amen.

Bądź uwielbiony Panie Jezu. Wierzymy w Ciebie i kochamy Cię gorącą miłością. Ty jesteś tu obecny. Okryłeś się Boską ciszą, ale wiemy, że chcesz do nas mówić. Mów do nas tak, aby nasze serca słyszały i rozumiały. Pragniemy Cię spotkać jako swego Pana, który przyjmuje nas z radością i wzywa nieustannie. Pragniemy Cię wielbić, wierzyć w Ciebie, bo Ty jesteś Bogiem godnym wszelkiej chwały i miłości.

Panie Jezu, oto jesteśmy przed Tobą. Wezwałeś nas tak, jak wzywałeś swoich Apostołów, aby czuwali i modlili się z Tobą, by nie ulec pokusie. Dziękujemy Ci, że Twój Duch obudził pragnienie w nas bycia z Tobą, by uwielbiać Twoją miłość. Odsuń od nas Panie wszystko co przeszkadza nam być z Tobą. Wyzwól nas z wszelkiej ospałości, abyśmy mogli czuwać z Tobą. Panie Jezu, Ty sam rozpalasz w nas to pragnienie trwania przy Tobie na adoracji. Dzięki Twej łasce, jesteśmy w Twoim domu i upadamy przed Tobą w wielkiej pokorze. Jezu jesteśmy tu i teraz w tej godzinie. Jesteśmy tu dla Ciebie, przed Tobą i z Tobą. W mroku tego kościoła klęczymy przed Tobą, wpatrujemy się w Ciebie, słuchamy Ciebie i trwamy w Twojej bliskości.

O Jezu, tak bardzo nas miłujący i ofiarujący się za nasze grzechy, pozwól nam spędzić w najściślejszym zjednoczeniu z Twym Sercem konającym w Ogrójcu tę Godzinę Świętą. O Zbawicielu godzien największej czci i uwielbienia, daj nam wziąć jak najobfitszy udział w Twych niewypowiedzianych boleściach oraz smutku i trwodze, które przeniknęły dusze Twojej najświętszej Matki w czasie tej strasznej i bolesnej nocy. O nasz Jezu, daj nam łaskę, udziel nam pomocy w tym cierpieniu i płakania z Tobą przynajmniej przez jedną godzinę w Ogrodzie Oliwnym. O Bolesna Matko Maryjo, daj nam poczuć współczucie Twojego głęboko zranionego serca dla Jezusa konającego w Getsemani. O nasz Boski Odkupicielu, Jezu, zabierz nas z Tobą razem z Twoimi trzema apostołami: Piotrem, Jakubem i Janem abyśmy byli obecni przy Twojej agonii w Ogrodzie Oliwnym. Chcemy czuwać przynajmniej jedną godzinę z Tobą. Chcemy poczuć przynajmniej jedno ukłucie Twojego konającego serca. Jedno tchnienie Twojego niespokojnego oddechu. Chcemy utkwić nasz wzrok na Twoim Boskim obliczu i kontemplować jak blednie, jak się niepokoi.

Jezu, żyjący w Eucharystii, wierzymy w Ciebie i w Tobie pokładamy naszą nadzieję. Składamy Ci dziękczynienie i uwielbienie. To my jesteśmy tymi, którzy zgrzeszyli i to my powinniśmy odpokutować za nasze grzechy. Ale to Ty wziąłeś na siebie nasze grzechy i cierpiałeś za nas. O nasz odkupicielu, tak bardzo nas umiłowałeś, Panie, Ty zechciałeś nas zbawić przez swoją mękę i śmierć. Oczyść nasze dusze i zniwecz nasz grzechy i uwolnij nas od złego. Zapomnij to wszystko czym obraziliśmy Ciebie i obdarz nas swoim miłosierdziem.

Panie, oświeć nasze dusze abyśmy do końca pojęli ciężar naszych grzechów, przez które musiałeś przyjąć na siebie tak okrutny rodzaj swojej śmierci. Ty stworzyłeś nas, abyśmy Cię kochali, a my tylko obrażamy Ciebie. Ty obdarzyłeś nas licznymi darami, a my zamiast Cię kochać, biczujemy Ciebie. Jezu, teraz w tej godzinie chcemy Cię pocieszać obecnego w Eucharystii. Spraw Panie abyśmy nigdy nie zapomnieli jak bardzo nas umiłowałeś. Wspomnienie Twojej męki niech trwa zawsze w naszych sercach. Zbawicielu ukrzyżowany, Ty umarłeś za nas spraw abyśmy mogli Cię kochać coraz bardziej.

Jezu opuszczony przez uczniów, samotnie trwałeś w Ogrodzie Oliwnym w modlitwie. Ogarnęła Cię trwoga, aż oblewałeś się krwawym potem. Zmiłuj się nad nami, którzy nadal zostawimy Ciebie samego i opuszczonego w Tabernakulach naszych kościołów. Przebacz Panie naszą słabą wiarę i naszą niewystarczającą miłość. Wielbimy Cię, Ciało Chrystusa, przytłoczone naszymi grzechami i wydane na ofiarę za grzechy świata. Wielbimy Cię Krwi Chrystusa przelana za wszystkich ludzi na odpuszczenie grzechów. Jezu niechaj nas zabawi Twoje ciało. Jezu niechaj Twoja Krew nas oczyści na życie wieczne.

Przez Twoją Krew, która wsiąkała w ziemię wiata chcemy wynagradzać za tych którzy Cię jeszcze nie znają i którzy nie wierzą w Ciebie, za tymi którzy Cię nie kochają i którzy Cię odrzucają. Zmiłuj si nad tymi którzy bluźnią i nad tymi którzy Cię wyśmiewają i zwalczają. Niech Twoja łaska dotknie i przemieni serca wszystkich grzeszników.

Panie Jezu modlimy się za Kościół, Twoje Mistyczne Ciało. Panie wspomagaj go wszędzie gdzie jest zwalczany. Wspomagaj go tam gdzie cierpi przez niewierność, podziały i wewnętrzne spory swoich członków. Wspomagaj gon wszędzie tam gdzie jest opuszczony przez tych, którzy powinni go kochać. Jezu spraw abyśmy zawsze kochali Twój Kościół.

Panie Jezu chcemy Cię pocieszyć jak to czynił Anioł w Ogrodzie Oliwnym. W tej intencji ofiarujemy Ci miłość Maryi, Aniołów i Świętych oraz tych, którzy w Ciebie wierzą. Nasz odkupicielu nich miłe Ci będzie nasze pragnienie miłowania Ciebie coraz bardziej. Jezu Ty byłeś w agonii w Ogrodzie Oliwnym samotny i udręczony. Trwałeś na modlitwie przytoczony ciężarem naszych grzechów i zasmucony naszą niewiernością i niewdzięcznością. Modliłeś się do Ojca, a Twoje serce czuło ludzką obojętność. Dziękujemy Ci za to, kochamy Cię i ufamy Tobie.

Panie Jezu Ty dałeś się nam w sakramencie Eucharystii i wybrałeś sobie ludzi na szafarzy Twoich najświętszych Tajemnic oraz na Sługi Twego Ołtarza i pośredników Twojej zbawczej łaski. Jezu wspieraj Kapłanów w rękach których złożyłeś sakrament Twojej Boskiej miłości. Pomóż im uczestniczyć w nim z wiarą i miłością. Wieczny kapłanie, przez władzę jakiej im udzieliłeś w sakramencie kapłaństwa aby mocą Ducha Świętego przemieniali chleb i wino w Twoje Ciało i w Twoją Krew- uświęć ich Panie.

Jezu Wieczny Pasterzu, Pasterzu naszych dusz poślij kościołowi wielu świętych kapłanów. Spraw aby ich nigdy nie zabrakło dla zaspokojenia potrzeb dusz i dla szerzenia Twojego Królestwa na całym świecie. Panie, przecież bez kapłanów nie możemy mieć Ciebie w Najświętszym Sakramencie. O Najwyższy i Wieczny Kapłanie daj kościołowi świętych kapłanów na wzór Twojego Najświętszego Serca. Uczyń z nich mocą łaski godne narzędzie Twojego miłosierdzia. O Jezu nie dopuść aby jakikolwiek kapłan sprawował Eucharystię bez pobożności. O Jezu żyjący w Maryi i w tej Najświętszej Hostii. Przyjdź i żyj w kapłanach duchem Twej Świętości, pełnią mocy Twojej, prawdą cnót Twoich, doskonałością dróg i udziałem w Twych tajemnicach. Pomnaża w ich sercach czystość anielską, łaskę powołania. Trzymaj ich blisko siebie by nieprzyjaciel nie miał do nich dostępu.

O Jezu Odwieczny Kapłanie spraw aby ci których do swej świętej służby wezwałeś zawsze chętnie słuchali Twojego głosu i z całego serca z nim postępowali. Weź Twych kapłanów opiekę najświętszego Serca Twego. Prawo Twoje wypisz na ich sercach, niech wszyscy ludzie poprzez ich posługę poznają Ciebie. Ustrzeż przed zmazą ich namaszczone dłonie, dotykające codziennie Twego Świętego Ciała. Zachowaj w czystości i oderwaniu od rzeczy ziemskich ich serca. Zachowaj w czystości ich wargi zroszone Twa drogocenną Krwią. Pozwól im wzrastać w miłości ku Tobie i strzeż ich przed duchem tego świata. Udziel im rwa z mocą przemieniania chleba i wina, mocy przemieniania serc. Pobłogosław szczodrze ich prace i nagródź ich kiedyś koroną wiecznej chwały w niebie. `o nasz Eucharystyczny Zbawicielu, Dobry Pasterzu spraw aby seminaria duchowne były szkołami głębokiego życia wewnętrznego. Życia ukrytego w Bogu. Niech kształtują kapłanów prawdziwie świętych, pałających ogniem Twej Bożej miłości oraz dbających nade wszystko o zbawienie dusz. Duchu Święty, Duchu wiecznej miłości, który od Ojca i Syna pochodzi dziękujemy Ci za wszystkie powołania kapłańskie, za świętych charyzmatycznych kapłanów.

Droga Maryjo. Prosimy Cię wypraszaj potrzebne łaski dla wszystkich kapłanów. Jesteś im w sposób szczególny matką. Każdy kapłan jest zapisany w Twoim macierzyńskim sercu. Niech kapłani Twojego Syna będą wierni, niech będą świadectwem umiłowania Boga . Nade wszystko niech będą znakiem mocy Boga w świecie. Maryjo, Niewiasto Eucharystii umacnia kapłanów, aby godnie i z całym oddaniem sprawowali Najświętszą Ofiarę. Niech Boże błogosławieństwo spływa na świat. Niech kapłani będą kanałami łaski Bożej, która jest źródłem nadziei dla zagubionych.

9 lutego 2023 r.

Witaj Miłości, Witaj Jezu!

Na początku naszego spotkania pragniemy Ci podziękować za to, że nas tutaj dziś zaprosiłeś. Dziękujemy Ci, że Jesteś z nami i patrzysz z miłością na każdego z nas. Dziękujemy Ci Jezu, że zawołałeś każdego z nas, osobno, po imieniu i, że dałeś nam siły, byśmy przybyli do Ciebie i mogli ofiarować Tobie w darze nie tylko nasze modlitwy, ale nasz czas, który, tak naprawdę, jest Twoim podarunkiem dla nas.

Panie Jezu, nie patrz na naszą nędzę, na nasz brak miłości i pełnej ufności Tobie, nie patrz na marność naszych uczynków, ale przez swoją nieustanną miłość do nas, przez swoje nieustanne ofiarowanie siebie na ołtarzach całego świata podczas Eucharystii – uświęć nas do modlitwy wynagradzającej Tobie wszelkie grzechy świata.

O Jezu, tak bardzo nas miłujący i ofiarujący się za nasze grzechy, pozwól nam spędzić w najściślejszym zjednoczeniu z Twym Sercem konającym w Ogrójcu tę Godzinę Świętą, której żądałeś od Twej wiernej Oblubienicy, św. Małgorzaty Marii. O Zbawicielu, godzien największej czci i uwielbienia, daj nam wziąć jak najobfitszy udział w Twych niewypowiedzianych boleściach oraz w smutku i trwodze, które przenikały duszę Twej Najświętszej Matki w czasie tej strasznej i bolesnej nocy. Aby dopełnić to, czego nie dostaje naszej nieudolności, ofiarujemy Ci uczucia Twej Najświętszej Matki, świętej Małgorzaty Marii i wszystkich dusz, które umiały i umieją pocieszać Cię w tej tajemnicy boleści i miłości. Amen.

Przyjmij Jezu Chryste, w zjednoczeniu z Twoim Boskim cierpieniem, każde uderzenie naszych serc, każdy nasz oddech, każde nasze zranienie od momentu naszego poczęcia do chwili obecnej na przebłaganie wszelkiego zła wyrządzonego Tobie – Panie nasz. Panie Jezu, Ty powiedziałeś do świętej Małgorzaty Małgorzata Maria Alacoque, że pragniesz, abyśmy w tej jednej jedynej godzinie o nic Ciebie nie prosili a wynagradzali wszelkie cierpienia wyrządzone Tobie, wynagradzali opuszczenie Ciebie przez twoich uczniów, abyśmy w pokorze zjednoczyli się z Tobą w Ogrodzie Oliwnym. Panie nasz, przychodząc dziś tutaj do Ciebie, mówimy wszyscy: TAK, mówimy: Fijat. Zgadzamy się na połączenie się z Tobą w ofierze, wyrażamy zgodę na czuwanie przy Tobie.

Panie Jezu, zostawiamy za drzwiami tej świątyni, wszystkie nasze prośby, troski, pragnienia, nasze rodziny. Stajemy przed Tobą ogołoceni. Ale Panie Jezu, ponieważ jesteśmy Twoimi dziećmi, słabymi dziećmi, o jedno musimy Cię prosić, bo sami nie damy rady: ześlij nam Ducha Świętego, rozbudź w nas dary Ducha Św, które otrzymaliśmy podczas Bierzmowania. Bez tego daru Panie, nasza modlitwa, nasze czuwanie będzie jałowe. Tylko Duch święty i Twoja łaska – Jezu, mogą zabrać nasz egoizm i w jego miejsce wlać gorącą miłość i żar modlitwy wynagradzającej naszemu Panu i Zbawcy –Jezusowi Chrystusowi.

Panie Jezu Chryste, znowu stajemy przed Tobą w ten czwartkowy wieczór. Pragniemy w sposób szczególny, jakby na nowo, przeżyć cierpienia, opuszczenie i mękę, które podjąłeś dla naszego zbawienia. W czasie tej godziny pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie „Czuwajcie i módlcie się”. Dlatego chcemy Cię uczcić i wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie, obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Obiecałeś pozostać wśród nas aż do końca wieków. Pragniemy podziękować Ci za to i przeprosić Cię za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Świętego. Oświeć oczy umysłu naszego, abyśmy chwalili Cię nie tylko ustami, ale i świętością naszego życia.

Nasza modlitwa ma być dialogiem – rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty, Panie, przemów do nas w swoim zbawczym słowie. Ewangelia wg. świętego Marka (7,24-30):

„Jezus udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, nie mógł jednak pozostać w ukryciu. Zaraz bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego. Przyszła, padła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka z pochodzenia, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki. I powiedział do niej Jezus: «Pozwól wpierw nasycić się dzieciom, bo niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom». Ona Mu odparła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jedzą okruszyny po dzieciach». On jej rzekł: «Przez wzgląd na te słowa idź; zły duch opuścił twoją córkę». Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku; a zły duch wyszedł.”

Panie Jezu, przepraszamy Cię ze skruszonym sercem za brak wiary w Ciebie, w Twoją obecność w innych ludziach, których nam dałeś i dajesz w każdej minucie naszego życia. Bo przecież przychodzisz do nas w innych. Ty sam powiedziałeś: ”Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”(Mt,25,40).

A co my robimy? Skoro nie mamy wiary to nie mamy miłości, a z niej będziesz nas, Panie, rozliczał. Panie Jezu, my mamy łatwiej, mamy za sobą 2000 lat trwania Kościoła, jego nauk, świadectw. W dobie dzisiejszego Internetu, mamy wszystko na wyciagnięcie ręki, kazania, nauki, książki, rekolekcje i co tylko chcemy. Ale tak ciężko uwierzyć nam, że możesz mówić do nas przez innych, że działasz przez innych. Ta Syrofenicjanka nie miała nic, a uwierzyła Tobie od razu. I nie zniechęciła się Twoją odpowiedzią.

A my Panie Jezu? co zrobiłby każdy z nas na jej miejscu? Zapewne rozebrałby Twoją odpowiedź na części pierwsze. Tak bardzo pragniemy przebłagać Cię Panie za to nasze analizowanie wypowiedzi innych, ich działań, postaw. Za to zastanawianie się czy Ty Panie możesz działać przez tą osobę czy nie? A przecież nas to w ogóle nie powinno obchodzić. Ktoś mądry powiedział, że Ty Boże nie wybierasz uświęconych, ale uświęcasz wybranych. Wybacz nam Panie, że nie pytamy się Ciebie do czego nas wybrałeś, do czego nas uświęciłeś.

Wybacz nam Panie, że tak często negujemy Twoje wybory, że zamiast pokornie, w ciszy przysłuchiwać się Twoim czułym słowom, że zamiast pytać się Ciebie: co chcesz mi powiedzieć Panie? Jaki jest Twój plan na mnie? W czym mnie uświęcasz? to skupiamy uwagę na innych, na tym co inni robią.

Panie Jezu pragniemy Ci wynagrodzić nasze niedowiarstwo w Twój zbawczy plan. Bo czym, że jest jak nie właśnie brakiem wiary, zarzucanie Cię Jezu skargami i pytaniami? Wybacz nam Jezu, że z rozdrażnieniem pytamy się Ciebie, kiedy wysłuchasz naszych modlitw? Że z niecierpliwością pytamy się: no kiedy „wyrzucisz złego ducha” z dziecka, współmałżonka, wnuka. A przecież Ty bardziej niż ktokolwiek pragniesz ich nawrócenia, bo przecież to Ty Jezu, cierpisz w Getsemani, widząc, jak bardzo będą Cię ranić, przecież i za nich pociłeś się krwawym potem. I jedno co potrzebujesz to naszej miłości, naszego pełnego zaufania, że to ich pogubienie jest chwilowe, bo nie ma takiej sytuacji, takiego zdarzenia, z którego Ty Jezu nie wydobyłbyś dobra. Ale potrzebujesz do tego naszego całkowitego zawierzenia. Tak bardzo pragniemy Ci wynagrodzić, że w tylu sercach, też i w naszych, brak jest miejsca dla Ciebie a w centrum jest nasz egoizm. Wybacz nam Jezu…

Panie Jezu gdy na prośbę św. Gertrudy ofiarowałeś Bogu Ojcu modlitwę, została ona przyodziana w szaty bielsze od śniegu, więcej lśniące od szkarłatu i we wszelkiego rodzaju przepych. Panie Jezu, wiemy, że nasza nędza jest wielka, ale przez swoją miłość do nas, przez swoją Mekę i śmierć krzyżową ustanowiłeś nas dziećmi Boga, dziećmi Króla, dlatego prosimy Cię ofiaruj tę modlitwę Bogu Ojcu jako wynagrodzenie za grzechy każdego nas tu obecnych i wszystkich Twoich dzieci na całym świecie:

„Najłaskawszy Jezu ponieważ według niepojętej miłości Twojej lepiej niż my i ktokolwiek znasz nędzę ułomności ludzkiej, błagamy Cię ulituj się nad wielką naszą słabością i sam zechciej zadośćuczynić sprawiedliwości Bożej za wszystkie nasze błędy. Ofiaruj, łaskawy Jezu, miłosiernemu Ojcu Twojemu cichość ust Twoich Świętych na zgładzenie i dla naprawienia tego wszystkiego, czego się przez nieużyteczne wielomówstwo z obrazą Boga naszego dopuściliśmy i uzupełnij to, co przez nie zaniechaliśmy dobrego uczynić. Ofiaruj Mu także dobrotliwy Jezu, za wszystkie nasze grzechy słuchem popełnione, powściągliwość uszu swoich świętych, umartwienie oczu swoich świętych za nasze spojrzenia niewstydliwe. Ofiaruj także Jezu, przeczyste czyny rąk Twoich, oraz skromność nóg swoich Najświętszych za wszystkie występki próżnej pracy naszej i nieużytecznych naszych przechadzek. Wreszcie, o najsłodszy Jezu ofiaruj Boskiemu Majestatowi ubóstwione Serce swoje za wszystkie zbrodnie nasze, jakie kiedykolwiek popełniliśmy myślą, pożądaniem lub zezwoliłem na grzech. Amen.”

Boże Ojcze, czym możemy ukoić Twój ból, gdy tak wiele dusz idzie na zatracenie, na wieczne potępienie? Czym możemy powstrzymać Twe łzy, gdy ofiara Twego Boskiego Syna jest poniżana, wyśmiewana, wyszydzana? Przyjmij Boże Ojcze tą naszą wspólną Koronkę do Bożego Miłosierdzia jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi Jesteś obrażany Panie. Przyjmij tą modlitwę w połączeniu z Ofiarą Eucharystyczną odprawianą na ołtarzach całego świata za profanacje Najświętszego Sakramentu i Twoich Świątyń a w szczególności za dewastację Kościoła w Koziegłowach i tych dyskretnych, niewidocznych Twych świątyń w sercach i ciałach ludzi, bo tak często zapominamy, że nasze ciała są też Tabernakulum dla Ciebie Boże.

Koronka do Bożego Miłosierdzia.

Panie Jezu, ta godzina znów tak szybko minęła. I znów musimy opuścić Twój dom, ale nie pozwól Jezu, abyśmy opuścili Ciebie. Ukryj się w naszych sercach, abyśmy mogli zabrać Cię do naszych domów, rodzin, przyjaciół i znajomych. Jeśli jest Twoją Wolą Boże, to ześlij nam dzisiejszej nocy dobry sen, abyśmy jutro, wypoczęci mogli z radością w sercu nieść Ciebie innym ludziom. A jeśli Twoją Wolą jest Panie, abyśmy odeszli tej nocy do Ciebie, to okryj nas Swoją Przenajświętszą Krwią i daj naszym bliskim pokój i ufność w Twoje Boskie plany. AMEN

2 lutego 2023 r.

Witamy Cię, Panie Jezu, odwieczna Miłości! Wierzymy mocno, że jesteś tu obecny i że oczy Twoje ku nam są zwrócone. Upadamy przed Tobą na kolana czując się niegodnymi stanąć przed Twoim obliczem. Pełni jednak ufności w Twoją nieskończoną dobroć, błagamy Cię o łaskę, abyśmy to rozmyślanie odprawili na większą Twoją chwałę i swój duchowy pożytek. Pragniemy wyznać Ci naszą miłość i wdzięczność, uwielbiać Cię i wynagradzać Twojemu Sercu brak miłości i czci, odmawianej Ci przez tyle dusz. Umiłowany Panie, chcemy oddać Tobie wszystko, co ciąży nam na sercu, wszystkie nasze grzechy i słabości, grzechy naszych rodzin, popełniane w naszej Ojczyźnie i wszystkich ludzi. Kładziemy to wszystko u Twoich stóp i prosimy o przebaczenie. Wierzymy w Twoje słowa, które mówią, że ”choćby nasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją” (Iz. 1:18). Dziękujemy Ci Panie za Twoją niekończącą się miłość do nas!

Panie Jezu, jak bardzo nasze serca radują się, nareszcie nadszedł czas, abyśmy mogli towarzyszyć Tobie podczas Twej pełnej rozpaczy i bólu Godziny Świętej w Ogrójcu. O Najmiłosierniejszy Zbawicielu, do stóp Twoich padamy, by odpowiedzieć na prośbę rzuconą apostołom „Zostańcie tu i czuwajcie ze Mną” (Mt 26,38), a także by nie usłyszeć Twego delikatnego wyrzutu: „Jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną?” (Mt 26,40). Cóż znaczy dla nas ta jedna godzina poświęcona Tobie, w obliczu Twego strasznego smutku i cierpienia. Jezu Umiłowany, to tak mało dla nas, a tak wiele dla Ciebie. Pozwól nam spędzić ten czas w najściślejszym zjednoczeniu z Twym konającym Sercem w Getsemani. Chcemy po prostu być z Tobą i z miłością patrzeć na Ciebie, tak jak Ty patrzysz na nas. O Zbawicielu, godzien największej czci i uwielbienia, daj nam wziąć jak najobfitszy udział w Twych niewypowiedzianych boleściach oraz w smutku i trwodze, które przenikały duszę Twej Najświętszej Matki w czasie tej strasznej i bolesnej nocy…

O dobry Jezu, umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Św. oświeć oczy umysłu naszego, porusz nasze serca, wypełnij naszą pustkę, pogłębij naszą pokorę, rozpal w nas miłość i poprowadź na właściwą drogę. Maryjo, któraś najpełniej przyjęła słowo Boże, prowadź nas..

Panie Jezu, przychodzimy do Ciebie w ten czwartkowy wieczór święta Ofiarowania Pańskiego i prosimy byś do nas przemówił w Swym zbawczym słowie. Z ewangelii wg św. Łukasza „Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu»”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela». A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».(Łk 2,22-35)

Symeon otrzymał od Boga niezwykłą obietnicę: „nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego”. Życie pokazało, że nie uległ pokusie oczekiwania czegoś nadzwyczajnego, przepełnionego splendorem i krępującym bogactwem. Gdyby było inaczej, to czy zwróciłby uwagę na skromną, wręcz biedną rodzinę Józefa i Maryi? Szli sami, niosąc małego Jezusa. Bez królewskiego orszaku i bogatych darów do ofiarowania. Jak ich wypatrzył, co zwróciło jego uwagę, że do nich podszedł i wziął Dziecię na ręce? Potęga wiary wrażliwej na sprawy Pana. Symeon zachował zdolność dostrzegania Boga w małych sprawach i wydarzeniach, które mają miejsce każdego dnia. Ta jego postawa jest i dla nas wyzwaniem, aby codziennie, w najmniejszych nawet rzeczach zauważać Ciebie, obecnego i prowadzącego nas, Panie Jezu. Doświadczenie osobistego spotkania z Tobą, nasz Panie, bezpośrednia relacja ufności i miłości, osobista modlitwa to bardzo ważne elementy życia wiary. Jednak nie możemy zapominać, że spotykamy Cię również w kościele, w sakramentach, we wspólnej modlitwie. Starzec Symeon, kierowany przez Ducha Św., idzie do świątyni, i właśnie tam odnajduje wyczekiwanego Mesjasza. Świątynia jerozolimska była dla Izraelitów znakiem Bożej obecności, ale była to obecność daleka, ukryta, nawet kapłani z lękiem wchodzili do miejsca Świętego. Twoje przyjście, Panie Jezu, radykalnie to zmieniło. Stałeś się „światłem na oświecenie pogan” i nieustannie chcesz być blisko każdego człowieka, bo jesteś Miłością bez granic. Tak jak nie wszyscy rozpoznali Mesjasza w niemowlęciu przyniesionym do świątyni, tak i dziś przychodzisz Panie do współczesnego świata i nie wszyscy umieją Cię rozpoznać, a wielu Ci się sprzeciwia, chociaż Jesteś Światłem i Zbawieniem dla wszystkich narodów.

Dzisiaj obchodzimy ustanowiony przez Jana Pawła II Dzień Życia Konsekrowanego.. Matko Najświętsza, Ty ofiarowałaś Bogu Wszechmogącemu największy Dar, jaki otrzymałaś – swojego Syna, Jezusa, a tym samym złożyłaś w ofierze siebie. Podobną ofiarę, z siebie samych z miłości do Chrystusa, składają osoby konsekrowane. W istocie, tak jak Twoje życie, Panie Jezu, Twoje posłuszeństwo i oddanie się Ojcu jest żywą przypowieścią o „Bogu z nami”, podobnie konkretne poświęcenie się osób konsekrowanych Bogu i braciom staje się wymownym znakiem obecności Królestwa Bożego dla współczesnego świata. Historia Kościoła pokazuje, że w każdym czasie są ludzie, którzy na wzór ewangelicznej Marii pragną „obrać lepszą cząstkę” – podejmują życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie, by sercem czystym i niepodzielnym służyć Tobie, Jezu Chryste i bliźnim. Dzieląc się bezinteresownie miłością przypominają nam, że nasze życie jest pielgrzymką. I w tej pielgrzymce ważne jest to, ile pozostawimy dobra w sercu drugiego człowieka. Dziękujemy Ci Jezu i uwielbiamy Cię za nieoceniony dar, jakim jest życie konsekrowane w jego różnych formach…

Powierzajmy teraz w modlitwie osoby, które oddały swoje życie na służbę Panu Bogu i ludziom w niezliczonych zakonach, zgromadzeniach i instytutach świeckich: Boże, Ty dajesz natchnienie do dobrego i pomagasz je urzeczywistniać, prowadź drogą wiecznego zbawienia naszych braci i siostry, którzy dla miłości Twojej porzucili wszystko i oddali się Tobie. Spraw, aby naśladując Chrystusa wiernie wypełniali śluby oraz służyli Tobie i braciom w duchu ubóstwa i pokorze serca. Spraw, aby mieli ducha jedności i zachęcając się wzajemnie do pełnienia dobrych uczynków, przez święte życie byli prawdziwymi świadkami Chrystusa. Amen.

O Jezu najsłodszy, któremu za miłość bez granic ludzie w niewdzięczny sposób odpłacają tak wielkim zapomnieniem, opuszczeniem i wzgardą, oto my, rzucając się do stóp Twoich ołtarzy, szczególnym hołdem czci pragniemy wynagrodzić tę grzeszną oziębłość i krzywdy, jakie ze wszech stron ranią najmiłościwsze Twoje Serce. Przepraszamy Cię Panie Jezu za:

profanację kościoła pw. Matki Bożej Fatimskiej w Koziegłowach,
grzechy profanacji Najświętszego Sakramentu, profanacji Mszy Świętej,
publiczne znieważanie i nieokazywanie czci Eucharystii,
niegodne przyjmowanie Cię do naszych serc i brak wiary w Twoją obecność podczas Eucharystii,
tych kapłanów, którym brak wiary w Twoją prawdziwą obecność w Najświętszym Sakramencie i tych, którzy nie sprawują z miłością Eucharystii,
szyderstwa, ataki i kłamliwe oskarżenia kierowane pod adresem kapłanów,
zdemolowany obraz kapłaństwa stworzony przez przeciwników Kościoła i wykreowany przez media,
grzechy kapłanów i za grzechy nas osób świeckich wobec kapłanów,
nie modlimy się za osoby konsekrowane (zakonnice/y, dziewice konsekrowane, wdowy/ców konsekrowane, a także pustelników i pustelnice),
to, że zbyt mało czasu poświęcamy na wsparcie modlitewne kapłanów,
lekceważenie życia duchowego, opuszczanie niedzielnych i świątecznych Mszy św., nieprzystępowanie do sakramentów św. i zaniedbywanie praktyki modlitwy,
pomniejszanie wartości chrześcijaństwa w przestrzeni publicznej,
zjawisko obojętności religijnej, która powoduje odrzucenie lub zapomnienie o wewnętrznej i życiodajnej łączności człowieka z Bogiem,
postępującą sekularyzację, lansującą wizję świata bez Boga, wypaczonego przez system konsumpcji i przyjemności oraz zagrażający istniejącemu poczuciu grzechu,
zadowalanie się płytką religijnością, niezdolną odpowiedzieć na pytanie, czym jest prawda, ani jak sprostać obowiązkowi godzenia życia i wiary,
przyzwalanie na hejt i na mowę nienawiści oraz szyderstwa w stosunku do ludzi wierzących, w tym osób duchownych.

Panie Jezu, w duchu zadośćuczynienia za popełniane grzechy pragniemy teraz odmówić litanię wynagradzającą:

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.

Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.

Boże Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami

Synu Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami.

Duchu św. Boże, zmiłuj się nad nami.

Św. Trójco jedyny Boże,- zmiłuj się nad nami

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie za nieskończoną miłość ku nam odbierający obojętność i lekceważenie, zmiłuj się nad nami,

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie przez nas znieważany,

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie przeznaczony na znak, któremu sprzeciwiać się będą,

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie wydawany na pastwę nienawiści Twoich nieprzyjaciół,

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie wyszydzany i bluźnierstwami obrażany,

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie niegodnie przyjmowany,

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie przez świętokradców sponiewierany i wzgardzony,

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie przez wielu wybranych sług Twoich nie czczony,

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie w wielu kościołach opuszczony i zapomniany,

Bądź nam miłościw, przepuść nam, Panie.

Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Panie.

Za znieważanie tak wielkiego Sakramentu Miłości, wynagradzamy Ci, Panie.

Za niegodne Ciała i Krwi Twojej przyjmowanie,

Za niegodne zachowanie w kościołach w Twojej obecności w Najświętszym Sakramencie,

Za nienawiść bezbożnych,

Za rzucane przeciw Tobie bluźnierstwa,

Za oziębłość wielu Twoich dzieci,

Za niewdzięczność i zapomnienie ludzi o Tobie w Najświętszym Sakramencie,

Za profanację Twoich świątyń,

My grzeszni Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Abyś wszystkich wiernych głęboką czcią i gorącym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu obdarzyć raczył,

Abyś wszystkim świętokradcom znieważającym Najświętszy Sakrament łaski szczerego nawrócenia udzielić raczył,

Abyś braciom odłączonym dostatecznego poznania tej Tajemnicy Miłości udzielić raczył,

Abyś serca nasze coraz gorętszą miłością do Najświętszego Sakramentu zapalić raczył,

Abyś nas do częstego i godnego przyjmowania Komunii świętej zachęcić raczył,

Abyś nas w godzinie śmierci tym Niebieskim Pokarmem posilić raczył,

Abyś wynagrodzenie nasze łaskawie przyjąć raczył,

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie, zmiłuj się nad nami.

Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie, zlituj się nad nami.

Twoja cześć, chwała, nasz wieczny Panie. Na wieczne czasy niech nie ustanie.

Módlmy się. Panie Jezu Chryste, Ty z nieskończonej miłości Twego Serca dzień i noc pozostajesz z nami w Najświętszym Sakramencie, a za miłość odbierasz obojętność, szyderstwa, świętokradztwa i wzgardę, którymi ludzie Cię obrażają. Daj nam tę łaskę, błagamy Cię, Panie, abyśmy Ciebie za tak liczne zniewagi szczerze przepraszali i wynagradzali za nie jak najgorętszą miłością i uwielbieniem. Dopomóż nam, Panie Jezu, abyśmy Cię zawsze jak najgodniej w Komunii św. przyjmowali. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

26 stycznia 2023 r.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen

Jezu, ukryty w Najświętszym Sakramencie wierzymy, że tu i teraz jesteś z nami. Klękamy przed Twoim Majestatem i składamy Ci należny hołd. Gromadząc się w tej Godzinie Świętej chcemy wraz z Tobą, Jezu, znaleźć się w Ogrodzie Oliwnym, pragniemy adorować Cię i wynagradzać za nasze grzechy. Chcemy w tej godzinie wejść razem z Tobą do Ogrójca i modlić się do naszego Ojca. Wiemy, że Twoja modlitwa wyprosiła każdemu z nas zbawienie.

Panie Jezu, przyszedłeś na ziemię, aby objawić ludziom miłosierną miłość Ojca. Pragniemy będąc z Tobą w Ogrodzie Oliwnym wynagradzać Ci za naszą niewdzięczność oraz wszelkie zniewagi. Pragniemy wynagradzać Twojemu Sercu za brak wiary w rzeczywistą Obecność Twoją Panie w Najświętszym Sakramencie, za znieważanie Eucharystii, za grzechy popełniane w naszych rodzinach. Prosimy Ducha Świętego o Jego światło, abyśmy rozeznali to zło, które popełniamy.

W dobie współczesnych zagrożeń i zorganizowanych ataków na rodziny jest potrzeba nieustannej modlitwy i nieustannego wynagradzania za grzechy popełniane w rodzinach. Matka Boża w Fatimie powiedziała, że ostateczna walka między |Bogiem i szatanem rozegra się o rodzinę. Panie Jezu, Maryja, Twoja Matka ostrzegając, jednocześnie zaopatruje nas na tę walkę w dwie potężne bronie: Różaniec i pokutę. Chcemy podjąć walkę poprzez nasze zaangażowanie w działania na rzecz rodziny, poprzez odmawianie różańca i pokutę.

Panie Jezu, Twoja Matka prosi o rozważanie tajemnic różańcowych i post o chlebie i wodzie w środy i piątki. My zgromadzeni dzisiaj w tej godzinie jako nasze wynagrodzenie za grzechy popełniane w rodzinach, odmówimy 10-tkę różańca świętego I tajemnicę bolesną Modlitwa Pana Jezusa w Ogrodzie Oliwnym.

Rozważanie: Jezus klęczy w ogrodzie na Górze Oliwnej. Przed Nim grzechy wszystkich ludzi, niewdzięczność, niewierność, zdrada. Za grzechy ludzkości, za grzechy popełniane w rodzinach, Jezus przyjmuje wszystko na siebie. Ale Maryja w tę noc modli się razem z Panem, choć nie ma Jej z uczniami. Ona Niepokalanie Poczęta, będzie zawsze nas wspomagać, abyśmy za łaską Chrystusa zwyciężali grzech. Ojcze nasz….. Zdrowaś Maryjo…./10x, Chwała Ojcu….

Panie Jezu, Ty jesteś światłością świata, spraw, aby żony jaśniały w swoich rodzinach Twoją miłością, a mężowie objawiali swoim żonom Twoją miłość, Panie.

za nasze niedoskonałości i grzechy, przewinienia i brak miłości; przepraszamy Cię Panie
za konflikty w rodzinach prowadzące do rozpadu małżeństwa;
za brak wspólnej modlitwy męża, żony oraz dzieci w rodzinach;
za uwikłanych w nałogi, za uzależnionych od alkoholu, papierosów, narkotyków;
za grzechy związane z seksualnością człowieka, za brak czystości przedmałżeńskiej i małżeńskiej, które prowadzą do nieuporządkowania w innych sferach życia;
za uzależnienia od Internetu, komputera, telewizji i telefonów komórkowych;
za brak miłości, czułości, bliskości i poświęcania się w małżeństwie i rodzinie;
za brak czasu dla siebie, ciągły pośpiech, zmęczenie prowadzące do braku rozmowy w rodzinach;
za niezauważanie Twojej łaski, którą nam dajesz w celu naszego uzdrowienia;
za brak szacunku do życia od poczęcia do naturalnej śmierci;
za stawianie spotkania z Tobą Panie na marginesie życia (modlitwa, czytanie Pisma Świętego, książek i gazet religijnych);
za zazdrość, nienawiść i nieżyczliwość w stosunku do bliźnich;
za brak wrażliwości na potrzeby innych, sprawy materialne przysłaniające to co prowadzi do Boga i ludzi.

O, Jezu Zbawicielu nasz, racz wejrzeć miłosiernie na gromadkę dzieci Twoich, które przejęte uczuciami wiary, miłości i żądzą pocieszania Ciebie, stajemy przed Tobą, by u stóp Twoich opłakiwać grzechy swe własne i grzechy nieszczęśliwych swych braci. Pragniemy, o Panie, przez wspólne przyrzeczenia nasze, ubłagać Boskie Serce Twoje, abyśmy mogli otrzymać zmiłowanie dla nas, dla nieszczęśliwego i grzesznego świata, dla wszystkich, którzy nie wiedzą, jak wielkim jest szczęściem, Ciebie miłować.

Przyrzekamy Ci na przyszłość, iż w miarę sił naszych i łaski Twojej: będziemy pocieszać Cię, Panie

za niewdzięczność i zapomnienie ludzi o Tobie;
za opuszczenie Twoje w Sakramencie Ołtarza;
za zbrodnie grzeszników;
za nienawiść bezbożnych;
za miotane przeciw Tobie bluźnierstwa;
za czynione Bóstwu Twemu zniewagi;
za świętokradztwa, jakimi znieważany jesteś w Sakramencie Miłości;
za nieskromność i nieuszanowania popełniane w obecności Twojej;
za zdrady, których tak często jesteś Ofiarą;
za oziębłość największej liczby Twych dzieci;
za odrzucanie świętych natchnień Twoich;
za niewierność tych, którzy się mienią przyjaciółmi Twymi;
za nadużycia łask;
za własne niewierności nasze;
za niepojętą zatwardziałość serc;
za długie nasze ociąganie się w miłowaniu Ciebie;
za ospałość naszą w służbie Twej świętej;
w gorzkim smutku, w jaki Cię pogrąża utrata dusz;
w długim oczekiwaniu Twoim u drzwi serc naszych;
w Twoich westchnieniach miłości;
w Twoim męczeństwie miłości.

O Jezu, Boski nasz Zbawicielu, z którego Serca wyrwała się ta skarga bolesna: „Szukałem, kto by mnie pocieszył, a nie znalazłem”. Racz przyjąć łaskawie ten hołd miłości naszej i wspieraj nas tak potężnie łaską swą świętą, abyśmy odtąd strzegąc się coraz bardziej wszystkiego, co się Tobie może nie podobać, okazali się we wszystkim zawsze i wszędzie wiernymi dziećmi Twymi. Prosimy Cię o to przez Ciebie Samego, który z Ojcem i z Duchem Świętym żyjesz i królujesz Bóg na wieki wieków. Amen.

19 stycznia 2023 r.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen

Witamy Cię Panie Jezu w Najświętszym Sakramencie Ołtarza! Przychodzimy dziś przed Twój Święty Tron z naszymi skruszonymi sercami i kłaniamy się Tobie. Chcemy wyznać Ci miłość i uwielbiać Ciebie. Przychodzimy, aby razem z Tobą przeżyć tę godzinę, w której spełnia się najważniejsza część Twojej misji, dla której zostałeś posłany przez Ojca. Przychodzimy, aby razem z Tobą kierować nasze uwielbienie do Ojca, dziękować Ci za wypełnienie dzieła, które Ojciec zlecił Ci do wykonania.

Godzina Święta jest godziną kiedy w sposób szczególny spotykamy się z Tobą, w sposób szczególny chcemy Cię adorować. Zaprosiłeś nas byśmy razem z Tobą w Ogrójcu modlili się do Ojca. Odpowiedzieliśmy na Twoje zaproszenie, przychodząc do tej świątyni, aby w tej godzinie być przy Tobie, być w tym opuszczeniu i osamotnieniu, kiedy uczysz nas Ojcze nie tak jak ja chcę, ale jak Ty chcesz. W pełnym zaufaniu powierzamy się Duchowi Świętemu i prosimy Go o prowadzenie tego czuwania, tej modlitwy. Duchu Święty przyjdź, módl się przez Maryję, obecną w modlitwie tej, daj sprawność naszym ustom i swym ogniem rozpal nasze serca. Panie Jezu, Ty jesteś do dyspozycji każdego z nas, każdego człowieka, jak gdyby tylko on istniał w obliczu Boga. I w tym wyraża się nasza godność, że o każdym z nas myślisz, że znasz każdego z nas po imieniu i jesteś dla nas łaskawy.

Boże mój, mam wielbić Ciebie tym obliczem, jakie mi dałeś, niechaj zgodzę się być sobą. Nie chcę być tym, czym jest ten lub tamten, nie chcę nikomu zazdrościć i smucić się tym, czego mi brak. Ty, mój Boże wezwałeś mnie i każdego z nas po imieniu, które dałeś Ty sam. Twoją wolą jest moje istnienie i moje imię.

„Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę” tak brzmi refren dzisiejszego psalmu responsoryjnego. Jezus przyszedł na ziemię, by w doskonały sposób wypełnić wolę Bożą i zrobił to aż po śmierć i zmartwychwstanie. My chcemy dziś powtarzać te słowa, by Jezus modlił się w nas. Mamy dać swoje życie Bogu i pełnić Jego wolę, którą On wkłada w nasze serca, abyśmy zjednoczyli się z Nim, nie zwątpili i nie wycofali się.

Również słowa dzisiejszego psalmu „Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże” streszczają życie patrona dzisiejszego dnia świętego Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa. Siłę czerpał z Serca Jezusa a Jego dewizą życia było zawołanie „ Wszystko dla Najświętszego Serca Jezusowego przez niepokalane ręce Najświętszej Maryi Panny. Rysem Jego osobowości był kult do Najświętszej Eucharystii.

Nabożeństwo do Serca Jezusowego i zainteresowanie postacią św. Małgorzaty Marii Alacoque stały się dla św. Józefa Sebastiana Pelczara inspiracją do odbycia dwóch pielgrzymek do Paray- le- Monial. W trosce o najbardziej potrzebujących oraz rozszerzenie Królestwa Serca Bożego w świecie, założył Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (sercanek).

Z pism św. Józefa Sebastiana Pelczara: Słowa Izajasza: „ Prawdziwie Ty jesteś Bogiem ukrytym” (Iz 45,15), stosują się w całej pełni do Syna Bożego, bo On nie tylko w życiu ziemskim ukrył Bóstwo swoje pod szatą człowieczeństwa, ale w Tajemnicy Ołtarza ukrywa swe Bóstwo i człowieczeństwo pod postaciami sakramentalnymi. Trzeba nam wielbić Boga utajonego, a wielbić tym więcej, im głębiej sam się uniża i im więcej zniewag od ludzi doznaje. A tych zniewag ileż było w ciągu wieków i jest także teraz. Za te zniewagi należy się Panu Jezusowi wynagradzające uwielbienie; On też nie w innym celu objawił przez św. Małgorzatę Marię Alacoque nabożeństwo do Serca swego jak w tym, aby ono było wynagrodzeniem za zniewagi zadawane Jego Najświętszemu Sercu. Lecz jakże wielbić Pana i Boga utajonego w Najświętszym Sakramencie, jak Mu wynagradzać? Przede wszystkim życiem świętym, aby ludzie patrząc na nasze czyny, chwalili Ojca, który jest w niebie.

Kiedy Pan Jezus wjeżdżał na oślęciu do Jerozolimy, lud nie tylko wołał „Hosanna!”, ale słał Mu pod nogi gałązki oliwne i swoje szaty. Podobnie i ty rzucaj codziennie do stóp Jezusowych święte uczucia i całe twoje serce. Wielbić trzeba słowem, a najpierw modlitwą, i to nie tylko we dnie, jak czynił prorok, ale także w nocy, gdy się przebudzisz, bo i do tego wzywa cię psalmista: błogosławcie Pana, wszyscy słudzy Pańscy, którzy trwacie nocami w domu Pańskim. Wznieście ręce wasze ku Miejscu Świętemu i błogosławcie Pana! (Ps 134, 1-2). Jezu najdroższy, pragniemy być z Tobą, uwielbiać Cię, dziękować i wynagradzać za rany Serca, których doznałeś w Ogrodzie Oliwnym, a także za te rany, które zadaje Ci dzisiejszy człowiek. Pragniemy przeprosić Cię za samotność, którą wtedy przeżywałeś i tę, którą przeżywasz obecnie, gdy jesteś odrzucany przez świat.

Po tym poznaliśmy miłość, że Ty, Jezu Chryste, nasz Panie umiłowany oddałeś za nas życie swoje: bądź uwielbiony Jezu Chryste

Ty zbawiłeś nas nie ze względu na nasze sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego: bądź uwielbiony Jezu Chryste

Jezu, Ty tak bardzo pragniesz, aby miłość, którą Ojciec Cię ukochał była także w nas i abyś Ty sam był w nas: bądź uwielbiony Jezu Chryste

Ty modliłeś się za Kościół, abyśmy w nim stanowili jedność, jak Ty w Ojcu, a Ojciec w Tobie „jedno jesteście”: bądź uwielbiony Jezu Chryste

Ty w Najświętszej Eucharystii pozostawiłeś nam całe dobro duchowe Kościoła, to znaczy samego siebie, Chleb żywy, by dawać życie ludziom: bądź uwielbiony Jezu Chryste

Panie, pragniemy Ci wynagrodzić nasze zapomnienia o Tobie, nasze szukanie mocy i pomocy poza Tobą, nasz brak wiary i zaufania do Ciebie, który przecież możesz wszystko, nasz brak miłości. Panie, nasze własne cierpienia, obawy i lęki umieszczamy w Twym Najświętszym cierpiącym Sercu i kierujemy do Ciebie modlitwę wynagrodzenia.

za tych, którzy wołanie „my chcemy Boga” zamienili na okrzyki „Już nie chcemy Boga; przyjmij nasze wynagrodzenie,
za pozorną, zewnętrzną „wiarę”, bez głębokiego zawierzenia;
za brak przekonania, że Eucharystia połączona z wiarą i ufnością jest lekarstwem na nasze choroby;
za obrzydliwe werbalne i fizyczne profanacje Eucharystii;
za coraz mniejsze zapotrzebowanie na Ciebie obecnego w Komunii Świętej;
za to, że jesteś odrzucany przez świat, który nie poznał Ciebie;
za tych, którzy wyśmiewają się i pogardzają wierzącymi;
za tych, którzy deprawują dzieci wpajając im ideologię niezgodną z Ewangelią;
za młodzież, która porzuciła katechezę i nie chce Cię poznawać;
za wszystkie grzechy wołające o pomstę do nieba, także wśród duchownych szafarzy Eucharystii;
za to, że nie kochamy Cię tak mocno, jak wyznajemy ustami;
za samotność nieodwiedzanego i nieadorowanego Twego Serca w tylu tabernakulach;
za zamykane w świecie kościoły i opustoszałe tabernakula;
za nasze grzechy przeciw miłości bliźniego, z którymi przecież tworzymy jedno Twoje Ciało.

Panie Jezu, pragniemy nieustannie pocieszać Twoje Eucharystyczne Serce i wynagradzać za zło, popełnione przez nas i przez innych. Niech ból serc naszych przyniesie ulgę Sercu Twojemu. Dziękujemy Ci za Serce Twoje, za miłość z Niego płynącą. Boskie Serce Jezusa, błogosławimy Cię!

Serce dobroci i miłości pełne -Ty czekasz na nas, aby nas obdarować łaską

Serce cierpliwe i wielkiego miłosierdzia – dziękujemy za to, że jesteśmy przez Ciebie bezwarunkowo kochani.

Serce dla nieprawości naszych starte – dziękujemy za to, że wydane za nasze winy, przez krzyż przyciągasz nas do siebie.

Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości – dziękujemy za to, że Twoja miłość wypala w nas to, co nieświęte.

Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata – dziękujemy za to, że gasisz nasze pragnienia i tęsknoty.

Serce Jezusa, życie i zmartwychwstanie nasze – dziękujemy za to, że dajesz nam udział w radości Paschy, mrok zamieniając w światło.

Serce Jezusa, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał – dziękujemy za to, że jesteś naszą drogą do Ojca i jednoczysz nas z Nim.

Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze – dziękujemy za to, że jesteś naszym pokojem i pojednaniem – z Ojcem i sobą nawzajem.

Serce Jezusa ciche i pokorne – dziękujemy za to, że ukazujesz nam drogę naśladowania Ciebie, przemieniając nas.

Panie Jezu, my nie jesteśmy lepsi od tych śpiących uczniów. Tak mało w nas czuwania przy Tobie, tak mało czuwania nad własnym życiem, by było odbiciem Twojego. Tak mało myślenia o Tobie, tak mało adoracji. Mimo całej naszej bylejakości, z głębi duszy wyrywa się modlitwa dziękczynna i biegnie ku Twemu Najdroższemu Sercu. Z miłością i zaufaniem kładziemy głowę na Twoim udręczonym, osamotnionym Sercu. Niech ten gest będzie wyrazem naszej wdzięczności, miłości i zaufania do Ciebie. Chcielibyśmy, abyś ten gest odczytał jako wynagrodzenie za nas i za tych, którzy Cię nie kochają, gdyż Cię nie poznali. W głębi naszych serc powtarzamy Ci – jak jeleń pragnie wody, jak sucha ziemia oczekuje deszczu … tak nasze dusze pragną Ciebie Boże i ciała tęsknią za Tobą. Panie jesteś skarbem naszych serc, zamieszkaj w naszych sercach. Panie, Tyś nam schronieniem, w swym Sercu na wieki ukryłeś nas, odnaleźć Twą miłość już czas, tę miłość, którą pała Serce Twoje ku każdemu z nas. Amen.

12 stycznia 2023 r.

Panie Jezu Chryste oto kolejny dzień kiedy gromadzisz nas na tej godzinie Świętej. Witamy Cię Najdroższy Jezu w Najświętszym Sakramencie. Chcemy dziś wraz Tobą przeżyć tę godzinę Getsemani, dlatego zapraszamy Twoją Matkę Maryję wraz ze wszystkimi Aniołami i Archaniołami oraz patronami dnia dzisiejszego. Przychodzimy nasz Zbawicielu aby zapewnić Cię o naszej miłości, naszym oddaniu. Przyjmij o Jezu naszą wdzięczność za to co dla nas uczyniłeś. Przyjdź Duchu Święty oświeć nasze umysły, daj serca czułe, uzdolnij nas do tego abyśmy tak jak Ty tego chcesz mogli przeżywać z umiłowanym Panem tę godzinę najtrudniejszą, godzinę wszechczasów- najbardziej bolesną.

Wiemy, że Ty nasz Boże nie gardzisz naszymi skuszonymi sercami, więc pozwól abyśmy byli obecni dziś w Ogrójcu w tej godzinie wraz z Tobą. Nasz Zbawicielu chcemy Ci w tej godzinie towarzyszy, chcemy Ci da schronienie w naszych sercach, chcemy otoczyć to serce wynagradzającą miłością za grzechy całego świata, które nieustannie ranią Twoje Boskie Serce. Jesteś Jezu samą światłością i brzydzisz się najmniejszym grzechem, dlatego pragniemy wynagrodzić Ci za nie- naszą modlitwą, poprzez nasze dobro, które chcemy czynić oraz umartwienia. Nade wszystko razem pragniemy zadośćuczynić ofiarując Ojcu Przedwiecznemu Twoją bolesną mękę, Przenajświętszą krew wylaną, najświętsze rany, zakrwawione oblicze oraz boleści Matki Przenajświętszej.

O nasz Jezu, Twoje przyjście na tę ziemię było niezwykłe, dlatego że byłeś gotów cierpieć tak jak wszyscy ludzie. Nie oszczędzono Ci Krzyża, a Ty zawsze byłeś gotów przyjmować cierpienia innych, przyjmować ich krzyże, pocieszać i uzdrawiać. Teraz nadszedł szczególny moment Twojego Życia, moment Twojej osobistej Kalwarii. Nieunikniona śmierć zbliża się. Jezu my nie chcemy zasnąć, chcemy czuwać przy Tobie. Chcemy, by nasza modlitwa przyniosła Ci pocieszenie, żeby rozradowała Twoje serce. Jezu w ogrodzie Getsemani wylałeś krwawy pot i prosiłeś Ojca, by Ci oszczędził tego kielicha goryczy dodając jednakże: ,,Ojcze niech się stanie wola Twoja”. Ty, który pocieszałeś tylu cierpiących znalazłeś się Sam w Twej agonii. Nie było nikogo by Cię podtrzymać, by Ci pomóc. Mógł to zrobić Ojciec, ale Ty chciałeś do samego dna wychylić ten kielich, jakże tak agonia musiała być straszna.

Panie Jezu, przychodzimy do Ciebie aby Ci powiedzieć jak bardzo Cię kochamy. Ty Jezu jesteś naszym Bogiem- uwielbiamy Cię. Miłości nasza wiemy jak bardzo Cię boli, że na tym świecie jest tyle przemocy zachowujemy się źle, że jest tak dużo cierpienia. Chryste chcemy Cię pocieszać wpatrując się w Twoje Boskie rany począwszy od korony cierniowej aż do stóp. Zbliżamy się do Twojej świętej głowy w sposób okrutny pobitej i pragniemy ulżyć Ci tym cierpieniom, wyjmując z niej cierń po cierniu. Zbieramy krople krwi sączącej się spod cierni i pragniemy wynagrodzić Ci za oziębłość serc ludzkich, za pychę, zarozumiałość i przewrotność jakiej się dopuszczają w swoim życiu. Przepraszamy Cię Panie Jezu za brak miłości w tym świecie, przepraszamy za tych, którzy odrzucają Twoje imię, za tych którzy nie chcą zgiąć kolan w Twojej obecności, za bluźnierstwa i zniewagi czynione Twojej osobie.

Koronka do najświętszych ran Pana Jezusa

Z uwielbieniem najwyższym zbliżam się do Twych Boskich i przebłogosławionych Ran o słodki mój Zbawicielu i w tym boskim oceanie chcę pogrążyć wszystkie grzechy całego świata.

Ojcze zbliżamy się z pokorą najgłębszą do Ran Twoich stóp, gwoźdźmi okrutnie przeszytych, adorujemy je i w nich ukryć chcemy wszystkie dusze odkupione tą krwią przenajświętszą. Z miłością, wzruszeniem i dziękczynieniem, błagamy Cię najpokorniej: ,,O mój Jezu, przebaczenia i miłosierdzia przez zasługi Twoich świętych Ran”

Ojcze zbliżamy się z najgłębszą pokorą do Ran Twoich rąk, tak boleśnie otwartych dla naszego zbawienia, adorujemy je i w nich zanurzyć pragniemy wszystkich grzeszników, bezbożników, odstępców od wiary, schizmatyków, heretyków, aby przez zasługi Przenajświętszej Krwi znaleźli się po twej prawicy, o Jezu w Twym Królestwie wiecznym. Z miłością, wzruszeniem i dziękczynieniem błagamy Cię najpokorniej: „O mój Jezu przebaczenia i miłosierdzia przez zasługi Twoich świętych Ran”.

Ojcze zbliżamy się z pokorą najgłębsza do tysięcy Twych Boskich Ran, biczami pooranych, adorujemy je i w nich zanurzyć pragniemy wszystkich, za których tak obficie została przelana ta zbawcza Krew, za tych którzy trwają w upojeniu i szale zabaw, piją grzech jak wodę, obrażają Cię życiem rozpustnym, rozwiązłym, niegodziwymi tańcami, widowiskami i strojami. Z miłością wzruszeniem i dziękczynieniem błagamy cię najpokorniej: ,,O mój Jezu przebaczenia i miłosierdzia przez zasługi Twoich Świętych Ran”.

Ojcze zbliżam się z pokorą najgłębszą do Twej najdostojniejszej Głowy, tak niegodziwie cierniami poranionej. Adoruję skronie przenajświętsze i Boską Krew, sączącą się spod cierni. Spłyń o Boska Krwi na tych, którzy stoją u steru państw, spraw niech przejrzą i poznają swą pychę i zaślepienie, niech się ukorzą przed Tym, którego władzy nie chcą uznać i zaprzeczają Jego Królowaniu. Z miłością, wzruszeniem i dziękczynieniem błagam Cię najpokorniej: ,, O mój Jezu przebaczenia i miłosierdzia przez zasługi Twoich Świętych Ran”

Ojcze zbliżamy się wreszcie z pokora i miłością niewysławioną do Boskiej Rany Miłości, na wskroś otwartej włócznią Longina, adorujemy Ją i uwielbiamy ze czcią najgłębszą, błagając Cię o Serce Najcichsze, Najsłodsze, Najpokorniejsze Jezusa naszego, otwórz tę Boską Arkę wszystkim dzieciom tej ziemi, ukryj w niej dusze wybranych i grzeszników, zanurz w niej rodziny nasze, znajomych i bliskich i nie dozwól byśmy się z tego schronienia kiedykolwiek oddalić mogli. Niech ono będzie miejscem naszego pobytu tu i w wieczności. Z miłością, wzruszeniem i dziękczynieniem błagamy Cię najpokorniej: ,,O mój Jezu przebaczenia i miłosierdzia przez zasługi Twoich Świętych Ran”.

Dziś razem z mędrcami klękami przed Tobą Panie Jezu w adoracyjnym pokłonie. Oni widzieli przed sobą małe dziecko w rękach kochającej Matki, my widzimy kawałek białego chleba w złotej monstrancji. Oni wierzyli, że jesteś obiecanym Królem Żydowskim, my zaś wierzymy, że jesteś naszym Zbawicielem. Mędrcy wędrowali do Ciebie długo prowadzeni światłem gwiazdy, nas przyprowadziło światło wiary głoszonej w kościele. Razem z nimi pochylamy nasze głowy w pokłonie czci i uwielbienia. Panie Jezu przed wiekami jako małe dziecko czekałeś na spotkanie z mędrcami. Nie powiedziałeś do nich ani jednego słowa. Nie był to bowiem jeszcze czas głoszenia kazań. A jednak czekałeś na nich a serce Twoje radowało się, że cudzoziemcy, ludzie innej religii przybyli, by oddać Ci pokłon. Dziś czekasz na nas, też nic nie mówisz. Jesteś chlebem. Chleb zaś jest zawsze milczący. Gdybyś ty zaczął przemawiać, pouczać zwłaszcza uzdrawiać, nasz kościół byłby pełen po brzegi w dzień i w noc, ciągnęłyby do niego tłumy. Ty jednak wybrałeś milczenie i czekanie. Dla Ciebie bowiem najważniejsza jest wiara, która okruszynie chleba potrafi dostrzec prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka. Jeśli ktoś z taką wiara pochyli przed Tobą czoło, odejdzie stąd ubogacony. Powiedziałeś: ,,Błogosławieni, którzy nie widzieli a uwierzyli”. Panie my nie widzimy, nie słyszymy ale wierzymy. Zaradź naszemu niedowiarstwu.

Mędrcy przynieśli Tobie dary. Twoja jest ziemia i wszystko co ją napełnia, a jednak czekasz, by człowiek dobrowolnie przyniósł Ci to, co uważa za najcenniejsze. Nie jesteś żebrakiem i nie czekasz na jałmużnę. Nasz dar powinien być zawsze godny Ciebie. Tu nie chodzi o ich wielką wartość ale o nastawienie serca. Dziś mędrcy przypominają nam tę wielka prawdę, że dar złożony Tobie winien być godny Ciebie. Oni złożyli złoto, kadzidło i mirrę, to były według nich najcenniejsze dary. Razem z nimi złożyli trud długiej podróży i to co w czasie niej przeżyli. My Panie przynosimy Ci nasze serca, cenniejsze niż złoto, bo odkupione Twoja Krwią. Przynosimy Ci nasza modlitwę, która jak dym kadzidła wznosi się do Ciebie. Przynosimy Ci wreszcie nasze cierpienia i trudy życia związane z zachowaniem Twoich przykazań oraz troskę o trwanie na wskazanej przez Ciebie drodze. Panie Jezu podobnie jak na mędrców wracających od Ciebie, tak i na nas czeka wiele niebezpieczeństw. Nie jeden Herod szaleje w dzisiejszym świecie. Przed nami nowy rok. Wskaż nam Panie, drogę przez całe 12 miesięcy. Tak nas prowadź, byśmy ominęli wszystkie zasadzki, byśmy nie ulegli temu co może nas zniszczyć. Niech nikt nie pogrąży się w nałogach, niech nikt nie wpadnie w sieci zastawione przez złego człowieka, niech nikt nie utraci pokoju jaki dziś panuje w jego sercu. Razem z mędrcami oddajemy Ci pokłon, razem z nimi składamy nasze dary.

Panie Jezu prosimy Cię z całego serca, daj pokój Kościołowi. Pojednaj w nim to wszystko co nie jest jeszcze pojednane. Błogosław księży, biskupów i Papieża, aby wszyscy mogli żyć w Twoim pokoju i w ten sposób przekazywać go przez posługę pojednania. Usuń z Twego Kościoła wszelki ślad niezgodności i pojednaj w nim tych wszystkich, którzy uznają konflikty i rozdwojenia i stają się w ten sposób źródłem zgorszenia. Pojednaj także róże grupy wiernych. Niech Twój Kościół bez skazy trawa w pokoju. Daj wszystkim kapłanom łaskę wytrwania w pełnieniu woli Bożej. Amen

5 stycznia 2023 r.

Witaj Miłości! Witamy Cię Panie Jezu i na początku pragniemy podziękować Ci z głębi naszych serc za otrzymaną łaskę, aby móc w tej godzinie czuwać przy Tobie. Dziękujemy Ci Panie Jezu, że wlałeś w nasze serca pragnienie czuwania przy Tobie, że dałeś nam siłę pokonania naszych słabości, naszego egoizmu, że dałeś nam siłę, abyśmy w ten wietrzny, zimny wieczór opuścili swoje ciepłe i wygodne domy i przybyli do Ciebie Panie Jezu, obecny w Najświętszym Sakramencie- żywy. Dziękujemy Ci Panie Jezu, że jesteś przy nas, że patrzysz na nas i otulasz nas swoją miłością. Dziękujemy Ci, że uświęcasz nas, niegodnych do tego, abyśmy chociaż spróbowali pocieszyć Cię w tej najstraszliwszej godzinie, w której widziałeś nie tylko swoją drogę krzyżową, ale przede wszystkim odrzucenie Ciebie i Twojej ofiary przez tych, których tak mocno ukochałeś. Ty już wtedy widziałeś Jezu najukochańszy naszą dzisiejszą modlitwę i nasze serca. Widziałeś odrzucenie tak wielu Twoich dzieci, tak wiele dusz, które zostały poświęcone Tobie a mimo wszystko odwróciły się od Ciebie. Widziałeś Panie te wszystkie profanacje i świętokradzkie czyny. I mimo wszystko powiedziałeś Ojcu: „nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie”. Dlatego ośmielamy się prosić, żebyś nie patrzył na nędzę naszych uczynków, na te wszystkie zmarnowane modlitwy i czynny, które nie zostały oddane Tobie, albo co gorsze, zostały uczynione w pysze naszego egoizmu, ale przez swoją nieustanną miłość do nas, przez swoje nieustanne ofiarowanie siebie na ołtarzach całego świata podczas Eucharystii – uświęć nas do modlitwy wynagradzającej Tobie wszelkie grzechy świata.

Panie Jezu, dla Ciebie nie ma czasu ani przestrzeni, dlatego przyjmij Panie Jezu, w zjednoczeniu z Twoim Boskim cierpieniem, każde uderzenie naszych serc, każdy nasz oddech, każde nasze zranienie od momentu naszego poczęcia do chwili obecnej na przebłaganie wszelkiego zła wyrządzonego Tobie – Panie nasz.

O Jezu, nasz Zbawicielu,

– daj się przebłagać za grzechy ludzi przepełnionych nienawiścią, nieprzebaczeniem, zawiścią.

– daj się przebłagać za gorycz serca ludzi, którzy zostali skrzywdzeni przez nienawiść, nieprzebaczenie i zawiść.

– pragniemy wynagrodzić Ci – Baranku Boży – wszystkie złe czyny, myśli, zaniechania, które są wynikiem braku miłości.

– daj się przebłagać za grzechy uczynione ramach tzw. „ poprawności” moralnej, społecznej, politycznej.

Duchu Pocieszycielu, przyjdź do nas, odnów w nas swoje dary, wznieć w nas ogień żarliwej i pokornej modlitwy do naszego Pana i Zbawcy. Ale prosimy Cię również o dar usłyszenia Jezusa. Otwórz nasze uszy, by słyszały, otwórz nasze oczy, by widziały, otwórz nasze serca by kochały. Panie Jezu przychodzimy za Tobą do Ogrodu Oliwnego. Dzięki Twojej szczególnej łasce możemy być świadkami boleści Twojego Serca, pozwalasz nam uczestniczyć w Swojej gorącej modlitwie do Ojca. O Jezu, wzywasz nas, byśmy byli świadkami konania Twojego Serca, byśmy byli świadkami konania nieskończonej miłości Twojej dla nas – Twoich dzieci, które ranią Ciebie swoich grzechami. Ale my pragniemy iść za Tobą z pośpiechem.

Dlatego znowu stajemy przed Tobą Panie Jezu, w ten czwartkowy wieczór. Pragniemy w sposób szczególny, jakby na nowo, przeżyć cierpienia, opuszczenie i mękę, które podjąłeś dla naszego zbawienia. W czasie tej godziny pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie „Czuwajcie i módlcie się”. Dlatego chcemy Cię uczcić i wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie, obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Obiecałeś pozostać wśród nas aż do końca wieków. Pragniemy podziękować Ci za to i przeprosić Cię za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Świętego. Oświeć oczy umysłu naszego, abyśmy chwalili Cię nie tylko ustami, ale i świętością naszego życia. Mówisz nam, abyśmy czuwali i modlili się z Tobą przez tę godzinę. Panie Jezu, pragniemy całym sercem uczynić zadość Twojej woli …. lecz niestety – znasz nasze słabości. Wesprzyj nas, bo inaczej okażemy się bardziej nikczemni niż Apostołowie, którym wyrzucałeś, iż jednej godziny nie mogli z Tobą wytrwać. Nasza modlitwa ma być dialogiem – rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty, Panie, przemów do nas w swoim zbawczym słowie. Pierwszy List św. Jana Apostoła (3,11-21): „Taka bowiem jest nowina, którą usłyszeliście od początku, że mamy się wzajemnie miłować. Nie tak, jak Kain, który pochodził od Złego i zabił swego brata. A czemu go zabił? Ponieważ czyny jego były złe, brata zaś sprawiedliwe. Nie dziwcie się, bracia, jeśli świat was nienawidzi. My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego. Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci. Jeśliby ktoś posiadał na świecie majątek i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga? Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą. Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy, i uspokoimy przed Nim nasze serca. A jeśli serce oskarża nas, to przecież Bóg jest większy niż nasze serca i zna wszystko. Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to mamy ufność w Bogu.”

Panie Jezu, a jakie jest serce każdego z nas? Na pewno nie takie, jakie my sami mamy o nim wyobrażenie. I na pewno nie jest spokojnie. Miłości, Ty wiesz jak mało miejsca zajmujesz, a jak dużo jest tam świata. Ile tam jest troski o sprawy przyziemne, ile osądów i ocen innych ludzi, ich postępowania, zachowania. A cóż my możemy o nich wiedzieć? Nic, zupełnie nic. Ileż to razy potrafimy wyciągnąć z zakamarków serca rzeczy przeszłe, a które nie podobały nam się, które nie sprostały naszym oczekiwaniom. I czy wtedy pytamy się Jezu Ciebie, jakie są Twoje oczekiwania? Czego Ty pragniesz? Co Ty pragniesz nam powiedzieć przez to wydarzenie czy też zachowanie innych? Bo przecież Ty przychodzić do nas w drugim człowieku.

Panie Jezu, przez tą naszą cichą adorację, przez to trwanie przy Tobie, pragniemy wynagrodzić Ci to nasze „miłowanie słowem i językiem”, gdy jednocześnie nasz „czyn i prawda” mówią coś zupełnie innego: Że Ciebie nie ma w naszym postepowaniu. Że zepchnęliśmy Ciebie gdzieś hen, w ciemne zakamarki serca. Jezu, dziś wigilia Objawienia Pańskiego. Po raz który będziesz nam się objawiał? 20-ty, 30- ty, 60-ty, a może 90- ty? I zawsze taki sam. Kochający, cierpliwy, łagodny, spokojny, uśmiechnięty. Życie i prawda. Alfa i omega. MIŁOŚĆ.

Jezu, Ty sam powiedziałeś, że najważniejsza jest miłość. Że mamy kochać Ciebie z całego serca swego, z całej duszy swojej i ze wszystkich myśli swoich, a bliźniego swego, jak siebie samego. No właśnie, jak siebie samego. Wybacz nam Jezu brak miłości do nas samych. Ty Jezu wiesz, ile jest w nas poranień, skaleczeń, otwartych ran, i te chyba najgorsze, rany w środku, przykryte starym bandażem, a on przykryty rękawem bluzki, ona swetrem, sweter szalem etc. Panie Jezu, my już pogubiliśmy się ile jest tych warstw, i która czym jest przykryta. Tak łatwo przychodzi nam mówienie, że jej nie ma, bo przecież jej nie widać. A tam w środku, zgnilizna rozlewa się naokoło. Panie Jezu, ile jest w każdym z nas takich ran? Panie Jezu, jak mamy kochać bliźniego, skoro nie kochamy samych siebie ? Ba, jakże często nawet nie lubimy siebie, mamy pretensje do siebie, że jesteśmy za mało ….… no właśnie za mało co? A przecież jesteśmy Jezu, Twoimi umiłowanymi dziećmi. Jesteśmy dziećmi samego Boga, który wyrył nasze imiona na Swoim Sercu.

Panie Jezu, tak bardzo pragniemy wynagrodzić Ci chłód naszych serc. Tak bardzo chcemy wynagrodzić Ci to, że święto Objawienia Pańskiego jest tylko kolejnym świętem, kolejnym dniem wolnym od pracy, obowiązków. Wybacz nam Jezu, że tak mało z nas potrafi wytłumaczyć innym czym jest to święto i tak łatwo spłycamy je do święta trzech króli. A to przecież jest to jedno z najstarszych świąt chrześcijańskich. Przecież to święto zjawienia się Boga na ziemi w tajemnicy wcielenia. Czy kiedykolwiek Jezu pojmiemy tu na ziemi, jak wielki dar nam sprawiłeś Boże? Czy może lepiej nam nie próbować nawet zgłębiać Twego podarunku, bo tak na wygodniej? Panie Jezu, my wiemy, że w tej godzinie świętej, którą nam dałeś, winniśmy wynagradzać Tobie opuszczenie Ciebie przez apostołów w ogrodzie Getsemani. Ale dziś w wigilii tak ważnego święta, prosimy Cię Jezu, daj nam światło Ducha Świętego, daj nam otwarcie naszych Serc na Objawienie Pańskie, na objawienie tej wielkiej tajemnicy, że przyszedłeś do nas – Ty Stwórca i Bóg, przyszedłeś do nas, do pogan, bo nimi jesteśmy zawsze, kiedy się od Ciebie odwracamy, kiedy wybieramy grzech a tym samym śmierć. Jezu, Ty przychodzisz, by dać nam życie, życie w obfitości, świetle, nieprzebranych bogactwach.

Panie Jezu, tak jak dwa tysiąc lat temu, wszyscy wiedzieli, że narodzi się mesjasz, bo to było przepowiedziane, to nie było zaskoczenie, a mimo to, tak wielu wpadło w popłoch. Dlaczego? Tym niech się zajmą osoby, do tego powołane. Ty, Panie Jezu, powiedz nam, powiedz każdemu z nas, jak my zareagujemy na wiadomość, że przyszedłeś, ze jesteś wśród nas. Czy jak mędrcy ze świata, przyjdziemy w pokorze pokłonić się Tobie i oddać Ci dary czy ogarnie nas strach i zawładnie nami ciemność, roztaczając apokaliptyczne wizje? Jak zareaguje nasze serce? Jezu – Twoje serce jest przepełnione miłością tak wielką, że dałeś przebić swój bok, aby ta miłość mogła wylewać się strumieniami na wszystkie Twe dzieci.

Jezu, przepraszamy Cię, za wszystkie te chwile, w których zwątpiliśmy w twoją miłość.

Wybacz nam Jezu, te wszystkie chwile, w których rozpacz i czarne wizje przepełniły nasze serca.

Przepraszamy Cię Jezu, za te wszystkie chwile, w których nie zasiadałeś na tronie naszych serc.

Jezu, żadne słowa, żadne czyny nie są w stanie wypowiedzieć naszą przeogromną wdzięczność za Twą miłość, za to, że dałeś nam życie, i to życie w obfitości, za to, że ofiarowałeś nam Swoje serce. Panie Jezu możemy Ci w zamian tylko ofiarować nasze pragnienie wynagradzania Tobie za niewdzięczności ludzi, za niewdzięczność nas samych, możemy Ci tylko ofiarować nasze serca, naszą nędzę i naszą wolę. Przyjmij Panie. Dziękujemy Ci o Miłości, że pozwoliłeś nam przebywać w Twojej przenajświętszej obecności . Przepraszamy Cię z głębi serca za wszelkie roztargnienia, jakich się dopuściliśmy, o Jezu! Baranku Boży, najłaskawszy i najlitościwszy, zapłać bogactwami Serca Twego Najświętszego za ubogiego więźnia swego i zmiłuj się nad nami.

Jezu, kończy się godzina. Dziękujemy Ci, że nas wybrałeś , że pozwoliłeś nam trwać przy Tobie w Ogrójcu. Pragniemy zamkną Cię w naszych sercach i zanieść Cię do naszych domów. Panie Jezu, tylko Twoja łaska może sprawić, że nasze życie będzie jednym ciągłym wynagradzaniem Tobie zniewag czynionych przez Twoje dzieci.

Jezu cichy i pokornego Serca, uczyń serca nasze według Serca Twego.

Amen

29 grudnia 2022 r.

Witamy Cię, Panie Jezu i najgłębszą cześć Ci oddajemy, o Chlebie żywy z nieba zstępujący, utajony Boże i Zbawicielu świata. Kłaniamy się i najgłębszą cześć Ci oddajemy, Słowo, które stało się Ciałem, Hostio święta, Baranku bez zmazy. Uwielbiamy Cię i hołd Ci składamy, Tajemnico wiary, Pokarmie dusz naszych, Zadatku przyszłej chwały, Kluczu, który nam bramy niebios otwierasz. Napełnij nas żywą wiarą w Twoją obecność w Najświętszym Sakramencie i niech, nasze serca zatoną w Tobie…

Udajemy się do Ogrójca, by modlić się z Tobą, nasz Zbawicielu, do czego każdego z nas dzisiaj wezwałeś poruszając nasze serca, byśmy zapragnęli czuwać wraz z Tobą w ten czwartkowy wieczór piątego dnia w oktawie Bożego Narodzenia. Z miłością odpowiadamy, Panie Jezu, na Twoje słowa „Czuwajcie i módlcie się”, dlatego wchodząc do tej świątyni pozostawiliśmy wszystkie nasze codzienne sprawy i problemy, odrzuciliśmy zmartwienia, które nas obciążają oraz męczące rozproszenia i poświęcamy ten czas wyłącznie Tobie, Nasz Panie. Jedyne czego teraz pragniemy to oddawać Ci hołd z uwielbieniem, pocieszać Cię, wynagradzać i zadośćuczynić za naszą niewdzięczność, wszelkie zniewagi, grzechy własne, naszych rodzin, naszego narodu i całego świata.

Panie Jezu, Ty powiedziałeś do św. Małgorzaty Marii Alacoque, że pragniesz, abyśmy w ciągu tej godziny klęczeli wraz z Tobą z twarzą pochyloną ku ziemi o nic Cię nie prosząc, a jedynie towarzysząc Ci podczas modlitwy, którą zanosiłeś do Swego Ojca w Ogrodzie Getsemanii, podczas której przeżywałeś największe cierpienie w opuszczeniu przez niebo i ziemię, obciążony grzechami całego świata. Niech zatem wzrasta w nas teraz pragnienie zadośćuczynienia za winy, którymi Twoje Boskie Serce jest udręczane i znieważane.

Duchu Święty, prosimy o szczególną łaskę wytrwałości w Tobie i gotowości usłyszenia tego, co chcesz nam przekazać. Pozwól nam, abyśmy przestawili się na odbiór Twojego głosu. Daj nam poznać, jak najlepiej usłyszeć Ciebie i jak rozpoznać czas Twojego przemawiania do nas i doświadczania Twojej miłości na co dzień.

Boże Dziecię, już od dnia narodzin w Betlejem, na Twoje oblicze padł cień krzyża i cierpienia. W dniu ofiarowania starzec Symeon zapowiedział: „Oto Ten, przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.”(Łk. 2, 34-35)

Symeon pod natchnieniem Ducha św. powiedział, Drogie Dziecię, że staniesz się kiedyś znakiem, któremu ludzie będą się sprzeciwiać, ponieważ znajdą się tacy, którzy zbuntują się przeciwko Tobie i z uporem będą Cię odrzucać, a nawet zwalczać. Ich postępowanie stanie się mieczem, który ugodzi w Twoją Matkę Maryję, która będzie głęboko przeżywać wszystkie czyny krzywdzące Ciebie i sama będzie doświadczać Twoich cierpień. Matko Najświętsza, na samym początku swojej matczynej drogi dowiadujesz się o czekającym Cię doświadczeniu. Jest to brzemię niewyobrażalnie ciężkie, które mimo wszystko odważyłaś się przyjąć na swoje barki. Już wtedy wiedziałaś, że życie Twojego Syna stanie się dla Ciebie źródłem boleści…

Symeon oczyma proroctwa, przepowiada to, czego my nigdy nie możemy stracić z pola widzenia – że wcielenie Boga od początku miało jeden cel i sens, a jest nim odkupienie człowieka. To również w wymownej syntezie oddaje św. Paweł w Liście do Galatów: „Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo” (Gal 4, 4–5). Patrząc na nasze bożonarodzeniowe szopki musimy pamiętać, że Ty Jezu, leżący w żłóbku, przyszedłeś na świat po to, aby za nas umrzeć i zmartwychwstać. Nie możemy zatrzymywać się tylko na zewnętrznej, powierzchownej stronie świętowania, ale przeciwnie, musimy wejść głębiej w przeżywanie tajemnicy naszego zbawienia.

Jakże trudno nam uwierzyć patrząc na Ciebie w postaci słabej Dzieciny położonej w żłóbku, że jesteś Barankiem Bożym i nie spotkasz się wśród ludzi z życzliwym przyjęciem, lecz ze sprzeciwem i poniesiesz straszliwą ofiarę na krzyżu za grzechy wszystkich ludzi dla ich zbawienia. Św. siostra Faustyna powiedziała; „Jak wielkie miłosierdzie Boże zawiera się w tajemnicy wcielenia Syna Bożego” (1433) Fakt, że Panie Jezu, stałeś się człowiekiem dowodzi Twego wielkiego miłosierdzia względem nas. Mogłeś przecież przyjść w pełni mocy i chwały, jednak nie chciałeś, żebyśmy drżeli ze strachu przed obliczem Boga Wszechmogącego. Przyszedłeś zatem jako niewinne i bezbronne Dzieciątko, a przez człowiecze życie pełne ubóstwa i prostoty, nędzy i cierpienia, stałeś się jednym z nas. Poddałeś się słabości natury ludzkiej, pozwoliłeś cierpieć tej naturze to wszystko, co znoszą ludzie: strach, tęsknotę, niepokój, smutek, udrękę, upokorzenie, ból. Byłeś nam podobny we wszystkim, z wyjątkiem grzechu. W Ogrodzie Oliwnym uniżyłeś się, nasz Odkupicielu, do tego stopnia, że pozwoliłeś znosić swej duszy wszystkie straszne katusze, aby rodzaj ludzki mógł wznieść się ku swemu Stwórcy. Nikt nigdy nie będzie umiał odpowiednio opisać Twej bolesnej męki. O Panie, z miłości ku nam oddałeś się na ofiarę, na cierpienie, na upokorzenie… A my, czy potrafimy ofiarować się Tobie na zupełną ofiarę miłości? Czy potrafimy odwzajemnić tę miłość..?

Panie Jezu, jakże często zapominamy, że jesteś Bogiem, który nieustannie przychodzi do każdego z nas i podążasz u naszego boku, by nas wspierać. Nigdy nas nie opuszczasz towarzysząc nam w każdej sytuacji, aby pomóc nam odkryć sens pielgrzymowania, sens powszedniego życia, by zaszczepić odwagę w próbach i cierpieniu. Czasami każesz nam poczekać kilka chwil w ciemności, aby dojrzała nasza nadzieja, ale nigdy nas nie zawodzisz. Przyszedłeś w konkretnym momencie dziejów i stałeś się człowiekiem, aby wziąć na siebie nasze grzechy. Święta Bożego Narodzenia upamiętniają to pierwsze przyjście w momencie historycznym, ale wiemy, że przyjdziesz też na koniec czasu jako Sędzia wszystkiego. Przychodzisz także codziennie, aby nawiedzić każdego z nas, którzy przyjmują Cię w słowie, w sakramentach, w braciach i siostrach. Każdego dnia Jesteś u drzwi naszych serc i kołaczesz.. O Panie, wybacz nam, że nie czujemy w sercu, kiedy z niepokojem pukasz, aby nas nawiedzić. Panie Jezu, przepraszamy Cię za to, że w te święta nie oczekiwaliśmy Twego przyjścia z głęboką radością, ufnością, z czystymi sercami.. Przepraszamy, że wpadaliśmy w wir przygotowań przedświątecznych, ulegaliśmy osaczającej nas zewsząd komercji, a nasze zatwardziałe serca tak naprawdę nie pragnęły Twego nadejścia.. Wybacz nam Umiłowany Jezu, że nie potrafimy zatrzymać się i poszukać drogi do Ciebie…

Miłości nasza, pojutrze pożegnamy stary rok, ale już dziś chcemy zastanowić się jaki on był… Czy należeć będzie tylko do nieodwracalnej przeszłości, czy też będzie rzutować na naszą przyszłość? Czy czas, który jest dla nas Twoim największym darem dostatecznie cenimy? Czy pamiętamy o tym, że kto ma czas dla Ciebie, Panie Boże, ma go dla siebie i innych, a kto nie ma czasu dla Ciebie, Jezu, nie ma go również dla innych… Panie Czasu i Wieczności, pragniemy podziękować Ci, uwielbić Cię i przeprosić za kończący się rok. Niektóre dni z mijającego 2022 roku chcielibyśmy przeżyć ponownie, gdyż były dla nas pomyślne i dobre, a o innych chcielibyśmy zapomnieć i najlepiej wymazać je z naszej pamięci. Wszystko to jest jednak naszym plonem, który przynosimy już dzisiaj do Ciebie, Panie, składając przed ołtarzem. I choć niektórym z nas pewnie będzie trudno podziękować za ten czas, to uczyńmy to, bo wierzymy, że nic nie dzieje się bez przypadku. Jezu Chryste, Ty przecież chcesz nas wyprowadzić z ciemności egipskich i zaprowadzić do światła domu nazaretańskiego. Wyszliśmy z ręki Boga i do Niego zdążamy każdym dniem naszego życia. Często jednak o tym zapominamy, przygnieceni nawałem codziennych spraw i zajęć. Chcemy Cię teraz, Nasz Odkupicielu, przeprosić za popełnione w tym roku grzechy. Dlatego w poczuciu winy i z głębokim żalem będziemy powtarzać: przepraszamy Cię, Panie!

Panie Jezu Chryste, który jesteś Bogiem i Człowiekiem jednocześnie, który jesteś Królem Wieczności i Królem Czasu. Oto my, Twoi poddani, przychodzimy do Ciebie na skraju starego roku, aby oddać Ci to wszystko, co było treścią naszego życia w miesiącach, które przeminęły. Oddajemy Ci się, o Jezu, takimi, jakimi jesteśmy. Oddajemy Ci to wszystko, na co nas stać. Twoimi niech będą, o Jezu, te dzieci, które w tym roku wśród nas się narodziły. Niech żyją dla Ciebie i przez Ciebie otrzymują łaski. Twoimi niech będzie to wszystko, co składa się na życie naszych dzieci, które już od lat wychowujemy. Oddajemy Ci ich beztroskie chwile i poważne choć może dziecięce jeszcze strapienia, troski, zmartwienia i bóle. Twoimi niech będą wszystkie ich zabawy, obowiązki wobec rodziny, szkoły, rówieśników. Oddajemy Ci mijający rok życia naszej młodzieży. Wszystkie ich wzloty i szamotanie się ze słabością. Oddajemy Ci ich idealizm i naturalną dobroć oraz to wszystko, co ich kształtowało, by nie dać się zaciągnąć w dół. Oddajemy Ci trud i udrękę szarego życia codziennego wszystkich ludzi, którzy należą do pokolenia dorosłych. Pozbieraj ich ranne wstawanie do codziennych obowiązków. Pozbieraj ich pot sączący się z czoła w czasie wytężonej pracy. Pozbieraj wszystkie nieprzespane noce pracujących na nocnych zmianach ojców. Pozbieraj nieprzespane noce troszczących się o zdrowie swoich dzieci matek. Oddajemy Ci wszystkie odruchy dobrej woli, by zachować spokój i przyjaźń z sąsiadami. Oddajemy Ci te wszystkie, jakże kosztujące człowieka zamilknięcia, aby w rodzinie panowała harmonia i jedność. Oddajemy Ci wszystkie cierpienia doznane od ludzi złej woli, które jednak nie szukają pomsty. Oddajemy Ci długie i przeraźliwie nudne dni ludzi chorych i starszych. Oddajemy Ci ich nieprzespane noce. Oddajemy Ci cierpienia i jęki ludzi, którzy w tym roku bardzo chorowali. Oddajemy Ci to wszystko, co składało się na konanie tych, którzy w tym roku odeszli do wieczności. Oddajemy Ci wszystkie wzniesienia naszego serca, gdy modlimy się do Ciebie. Oddajemy Ci nasze Drogi Krzyżowe tegorocznego Wielkiego Postu, radosne śpiewanie Maryi Królowej maja i nasze przesuwanie różańca w październiku. Oddajemy Ci wszystkie kroki, które zrobiliśmy do naszego kościoła. Oddajemy Ojcu Twojemu jeszcze raz Ciebie, któregośmy ofiarowali tyle razy, gdy razem zbieraliśmy się na Mszy św. Oddajemy Ci jeszcze raz nasz żal za grzechy wyznawane przy konfesjonale. Oddajemy Ci naszą radość, gdy podczas Komunii św. przychodzisz do naszego serca. Ofiarujemy Ci nasze postanowienia, poczynione w czasie adwentowych i wielkopostnych rekolekcji oraz w czasie słuchania słowa Bożego. Ofiarujemy Ci, o Jezu, wszystko co nasze, aby cokolwiek wejdzie w nasze życie w nowym roku, prowadziło nas do Ciebie i do Ciebie przybliżało. Amen.

15 grudnia 2022 r.

Jezu, ukryty w Najświętszym Sakramencie, wierzymy, że tu i teraz jesteś z nami. Klękamy przed Twoim Majestatem i składamy należny hołd. Gromadząc się w tej Godzinie Świętej przywołujemy na myśl Ogród Oliwny zwany Getsemani. Bardzo pragniemy adorować Ciebie i wynagradzać za nasze grzechy. Chcemy być gotowi na spotkanie z Tobą w wieczności, Chcemy w tej godzinie wejść do Ogrodu Getsemani i modlić się do Ojca razem z Tobą. Twoja modlitwa daje nam zbawienie.

Panie Jezu, przyszedłeś na ziemię by ludziom objawić miłosierną miłość Ojca. Upadamy przed Tobą w pokorze, aby wynagrodzić Ci za naszą niewdzięczność oraz wszelkie zniewagi. Pragniemy wynagradzać Twemu Sercu za znieważanie Najświętszego Sakramentu Miłości – Eucharystii, za brak wiary w rzeczywistą Obecność Boga w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, za obojętność i lekceważenie eucharystycznej Ofiary, za zaniedbanie codziennej modlitwy i niedzielnej Mszy świętej, za grzechy przeciwko życiu.

Nieudolni jesteśmy, ale pragniemy okazać Tobie naszą miłość i wdzięczność za wszystkie Twoje łaski.

„Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich…”(Mt 26,39)

Tak modliłeś się Jezu w |Ogrójcu na krótko przed swoją męką i śmiercią, wzywałeś apostołów i wszystkich nas, abyśmy czuwali, gdyż jest to jedyne zabezpieczenie przed upadkiem w godzinie pokusy i próby. Jednak końcowe Twoje słowa Jezu brzmiały: „Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty”. Przez to uczysz nas abyśmy przyjmowali we wszystkim wolę Ojca, bo tak dokonuje się nasze zbawienie.

Dziękujemy, że nas zapraszasz chociaż nie jesteśmy godni wybrania, jesteśmy jak grzesznicy aby żebrać miłosierdzia. Niech ta Godzina wewnętrznie nas przemieni. Przyjmij Panie nasze pragnienie pełnienia woli Ojca, pragnienie bycia przy Tobie w czasie opuszczenia i osamotnienia w Ogrójcu, pragnienie otarcia Twego Oblicza z krwawego potu.

Aby trwać przy Tobie potrzebujemy wsparcia, pomocy Ducha Świętego. Duchu Święty przyjdź i natchnij nas, przyjdź Duchu Miłości, wlewaj w nasze serca zdrój Bożej Miłości, przyjdź ze swoim Pokojem.

Adwent uczy nas pragnienia spotkania z Tobą, abyśmy szukali Ciebie Panie gdy pozwalasz się znaleźć. Tak możemy zagubić się w obowiązkach, w pracy, mnóstwo spraw mamy na głowie, żyjemy na czas spoglądając na zegarek, w telefon, bo muszę jeszcze to załatwić i to mieć. I tak możemy szukać samego siebie. Dlatego ten czas musi nas odnowić, wyciszyć nasze serce. Przyjdź Panie w to zabieganie aby wypełniała się wola Twoja a nie moja. Panie Jezu ucz nas poszukiwania Ciebie, byś był tylko Ty i wola Ojca, a w tym jest wszystko, całkowita wolność.

Za nami trzecia niedziela Adwentu rozpoczynająca w kościele Dni Kwartalne Modlitw o życie chrześcijańskie rodzin. W dobie współczesnych zagrożeń i zorganizowanych ataków na rodziny jest wielka potrzeba modlitwy. Panie Jezu przyjmując ludzkie ciało i wchodząc w naszą zwykłą codzienność dzieliłeś z nami wszystkie trudne doświadczenia rodziny: braku dachu nad głową, uchodźcy zmuszonego do życia w obcym kraju, wreszcie Mistrza niezrozumianego i odrzuconego przez swój własny naród. Jednak te doświadczenia nie zatrzymały Cię nigdy w drodze do Ojca. Dziękujemy Ci Jezu i modlimy się za nasze rodziny.

Hymn

Ty, który jesteś Synem Boga,

Przedwiecznym blaskiem Jego chwały,

Wziąłeś z Maryi ludzkie ciało

I zamieszkałeś między nami.

Panie, dzierżący w swojej dłoni

Przestworza niebios, ląd i morze,

Do nas przyszedłeś, by doświadczyć

Człowieczych cierpień i radości.

Aby uświęcić nasze życie

I dać nam przykład posłuszeństwa

Stałeś się dzieckiem czystej Matki,

Poddałeś siebie Józefowi.

Wszystkim rodzinom udziel, Chryste

Pokoju, zgody i wesela;

W Tobie niech znajdą jedność serca

I pomoc w ciężkich chwilach próby.

Bądź uwielbiony, dobry Jezu,

Ukryty Boże, Zbawicielu;

Chwała niech będzie Tobie z Ojcem

I Duchem Świętym Twej pociechy,

Amen.

W księdze Izajasza dzisiaj czytamy: „Bo góry mogą się poruszyć i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju, mówi Pan, który ma litość nad tobą.” (Iz 54,10). Taka jest istota miłości Twojej Panie, zawsze możemy liczyć na Twoją niezachwianą miłość.

W chwili ciszy adorujmy Pana i dziękujmy za Jego miłość.

Panie Jezu wraz Twoją Niepokalaną Matką Maryją, chcemy dziś przebłagać za wszystkich obciążonych grzechem przeciwko życiu, tych którzy odeszli do wieczności ze znamieniem nieodpokutowanej winy i tych, którzy dzisiaj stoją po stronie cywilizacji śmierci, ściągając na siebie i swoje rodziny tragiczne w skutkach konsekwencje grzechu.

O mój Jezu przebaczenia i miłosierdzia, przez zasługi Twoich Najświętszych Ran przepraszamy Cię Panie.

Będziemy powtarzać: „Przepraszamy Cię Panie”

za dzieci, które umierają w strasznych mękach, niszczone różnymi metodami w łonach matek;
za niezachowanie czystości przedmałżeńskiej, która często jest przyczyną dziecka niechcianego;
za deprawowanie młodzieży;
za brak poszanowania dla swego ciała, które ma być świątynią Ducha Świętego;
za wszystkich, którzy naśmiewają się z rodzin wielodzietnych, „nienowoczesnych”;
za brak miłości do dzieci, za to, że w wielu rodzinach dzieci wychowują się same, bo ciągle brak nam czasu dla nich;
za niewłaściwe postawy rodziców, brak dobrego przykładu ojca, matki, brak wspólnej modlitwy budującej zaufanie i poczucie bezpieczeństwa;
za zdrady małżeńskie;
za strach przed wyrzeczeniami;
za brak zaufania w Opatrzność Bożą, która wszystko może;
za egoizm, brak życzliwości i wzajemnej pomocy;
za zarozumialstwo i pochopne wypowiadanie opinii o ludziach i sprawach, nie poparte prawdziwym rozeznaniem;
za obojętność wobec szerzącego się zła;
za to, że bezustannie i bezwzględnie rozliczamy jedni drugich, nie myśląc o własnej poprawie.

Chwila ciszy….

Pragniemy wynagrodzić Ci Panie Jezu wszelkie zniewagi, profanacje i świętokradztwa Najświętszego Sakramentu Miłości – Eucharystii. Jezu w Eucharystii dajesz nie , ale Siebie samego, ofiarujesz swoje Ciało i przelewasz swoją Krew, w ten sposób dajesz całą swoją egzystencję, objawiając pierwotne źródło tej miłości. Bez wątpienia największym skarbem Kościoła katolickiego jest Najświętsza Eucharystia. Jest świadectwem pragnienia Ojca Niebieskiego, by nie pozostawić nigdy swych dzieci osieroconych.

Konsekrowana Hostia oraz najdroższa Krew pod postacią wina otrzymują cześć i chwałę godną samego Boga. Zarówno chleb jak i wino przeistaczają się w Jezusa Chrystusa, tak że w Komunii Świętej Chrystus przychodzi do nas cały i prawdziwy. Jego obecność trwa tak długo, jak długo utrzymują się postacie chleba i wina. W osobie przyjmującej Go w Komunii Świętej jest obecny przez około 15 minut i przez ten czas Jego sakramentalnej obecności osoba ta powinna czcić Boga w sobie. Dlatego ważne abyśmy godnie przyjmowali Pana Jezusa, być w stanie łaski uświęcającej, bez grzechu ciężkiego, również pobożnej intencji i odpowiedniego postu. Kościół wymaga wstrzymania się od posiłku i picia, z wyjątkiem wody i koniecznych lekarstw, na czas jednej godziny przed przystąpieniem do Stołu Pańskiego.

Niestety, nie zawsze potrafimy docenić tę obecność i wielokrotnie znieważamy ten dar przyjmując go niegodnie, wątpimy w rzeczywistą obecność Boga w świętej Hostii i obojętnie traktujemy Najświętszy Sakrament. Dlatego też nasz Zbawiciel zechciał w różnych czasach dać dowód swej obecności, poprzez cuda eucharystyczne, także w Polsce w parafii św. Antoniego w Sokółce w 2008 r., i w kościele św. Jacka w Legnicy w 2011 r., a ostatnio usłyszeliśmy o kolejnym cudzie, jeszcze nie zbadanym, w święto Cudownego Medalika 27 listopada br. w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Topoli diecezji kieleckiej. Są to znaki przypominające o realnej obecności Boga w Sakramencie Ołtarza. Podejmijmy refleksję na temat naszej duchowości, naszej wiary.

Panie Jezu wlej w nasze serca wiarę w Twoją rzeczywistą obecność w eucharystycznej Ofierze i ufność, że nie ma takiego grzechu, który zamykałby drogę do Ciebie. Święta Tereska od Dzieciątka Jezus mówiła: „Choćbym popełniła wszystkie grzechy świata i tak ufnie rzucę się w ramiona Bożego miłosierdzia”. Św. Małgorzacie Alacogue powiedziałeś, że palą Cię płomienie miłości Twego Najświętszego Serca i pragniesz je przelewać na grzeszników. Przelej je teraz na nas, na nasze rodziny, abyśmy zapłonęli Twoją miłością. Daj siłę i moc, byśmy mocą Twej łaski, przeciwstawiali się wszelkiemu złu i zaczęli żyć nowym życiem.

Kończąc dzisiejsze czuwanie odmówimy modlitwę za Kościół święty, którą sam Pan Jezus przekazał mistyczce Marii Graf i powiedział, że możecie nią świat uratować.

Adoracja Najświętszych Ran Jezusa Chrystusa

W zjednoczeniu z Niepokalanym Sercem Maryi pozdrawiam i adoruję, o Jezu, Twoją Świętą Ranę Twej prawej Ręki. W tej Ranie składam wszystkich kapłanów Twego Świętego Kościoła. Daj im Ty, o Jezu, ilekroć sprawują Twoją Świętą Ofiarę, Płomień Twej Boskiej Miłości, aby Go mogli dalej podawać powierzonym sobie duszom.

Chwała Ojcu….

Pozdrawiam i adoruję Świętą Ranę Twej lewej Ręki. W tej Ranie powierzam Ci, o Jezu, wszystkich heretyków i niewierzących, tych najbiedniejszych, którzy Cię nie znają. I ze względu na te dusze ześlij, o Jezu, wielu dobrych pracowników do Twojej Winnicy, aby oni wszyscy znaleźli drogę do Twego Najświętszego Serca.

Chwała Ojcu….

Pozdrawiam i adoruję Święte Rany Twej Najświętszej Głowy i w tych Ranach powierzam Ci, o Jezu, wrogów Świętego Kościoła, tych wszystkich, którzy dziś jeszcze zadają Ci krwawe Rany i prześladują Ciebie w Twoim Mistycznym Ciele. Proszę Cię, o Jezu, nawróć ich, wezwij ich, jak wezwałeś Szawła i uczyniłeś zeń Pawła, aby co prędzej nastała jedna Owczarnia i jeden Pasterz.

Chwała Ojcu…

Pozdrawiam i adoruję Święte Rany Twych Świętych Nóg i w tych Ranach przekazuję Ci, Jezu, zatwardziałych grzeszników, którzy kochają więcej świat niż Ciebie, a szczególnie powierzam Ci tych, którzy muszą się już rozstać z tym ziemskim życiem. Nie dozwól, Najdroższy Jezu, by Twoja Drogocenna Krew była dla nich zmarnowana.

Chwała Ojcu….

Pozdrawiam i adoruję Ranę Twego Najświętszego Serca i w tej Ranie powierzam Ci, Jezu, moją duszę oraz tych, za których Ty chcesz, bym się modlił, a szczególnie za wszystkich cierpiących i uciśnionych, za wszystkich prześladowanych i opuszczonych. Użycz, o Najświętsze Serce Jezusa, wszystkiego Twego Światła i Twej Łaski. Napełnij nas wszystkich Twoją Miłością i Twoim Pokojem.

Chwała Ojcu…

Ojcze Niebieski ofiaruję Ci przez Niepokalane Serce Maryi, Twego najmilszego Syna, oraz siebie wraz z Nim, w Nim i przez Niego najzupełniej zgodnie z Jego wolą i w imieniu wszystkich stworzeń. Amen.

8 grudnia 2022 r.

Panie Jezu, Chryste. Witamy Cię i pozdrawiamy obecnego w Najświętszym Sakramencie. Z Twojej woli i z Twojej Łaski dane nam jest uczestniczyć w tej godzinie świętej, otwierać przed Tobą serca i umysły, abyś Ty sam mógł nas prowadzić, przemieniać i kształtować.

Niech czas tej modlitwy będzie ku Twojej chwale, tak, aby wszystkie nasze myśli, pragnienia i czyny skierowane były ku Twojej służbie i ku Twojej miłości. Niech wzrasta w nas pragnienie uwielbienia Ciebie, a także pragnienie dziękczynienia za dar Twojej Przenajdroższej Krwi i Twojej Męki, za nieskończoną miłość i miłosierdzie, jakimi nas darzysz. Panie Jezu, Chryste, ukryty w Najświętszym Sakramencie. W tej Godzinie Świętej chcemy jednoczyć się z Tobą, czuwać z Tobą, a także wynagradzać za grzechy osobiste i świata. Niech wzrasta w nas pragnienie przepraszania oraz zadośćuczynienia za grzechy, przez które jesteś znieważany.

Panie Jezu, dokładnie 168 lat temu, tj. 8 grudnia 1854r., Twój wierny sługa, papież Pius IX, ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi, Twojej Matki. W swojej bulli napisał wówczas: „Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną.”

W tym szczególnym dniu, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, pragniemy dziękować Ci za Maryję, Twoją i naszą Mamę, a także uwielbiać Cię w Maryi, jej Życiu i szczególnej roli w dziele odkupienia człowieka.

Chryste, uwielbiamy Cię w Niepokalanym Sercu Maryi, w Niepokalanym Poczęciu Maryi, w Jej Dziewictwu, w Jej Bożym Macierzyństwu. Uwielbiamy Cię we wszystkich sługach, czcicielach, Wojownikach i Rycerzach Maryi, we wszystkich wspólnotach zakonnych, grupach modlitewnych poświęconych Maryi, a w dniu dzisiejszym uwielbiamy Cię szczególnie w tych zgromadzeniach, wspólnotach parafialnych i modlitewnych poświęconych Niepokalanemu Poczęciu Maryi. Chryste, uwielbiamy Cię we wszystkich świętych wizerunkach Maryi, dzisiaj szczególnie we wszystkich obrazach przedstawiających Niepokalane Poczęcie Maryi oraz w Cudownym Medaliku Niepokalanego Poczęcia.

Jezu Chryste, chcemy Cię teraz przepraszać za grzechy przeciw Niepokalanemu Poczęciu Maryi, przeciwko Jej Dziewictwu, przeciwko Bożemu Macierzyństwu, za grzechy tych ludzi, którzy wpajają w serca innych ludzi obojętność lub nienawiść do Maryi oraz za wszelkie profanacje świętych wizerunków Maryi.

PRZEPRASZAMY CIĘ, PANIE

za niewiarę, że Maryja jest Niepokalanie Poczętą, czyli zachowaną od zmazy grzechu pierworodnego —//—

za brak świadomości grzechu

za zniechęcanie wiernych do korzystania z sakramentu pokuty

za publiczne opinie i poglądy, że sakrament spowiedzi naraża dzieci na stres

za zanikające poczucie grzechu oraz stępianie wrażliwości sumienia na istnienie dobra i zła

za promowanie przekonania, że dobrem ma być to, co przyjemne, pożyteczne, co przynosi korzyść, a nie normy płynące z Bożego prawa

za usuwanie prawa Bożego z wszelkich dziedzin życia ludzkiego

za brak wiedzy, co to jest grzech i co to jest zło

za negowanie i wyśmiewanie istnienia osobowego zła, np. w postaci obchodzenia Halloween

za wszelkie drwiny ze śmierci i z wieczności

za niewiarę, że Maryja jest Dziewicą

za brak szacunku do dziewictwa, do czystości przedmałżeńskiej, do czystości w małżeństwie

za grzechy nieczystości przedmałżeńskiej i nieczystości w małżeństwie

za grzechy masturbacji

za seksoholizm

za zdrady i rozwody

za przyzwolenia na pornografię

za grzechy nieczystości w życiu zakonnym i kapłańskim

za wszelkie próby zamachu na celibat

za niewiarę, że Maryja jest Matką Bożą

za ideologię gender, która niszczy pojęcie macierzyństwa u jego rdzenia

za zastępowanie pojęć „matka”, „ojciec” pojęciem „rodzic”

za wszelkie działania i inicjatywy, które niszczą kobiecość i męskość

za to, że chłopcy i mężczyźni noszą damskie ubrania, a dziewczyny i kobiety męskie ubrania

za to, że z podręczników szkolnych wykreśla się podstawowe prawdy na temat człowieka, na temat kobiety i mężczyzny

za niszczenie małżeństwa jako związku męża i żony, a promowanie związków partnerskich

za usuwanie z codzienności macierzyństwa jako podstawowego powołania kobiety

za promowanie samorealizacji zawodowej kobiet

za to, że w serca ludzi, a szczególnie dzieci, wszczepia się niechęć do Maryi

za tendencję usunięcia katechezy oraz pomijania wychowania religijnego

za wyrywanie dzieci jak najwcześniej z łona rodziny, by niszczyć w nich wartości rodzinne i uczyć ich czegoś innego

za kwestionowanie i wyśmiewanie w szkołach wszystkiego, co jest święte

za presję w szkołach, która sprawia, że dzieci wstydzą się tego, że w ich domach jest wspólna modlitwa rodzinna

za presję w szkołach, która sprawia, że dzieci wstydzą się nosić medaliki na szyi

za demoniczne, wyuzdane zabawki, pełne przemocy książeczki dla dzieci, które atakują dzieci złem i podważają to, czego naucza je Kościół

za promowanie tzw. neutralności światopoglądowej, która w rzeczywistości stanowi zakamuflowaną ateizację

za ubezwłasnowolnienie księży i zakazywanie im głoszenia prawdy na temat Maryi

za publiczne krytykowanie oraz wyśmiewanie wspólnot modlitewnych szerzących kult Maryjny

za zarzucanie kapłanom i opiekunom wspólnot maryjnych niezdrowy maksymalizm maryjny

za to, że święte wizerunki Maryi są profanowane

za profanację Wizerunku Matki Bożej Królowej Polski na Jasnej Górze 9 grudnia

za zaniedbane kapliczki

za zniszczone, porozbijane przydrożne figury Maryi

za usunięcie z drzew wszystkie kapliczki w Tatrzańskim Parku Narodowym

za burzenie lub profanowanie kilka kościołów każdego tygodnia we Francji

za przeobrażanie kościołów w miejsca świeckich imprez, w mieszkania, hotele, skate parki, restauracje, bary, kawiarnie, miejsca handlowe czy biurowce

za przeprowadzenie promocji kalendarza z roznegliżowanymi kobietami oraz taniec jednej kobiety na rurze na ołtarzu w kościele w Czechach

za opinie wśród katolików, że Różaniec to modlitwa dla osób starszych lub dzieci

za postawę celebrytów, którzy deklarują się, że są ateistami, a zakładają różaniec na szyję lub rękę

za traktowanie różańca jako dekoracji

za kierowców, którzy mają zawieszony różaniec w samochodzie, a nie przestrzegają przepisów lub przeklinają za kierownicą na innych kierowców

za zwalnianie z pracy osób, które noszą krzyż na szyi lub inne wizerunki religijne

Panie Jezu, w duchu wynagrodzenia chcemy teraz odmówić litanię do Niepokalanego Poczęcia Przenajświętszej Dziewicy

Litania do Niepokalanego Poczęcia Przenajświętszej Dziewicy

Źródło: Modlitewnik dla użytku misjonarzy Oblatów Niepokalanej Panny Maryi Wyd. II 1928

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.

Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.

Synu Odkupicielu świata Boże,

Duchu święty Boże,

Święta Trójco jedyny Boże,

Święta Maryjo Niepokalana, módl się za nami.

Święta Panno nad Pannami Niepokalana,

Święta Panno Niepokalana w Poczęciu,

Córko Boga Ojca Niepokalana,

Matko Jezusa Niepokalana,

Oblubienico Ducha Świętego, Niepokalana,

Przybytku Najświętszej Trójcy, Niepokalana,

Obrazie mądrości Bożej, Niepokalana,

Jutrzenko słońca sprawiedliwości Niepokalana,

Córko Dawidowa Niepokalana,

Ścieżko, prowadząca do Chrystusa Niepokalana,

Żywa Arko Ciała Chrystusowego Niepokalana,

Panno któraś zwyciężyła grzech pierworodny Niepokalana,

Panno któraś starła głowę węża Niepokalana,

Królowo nieba i ziemi Niepokalana,

Bramo niebieskiego Jeruzalem Niepokalana,

Szafarko łask Niepokalana,

Oblubienico świętego Józefa Niepokalana,

Gwiazdo świata Niepokalana,

Najmocniejsza wieżo Kościoła wojującego Niepokalana,

Różo wśród cierni Niepokalana,

Oliwo polna Niepokalana,

Wzorze wszelkiej doskonałości, Niepokalana,

Przyczyno naszej wiary Niepokalana,

Źródło Boskiej miłości, Niepokalana,

Znaku najpewniejszy naszego zbawienia, Niepokalana,

Drogowskazie najdoskonalszego posłuszeństwa, Niepokalana,

Domie skromności i czystości, Niepokalana,

Kotwico zbawienia naszego, Niepokalana,

Światłości Aniołów Niepokalana,

Korono Patriarchów Niepokalana,

Chlubo Proroków Niepokalana,

Mistrzyni Apostołów Niepokalana,

Męstwo Męczenników, Niepokalana, Ozdobo Wyznawców Niepokalana,

Czystości Panien Niepokalana,

Pocieszycielko ufających w Tobie Niepokalana,

Uzdrowienie chorych, Niepokalana,

Orędowniczko wszystkich grzesznych Niepokalana,

Pogromicielko i postrachu niewiernych Niepokalana,

Opiekunko naszego Zgromadzenia Niepokalana,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

Wysławiajmy Niepokalane Poczęcie Panny Maryi.

Chwalmy Chrystusa Pana, który ją zachował od zmazy pierworodnej.

Módlmy się: Boże, któryś przez Niepokalane Najświętszej Panny Poczęcie godne Synowi Twojemu przysposobił mieszkanie; prosimy abyś Ty, który dla przewidzianej śmierci tegoż Syna Twego, Ją od wszelkiej zachowałeś zmazy, nam też czystymi za Jej przyczyną dojść do Ciebie pozwolił. Przez tegoż Chrystusa Pana naszego. Amen

Panie Jezu, dziękujemy Ci, że mogliśmy czuwać z Tobą i Twoją Matką. Dziękujemy Ci za Niepokalane Poczęcie Maryi i uwielbiamy Cię w Nim. Wraz z Maryją wychwalamy Cię, Panie Jezu, w Twojej miłości i miłosierdziu. Okaż nam łaskę, abyśmy wraz z Maryją i wszystkimi świętymi mogli wychwalać Cię teraz i w wieczności. Amen

1 grudnia 2022 r,

Niechaj będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.
Panie Jezu- Hostio, utajony w tym kawałku konsekrowanego chleba, wierzymy, że jesteś tu obecny w sposób szczególny i wyjątkowy.
Jezu – Hostio, jesteśmy tu przed Tobą, dotykamy Ciebie naszym wzrokiem, patrzymy na Ciebie, słuchamy jak przemawiasz do nas ciszą.
Ogarnia nas Twoja obecność.
Przychodzimy, aby zatrzymać się, aby być z naszym Panem i Zbawicielem. Oczami ciała widzimy maleńki opłatek – słabość, kruchość, małość, pokorę. Upadamy przed Tobą w głębokiej czci i zdumieniu. Uwielbiamy Cię, bo w tej Hostii, tak małej i kruchej, Ty mocą swej potęgi – cały świat podtrzymujesz w istnieniu. Bądź uwielbiony Panie Jezu. Wierzymy w Ciebie i kochamy Cię – gorącą miłością. Ty jesteś tu obecny. Okryłeś się boską ciszą, ale wiemy, że chcesz do nas mówić. Mów do nas tak, aby nasze serca słyszały i rozumiały. Pragniemy Cię uwielbić, wierzyć w Ciebie i kochać Ciebie, bo Ty jesteś Bogiem godnym wszelkiej chwały i miłości.

Panie Jezu Chryste, dzięki Twojej łasce stajemy przed Tobą w ten czwartkowy wieczór. Pragniemy w sposób szczególny, jakby na nowo, przeżyć cierpienia, opuszczenie i mękę, które podjąłeś dla naszego zbawienia. W czasie tej godziny pragniemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie „Czuwajcie i módlcie się”. Dlatego chcemy Cię uczcić i wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie, obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Obiecałeś pozostać wśród nas aż do końca wieków. Pragniemy podziękować Ci za to i przeprosić Cię za brak naszej miłości i słabą wiarę. Umocnij i oczyść nas mocą Twojego Ducha Świętego. Oświeć oczy umysłu naszego, abyśmy chwalili Cię nie tylko ustami, ale i świętością naszego życia.

Nasza modlitwa ma być dialogiem – rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty, Panie, przemów do nas w swoim zbawczym słowie. Słowa Ewangelii wg. Świętego Mateusza (7,21-27) „Nie każdy, który Mi mówi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: „Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia, i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?” Wtedy oświadczę im: „Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości!” Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki».

Panie Jezu, na kogo postawić, komu zaufać, na czym oprzeć całe swoje życie? Jeśli na sobie lub innych ludziach, pieniądzach lub poglądach politycznych to można się zawieść. A to co wydawało nam się niewzruszoną skałą, stanie się piaskiem. Człowiek z natury rzeczy się myli. Ten zaś co stawia na Boga nie zawiedzie się. Umiłowany Panie, Ty uczysz nas, abyśmy budowali życie na skale Bożej mądrości. Słowa mądre pochodzą od Ciebie Jezu, stąd konieczność stałego słuchania tego, co Ty mówisz, aby poznać Twoją wolę. Pouczasz nas Panie, aby słuchać Twoich słów i żyć nimi, aby być człowiekiem spójnym, stabilnym jak skała, pełnym pokoju, dającym poczucie bezpieczeństwa, promieniującym pogodą ducha. Ten natomiast, kto słucha a nie żyje Bożym słowem, jest człowiekiem miałkim jak piach, żyje w ciągłym lęku. Życiowe burze i kryzysy są sprawdzianem naszego człowieczeństwa. Ostoi się jedynie ten, kto buduje na stabilnym fundamencie, kto buduje na miłości Boga a nie na miłości własnej; kto buduje na słowie Boga a nie na własnych pustych słowach; kto buduje na woli Boga a nie na własnych kaprysach.
Zapytajmy więc samych siebie: na czym buduję swoje życie, na czym opieram relacje z Bogiem i z drugim człowiekiem?
Panie Jezu chcemy, żebyś Ty był skałą w naszym życiu, bo wierzymy, że jeśli Tobie zaufamy, jeśli oddamy w Twoje ręce ster naszego życia to będziemy bardziej kochać Ciebie i drugiego człowieka.
Panie Jezu, dziś pierwszy czwartek miesiąca nowego roku liturgicznego, kiedy obchodzimy pamiątkę ustanowienia Sakramentu Eucharystii. Podczas ostatniej wieczerzy Panie Jezu, Ty z miłości do nas, nie tylko oddajesz swoje życie na krzyżu, lecz pragniesz przychodzić do nas każdego dnia w Eucharystii. Ty Jezu zapraszasz nas również do wieczernika, abyśmy byli świadkami wielkiego cudu, dlatego prosimy Cię, przyjdź Duchu święty, uzdolnij nasz rozum i naszą wolę, abyśmy z otwartym sercem przeżyli ten czas w wieczerniku wraz z Tobą Panie Jezu i Twoimi uczniami.
Przenieśmy się duchowo i wsłuchajmy się w słowa mistyczki i wizjonerki Luizy Picaretty, przekazanej nam w rozważaniach „24 godzin Męki Pańskiej”:
„Mój Jezu, radości i rozkoszy moja, widzę, że Twoja Miłość gna, i to gna bardzo szybko. Podnosisz się przepełniony bólem i niemal biegniesz do ołtarza, gdzie znajdują się chleb i wino, przygotowane do Konsekracji. Widzę Cię, Serce moje, jak przyjmujesz całkowicie nową i nigdy dotąd niespotykaną postawę – Twoja Boska Osoba przybiera czuły, kochający i serdeczny wygląd, Twoje Oczy błyszczą światłem bardziej niż słońce, Twoja rumiana Twarz jest pełna blasku, Twoje usta są uśmiechnięte i płoną miłością, a Twoje twórcze dłonie przygotowują się do tworzenia… Widzę Cię, Miłości moja, że jesteś całkowicie przemieniony. Twoja Boskość wydaje się przelewać z Twojego Człowieczeństwa. Serce moje i Życie moje, Jezu, ten Twój wygląd, nigdy dotąd niewidziany, przyciąga uwagę wszystkich apostołów. Zostali czule zachwyceni i nie mają nawet odwagi się odezwać. Ukochana Mama przybiega w duchu do stóp ołtarza, aby podziwiać cuda Twojej Miłości. Aniołowie zstępują z Nieba i pytają się między sobą: Cóż to jest? Cóż to jest? Są to prawdziwe szaleństwa i prawdziwie niewyobrażalne rzeczy! Bóg, który stwarza nie Niebo czy ziemię, ale samego siebie… I to gdzie? Wewnątrz marnej materii – w kawałku chleba i w odrobinie wina… Gdy wszyscy są wokół Ciebie, o nienasycona Miłości, widzę, jak bierzesz chleb w swoje dłonie i ofiarowujesz go Ojcu. Słyszę Twój łagodny głos, który mówi: Święty Ojcze, dziękuję Ci za to, że zawsze wysłuchujesz swojego Syna. Święty Ojcze, przyłącz się do Mnie. Pewnego dnia posłałeś Mnie z Nieba na ziemię, abym się wcielił w łono mojej Mamy i przyszedł zbawić nasze dzieci. A teraz pozwól Mi się wcielić w każdą Hostię, abym mógł kontynuować ich zbawienie i być Życiem każdego z moich dzieci… Czy widzisz, Ojcze? Pozostało Mi zaledwie kilka godzin życia. Któż byłby bez serca, żeby pozostawić moje dzieci sierotami i samotnymi? Wrogowie, ciemności, namiętności i słabości, którym ulegają, są liczne. Kto im pomoże? Och, błagam Cię, abym mógł pozostać w każdej Hostii i był życiem w każdym z nich, i tym samym przepędził ich wrogów, stał się ich światłem, siłą i pomocą we wszystkim… W przeciwnym razie, gdzie oni pójdą? Kto im pomoże? Nasze dzieła są wieczne, moja miłość jest nieugięta. Nie mogę ani nie chcę zostawić moich dzieci. Ojciec jest poruszony czułym i serdecznym głosem Syna. Zstępuje z Nieba, jest już na ołtarzu wraz z Duchem Świętym, aby współdziałać z Synem. Jezus zaś donośnym i wzruszającym głosem wypowiada słowa Konsekracji i nie opuszczając samego siebie, stwarza samego siebie w tym chlebie i winie. Następnie udzielasz Komunii swoim apostołom. Sądzę, że nasza Niebieska Mama nie pozostała bez przyjęcia Ciebie… Ach, Jezu, Niebiosa się kłaniają i wszyscy składają Ci cześć w Twoim nowym stanie całkowitego unicestwienia.

Ale, o słodki Jezu, gdy Twoja Miłość zostaje zaspokojona i usatysfakcjonowana, gdyż nie pozostało Ci już nic do zrobienia, widzę, o moja Dobroci, na tym ołtarzu, w Twoich dłoniach, wszystkie konsekrowane Hostie, które będą zawsze aż do końca wieków. A w każdej Hostii obecna jest w sposób uporządkowany cała Twoja bolesna Męka, ponieważ stworzenia w zamian za nadmiar Twojej Miłości przygotowują Ci nadmiar niewdzięczności i ogromne zbrodnie… Ja zaś, Serce mojego serca, chcę zawsze być z Tobą w każdym Tabernakulum, we wszystkich Puszkach i w każdej konsekrowanej Hostii, która zaistnieje aż do końca świata, ażeby dawać Ci zadośćuczynienie odpowiednio do krzywd, które otrzymujesz.”

O Jezu Najukochańszy, wiemy jak jesteś w ludziach rozmiłowany, jak kochasz nas do szaleństwa. Widziałeś na ile zniewag będziesz narażony. Świadom byłeś, że część ludzi nie zechce uznać Cię, że jesteś obecny w tym Sakramencie. Ci ludzie tyle razy deptali nogami Hostie konsekrowane, rzucali je do wody lub w ogień.
Dziś chcemy Panie Jezu wynagradzać te zniewagi jakie doznaje Twoje najgodniejsze miłości Serce. Miłości nasza, pragniemy nawiedzać Cię często, by Cię wielbić i adorować.
Panie nasz, przepraszamy Cię za tych ludzi, którzy nie klękają przechodząc obok tabernakulum, nie dostrzegają tego, że Ty jesteś godny najgłębszej czci. Jezu Ty pragniesz, abyśmy przyjmowali Cię w Komunii świętej z należytym przygotowaniem w sposób godny, do czystego serca, pamiętając, że to jest prawdziwe ciało i krew Twoja.
Kochamy Cię Panie Jezu. Z pokorą i miłością klękamy przed Twoją obecnością w Hostii Świętej świadomi tego, że w Najświętszym Sakramencie odbierasz od ludzi wiele zniewag, zapomnienia, wzgardy, świętokradztwa – pragniemy wynagradzać Ci za występki dotykające Cię, obrażające Twój majestat w Hostii Świętej. Wiemy, że jesteśmy prochem i nicością wobec Twojego Majestatu, więc w najgłębszej pokorze padamy przed Tobą na kolona, abyś zechciał przyjąć ofiarę naszego życia w obronie czci do Najświętszej Eucharystii.
Pragniemy złożyć Ci w ofierze wszystko co jest treścią naszego życia – a więc modlitwy, prace, radości, cierpienia, umartwienia, posty, wszelkie przeciwności:

Modlitwa o świętość dla kapłanów
O Jezu, Wiekuisty, Najwyższy Kapłanie, zachowaj Twoich kapłanów w opiece Twego Najświętszego Serca, gdzie nikt nie może im zaszkodzić. Zachowaj nieskalanymi ich namaszczone dłonie, które codziennie dotykają Twojego świętego Ciała. Zachowaj czystymi ich wargi, które zraszane są Twoją Najdroższą Krwią.
O Jezu, prosimy Cię za Kościół cały, udziel mu miłości i światła Ducha świętego, daj moc słowom kapłańskim, aby serca zatwardziałe kruszyły się i wracały do Ciebie Panie. Panie Daj nam świętych kapłanów. Ty sam ich utrzymuj w świętości.

Dziękujemy Ci Panie Jezu za te chwile spędzone u Twych stóp. Dziękujemy, że dotykasz naszych serc, leczysz je, napełniasz miłością, prawdziwą i niezachwianą nadzieją. Panie, bądź z nami tam, gdzie nas posyłasz, do naszych rodzin, zakładów pracy, szkól, do naszych wspólnot i nigdy nas nie opuszczaj. AMEN.

24 listopada 2022 r.

Witaj Miłości!

Witaj nasz Zbawicielu, witaj Królu Wszechświata.

Panie Jezu, nasze serca są pełne radości i wdzięczności, że obdarzyłeś nas łaską i zaprosiłeś dzisiaj do Siebie. Dziękujemy Ci Panie, że możemy towarzyszyć Ci w Ogrójcu i wynagradzać Tobie opuszczenie przez apostołów. Ale Panie Jezu, w czymże my jesteśmy lepsi od nich? W niczym. Oni posnęli znużeni, a my? Czy my tak naprawdę trwamy przez ten cały czas przy Tobie? Czy nasze myśli nie wybiegają poza mury tej świątyni? Dlatego, prosimy Cię Jezu, uzdolnij nas do modlitwy, uzdolnij nas do miłości. Obdarz nas łaską czuwania przy Tobie, nie pozwól nam usnąć!

Panie Jezu, nie patrz na naszą nędzę, na nasz brak miłości i pełnego zaufania Tobie, nie patrz na marność naszych uczynków, ale przez swoją nieustanną miłość do nas, przez swoje nieustanne ofiarowanie siebie na ołtarzach całego świata podczas Eucharystii – uświęć nas do modlitwy wynagradzającej Tobie wszelkie grzechy świata, grzechy naszego narodu, naszego miasta, naszych rodzin i nasze własne grzechy. Przyjmij Panie Jezu, w zjednoczeniu z Twoim Boskim cierpieniem, każde uderzenie naszych serc, każdy nasz oddech, każde zranienie od momentu naszego poczęcia do chwili obecnej na przebłaganie wszelkiego zła wyrządzonego Tobie – Panie nasz.

Panie Jezu, Ty powiedziałeś do świętej Małgorzaty Marii Alacoque, że pragniesz, abyśmy w tej jednej jedynej godzinie o nic Ciebie nie prosili, a jedynie wynagradzali Ci wszelkie zniewagi wyrządzone Tobie, wynagradzali opuszczenie Ciebie przez Twoich uczniów, abyśmy w pokorze zjednoczyli się z Tobą w Ogrodzie Oliwnym. Panie Jezu, przychodząc dziś tutaj do Ciebie, mówimy wszyscy: TAK, mówimy: Fijat. Zgadzamy się na połączenie się z Tobą w ofierze, wyrażamy zgodę na czuwanie przy Tobie. Panie Jezu, zostawiamy za drzwiami tej świątyni, wszystkie nasze prośby, troski, pragnienia, nasze rodziny. Stajemy przed Tobą ogołoceni. Ubrani tylko w dwa słowa: wybacz i wynagradzam.

Ale Panie Jezu, ponieważ jesteśmy Twoimi dziećmi, słabymi dziećmi, o jedno musimy Cię prosić, bo sami nie damy rady: ześlij nam Ducha Świętego, rozbudź w nas dary Ducha Św., które otrzymaliśmy podczas Bierzmowania. Bez tego daru Panie, nasza modlitwa, nasze czuwanie będzie jałowe. Tylko Duch święty i Twoja łaska – Jezu, mogą zabrać nasz egoizm i w jego miejsce wlać gorącą miłość i żar modlitwy wynagradzającej Tobie – naszemu Panu i Zbawcy .

Nasza modlitwa ma być dialogiem – rozmową z Tobą, dlatego najpierw Ty, Panie, przemów do nas w swoim zbawczym słowie. Ewangelia wg. świętego Łukasza (21,20-28): „Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie.Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą!Będzie to bowiem czas pomsty, aby się spełniło wszystko, co jest napisane.Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni! Będzie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród:jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą. Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy.Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte.Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą.A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie».

Panie Jezu, kolejny rok liturgiczny za nami. Panie Jezu, na tym zimnym kamieniu w Ogrodzie Getsemani, który był Ci za podporę, gdy ciężar grzechów ludzi, naszych grzechów, Twych umiłowanych dzieci – przygniatały Twe miłosierne Serce, Ty widziałeś, Panie, to wszystko, co nieraz my sami próbujemy ukryć przez nami samymi. Jeszcze miesiąc i będzie koniec roku kalendarzowego. Wszyscy, czy chcemy czy nie, mimowolnie będziemy robić różne podsumowania i snuć plany na rok następny. I to będzie ze świata i dla świata. OK. To też jest nam potrzebne, bo żyjemy w świecie, wśród innych ludzi, w których Ty żyjesz Jezu. Ale tam, w Getsemani, Ty widzisz, nasz Panie, inny rok, nie kalendarzowy, ale liturgiczny – w którym przypominasz nam, poprzez swój Kościół, uobecnienie całej historii zbawienia – od Twych narodzin – jako maleńkiej Miłości – do Twego powtórnego przyjścia jako Król Wszechświata, które zapowiedziałeś w Apokalipsie.

Widzisz nas Panie, każdego z nas, nasze rodziny i przede wszystkich nasze serca i dusze. Czy są one Panie bliżej Ciebie? Czy chociaż odrobinę wzrosła nasza miłość do Ciebie? Czy ufamy Ci bardziej ? Panie Jezu, wierzymy Twemu Słowu, więc wiemy, że nasza wiara, jest „milion” razy mniejsza niż ziarnko goryczy, bo gdyby było inaczej, to każdy z nas, mógłby słowem drzewa przesadzać, gdyż: ”Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze!, a byłaby wam posłuszna”(Łk, 17,6).

Wybacz nam, Panie Jezu, że tak rzadko prosimy Cię o nasz wzrost duchowy. Wybacz nam Panie, że tak rzadko pytamy się Ciebie czy jesteś z nas zadowolony? Czy spełniamy Twoją Wolę, czy idziemy Twoją Drogą? Pragniemy Ci wynagrodzić Jezu, naszą stagnację duchową, że nie otwieramy naszego serca na Twoje dary, na Dary Ducha Świętego. Panie Jezu, przepraszamy Ci za to, że tak wielu ludzi nie pragnie kochać Cię bardziej, że my nie pragniemy Kochać Cię bardziej. Wybacz nam Jezu, strach, że Miłość do Ciebie ogołoci nas z tych ziemskich przyjemności, rzeczy, i innych „zapychaczy”. Z tego wszystkiego, co powoduje, że żyje nam się lepiej i przyjemniej. Panie Jezu, tak bardzo pragniemy Cię przeprosić, że Ci nie ufamy. Przecież u każdego z nas każdy włos jest policzony, przecież Ty Jezu wiesz, że potrzebujemy dachu nad głową, pracy, jedzenia, ubioru. To wszystko nam dasz, nie o to powinniśmy się martwić. Wybacz nam Panie Jezu, że w tym kończącym się roku liturgicznym tak mało, jeśli w ogóle, zmieniło się, nasze uczucie do Ciebie: nasza wiara, nadzieja i miłość. Panie Jezu, mówisz nam, że mamy stanąć w prawdzie, ale Ty wiesz, że to boli. Dlatego przyjmij, prosimy Cię, ból naszego serca, naszego sumienia, jako wynagrodzenie za wszystkie krzywdy, które uczyniliśmy Tobie w drugim człowieku, ale też Tobie w nas samych. Wybacz nam Jezu, że tak łatwo przychodzi nam ocenić innych i uważać się za, niemalże za profesorów, od spraw wiary innych, aby tylko poczuć się lepiej, aby uznać, że jesteśmy lepsi od innych, że my to mniej grzeszymy. Wybacz nam Jezu …….

Panie Jezu, A Ty, mimo tej naszej nędzy, mimo tych naszych wszystkich faryzejskich zachowań, przychodzisz do nas. I mówisz nam: Kocham Was, moje dzieci. I przychodzisz do nas po raz kolejny jako Król, Król Wszechświata, Król naszego narodu, Król wszelkich żywiołów, Król wszelkich stworzeń i istot. Ale Panie Jezu, czy my na pewno uznajemy Ciebie naszym Królem? Wybacz nam Jezu, że tak często jest to nasze kolejne życzenie, z którym tak naprawdę nic nie robimy, aby stało się prawdą.

Miłości, tak wiele mówi się o tym, żeby ustanowić Ciebie oficjalnie Królem Polski. Ale Ty już nim jesteś. Ty nie potrzebujesz kolejnych fanfar, blichtru i oficjalnych uroczystości. Ty pragniesz Jezu, aby każdy z nas, powiedział z wiarą, miłością, zaufaniem i pełnym przekonaniem: Jezu, bądź Królem mojego życia, zasiądź na tronie mojego serca, zajmij centrale miejsce w moich myślach, życiu, sercu, uczuciu. Jezu, niech Twoja Wola stanie się naszą wolą, niech Twoje pragnienia staną się naszymi pragnieniami.

Panie Jezu, wybacz nam, że nie potrafimy rozróżnić naszego pragnienia, abyś był naszym Królem od rzeczywistości. Bo gdyby to była prawda, że jesteś naszym jedynym Władcą, jedynym Królem, jedyną Miłością – to czy byłoby w nas tyle smutku, gniewu, zawiści, zazdrości? Czy spotkania rodzinne kojarzyłby się nam z kłótniami, czy raczej z uśmiechem i radością ze wspólnie spędzanego czasu? Panie Jezu, wybacz nam, że częściej wyobrażamy sobie Ciebie siedzącego na tronie z berłem w dłoni niż czułego, kochającego Ojca przytulającego nas do Swojego Serca. Serca pełnego miłości, miłosierdzia, radości, pokoju.

Panie Jezu, wsparty na kamieniu na Ogrodzie Getsemani, przepraszamy Cię już teraz, bo dla Ciebie nie ma czasu ani przestrzeni, za te nasze nieudolne próby ukoronowania Ciebie koroną i berłem naszych modlitw, postów, uczynków miłosierdzia. Panie Jezu, niech nasze cierpienia w tym nowym roku liturgicznym, uśmierzą Twój ból w Ogrodzie Oliwnym. Niech nasze łzy, wylane zarówno z radości jak i z bólu czy to serca czy to fizycznego, uśmierzą Twój ból osamotnienia w Ogrójcu. Jezu, wybacz nam ….

Panie Jezu, i znów ta godzina minęła tak szybko. Zostań w naszych sercach i chodź razem z nam do naszych domów i rodzin. Niech Twoja miłość obdarzy nas spokojnym snem i łaską porannego wstania, abyśmy jutro zanieśli Ciebie do naszych miejsc pracy, do naszych sąsiadów i wszędzie tam, gdzie nas poślesz. A te z Twoich dzieci, Panie Jezu, które dziś zasną po raz ostatni, zanurz w oceanie Swojego Miłosierdzia i daj im Zbawienie. A nas obdarz koleją łaską, abyśmy za tydzień także otrzymali i przyjęli Twoje zaproszenie, aby trwać przy Tobie w Ogrodzie Oliwnym. Amen

17 listopada 2022 r.

Witamy Cię, Panie Jezu, odwieczna Miłości, któryś zasłonił się Chlebem. Bądź pochwalony i uwielbiony w Twej nieskończonej miłości i wszechogarniającej potędze! Uwielbiamy Twoje Najdroższe Serce, pragniemy Je wysławiać przede wszystkim z wdzięczności za ten cudowny dar Twojej sakramentalnej obecności, a także, by wynagrodzić wszelkie zniewagi, jakich doznajesz. Boska Eucharystio, Siło naszych dusz, bądź zawsze z nami, posilaj nas Ciałem Twoim, oświecaj Twoją światłością, rozgrzewaj Twoją miłością.. Napełnij nas żywą wiarą w Twoją obecność w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Niech, nasze serca zatoną w Tobie…

Udajemy się do Ogrójca, by modlić się z Tobą, nasz Zbawicielu, do czego każdego z nas dzisiaj wezwałeś poruszając nasze serca, byśmy zapragnęli czuwać wraz z Tobą. A jedynym sposobem, w jaki możemy Ci podziękować za miłosierdzie, które nam nieustannie okazujesz, jest modlitwa. Zatem odpowiadamy, Panie Jezu, na Twoje słowa „Czuwajcie i módlcie się”, dlatego zostawiamy przed drzwiami tej świątyni wszystkie codzienne problemy, sprawy, odrywamy się od naszych myśli, odrzucamy troski i zmartwienia, które nas obciążają, odpędzamy męczące rozproszenia i poświęcamy ten czas wyłącznie Tobie, Nasz Panie. Jedyne czego teraz pragniemy to oddawać Ci hołd z uwielbieniem, pocieszać Cię, wynagradzać i zadośćuczynić za grzechy własne i całego świata. Chcemy wyznać naszą wiarę i miłość do Ciebie obecnego wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Łączymy się duchowo ze wszystkimi Świętymi i Aniołami, patronką dnia św. Elżbietą Węgierską, naszymi św. Patronami, Aniołami Stróżami i Matką Najświętszą.. Maryjo, Matko Miłosierdzia, obejmij nas uczuciem Twego niepokalanego serca i bądź przy nas podczas tej godziny. Wskazuj nam drogę do Ogrodu Oliwnego, gdzie będziemy mogli trwać u boku Twego cierpiącego Syna, pocieszając Go i wynagradzając, za tych którzy nie rozumieją lub nie ufają Jego nieskończonej boskości.. Duchu Święty, prosimy, byśmy dzisiaj nie uciekali od bożego nawiedzenia i byśmy je rozpoznawali w naszym życiu; prosimy o szczególną łaskę wytrwałości w Tobie i gotowości usłyszenia tego, co chcesz nam przekazać, tak byśmy nigdy nie pozwolili na utratę doświadczenia Twego nawiedzenia; pozwól nam, abyśmy przestawili się na odbiór Twojego głosu, daj nam poznać jak najlepiej usłyszeć Ciebie i jak rozpoznać czas Twojego przemawiania do nas i doświadczania Twojej miłości na co dzień.

Panie Jezu, przychodzimy do Ciebie w ten czwartkowy wieczór i prosimy, byś do nas przemówił w Swym zbawczym słowie. Z Ewangelii wg św. Łukasza (19,41-44) „Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami. Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia.”

Po dzisiejszym czytaniu odczuwamy powagę i smutek, że człowiek własnym postępowaniem może doprowadzić Boga do płaczu! Powinniśmy raczej powiedzieć, że własnym postępowaniem każdy z nas może doprowadzić Boga do płaczu – to jest bliższe prawdy. Tak! Jesteśmy zdolni sprawić, aby Bóg płakał. Skoro możemy to uczynić, to możemy także sprawić, aby Bóg się uśmiechał tak, jak napisał ks. Jan Twardowski: „Jeśli jest noc, musi być dzień, jeśli jest łza musi też być uśmiech”. Panie Jezu, płaczesz bo jest świadom tego, że możemy stracić coś bardzo ważnego. Ty wiesz, że bez postawienia Bożego Słowa w centrum swojego życia zginiemy marnie. Że bez otwartości na Boże Słowo nie dowiemy się, kim jesteśmy, ani jak mamy żyć w pokoju, w szczęściu.. Bez Bożego Słowa i zaufania do niego nie możemy stworzyć pięknego i szczęśliwego życia, a jedynie jego namiastki, a te wcześniej czy później runą raniąc nas samych i naszych bliźnich. Św. Jan Ewangelista mówi, że wszystko stało się przez Słowo, które było na początku. Tu, trzeba jeszcze dopowiedzieć, że również nie może się stać nic dobrego bez udziału Słowa w naszym życiu. Jako chrześcijanie jesteśmy zaproszeni do osobistego nawrócenia czyli przywrócenia Słowu Bożemu pierwszego miejsca w naszym życiu i głoszenia światu swoim stylem życia, naszym świadectwem, naszymi gestami miłości, że Panie Jezu, jesteś obecny pośród nas, i że żyjesz. A skoro dziś płaczesz nad światem, nad naszym zagubieniem, to znaczy, że Ci na nas bardzo zależy i dajesz nam znać, że możesz nas z naszego zagubienia wydźwignąć, jeśli tylko przyjmiemy Twoją pomoc. Umiłowany Panie, dziś udzielasz każdemu z nas wystarczającej łaski do przemiany naszego życia i liczysz na to, że jeśli nie Twoje słowa, to chociaż łzy w jakiś sposób przemówią do nas i poruszą nasze serca. Obudzą wrażliwość na drugiego człowieka, na prawdę, na wierność w podjętych zobowiązaniach, na wszelkie dobro, które moglibyśmy zagubić pośród naszej codzienności.

„Za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia” – to pełne bólu Twoje stwierdzenie, Panie Jezu, które stało się faktem w historii Izraela. Niestety, ta bolesna rzeczywistość nieustannie się powtarza, może także w naszym życiu. Ileż jest bowiem cierpienia w świecie, w naszej codzienności, które nie znajduje swojego sensu, ponieważ brak w nas otwarcia na nawiedzenie ze strony Pana! To Ty, nasz Zbawicielu, nieustannie nas szukasz, przejęty pukasz do drzwi naszych serc, by móc nas ustrzec przed wieloma nieszczęściami, a w przypadkach nieuniknionego cierpienia – stać się naszą siłą, uzdrowieniem i ocaleniem. Każda chwila modlitwy, czytania Pisma Świętego, skorzystanie z sakramentów, szczególnie Eucharystii, każdy akt bezinteresownej miłości wobec bliźniego jest wchodzeniem w łaskę nawiedzenia nas przez Boga. Panie Jezu, Ty płaczesz nad każdym z nas, bo i my nie potrafimy uznać Ciebie za tego, który przynosi pokój. Ponieważ nasze serca, często zajęte innymi rzeczami i zadowolone z siebie, są zamknięte na Miłość. Oddajesz swoje życie, Panie, żebyśmy mogli żyć, abyśmy w Twoim bólu mogli się odnawiać każdego dnia. Potrzebujemy, jak radził nam św. Josemaría, żalu z miłości: „Żal z Miłości – Bo On jest dobry. Bo jest twoim Przyjacielem, który ofiarował za ciebie swoje Życie. Bo całe dobro, jakie posiadasz, pochodzi od Niego. Bo Go tak bardzo obraziłeś… Bo On ci przebaczył… On…! Tobie!! — Płacz, mój synu, z żalu Miłości”…

Panie Boże! Przychodzimy dziś do Ciebie przygnieceni ciężarem wszystkich grzechów, jakie my ludzie, popełniliśmy przeciw Tobie. Tak bardzo przepraszamy, że codziennie Cię zawodzimy, codziennie zadajemy Ci rany, odwracamy się od Twojej Miłości. Panie, wybacz wszystkie złe czyny, wszystkie zbrodnie, wojny i zbrojne konflikty, wszystkie przestępstwa, całą krzywdę, którą nawzajem sobie wyrządzamy, pogrążając nasz świat w chaosie. Wybacz, że tak bardzo zepsuliśmy to, co w Twym zamyśle miało być piękne. Wybacz, że zdeformowaliśmy obraz człowieczeństwa… Panie, wybacz wszystkie złe słowa, bluźnierstwa, kłótnie, gniew, zawiść i zazdrość. Wybacz, ze codziennie zapominamy o miłości, miłosierdziu, empatii i zwykłej życzliwości względem drugiego człowieka. Wybacz, że sami psujemy relacje, którymi nas obdarzyłeś, że codziennie rozbijamy rodziny i małżeństwa, niszczymy życie poczęte i nie przekazujemy dzieciom wartości, w których powinny wzrastać… Panie, wybacz wszystkie świętokradztwa, odstępstwa od wiary, duchową oziębłość. Miej miłosierdzie nad wszystkimi, którzy świadomie mówią Tobie nie, którzy świadomie wyrządzają zło, którzy świadomie depczą uczucia religijne wierzących, którzy dopuszczają się profanacji. Wybacz tym, dla których nie jesteś ważny… Panie wybacz wszystkie grzechy tkwiące w samym Kościele Katolickim, a także w innych kościołach na całych świecie. Wybacz wszystkie zbrodnie popełnione na najmłodszych, wszystkie karygodne słowa i wszystkie skandaliczne zachowania duchownych, którzy powinni być dla nas wzorem moralności. Panie wybacz wszystkim nam wierzącym, że nie zawsze potrafimy żyć swoją wiarą, wybacz, że nasza wiara jest ,,letnia” i nie umiemy odważnie przekuć jej w czyn. Przepraszamy, że jesteśmy zaślepieni wszelkimi pokusami tego świata, że oddajemy cześć mamonie i dążymy do tego, co materialne, zamiast do tego, co duchowe… Przepraszamy, że nie szanujemy całego piękna Twojego stworzenia, nie szanujemy przyrody i nie mamy szacunku do samych siebie… Panie, błagamy ulituj się nad nami, bo jesteśmy tacy słabi. W tej intencji ofiarujemy Ci wszystkie nasze cierpienia, życiowe krzywdy, cały ból fizyczny i psychiczny, wszystkie przelane łzy w naszym życiu. Weź nasze cierpienia, te dawne i przyszłe, na ofiarę przebłagalną za nasze grzechy i wszystkich ludzi. Obiecujemy starać się uświęcać we wszystkich utrapieniach, znosić je mężnie, pamiętając o Twojej męce.

Panie Jezu, Twoje łzy świadczą o tym, że troszczysz się o zbawienie człowieka i podejmujesz radykalne kroki, aby z orędziem Dobrej Nowiny dotrzeć do każdego z nas. Swoje słowa potwierdzasz czynami, nie tylko deklarujesz, że nas kochasz, ale postanawiasz za nas oddać swoje własne życie. Kochasz nas do szaleństwa krzyża, nie pragniesz dla nas śmierci, ale życia wiecznego. Umiłowany Panie, Ty szanujesz nasze wybory, chociaż często sprawiają Ci ogromny ból. Nawet jeśli chcemy żyć według własnych planów, wbrew Twojej woli -Ty to szanujesz. Jednak, czy liczymy się z konsekwencjami naszych wyborów? Czy odrzucając Boga i Jego wolę mamy świadomość do czego doprowadzi nasz własny wybór? O Panie, Ty jesteś bardzo cierpliwy, czekałeś 40 lat na nawrócenie mieszkańców Jerozolimy-miasta pokoju. Przez ten długi czas nie tylko dawałeś szansę do nawrócenia, ale wykorzystywałeś różne środki, aby dotrzeć zatwardziałych ludzkich serc. Również i dziś, Panie Jezu, wzywasz każdego z nas do przemiany własnego życia, do porzucenia wszystkiego co nie Boże i dobrowolnemu poddaniu się Twojej woli. Pamiętajmy, Pan Bóg jest cierpliwy względem nas, ale czas jest krótki. Nie zmuszajmy Boga, aby i nad nami zapłakał..

Godzina Święta

spotkania

opiekun GRUPY

Rozważania z poszczególnych dni:

Parafia Rzymskokatolicka

KONTAKT

DUSZPASTERZE

KONTO BANKOWE

Śledź nas na facebooku